Ενοχές και σιωπές.
Αυτά πάντρεψες και χωρίς να το καλοκαταλάβεις συνθηκολόγησες μαζί τους. Τα φόρεσες και τα περιφέρεις, κι ας σε ντροπιάζουν. Τα ‘χεις τάχα συνηθίσει και προσποιείσαι ότι δε τρέχει τίποτα. Όλα κρυφά, όλα καλά.

Πόσες ενοχές άραγε για τα σχέδια που ναυάγησαν, χωρίς καν να τα τολμήσεις… Τα όνειρα που θα σου έδιναν ζωή τώρα σου κόβουν την ανάσα όταν τα αναπολείς. Σιωπές μεγάλες και μικρές γύρω σου – μέσα σου – που έρχονται απαλά για να σε συντροφεύσουν, για να αντέξεις την απογοήτευση που μοιραία νιώθεις. Για να πιστέψεις ότι είσαι καλά. Να μη σκέφτεσαι ότι πρόδωσες τα ακριβά σου θέλω για τα φτηνά σου πρέπει.

Αποσιώπησέ το αγάπη μου. Κάλυψέ το προσεχτικά και μην το ξανανοίξεις. Μην το σκέφτεσαι και μην το σκαλίζεις. Βάλτο σε μικρά κουτάκια και κρύψτα όσο πιο βαθιά μπορείς. Σκέπασέ το με ψεματάκια και αδιάφορα βλέμματα. Διώξ’το αγάπη μου. Διώξ’το μακριά για να υπομείνεις αυτά που δεν έκανες, αυτά που δεν τόλμησες.

Πήγαινε στη δουλειά το πρωί και διασκέδασε τις νύχτες. Παίξε το παιχνίδι όπως το έστρωσες, βαρετά και με ασφάλεια. Μην πάρεις ρίσκο. Ζήσε την ηρεμία που βολικά σου προσφέρει η επιφάνεια. Μείνε εκεί για να επιπλέεις. Δε φτάνει η αναπνοή σου για βουτιά αγάπη μου.

Κι όταν η ενοχές σου θα σου μιλούν τα βράδια για τα κρυμμένα μυστικά σου και για τη προδοσία στα θέλω σου, εσύ να κάνεις ότι δεν ακούς. Να είσαι αλλού βολεμένος, κι ας είσαι καμένος. Στο εύχομαι, γιατί οι σιωπές θα είναι εκκωφαντικές. Οι σιωπές και οι ενοχές που πάντρεψες. Αυτές που επέλεξες για συντροφιά, από φόβο. Οι ενοχές και οι σιωπές που θα σου ψιθυρίζουν κάθε τόσο για αγάπες που δε κυνήγησες, για ανθρώπους που δεν διεκδίκησες, για όλα όσα επιθύμησες αλλά δεν άντεξες να φέρεις και να κρατήσεις κοντά σου.

Κοιμήσου αγάπη μου βαθιά και μην ονειρεύεσαι – δεν το σηκώνεις. Τα όνειρα ζητούν, απαιτούν, κι εσύ δεν έχεις τίποτα να δώσεις. Κλείσε τα μάτια σου και άσε το σκοτάδι να σε πάρει αγκαλιά, γιατί αυτήν την αγκαλιά διάλεξες. Παίξε το θέατρό σου κι ας είσαι μόνο ο κομπάρσος. Αυτό μπόρεσες.

Μόνο που κάποια νύχτα, μες το σκοτάδι, μπορεί να τις ακούσεις να σου μιλάνε πιο δυνατά από άλλες φορές και να μη σταματάνε πια.
«Αυτό μονάχα μπόρεσες κι εγώ θα σε κομματιάζω λίγο λίγο. Δε θα σταματώ ποτέ να σου θυμίζω», θα σου πουν οι ενοχές κάποια νύχτα, που θα νιώθεις λίγο περισσότερο προδομένος από τον εαυτό σου και θα του κακιώσεις. Και τότε οι σιωπές θα σταθούν βουβές, όπως τους αρμόζει άλλωστε, και απλά θα σε κοιτούν…
«Ενοχές και σιωπές. Αυτό πάντρεψες. Αυτό διάλεξες. Τόσο τόλμησες», αυτό θα θέλουν να σου πουν αλλά δε θα μιλούν.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Πηγή