Λυγίζουν μέσα μας οι νύχτες.. καταπίνουν τα μικρά μεγάλα μας θέλω..παίζουν για λίγο με το περαστικό φως των αυτοκινήτων κι αφήνονται σ’ έναν ύπνο βαθύ…Ανοίγουν τότε οι σελίδες των παλιών ημερολογίων, βγαίνουν οι μορφές οι παιδικές μας μας κοιτάζουν στα μάτια. Δεν βρίσκουν τίποτε να πούνε. Ο πιο σκληρός θάνατος είναι εκείνος της σιωπής. Και σιωπούν. Μια σιωπή βαθιά που βαλσαμώνει κάθε μας κίνηση επόμενη…Έμαθα να γέρνω στο υγρό σου σώμα
προσφέροντας σε τούτη την ηδονή την ψυχή μου, αμαρτωλός και άγιος, μύστης και ληστής, για πάντα θα πετώ στους πιο βαθυγάλανους ουρανούς σου…Είναι κάποιες μέρες που σαν λυπημένες καλημέρες αργοσβήνουν πάνω σε φύλλα κιτρινισμένα από τον ήλιο ή μουσκεμένα από μια βροχή περαστική…

έγραψε το πιτσιρίκι

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°