ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Οι τζιχαντιστές, οι τρομοκράτες, που σκοτώνουν στα αεροδρόμια, στις πλατείες, στα χωριά, είναι ψυχοπαθείς.
Οι πιλότοι, οι στρατιώτες, που βομβαρδίζουν τα νοσοκομεία, τις πόλεις, τα χωριά, είναι ήρωες.

Οι «εγκέφαλοι», αυτοί που σχεδιάζουν τις τρομοκρατικές ενέργειες, είναι φανατικοί.
Οι στρατηγοί, αυτοί που σχεδιάζουν τις αεροπορικές επιθέσεις, είναι παρασημοφορεμένοι.

Οι φονταμενταλιστές, αυτοί που χρηματοδοτούν τις σφαγές αμάχων, είναι τέρατα.
Οι πολιτικοί, αυτοί που εγκρίνουν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, είναι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι.

Οι βιομήχανοι, όταν πουλάνε όπλα στους ισλαμιστές, είναι έμποροι θανάτου.
Οι βιομήχανοι, όταν πουλάνε όπλα στους χριστιανούς, είναι επιχειρηματίες.

Οι δυτικοί, όταν δολοφονούνται, είναι αθώα θύματα.
Οι τριτοκοσμικοί, όταν δολοφονούνται, είναι αριθμοί.

~~

Χολιγουντιακή ταινία β’ διαλογής έχει γίνει ο κόσμος.
Κι οι πεποιθήσεις μας σαν να βγαίνουν από κακογραμμένο σενάριο.

Οι καλοί σκοτώνουν γιατί είναι καλοί και θέλουν να προστατέψουν τη δημοκρατία (μας), την ελευθερία (μας), την ειρήνη (μας), τη θρησκεία (μας), την οικογένεια (μας).

Οι κακοί σκοτώνουν γιατί είναι κακοί και θέλουν να καταστρέψουν τη δημοκρατία (μας), την ελευθερία (μας), την ειρήνη (μας), τη θρησκεία (μας), την οικογένεια (μας).

Όλοι σκοτώνουν, αλλά κάποιοι σκοτώνουν για καλό σκοπό κι άλλοι για κακό σκοπό. Κι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα (μας).

~~

Ταινία β’ διαλογής, όπου οι χαρακτήρες είναι μονοδιάστατοι.

Κάποιοι μετανάστες δεύτερης γενιάς, γεννημένοι στα γκέτο του δυτικού κόσμου, καταδικασμένοι στη φτώχεια και στο έγκλημα, γίνονται δολοφόνοι επειδή είναι διεστραμμένοι, παράφρονες, πορωμένοι, μουσουλμάνοι, νέγροι, κακοί.

Τη φτώχεια, την υπέρτατη βία, ο σκηνοθέτης δεν τη δείχνει καθόλου στην ταινία του. Γιατί οι κακοί ζουν σ’ έναν ελεύθερο δυτικό κόσμο, όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα, είτε φτωχοί είτε πλούσιοι. Οπότε το έγκλημα είναι καθαρά θέμα επιλογής. Θα μπορούσαν να έχουν γίνει μεγιστάνες.

Κι οι στρατηγοί, οι πιλότοι, οι στρατιώτες που εξαφανίζουν ολόκληρα χωριά (τριτοκοσμικών), είναι ήρωες που κάνουν το καθήκον τους. Κάνουν το καθήκον τους σκοτώνοντας στην άλλη μεριά του πλανήτη. Κι ο Άιχμαν το καθήκον του έκανε, ας μην το ξεχνάμε.

~~

Ταινία β’ διαλογής, μανιχαϊστικά κατασκευάσματα.

Όπου η αστερόεσσα, η αιματόεσσα, κι οι σημαίες των Ευρωπαίων κι οι σταυροί, πιτσιλίζονται απ’ το αίμα των αθώων δυτικών.

Και κάποιος νέος, ταπεινής καταγωγής (τα παιδιά των πλουσίων δεν πηγαίνουν στον πόλεμο), ορκίζεται να πάρει εκδίκηση. Παίρνει το ντουφέκι του, παίρνει το αεροπλάνο του, παίρνει το μισθό του, και τρέχει σε κάποια έρημο, σε κάποια ζούγκλα, σε κάποια πόλη, σε κάποια χώρα που δεν ήξερε ότι υπάρχει, να σκοτώσει κακούς και να γίνει ήρωας.

Θλίβεται όταν σκοτώνουν τον σύντροφο του. Δεν έχει πλάκα ο πόλεμος όταν σε πυροβολούν κι εκείνοι, οι κακοί.

Σκοτώνει παιδιά, γιατί όταν μεγαλώσουν θα γίνουν τρομοκράτες. Σκοτώνει γυναίκες, γιατί μπορεί να κουβαλάνε εκρηκτικά ή το παιδί ενός τρομοκράτη. Σκοτώνει άντρες, γέρους και νέους. Κατεδαφίζει νοσοκομεία, επειδή έτσι του είπανε. Κι αν χρειαστεί να ρίξει τη ΒΟΜΒΑ θα το κάνει, γιατί είναι ήρωας και κάνει το καθήκον του.

Έπειτα γυρνάει στο σπίτι του, στην οικογένεια του, στη γυναίκα του, στα παιδιά του, νικητής, ευτυχής, που σκότωσε τόσα παιδιά και τόσες γυναίκες για να προστατέψει τους δικούς του.

Πριν προλάβει να ξεκουραστεί, να πιει μια μπύρα, να φάει το μπέργκερ του, τον ειδοποιούν ότι άλλοι κακοί, καινούριοι και παλιοί, απειλούν ξανά τον τρόπο ζωής (μας). Παρά την κούραση, παρά τους εφιάλτες, σηκώνεται, ντύνεται, φιλάει τα παιδιά του, τη γυναίκα του και λέει, λίγο πριν φύγει:
«Θα πολεμήσω ξανά. Θα πολεμώ για πάντα. Για να είμαστε ελεύθεροι, για να έχουμε ειρήνη.»

Κι η κάμερα τον δείχνει να φεύγει, ενώ ακούγεται μουσική ηρωική, άτεχνη απομίμηση εκείνης του John Williams για το Superman και για το Star Wars. Και κάπου ανεμίζει μια σημαία.

Πριν το τέλος αναφορά στα αθώα θύματα της τρομοκρατίας. Με βιογραφικό και φωτογραφίες.

Έπειτα τίτλοι τέλους.

~~{}~~

Κι ο πόλεμος συνεχίζεται, αέναα. Υπάρχουν εφτά δισεκατομμύρια άνθρωποι για να πεθάνουν, καλοί και κακοί, χριστιανοί-μουσουλμάνοι-εβραίοι-άθεοι, λευκοί-μαύροι-κίτρινοι, άντρες-γυναίκες-παιδιά, Αμερικάνοι-Ευρωπαίοι-Αφρικάνοι-Ασιάτες, νεοφιλελεύθεροι-νεοσοσιαλιστές-νεοναζί-νεοαναρχικοί, εργάτες-αγρότες-εργαζόμενοι-επιστήμονες-καταστηματάρχες-καλλιτέχνες-σκλάβοι.

Οι μόνοι που ποτέ δεν σκοτώνονται στους πολέμους -και στις τρομοκρατικές επιθέσεις- είναι εκείνοι που αποφασίζουν, εκείνοι που κερδίζουν, εκείνοι που διατάζουν, εκείνοι που προπαγανδίζουν, εκείνοι που σχεδιάζουν, εκείνοι που ζουν απ’ τον πόλεμο, την κρίση, την ανασφάλεια, τον θάνατο.

Τα γουρούνια δεν πολεμούν, δεν το ξέρατε; Μόνο φτιάχνουν πολέμους. Για να σκοτωθούν οι καλοί κι οι κακοί.

http://sanejoker.info/2016/03/war-pigs.html