ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Κυνική ομολογία του προέδρου της δεξιάς παράταξης για την απόλυτη αποτυχία του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την κρίση που μαστίζει την κοινωνία αποτελεί η διαπίστωσή του ό,τι έχει πέσει πάνω μας ένα πέπλο κατάθλιψης. Το πέπλο που μας έχει πλακώσει έχει οσμήαποπνικτική, γεύση ξινή, ήχο ανατριχιαστικό. Έχει κάδρα με σκοτεινές εικόνες αναγνωρίσιμων προσώπων. Κυοφορεί ακάνθινα στεφάνια για τους καταπλακωμένους που άγονται σωληνωμένοι προς κατάθλιψη.

Το ξεστόμισε χωρίς ίχνος αισχύνης για τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης του κόμματος που ηγείται. Με το dna του ισχυρό και αναλλοίωτο παρά τα όσα καταλογίζονται για την μαυρίλα που πλάκωσε. Τάχα μου αυτός άσπιλος και άμεμπτος, ωσάν από παρθενογένεση. Δωρεοδόχος τηςSemens. Ηθικός μέχρι παναγίας. Χάσκων σε ιλουστρασιόν. Ντεκόρ με λεζάντα «εγώ ειμί ο σωτήρ σας, δοξάστε με» στην είσοδο συνοικιακού θερινού σινεμά, που προβάλει σκηνές ακατάλληλες για ενηλίκους από ταινία «Προσεχώς».

Και με περισσή αλαζονεία, σε συγκέντρωση του κόμματος του, μάλιστα μέσα από την αίθουσα του Εργατικού Κέντρου της Λαμίας, εισέπραξε φόβο, λέει, και εισέπραξε θυμό. Για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Είπε-ξείπε και αποχώρησε, έντρομος, κοινωνός του φόβο των φοβισμένων. Του θυμού των θυμωμένων. Κατέστησε δια λόγου πράξεως εχέγγυο το κόμμα του για την τήρηση του Συντάγματος. Σαν έχει απομείνει κάτι όρθιο απ’ αυτό! Τα κόμματα μπαίνουν αμανάτι και οι αρχηγοί λακίζουν πριν πέσει η φάπα. Και που να ιδεί πραγματικό θυμό.

Και φόβος να τον κυριεύει. Να τουρτουρίζει στον καύσωνα και να ιδρώνει στην παγωνιά. Κάτω απ’ το πέπλο που συνθλίβει και καταθλίβει ό,τι βρει στο δρόμο του. Φύτρωσε κατάσταση από σπόρο άσπερμο. Κατάσταση και όχι κατάπαυση. Παύση δραστηριότητας. Κλιμακτήριος. Δήθεν, του πόνεσε το δοντάκι για το πέπλο που μας πλάκωσε και έπιασε στασίδι στην επετηρίδα που βρίθει ομοιωμάτων. Όποιος δεν προσαρμόζεται αποβάλλεται πάραυτα. Υπαλληλίσκοι πρωθυπουργοί, κολαούζοι υπουργοί.

Υποψήφιοι αντικαταστάτες, εν αγαστή συμπνοία, εργάζονται στην εγκαθίδρυση άπαξ δια παντός πολιτικο-οικονομικού συστήματος που θα ελέγχει γη, ουρανό και θάλασσα. Πέραν της κυκλοφορίας του χρήματος που το θεωρεί ιδιοκτησία του. Εργαλείο για την πλήρη επικράτηση. Κύριοι και εξουσιαστές, ένα απροκάλυπτα συγκαλυμμένο διευθυντήριο που κινεί τα νήματα του θεάτρου με τα ξύλινα ομοιώματα. Στην επικράτεια της Ε.Ε. και με αφορμή την εξάχρονη κρίση έγινε αντιληπτό τοις πάσι ό,τι οι χώρες παρίες που την συναποτελούν βρίσκονται σε καθεστώς παθητικής υποταγής.

Μέσα από μια διελκυστίνδα δανεισμού και κρίσεων, κρίσεων και δανεισμού, καταπίνουν χώρες. Οδηγούν στη σύνθλιψη πληθυσμούς. Όσους κρίνουν περιττούς, μη «αποδοτικούς» και εμπόδιο για την πραγματοποίηση των στόχων αυτής της ιδιότροπης οικονομικής σέχτας. Σήμερα, μετά από ένα σοσιαλιστικό, ένα δεξιό και ένα αρκούντως αριστερό μνημόνιο, για να συμπληρωθεί η συλλογή και να κλείσει ο κύκλος, χρειαζόμαστε και ένα κεντρώο. Κανείς δεν δύναται να ζει πάνω απ’ τις δυνατότητες του.

Τα μνημόνια και οι «αγορές» ρυθμίζουν τις δυνατότητες. Δυνατότητες έχει και ο αρχηγός της δεξιάς παράταξης. Εισπράκτορας του φόβου και του θυμού των καταπλακωμένων απ’ το πέπλο της κατάθλιψης. Της απαισιοδοξίας της κοινής γνώμης για την διαπραγμάτευση. Για την αξιολόγηση που θα έπρεπε να είχε κλείσει απ’ τον Νοέμβριο. Για τις μειώσεις των συντάξεων. Της αύξησης της φορολογίας και τους πλειστηριασμούς. Που θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει απ’ τον Νοέμβριο. Αυτές οι δυνατότητες του αρχηγού της δεξιάς παράταξης. Που ζητάει ενίσχυση απ’ το κέντρο, ώστε, το επόμενο μνημόνιο να είναι κεντρώο, για να εκπληρωθεί ο χρησμός.

Που θέλει τη διαφορά τους να έγκειται στο ποιος ζεσταίνει τον κώλο του στην καρέκλα. Ποιος θα πει τα περισσότερα ψέματα. Σε έναν άτυπο διαγωνισμό που δεν πρωτεύει το ψέμα, ούτε το πρόσωπο που το λέει, αλλά το πάχος και το πλάτος του πέπλου της κατάθλιψης. Η δυνατότητα που προβάλουν, να μην ζεις σύμφωνα με τις δυνατότητες και τις δεξιότητες σου, δεν είναι ψέμα. Αυτό σου λένε και δεν θα ακούσεις, να επιβιώνεις μεταξύ αμφίβολων ικανοτήτων. Δεν θα ακούσεις να ανέχεσαι όσα άλλοι αποφασίζουν για σένα. Να χάνεις το τελευταίο σου ανάχωμα. Την ανθρωπιά σου. Δεν θα ακούσεις αυτές τις αλήθειες. Τις αλήθειες τους. Στα ψέματα των προηγούμενων βαδίζει κι ο υποψήφιος αντικαταστάτης.

Κρίνει και κατακρίνει τα πεπραγμένα των προηγούμενων στα οποία ο ίδιος συμμετείχε ως αναπόσπαστο μέρος. Αποτάσσεται τα ακέραια, τα υπό σχίσιμο, το τρίτο και βαρβαρότερο και, υπόσχεται, το δικό του να μην είναι βαρύ κι ασήκωτο. Η διαπλοκή απαραίτητη ως φαίνεται. Συντροφεύει την εξουσία και στήριγμα της είναι. Ο συνδαιτυμόνας. Διαγιγνώσκει τις διεργασίες για την νέα σε αντικατάσταση της παλαιότερης και μη αρεστής στην κυβέρνηση. Η προκύψασα μη αρεστή στον ίδιο. Υπάρχει και κάποια παράδοση. Οι παραδόσεις είναι για να τηρούνται.

Άκου, λοιπόν, κατεργαράκο. Δεν έχω να σου προσφέρω άλλο απ’ την συμπάθεια μου στην κατάληξη του πολιτικού σου μέλλοντος. Είσαι ένα πιστό αντίγραφο μιας σειράς από καρικατούρες πολιτικούς που γυρεύουν την στιγμιαία λάμψη. Όσο κρατάει η είσοδος στην ατμόσφαιρα ενός βράχου που περιπλανιέται στην άβυσσο του διαστήματος και εκρήγνυται με πάταγο. Κενός περιεχομένου.

Άκου, λοιπόν, κατεργαράκο. Το πέπλο που θέλεις να με έχει καταθλίψει είναι η αχαλίνωτη επιθυμία, δική σου και των ομοίων σου, να διαφεντεύει τη ζωή μου και την ύπαρξή μου, Σε πληροφορώ ό,τι ούτε από κατάθλιψη πάσχω, ούτε ο φόβος με έχει καταβάλει στο ελάχιστο, ούτε σύμμαχος του συστήματος που υπηρετείς πιστά είμαι. Θυμωμένος είμαι. Πέραν του δέοντος.

http://pantelonikampana.blogspot.gr/2016/03/blog-post_13.html

https://bluebig.wordpress.com/2016/03/14/