ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Η ενοποίηση των δύο Γερμανιών το 1989 δεν ήταν ενοποίηση, ήταν ενσωμάτωση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Και ήταν ενσωμάτωση διότι η ΓΛΔ έχασε έναν πόλεμο (τον Ψυχρό Πόλεμο), όπως και διότι η ΟΔΓ αντιμετώπισε την ενσωμάτωση των ανατολικών εδαφών ως ανάκτηση «ζωτικού χώρου» στη Ανατολή. Προς τούτο λεηλάτησε την πρώην Ανατολική Γερμανία (που ως τότε ήταν η δέκατη σε βιομηχανική παραγωγή χώρα στον κόσμο), δημιουργώντας

μια ειδική οικονομική ζώνη που έχει ακόμα και σήμερα τα χαρακτηριστικά μιας γκρίζας ζώνης – μιας ζώνης στο λυκόφως. Στη πρώην Ανατολική Γερμανία η Δυτική Γερμανία εφάρμοσε μια πολιτική «εκσυγχρονισμού» και «μεταρρυθμίσεων»

που μοιάζει πολύ με την πολιτική των μνημονίων που εφαρμόζει στην Ελλάδα σήμερα. Οι ίδιοι μηχανισμοί-Σόιμπλε που λεηλάτησαν τη ΓΛΔ τότε, ερημώνουν την Ελλάδα σήμερα (η οποία άλλωστε στη ρητορική του νεοφιλελευθερισμού δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η τελευταία… σοβιετική οικονομία στην Ενωση). Ακούγεται αστείο,

αλλά έτσι ακούγονται συχνά ελαύνουσες οι τερατουργίες! στην αρχή φαίνονται σαν κακόγουστες φάρσες, αλλά όταν εν τέλει δείξουν το πρόσωπό τους, το τελευταίο που σου απομένει να θυμάσαι ύστερα είναι τα δόντια τους.

Μετά την ενσωμάτωση της ΓΛΔ από την ΟΔΓ, η Γερμανία κινείται ταχύτατα στην πεπατημένη στην οποία κινείται πάντα: δημιουργεί σφαίρες επιρροής (στα εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας, στις Βαλτικές χώρες και αλλού), προτεκτοράτα (Ελλάδα, μάλιστα για πρώτη φορά), ενώ αναζητά ακαταπαύστως ζωτικό χώρο προς Ανατολάς (όπου, παρακάμπτοντας την δύστροπη και καχύποπτη Πολωνία, «παίζει» στην Ουκρανία). Εδώ να σημειώσουμε ότι μετά την ανάληψη της εξουσίας στο Κίεβο από τους φασίστες η χώρα διαμελίσθηκε. Καθ’ ότι

οι παρενέργειες της παραδοσιακής γερμανικής στρατηγικής αποδεικνύουν (κατ’ επανάληψιν) ότι η στρατηγική αυτή είναι ατελέσφορη, ηλίθια και θανάσιμη. Σήμερα η Γερμανία έχει τη Γαλλία σούζα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία υπό επίβλεψη κι ορισμένες κεντροευρωπαϊκές χώρες, άλλες υπό εποπτείαν και άλλες υπό εντολήν.

Η Γερμανία αναδεικνύεται εκ νέου σε γίγαντα (με μυαλό «νάνου», όπως επί ναζισμού), αλλά και σε έναν γίγαντα με πήλινα πόδια (που όποτε θέλουν μπορούν οι ΗΠΑ να του τα κόψουν). Αν και προς τούτο κάνουν ό,τι μπορούν και οι ίδιοι οι ιθύνοντες Γερμανοί. Διοικούν την πιο διεφθαρμένη χώρα στη Ενωση, έχουν σκλαβώσει τους Γερμανούς εργαζόμενους -όπως τώρα πάει να συμβεί στη Γαλλία και ήδη συμβαίνει στην Ελλάδα- ενώ το καμάρι τους, οι τράπεζές τους είναι απλώς σάπιες κοιλιές. Η υποβάθμιση από τους πειρατές της Moody’s του αξιόχρεου των ομολόγων της Deutsche Bank στην κατηγορία Baa2 (δηλαδή μόλις δύο βαθμίδες πάνω από τη κατηγορία «σκουπίδια») είναι ενδεικτική.

Σε αυτόν, λοιπόν, τον γίγαντα με το «μυαλό του νάνου» και τα πήλινα πόδια, η Ελλάδα προσκυνάει και υποθηκεύει το μέλλον της. Σαν να έχει χάσει πόλεμο.

Τα γκροτέσκ αυτής της υποταγής είναι το λιγότερο. Λόγου χάριν, πριν καν ψηφίσει το πακέτο μέτρων που μόλις πριν λίγες μέρες ψήφισε, καλείται τώρα η κυβέρνηση να ψηφίσει κι άλλο πακέτο – το ίδιο αισχρό. Μάλιστα καλείται να διορθώσει ορισμένα από τα ψηφισμένα και να αποκηρύξει τις όποιες παρεκκλίσεις τόλμησε, σε

ένα γαϊτανάκι ψήφισε-ξεψήφισε-ξαναψήφισε.

Ακρως ταπεινωτικό. Αυτήν την ταπείνωση που διαρκώς η κυβέρνηση αναγκάζεται να καταπίνει, τη μεταβολίζει σε τρέλα – αυτήν την τρέλα που πουλάει καθημερινώς. Διότι τρέλα πουλάει πλέον. Φέρ’ ειπείν,

εν όψει της τελικής και αιμάσσουσας διαχείρισης των κόκκινων δανείων, μέσω της αξιολόγησης του Σεπτεμβρίου, ο κ. Σταθάκης θυμήθηκε τις κόκκινες γραμμές!!! – θου, Κύριε, φυλακή στον στόμα του! Την ίδια ώρα, ως άλλος Καμμένος, ο συνήθως μετρημένος κ. Βούτσης διαπιστώνει ότι κάποια μέτρα κινούνται στα όρια της συνταγματικότητας.

Αφήστε το Σύνταγμα. Αυτό θα αρχίσει να τηρείται εκ νέου, αν ξυπνήσει το φιλότιμο των Ελλήνων. Για την ώρα το Σύνταγμα είναι ένα κουρέλι που ξεπάτωσε πρώτος ο Γιωργάκης, όταν πέρναγε από τη Βουλή το α’ μνημόνιο χωρίς την προβλεπόμενη πλειοψηφία των δύο τρίτων. Στη συνέχεια

ο κ. Τσίπρας διά του τρίτου μνημονίου νομιμοποίησε τα δύο προηγούμενα και τώρα ανοίγει τον δρόμο για το τέταρτο. Συνελόντι ειπείν,

γονατισμένη (και εξαιτίας της γονατισμένης Αριστεράς) η Ελλάδα μπροστά στα πήλινα πόδια της Γερμανίας, για τα μεν σοβαρά και τα κρίσιμα διορθώνει διαρκώς το κακό προς το χειρότερο, για δε τα ήσσονα κυβερνάται στο πλαίσιο μιας ατμόσφαιρας γλίτσας, που θυμίζει τα στερνά του δημαγωγικού ΠΑΣΟΚ, με τα χασισόλαδα του Καρανίκα και το ξέπλυμα όσων με πλαστά πτυχία τρύπωσαν στο Δημόσιο – για να σταθώ σε δύο μόνον απ’ τα τελευταία κατορθώματα των γονατισμένων.

Δεν ξέρω αν η νομιμοποίηση πλαστών πτυχίων κάτι τύπων που έπιασαν όλους τους άλλους κορόιδα συνιστά «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς», ούτε αν οι μπάφοι ενός μπούφου μπορούν να περιπαίζουν την αγωνία των καρκινοπαθών, αλλά, ως φαίνεται, περί όλων αυτών γνωρίζουν καλύτερα όσοι τα βλέπουν όλα ροζ και ρόδινα. Κυρίως τα αίματα. Τα «πονεμένα αίματα», όπως θα έλεγαν και κάποιοι απ’ τους γλίτσες που δηλώνουν πως πονούν όταν μας σφάζουν…

http://www.enikos.gr