ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Το κορίτσι είναι Βίος και Πολιτεία. Ψήφισε 4 Μνημόνια και συνεχίζει ακάθεκτη. Καταπίνει τον έναν εφαρμοστικό μετά τον άλλον ανέμελη, αιθέρια και με τα Gucci της να βροντούν, τρούμπου, τρούμπου, τρουμπ.

Στην υγειά του κορόιδου του ψηφοφόρου. Και κάθε μήνα να πέφτουν τα μισθά και τα προνόμια του βουλευτικού αξιώματος. Λουσμένη μέσα στην πολιτική υποκρισία και τα λούσα με το ένστικτο της επιβίωσης να την καθοδηγεί σε ασφαλείς προορισμούς πηδώντας με άνεση από την μία πτέρυγα της Βουλής στην άλλη.

Ηταν 18 Νοεμβίου 2013 όταν ο Βασίλης Τσακίρογλου στο Πρώτο Θέμα εντυπωσιασμένος από το αντιμνημονιακό ταγέρ της εγχώριας πολιτικής σταρ που παραπαίμπει σε τεξανή καουμπόισσα που φθάνει στην Νέα Υόρκη και ενδύεται με ιδιαίτερη άνεση το lifestyle Μονρόε, έγραφε για την λαμπερή Θεοδώρα:

Ως κυνικός, ο διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού κ. Γιώργος Μουρούτης έγραψε στο Facebook: «Χάσαμε ένα Σαββατοκύριακο για να πάει η Τζάκρη στον ΣΥΡΙΖΑ», στην πράξη όμως ο χρόνος όπου κάποιοι Ελληνες πολιτικοί φάνηκε να τα χάνουν ήταν έξι δευτερόλεπτα: τόσο κράτησε η αμηχανία του προεδρείου της Βουλής όταν η κυρία Θεοδώρα Τζάκρη είπε «ναι» και αποχώρησε, αφήνοντας τον αντιπρόεδρο κ. Γιάννη Τραγάκη κυριολεκτικά με ανοιχτό το στόμα, κάποιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν νοήματα μεταξύ τους και τον κ. Αλέξη Τσίπρα να κάνει επιτόπια στροφή του κορμού του προς τα πίσω για να παρακολουθήσει την ηρωική έξοδο της, πρώην, πλέον, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.

Σε αυτά τα έξι δευτερόλεπτα που χρειάστηκαν έως ότου καταγραφεί από το μουδιασμένο προεδρείο το αναπάντεχο -αλλά τελικά ίσως όχι και τόσο- «ναι», η κυρία Τζάκρη είχε προλάβει ενδεχομένως να ικανοποιήσει μια προσωπική φιλοδοξία, να επιτελέσει τον ρόλο του «ρυθμιστικού παράγοντα» σε μια συγκεκριμένη κρίσιμη συγκυρία για το έθνος. Μολονότι τα πράγματα εξελίχθηκαν μάλλον κωμικά παρά δραματικά, η κοινοβουλευτική ιστορία της Ελλάδας ίσως κρατήσει για την κυρία Τζάκρη μια θέση στην αιωνιότητα, δίπλα στους παράδοξους «ήρωες από σπόντα» όπως ο Θεόδωρος Κατσίκης το 1990 ή ο Μιλτιάδης Γουλιμής το 1895.

Για ένα πρόσωπο αμφιλεγόμενο όπως η κυρία Τζάκρη δεν θα χρειάζονταν περισσότερα από έξι κενά δευτερόλεπτα κοινοβουλευτικού χρόνου για να σηκωθεί εναντίον της το τσουνάμι των επικρίσεων, που περιελάμβανε ανάκατα τις Louboutin, τα Gucci, τις πολύ συχνές επισκέψεις στα πανάκριβα αθηναϊκά κομμωτήρια, την ακατάσχετη και υπέρλαμπρη κοκεταρία. Από αυτό το σαρωτικό και μάλλον πάνδημο παλιρροϊκό -αν και ήδη χαρακτηρισμένο ως σεξιστικό, συμπλεγματικό κ.ο.κ.- κύμα αντιπάθειας δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στο μνημειώδες «πιστόλι στον κρόταφο», που πριν από έναν χρόνο ακριβώς υποτίθεται ότι είχε αναγκάσει την κυρία Τζάκρη να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο. Τότε η βουλευτής είχε αποφασίσει να στηρίξει την κυβέρνηση παρόλο που η ίδια δήλωνε απολύτως πεπεισμένη ότι η μνημονιακή πολιτική οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή. Ομως εκείνο που είχε καταγραφεί στη συλλογική μνήμη τον Νοέμβριο του 2012 δεν ήταν ότι η Θεοδώρα Τζάκρη ψήφιζε ενάντια σε κάποια πεποίθησή της, αλλά ενάντια στην ίδια τη λογική. Διότι, προτού εξομολογηθεί από του βήματος της Βουλής ότι επρόκειτο να στηρίξει το Μεσοπρόθεσμο, είχε λιθοβολήσει φραστικά τους κυρίους Αντώνη Σαμαρά και Γιάννη Στουρνάρα, θεωρώντας τους εκτελεστικά όργανα «σε διατεταγμένη υπηρεσία», όπως χαρακτηριστικά είχε πει, υπεύθυνους «για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού».

Ανεξάρτητα από το εάν όταν τα έλεγε όλα αυτά η κυρία Τζάκρη φορούσε γόβες αξίας πολλαπλάσιας του κατώτατου βασικού μισθού ή τα πλέον ευτελή των κινέζικων υποδημάτων, το πρόβλημα ήταν η σχεδόν εξωφρενική αναντιστοιχία μεταξύ της επιχειρηματολογίας και της απόφασης που είχε ήδη πάρει. Και δεν είναι το σούσουρο για τις ενδυματολογικές επιλογές της, αλλά αυτή η ακατανόητη, από καθαρά ορθολογιστική άποψη, πολιτική στάση που την αφήνει εκτεθειμένη σε δηκτικά σχόλια του τύπου «τώρα που βγαίνουμε από τα μνημόνια η Τζάκρη γίνεται αντιμνημονιακή. Δεν είναι τρέντι το ταγέρ που φόρεσε. Θα παλιώσει πολύ γρήγορα», ή «όλοι οι πρώην υπουργοί, προτού οι οδηγοί τους προλάβουν να κλείσουν την πόρτα της υπουργικής Μερσεντές, έγιναν αντιμνημονιακοί σε ένα βράδυ». Κι αυτά τα λένε -πρώην- σύντροφοί της στο ΠΑΣΟΚ, όπως οι κύριοι Πάρις Κουκουλόπουλος και  Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος.
Οι πρώην πολιτικοί της αντίπαλοι, ο κ. Τσίπρας λόγου χάρη, σήμερα ανταποδίδουν εμμέσως τη φιλική προς τον ΣΥΡΙΖΑ χειρονομία μετά το «ναι» στην πρόταση μομφής του. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης έκλεισε και αυτός το μάτι σε αναγνώριση των προσπαθειών που έκανε τους τελευταίους μήνες η κυρία Τζάκρη, προλειαίνοντας το έδαφος για την έξοδό της από το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Τσίπρας διακήρυξε ότι δεν τον ενοχλεί εάν οι βουλευτές «φορούν ψηλοτάκουνα παπούτσια και ταγεράκι ροζ ή πορτοκαλί», αρκεί να αντιτάσσονται στα μνημόνια. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, δεν δίστασε να προσωποποιήσει τη διαδικασία της πρότασης δυσπιστίας, λέγοντας ότι η παράταξή του είχε ένα μεγάλο, ηθικής βαρύτητας, κέρδος, δηλαδή μία βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, η οποία τόλμησε να συνταχθεί με την αντιπολίτευση. Επομένως, η κυρία Τζάκρη είναι ήδη κάτι σαν τρόπαιο για τον κ. Τσίπρα, παρόλο που η ίδια δεν έχει γνωστοποιήσει ακόμη τις προθέσεις ή τις μελλοντικές κινήσεις της. Ωστόσο, από συζητήσεις με πολίτες της εκλογικής της περιφέρειας στην ιδιαίτερή πατρίδα της, την Πέλλα, φαίνεται ότι υπάρχει έντονος προβληματισμός ως προς την πολιτεία της.

Κάποιοι δηλώνουν ανοιχτά ότι νιώθουν ήδη προδομένοι, καθώς επί χρόνια τη στήριζαν εκλογικά, την αναδείκνυαν σε απόλυτη κυρίαρχο ως προς τους σταυρούς προτίμησης και, φυσικά, την είχαν ταυτίσει με το ΠΑΣΟΚ. Εκτιμήσεις τοπικών πολιτικών παραγόντων θεωρούν ότι το «ναι» στην πρόταση μομφής ήταν το άλμα της κυρίας Τζάκρη από το σκάφος του ΠΑΣΟΚ σε εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ, που ίσως και να φαντάζει περισσότερο αξιόπλοο στην τρέχουσα συγκυρία. «Αλλά είναι δυνατόν να συνυπάρξουν στο ίδιο κόμμα η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η Θεοδώρα Τζάκρη;», αναρωτιούνται ορισμένοι στην Πέλλα, επισημαίνοντας ότι η κυρία Κωνσταντοπούλου πριν από μόλις δύο μήνες είχε ειρωνευτεί άγρια την παθητική στάση που εκείνη είχε υιοθετήσει, συναινώντας σιωπηρά στην ψήφιση του μνημονιακού νέου Κώδικα Δικηγόρων. «Τώρα που δεν έχετε το πιστόλι στον κρόταφο γιατί δεν μιλάτε;» ήταν το ρητορικό ερώτημα της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Αρα, το ζήτημα που θέτει η περίπτωση Τζάκρη δεν είναι εάν μια βουλευτής έχει δικαίωμα στη φιλαρέσκεια – αυτό είναι σόλοικο μόνο σε σχέση με την ιδιότητά της ως μέλους ενός «Σοσιαλιστικού Κινήματος». Η κυρία Τζάκρη κρίνεται για τη συνέπεια του πολιτικού της λόγου και σε αυτό τον τομέα συλλαμβάνεται να παρεκκλίνει από μια ακραιφνώς μνημονιακή πορεία, την οποία υπηρέτησε τόσο ως υφυπουργός όσο και ως ένα από τα πουλέν του ιπποφορβείου φρέσκων πολιτικών που είχε δημιουργήσει ο κ. Γιώργος Παπανδρέου.
Στην επιστολή που δημοσιοποίησε εξηγώντας το «ναι» στην πρόταση δυσπιστίας, η κυρία Τζάκρη κατήγγειλε, μεταξύ άλλων, ότι «η κυβέρνηση αυτή χαρακτηρίζεται από πλεόνασμα κοινωνικής αναλγησίας, ανικανότητας, από έλλειμμα δημοκρατίας και σχεδίου για την έξοδο απ’ την κρίση».
Οπως ήταν αυτονόητο, στα όχι και τόσο παλαιά τεφτέρια που ανοίχτηκαν, καθώς το όνομά της κυριαρχούσε στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών, η κοινή γνώμη κλήθηκε να ανακαλέσει στη μνήμη της τη μομφή που είχε αντιμετωπίσει επί υφυπουργίας της η ίδια η κυρία Τζάκρη για νεποτισμό: καταγγέλθηκε από ΜΜΕ για διορισμό-ρουσφέτι στο Μουσείο Πέλλας 36 ατόμων που ανήκαν στον κύκλο των συγγενών της. Η ίδια παρουσίασε επιχειρήματα τα οποία ανασκεύαζαν τις κατηγορίες, ενώ η υπόληψή της δεν τρώθηκε από το υποτιθέμενο σκάνδαλο, καθώς η τοπική κοινωνία πείστηκε ότι οι προσλήψεις των 36 ήταν καθ’ όλα νομότυπη. Το ίδιο άλλωστε ισχύει και για την απόσπαση του συζύγου της κυρίας Τζάκρη, του κ. Γιάννη Πατσιά, από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας σε υπηρεσία που εδρεύει στα Γιαννιτσά, όπου βρίσκεται η έδρα των δραστηριοτήτων αλλά και η οικογενειακή κατοικία της κυρίας Τζάκρη. «Εχει χορέψει πολύ η Θεοδώρα», λένε άνθρωποι που έχουν παρακολουθήσει τους προεκλογικούς της αγώνες, εννοώντας ότι από την αρχή της εμπλοκής της με τα κοινά δεν έχει αφήσει οποιαδήποτε ευκαιρία κοινωνικής συνάθροισης στον τόπο της που να μην έχει παραστεί. Οπως συνηθίζεται γενικώς στους υποψηφίους της επαρχίας, πιασμένη χέρι-χέρι με τους απλούς ανθρώπους της εκλογικής της περιφέρειας, η Θεοδώρα κέρδιζε τις ψήφους με την αμεσότητα και το επικοινωνιακό της χάρισμα.

Οσο για το πώς χορεύεται η Σαρακίνα με δωδεκάποντες γόβες και σινιέ συνολάκια, όσοι γνωρίζουν την κυρία Τζάκρη είναι λίγο πιο ψύχραιμοι από την υπόλοιπη κοινή γνώμη: «Πάντα έτσι ντυνόταν η Θεοδώρα, δεν περίμενε να γίνει υφυπουργός για να μάθει την Prada και τον Valentino. Πριν από την πολιτική ήταν επιτυχημένη δικηγόρος και, προφανώς, είχε ήδη την οικονομική άνεση για να υποστηρίζει τα ακριβά της γούστα». Πιθανώς η κυρία Τζάκρη είχε συμπεράνει ότι ο πληθυσμός του Νομού Πέλλας, αγροτικός στη συντριπτική του πλειονότητα, καμαρώνει μια γυναίκα βουλευτή, ευειδή και καλλίπυγο, που ακτινοβολεί χάρη στην επιμελή ατομική περιποίηση και τα φίνα αγαθά της υψηλής ραπτικής. Προ καιρού η κυρία Τζάκρη είχε ξεσηκώσει και πάλι κακεντρεχή και μη σχόλια, καθώς κατέθετε στεφάνι εις μνήμην των σφαγιασθέντων Ποντίων έχοντας πάντα περασμένη στο χέρι της μια πανάκριβη τσάντα. Είναι απλώς μια σκέψη, αλλά το ποσόν που δαπανήθηκε για το συγκεκριμένο αξεσουάρ μόδας στο μυαλό ενός αγρότη-ψηφοφόρου του Νομού Πέλλας ισοδυναμεί με κάποιες δεκάδες λίτρα πετρελαίου για τη θέρμανση της οικογένειάς του.

Στελέχη φορέων του νομού αναφέρουν περιπτώσεις όπου η ανέχεια στερεί από κάποιους συμπολίτες τους τη δυνατότητα να πληρώσουν ακόμη και τον λογαριασμό της ΔΕΗ ώστε να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα. Κάποιοι αγρότες της περιοχής είδαν τη φετινή τους σοδειά των ροδάκινων να καταστρέφεται από το χαλάζι και αναμένουν ήδη τραγικά καθυστερημένες πληρωμές και αποζημιώσεις. Στο πλευρό αυτών των ανθρώπων -μεταξύ άλλων- αποφάσισε να ταχθεί η κυρία Τζάκρη με το «ναι» της στην πρόταση μομφής, προκαλώντας αυτομάτως και την αποπομπή της από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Εάν τελικώς επιβεβαιωθούν οι εικασίες ότι ο επόμενος κομματικός σταθμός της κυρίας Τζάκρη πρόκειται να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ότι με τη στήριξή του θα διεκδικήσει κάποιο αξίωμα στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, δυσκολεύεται να φανταστεί κάποιος πόσο πειστική μπορεί να είναι κραδαίνοντας από τη μία το αντιμνημονιακό μπαϊράκι και από την άλλη τη Louis Vuitton.

http://kourdistoportocali.com