ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Από την επίθεση στο Charlie Hebdo μέχρι τις χθεσινές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, έχει ανοίξει ένας διάλογος σχετικά με την υπηκοότητα και τη θρησκεία των δραστών.

Ο διάλογος αυτός δραματίζεται κυρίως στα ΜΜΕ και κατ’ επέκταση γιγαντώνεται στα social media, όπου, όπως έχω ξαναγράψει, όσο κι αν έχουμε την ψευδαίσθηση του ελέγχου του χρονολογίου μας, τελικά η καθημερινή ατζέντα καθορίζεται από τα παραδοσιακά μέσα και τους κυρίαρχους χρήστες. Αυτοί αποφασίζουν τι θα συζητηθεί και σε ποιο πλαίσιο.

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, υπάρχει η μία θεωρία που μιλάει για εισαγόμενους τρομοκράτες, οι οποίοι ανακατεμένοι με τους πρόσφυγες τρυπώνουν στις ευρωπαϊκές χώρες, οπότε ο καταλληλότερος τρόπος αντιμετώπισής τους είναι το κλείσιμο των συνόρων, οι φράχτες και η ανακοπή των προσφυγικών ροών.

Η άλλη θεωρία, που τελικά επιβεβαιώνεται κάθε φορά που βγαίνουν στη δημοσιότητα τα στοιχεία των δραστών, μιλάει για στρατολόγηση των εκτελεστών από τα κράτη-στόχους, που είναι και το πιο λογικό, αφού είναι πολύ πιο εύκολο για κάποιον που μιλάει τη γλώσσα και ξέρει τα μέρη να φέρει σε πέρας τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Οι λόγοι είναι πρακτικοί.

Ο διάλογος μεταξύ αυτών των δύο «στρατοπέδων» φτάνει, ως συνήθως, σε επίπεδο τύφλωσης, με τους πρώτους να φτάνουν στο σημείο να βαφτίζουν όλους τους μουσουλμάνους που προέρχονται από χώρες της Μέσης Ανατολής εν δυνάμει τρομοκράτες και τους δεύτερους να ξεχνούν ότι οι εντολείς των Ευρωπαίων εκτελεστών και το ιδεολογικό τους κέντρο δεν βρίσκεται στις μητροπόλεις της Ευρώπης αλλά στη Μέση Ανατολή.

Καθήκον κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου είναι να μείνει μακριά από τέτοιου είδους διαλόγους, αφού στο τέλος της ημέρας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο φανατισμό.

Δεν υπάρχει καλή Ευρώπη και κακό ISIS ή κακή Ευρώπη και ISIS που «δικαιολογημένα» κάνει ό,τι κάνει.

Δεν είναι κόντρα δημοκρατίας-φασισμού.

Είναι μπίζνα. Και δεν υπάρχει καλύτερη μπίζνα από τον πόλεμο.

Οι εξουσιαστές είναι εξουσιαστές, είτε διαφεντεύουν τις ζωές Ευρωπαίων, είτε καλλιεργούν το μίσος σε ψυχάκηδες που φορούν ένα γιλέκο αυτοκτονίας και ανατινάζονται. Και οι δύο αναζητούν τους δικούς τους χρήσιμους ηλίθιους και χειροκροτητές που θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Ο στόχος τους είναι κοινός. Nα δημιουργήγουν κλίμα τρόμου, ώστε ο πόλεμος να συνεχίζεται και οι μάζες να παραμένουν κρέας στην κιμαδομηχανή τους.

Να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει τρόπος να συνυπάρξουμε όλοι μαζί. Ότι «ιμπεριαλιστής δυτικός» και «απολίτιστος βάρβαρος» δεν θα κάνουν ποτέ ειρήνη. Μόνο πόλεμο.

Έναν πόλεμο που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει τώρα η Δύση, αφού βλέπει την οικονομία της να παρακμάζει, και εξίσου μεγάλη ανάγκη έχει το ISIS για να συνεχίσει να πλουτίζει από το εμπόριο όπλων, πετρελαίου και αρχαιοτήτων. Το χρήμα τους ενώνει.

Κι από την άλλη, υπάρχουμε εμείς, που δεν κοιτάμε εθνικότητα, θρησκεία ή χρώμα. Που δεν είμαστε πλουτοκράτες, εξουσιαστές ή φανατικοί κάφροι στην υπηρεσία τους.

Που δεν πουλάμε όπλα, δεν διαφημίζουμε τον πόλεμο και δεν παίρνουμε μέρος στην εκτελεσή του. Που πιστεύουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε όλοι μαζί.

Όμως κάθε πόλεμος, εκτός από θύτες, απαιτεί και θύματα. Η ύπαρξη ενός τρομοκρατημένου, ανήμπορου να αντιδράσει, όχλου είναι ζωτικής σημασίας για τους υποστηρικτές του πολέμου, αφού σε αυτόν θα βρουν τα υποψήφια θύματά τους.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά για να σταματήσουμε τον πόλεμο αλλά μπορούμε να αντισταθούμε στο φόβο, τον φανατισμό και την τρομοκρατία από όπου κι αν προέρχεται.

Να μην επιτρέψουμε στους θύτες να δημιουργούν συνεχώς νέα θύματα.

Να μην γίνουμε μέρος του πολέμου.

Να παραμείνουμε Άνθρωποι.

Όπως γεννηθήκαμε.

http://thethreemooges.blogspot.com/2016/03/oute-thytes-oute-thymata.html