Περπατάω κι αυτή τη νύχτα όπως κάθε βράδυ και κάποια στιγμή σε ένα στενό που κάθε λίγο περνούν πιασμένα ζευγαράκια χέρι χέρι, βρήκα έναν που έπαιζε βιολί με τόσο πάθος…Το βιολί ακουγόταν κάπως θλιμμένο και έβγαζε σαν κάτι από λυγμούς. Ο βιολιστής πρόσφερε μεγαλόψυχα όλες αυτές τις τυφλές νότες και ήταν ξεκάθαρο ότι κάπου μέσα του έλειπαν κάποιες νότες. Είχε ζήσει κάποια στιγμή μια έντονη στιγμή, μοναδική.
Για αυτό και έπαψε πλέον να παίζει με τις χαρούμενες χορδές του, του έλειπαν πια. Ήταν χειμώνας όταν κατά τύχη σε ένα μπαρ που βρισκόταν με ένα φίλο, αντίκρισε τη μοναδική για αυτόν. Ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα με μαύρα μαλλιά και κάστανα μάτια. Είχε λευκή επιδερμίδα και ένα χαμόγελο πλατύ. Τα έχασε με τη λάμψη της και κατευθείαν ρώτησε το φίλο του ποια είναι. Ο φίλος του ήταν αυτός που του ανήκε το μαγαζί, οπότε γνώριζε σχεδόν όλους τους θαμώνες στη μικρή πόλη που ζούσαν. Του είπε ότι είναι από πλούσια οικογένεια και ότι είναι πραγματικά το άπιαστο για αυτόν. Αυτός του ζήτησε άλλο ένα ποτό και ξαναγύρισε να τη δει, με χαμένη ελπίδα πια για το οτιδήποτε… Κάπου εκεί ήταν που πήγε δίπλα του αυτή η κοπέλα και τον ρώτησε γιατί είναι θλιμμένος. Αυτός της είπε ακριβώς ότι είχε γίνει χωρίς κάποιο ψέμα και την αποκάλεσε πριγκίπισσα.. Αυτή γύρισε και του έπιασε το μάγουλο και του είπε: Θες να ευτυχίσουμε μαζί και να γεμίσουμε τη ζωή μας ένα όμορφο παραμύθι; Εσύ ο ιππότης και εγώ η πριγκίπισσα.. Αυτός είπε κάπως περίεργα.
-Εσύ ο κύκνος κι εγώ ο βάτραχος.. Γύρισε αυτή απότομα και του έδωσε ένα φιλί και του απάντησε.
-Και να που ο βάτραχος έγινε ένας όμορφος «άνθρωπος»… Υπήρξαν πολλές όμορφες στιγμές δικές τους που άτακτα καθώς βρίσκονται στο μυαλό μου δεν θέλω να συνεχίσω… Το τέλος θα το πάω κάπως θλιμμένο όπως οι τυφλές νότες του βιολιστή. Θλιμμένο βιολί γιατί την έχασε σε ένα δυστύχημα και από τότε έχασε τις χαρούμενες νότες του. Ποτέ δεν βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει και αναπολεί τις όμορφες στιγμές ξανά και ξανά… Έχει παγώσει ο χρόνος γύρω του και του είναι πλέον αδιάφορο αν κάνει κρύο,
δεν ψάχνει να αντικρίσει χαμόγελο και δεν ψάχνει πια κάποια πριγκίπισσα. Έζησε στο μέγιστο μια όμορφη ζωή γεμάτη έρωτα και αγάπη με κάποια που ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα έμπαινε στον κόσμο του. Ότι θα έδινε νόημα στο μέσα του και θα κολλήσει σε ένα κομμάτι της καρδιάς του. Τον προσπέρασα και μέσα στο βλέμμα του είδα ένα κενό και τόσο πόνο που συνέχιζε να ακολουθεί το ρυθμό του βιολιού που έκλαιγε με λιγμούς.
Απομακρύνεται ο θόρυβος στα αυτιά μου και συνεχίζω στον δρόμο που ξεκίνησα…

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°