ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ας αφήσουμε για μιαν ημέρα τα σπουδαία να κοιμηθούν (άλλωστε, έτσι όπως τα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ξύπνια όταν είναι τα σπουδαία, ως τέρατα χειρότερα από όσο ήταν όταν τα παρέλαβε, βρυχώνται, δαγκώνουν και κανιβαλίζουν). Ας αφήσουμε λοιπόν τα σπουδαία,

προσφυγικό, ασφαλιστικό, φορολογικό, αξιολόγηση, χρέος, δημοσιονομικά, ας αφήσουμε την υποτέλεια στα μνημόνια και τους κινδύνους για την αρτιμέλεια της χώρας, ας αφήσουμε το Σύνταγμα να γλείφει τις πληγές του στο κελλί του, ας αφήσουμε

και τα αποτελέσματα όλων αυτών, την ανεργία, την ατιμαζόμενη εργασία, την πεθαμένη αγορά, τα ημιθανή νοσοκομεία, τα φτωχοποιημένα και πάμφτωχα νοικοκυριά, τις αυτοκτονίες,

την τρέλα, τη θλίψη, την αγωνία, τον ζόφο,

ας αφήσουμε για μια μέρα στην μπάντα την περαντζάδα των Τούρκων στο Αιγαίο, το ξεπούλημα των πάντων στους Γερμανούς, ας ξεχάσουμε τους παχυλούς (παχυλότατους) μισθούς εκείνων που έχουν αναλάβει το εν λόγω ξεπούλημα, ας ξεχάσουμε για λίγο τις αστρονομικές αμοιβές των «συμβούλων» που μας υποχρεώνουν στο «λάθος» φάρμακο, τη σπατάλη που περίλαμπρη συνεχίζεται, ας αφήσουμε

τα νέα κόλπα με τη διαπλοκή και τον ανασχηματισμό των σχέσεων μαζί της και μέσα της, τις νέες μπίζνες και τις νέες ταρίφες, ας αφήσουμε για μια μέρα όλα εκείνα τα σπουδαία και τρομερά που οδήγησαν τους νόμους της φιλοπατρίας, το υπέρ ελευθερίας φρόνημα, ακόμα και το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ σε βαθύ ύπνο, πιθανώς ανεξύπνητο, ας τα αφήσουμε

όλα αυτά τα οποία η κυβέρνηση έκαμε μπάχαλο και μπούρμπερη κι ας πάμε στα απλά, τα καθημερινά. Ας πάμε να δούμε σε τι βελτιώθηκε η ζωή των πολιτών στους τομείς εκείνους όπου, ακόμα και υπό καθεστώς κατοχής, θα μπορούσαν να επισυμβούν κάποιες εξελίξεις θετικές και ελπιδοφόρες. Και δεν μιλάμε εδώ για «ισοδύναμα», «παράλληλα προγράμματα» κι άλλα «γεμιστά» με κατρουγκαλιές, αλλά για μέτρα αυτοκινούμενα, που όχι μόνον θα βελτίωναν τη ζωή των ανθρώπων, αλλά θα έδιναν ένα αίσθημα αλλαγής κλίματος, ότι

αυτή η Αριστερά, βρε παιδί μου, κάτι νέο επιτέλους έφερε, κάπως το παλεύει. Οτι εκτός από το «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς» στα σπουδαία, τουλάχιστον προσπαθούμε στα μικρά, ότι δεν είμαστε στο «σφάξε με, αγά μου, να αγιάσω» γενικώς, αλλά ότι στο κάτω-κάτω σε εκείνα τα ελάσσονα που δεν επηρεάζονται τόσο από τα μείζονα, κάτι παλεύουμε να κάνουμε…

Τι έκανε λοιπόν η κυβέρνηση στο ήδη ικανό διάστημα που κυβερνά με τη μάστιγα των ναρκωτικών; Ξήλωσε κανένα κύκλωμα μεγαλεμπόρων; μπουζούριασε τίποτε φονιάδες ψυχών; Επιασε ή έσπασε κάποιο από τα συστήματα και τα αποστήματα μέσα στην Αστυνομία που διακινούν ντρόγκα και προστατεύουν νονούς; Αλλαξε κάτι προς το καλύτερο στις φυλακές, στις πιάτσες, στις γειτονιές;

Σε αυτές τις γειτονιές έκανε την εμφάνισή του ο πολιτισμός; Εφερε ο κ. Μπαλτάς μουσικά σύνολα να δώσουν συναυλίες στις πλατείες, οργάνωσε ο κ. Φίλης ποιητικές ή λογοτεχνικές βραδιές (ή απογεύματα) στα Σεπόλια, στο Παγκράτι, ή στα Λιόσια; Βγήκαν

τίποτε αγάλματα απ’ τις κασέλες των μουσείων να πάνε στην πλατεία Βικτωρίας ή στους πεζόδρομους του Αμαρουσίου για να διηγηθούν ιστορίες του γένους και της ανθρωπότητας; Να κεράσουν λίγο νέκταρ τον κοσμάκη;

Οργανώθηκαν εκθέσεις ζωγραφικής, θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές, να κάτσουν οι άνθρωποι ο ένας δίπλα στον άλλον, να απολαύσουν και να νιώσουν ότι κάτι αλλάζει; Τυπώθηκαν ρεπροντιξιόν ορισμένων μεγάλων έργων για να δοθούν δώρο στον κόσμο, να τα πάει στο σπίτι του να τα καμαρώνει;

Τι άλλο έχει γίνει εκτός της πεπατημένης (ποιος θα γίνει Λούκος στη θέση του Λούκου ή ποιοι θα επιχορηγηθούν, ποιοι θα κοπούν, πώς θα χειραγωγηθεί το πολιτιστικό ρεπορτάζ -που με τη σειρά του χειραγωγεί το Υπουργείο) – τι διαφορετικό έχει γίνει

που να το νιώσει ο πολίτης, να ευφρανθεί και να αισθανθεί κι αυτός «κάποιος»; – κάποιος που τον φροντίζουν. Ομως, επικίνδυνα πράγματα αυτά! αν αισθανθεί κάποιος ότι τον φροντίζουν, δεν θα κάθεται μετά να τον φτύνουν.

Υπουργός στα ελληνικά είναι αυτός που υπηρετεί διά του έργου του. Τι υπηρεσία έχει προσφέρει το Υπουργείο Δικαιοσύνης για τη γρήγορη απονομή της; Τι έχει αλλάξει σ’ αυτό το μέγιστο-μικρό θέμα; Με τα παρακυκλώματα και την απαξίωση στον χώρο του ποδοσφαίρου, τις μαφίες που τον λυμαίνονται, τι άλλο έχει κάνει ο κ. Κοντονής εκτός από σπασμωδικές κινήσεις που μας βγαίνουν μπούμερανγκ;

Ενισχύθηκε η ποδοσφαιρική φανέλλα στις γειτονιές, στις πόλεις και στα χωριά και δεν το έχει μάθει ο κόσμος να χαρεί;

Με τις τιμές των αγαθών ασχολείται κανείς; Ή μετά την κατάργηση της αγορανομίας από την ελεύθερη αγορά, πάσα άλλη αρχή έπαυσε; Κι εδώ «λιαζόμαστε»; κι εδώ «γεμιστά»; Αλλά το σπουδαιότερο,

οι άνθρωποι! Πού αξιοποιήθηκαν οι τίμιοι και οι άξιοι, ώστε να το αντιληφθεί ο κόσμος και να αλλάξει η αύρα στις γειτονιές, στις πολυκατοικίες, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις δημόσιες υπηρεσίες; Εντάξει! ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενεργοποίησε τον λαό, όπως έλεγε ότι θα κάνει! Να μην αξιοποιεί όμως και τη δυναμική, την ψυχή των ενάρετων και να τους ξοδεύει σε καρανικισμούς πάει πολύ! Κοιτάξτε γύρω σας, ακούτε από πουθενά να έρχεται η καλή είδηση της αξιοποίησης εκείνων που θα άλλαζαν το κλίμα; Αλλά, ακόμα κι αν υπάρχουν ορισμένοι τέτοιοι Λακεδαιμόνιοι, πνίγονται μέσα στα έργα των Κλαζομενίων.

Οι οποίοι Κλαζομένιοι, όπως και πριν έτσι και τώρα, όχι μόνον μαγαρίζουν τα πάντα, αλλά αφανίζουν κι όποιον Λακεδαιμόνιο χαλάει την πιάτσα. Δεν ξέρω αν υπάρχει για μια κοινωνία μεγαλύτερη απελπισία απ’ αυτήν. Ισως η απελπισία των καρκινοπαθών που δεν βρίσκουν αρωγή.

Από τα λίγα καλά που έκανε ως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι 100 δόσεις και το σύμφωνο συμβίωσης (με όλες του τις ατέλειες), σε όλα τα υπόλοιπα έχει επιτείνει τις παθολογίες που παρέλαβε. Η φοροδιαφυγή παραμένει άπιαστη. Τα κολλητιλίκια, οι παρέες, τα ρουσφέτια, οι πτωχοπροδρομισμοί, αυτό το «λιγδέ» της νέας διακυβέρνησης, όπως προσφυώς το χαρακτήρισε ο κ. Διονύσης Χαριτόπουλος, είναι εκείνα που δίνουν τον τόνο κι όχι το ήθος της σεμνότητας, της εργατικότητας και της αποτελεσματικότητας. «Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» είναι η αλαζονεία όσων κάνουν τέτοιες δηλώσεις. Το «ηθικό πλεονέκτημα» (αλήθεια, εν σχέσει με ποιους;) κατακτάται, δεν κληρονομείται, δεν απονέμεται. Ουδείς Τρύφων μπορεί να ταξιδεύει με εισιτήριο Βελουχιώτη.

Το «ηθικό πλεονέκτημα» αποκτάται όταν λαμβάνεις μέριμνα για τους τάλαινες. Δεν φθάνει που οι Ελληνες κατατρύχονται απ’ τα κόκκινα δάνεια, είναι επιπλέον υποχρεωμένοι να εξυπηρετούν νεκρές πιστωτικές κάρτες και δάνεια με τα τρομακτικά επιτόκια του 12% και του 16%. Κι αν για αυτό, το αγαπημένο παιδί του κ. Σόιμπλε, ο κ. Στουρνάρας, σφυράει κλέφτικα (στην κυριολεξία), το άλλο αγαπημένο παιδί του κ. Σόιμπλε, ο κ. Τσίπρας, τι κάνει;

Τι κάνει για τον κακό χαμό που γίνεται με την αρπαγή χρημάτων που προορίζονται για τους πρόσφυγες από τους βιομηχάνους των ΜΚΟ (ορισμένοι διαθέτουν αλυσίδες από δαύτες) που είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Ολα αυτά

και άλλα τέτοια καταπτοούν την κοινωνία «Ολοι ίδιοι είναι» σου λέει ο άλλος και αποστρέφει το πρόσωπο.

Αλλά, αν εμείς καταπιασθήκαμε με ορισμένα απ’ τα μικρά για μια μέρα, ο κόσμος τα ζει κάθε μέρα. Και χάνει τις ελπίδες του για το αύριο -είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που η εποχή των μνημονίων αποστέρησε απ’ τους ανθρώπους την προσδοκία για το καλύτερο.

Ενα από τα πιο χυδαία σοφίσματα που μετέρχεται η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός από το «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς») είναι ότι «ανέλαβαν την κυβέρνηση, αλλά δεν κατέλαβαν την εξουσία»! Γιατί; ποιος τους εμπόδισε ; η γάτα των Ιμαλαΐων ή το Γέτι του Θιβέτ; Δεν έχεις την

εξουσία να μειώσεις τα επιτόκια των δανείων, αλλά έχεις την εξουσία να κόβεις τον κώλο των συντάξεων και των μισθών; Γιατί; Διότι από την

εξουσία που σου έδωσε ο λαός προέκρινες τη δοτή εξουσία απ’ την Τρόικα.

Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρει μετανάστες σε οχηματαγωγά με τα χέρια τους δεμένα σε δεσμά -πράγμα απαγορευμένο ήδη απ’ την εποχή του Ροδίων Νόμου Ναυτικού- με κίνδυνο να πνιγούν, αν το καράβι βουλιάξει. Ετσι σε όλα, ή μάλλον στα

περισσότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάει απ’ τη μιαν άκρη στην άλλη. Ολα αυτά ουδεμία σχέση με την Αριστερά έχουν. Ας λένε στα μπαράκια που συχνάζουν τα μικροστελέχη (όταν δεν κακολογούν ο ένας τον άλλον) όσα περί Αριστεράς δεν λένε πια τα μεγαλοστελέχη στα νέα τους στέκια, σαλόνια, σεπαρέ και σαλέ, ο κόσμος όλα αυτά, ο πολύς λαός τα μαθαίνει κι όσα δεν μαθαίνει τα ψυχανεμίζεται, τα συναισθάνεται.

Και ετοιμάζεται…

http://www.enikos.gr/stathis/378825,Aytoi-poy-ypodyontai-toys-aristeroys.html