ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Μην ακούτε και πολύ περισσότερο μη πιστεύετε τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης που έχουν αναλάβει νέα εργολαβία τα τελευταία εικοσιτετράωρα, να μας πείσουν δηλαδή ότι ύστερα από το ιστορικό αποτέλεσμα για Brexit o Τσίπρας βγαίνει δικαιωμένος και ότι ξεκινάει κύκλο επαφών στις Βρυξέλλες για να ενισχύσει, όπως λένε, τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας…
Ποια είναι η πραγματικότητα; Στο Μέγαρο Μαξίμου είναι με «χάπια» από την επομένη του βρετανικού δημοψηφίσματος κι από την Κυριακή το βράδυ που καταποντίστηκαν οι Podemos στην Ισπανία οι δόσεις αυξήθηκαν…

Μπορεί κατά τα ειωθότα να ψάχνουν τρόπους για να διαχειριστούν επικοινωνιακά την κατάσταση – με άλλα λόγια πώς θα κοροϊδέψουν δηλαδή πάλι τον κόσμο- αλλά το αδιέξοδο στο οποίο έχουν μπει είναι τέτοιο που…
ο,τι και και να κάνουν πια δεν πρόκειται να βγουν.
Για να ξέρετε λοιπόν τι συμβαίνει στα αλήθεια: Ο Τσίπρας θα ακολουθεί, όσο έχει το περιθώριο να κάνει τέτοιο, διπλή ρητορική. Δηλαδή θα φοράει το δήθεν επαναστατικό κοστούμι, χωρίς …γραβάτα, και θα καταγγέλλει τη «λιτότητα», θα μιλάει για «ακροδεξιά» και θα το ρίχνει στο βερμπαλισμό για την «κοινωνική» Ευρώπη και τα σχετικά.

Όμως την ίδια ώρα μαθαίνω ότι, πανικόβλητος, στέλνει «απεσταλμένους» στο Βερολίνο για να διαβεβαιώσει ότι πρόκειται να παραμείνει «προσηλωμένος» -δηλαδή υποταγμένος- στην πλήρη εφαρμογή του μνημονιακού προγράμματος και ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ανησυχία για τη στάση της Ελλάδας…

Ο φόβος του ανέβηκε κατακόρυφα μόλις έγινε γνωστό ότι συγκεντρώθηκαν οι υπουργοί των έξι ιδρυτικών χωρών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ζητώντας από τη Μ. Βρετανία να κινήσει τις διαδικασίες αποχώρησής της «όσο το δυνατόν γρηγορότερα». Μπορώ να σας αποκαλύψω ότι το «μήνυμα» που είχε φτάσει σχεδόν ταυτόχρονα και στην Αθήνα ήταν σε γενικές γραμμές «αν θέλετε ή αν νομίζετε ότι θα μπορέσετε να εκμεταλλευτείτε την κατάσταση, καλύτερα να φύγετε κι εσείς μόνοι σας…».

Όμως ο κ. Τσίπρας έχει αποδείξει προ πολλού ότι είναι τζάμπα μάγκας. Αυτό οι δανειστές το ξέρουν πολύ καλά και είναι σίγουροι ότι δεν τολμάει να σηκώσει κεφάλι, αφήνοντας μερικούς αφελείς να πιστεύουν ότι θα ήταν δυνατόν αν όχι να δρομολογήσει την έξοδο από το φρενοκομείο της ευρωζώνης, τουλάχιστον να διαπραγματευτεί κάποιους καλύτερους όρους. Μάλιστα τα πράγματα θα γίνουν δυσκολότερα γι αυτόν διότι προσπαθεί να πατήσει πάλι σε δύο βάρκες. Αλλά τα ψέμματα τελειώνουν. Και οι ίδιοι οι άνθρωποι του επιτελείου του ξέρουν ότι πλησιάζει η ώρα που πρέπει να δώσει αν μη τι άλλο απαντήσεις σε συγκεκριμένα -και όχι αόριστα και γενικόλογα- ερωτήματα.

Για παράδειγμα: Θεωρεί λάθος την απόφαση των Βρετανών; Στηρίζει το «Μένουμε Ευρώπη» που εκδηλώνεται στην Μεγάλη Βρετανία από εκείνους που ψήφισαν «in» στο δημοψήφισμα; Προτείνει αντίστοιχο δημοψήφισμα και στην Ελλάδα ή εξακολουθεί να υποστηρίξει την πάση θυσία παραμονή στο Ευρώ και στην Ευρώπη του Σόιμπλε; Βρίσκει π.χ. τον Φαρατζ «λαϊκιστή και απατεώνα», όπως τον κατηγορούν οι Γερμανοί και οι δορυφόροι τους ή εκφραστή των θυμάτων της «γερμανικής λιτότητας»; Πώς θα βρεθεί λύση για το μεταναστευτικό για τις χώρες που δεν τις θέλουν; Όταν έχεις πέσει όμως στα τέσσερα, τι απαντήσεις να δώσεις…

Πηγή