ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Κι εγώ τυλίχτηκα σ” αυτή την αγκαλιά στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά..Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα μέσα στα χείλια σου εγώ βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά τούτο το σώμα που διψά.. Βρέχει και στους καταυλισμούς χορεύουν τα παιδιά στάζει ο θεός στις προσευχές στο ντέφι στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά..Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες το δρόμο και το νου και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι κι άθελά μου με τραβάς αλλού.. Ας είχα κι εγώ φτερά σαν εσένα μαζί σου να φεύγω σε μέρη χαμένα στα μέρη που πήγες ποτέ μου δεν πήγα τα τόσα που είδες ποτέ μου δεν είδα.. Αν θέλεις φτερά σου δίνω εμένα μαζί προχωράμε σε μέρη κρυμμένα σβήσε απ” το νου τη ζωή την παλιά μας φτάνει η δική μου στην δική σου αγκαλιά.. Ας είχα κι εγώ τα δικά σου τα μάτια φωλίτσες να χτίσω για σένα παλάτια ζωή μου η ζωή σου, ψυχή σου η ψυχή μου στο τέρμα μαζί σου, στο τέρμα μαζί μου..Αν θέλεις φτερά σου δίνω εμένα να μην ανταμώνεις, μη βλέπεις κανένα βάρκα εγώ , πανιά εσύ και κατάρτια στου κόσμου μη πέσουμε πάλι τα μάτια η βάρκα εγώ το κατάρτι εσύ στο γύρω του κόσμου να βγούμε μαζί….Η ψυχή μου σαλεύει στο πρώτο κάλεσμά σου.. Οτι κοιμίζει ο χειμώνας ζωντανεύεις ξανα.. Όλα χαμογελάνε στο γλυκό περασμά σου.. Όλα μοιάζουν καινούργια και όμως τόσο γνωστά…Θέλω μαζί σου να μείνω Στο χορό που έχεις στήσει να μπω και να χαθώ..Απ’το ποτό σου όταν πίνω Μη ρωτάς, δεν ξέρω αν είμαι δυνατη..Φτιάξε εσύ τις εικόνες Βάλε χρώμα σε όλες τις γωνιές του μυαλού..Να ενωθώ με το φως σου Στις άγνωστες πολιτείες του νου…Είναι τα μάτια σου που κλείνεις και τρομάζω είναι που μέσα σου σαν χρώμα ξεθωριάζω…είναι που θέλω το κορμί σου και διστάζω μη φύγει τ” όνειρο καθώς θα σ” αγκαλιάζω..

εγραψε το πιτσιρικι