πιο ψυχωτικά σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή: O επιχειρηματίας Απόστολος Βακάκης των Jumbo που δίνει χαρά σε εκατομμύρια παιδάκια με τα παιγνίδια είδε τον γιο του Γιώργο (εικόνες κάτω) να γίνεται πύρινη βολίδα και να φεύγει για τoν άλλο κόσμο παίρνοντας μαζί του έναν συνεργάτη της εταιρίας του, μια μητέρα και το 3χρονο αγοράκι της.

Την ίδια στιγμή τα πιο οδυνηρά δευτερολέπτα της ζωής του θα ζούσε ο πατέρας που όταν βγήκε από το υπαίθριο WC ανακάλυψε ότι δεν υπήρχε η οικογένεια που είχε αφήσει πίσω του.

Για την ακρίβεια η γυναίκα και το μωράκι τους είχαν γίνει άμορφη μάζα. Το VIDEO τον δείχνει να πιάνει το κεφάλι του. Δεν το χωράει ο νους του αυτό που ζούσε…Η 33χρονη μητέρα Αποστολία που παρέμεινε στο αυτοκίνητο με τον τρίχρονο γιο τους, βρήκαν ακαριαίο θάνατο από τη σφοδρότατη σύγκρουση. Η οικογένεια ζούσε στην πόλη της Πτολεμαΐδας.

Οπως βλέπετε στο VIDEO η πόρσε-βόμβα χρειάστηκε μάλλον να φρενάρει καθώς έσκασε με το πλάι στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο.
Ισως κάποιο αδέσποτο ή κάτι άλλο να προκάλεσε την ανάγκη στον νεαρό Γιώργο Βακάκη να πατήσει απότομα φρένο και να μετατρέψει την Πόρσε σε ωρολογιακή βόμβα.

O Γιώργος Βακάκης
Ο επιχειρηματίας Απόστολος Βακάκης είναι ένας άνθρωπος που δεν δίσταζε να εκφράζει άποψη για τα χάλια του ελληνικού πελατειακού κράτους. Θεωρούσε, πολύ σωστά, ότι έπρεπε να αξιοποιήσουμε και την τελευταία βραχονησίδα και να αντιμετωπίσουμε την Ακρόπολη σαν προιόν. Ο άνθρωπος μιλούσε σε στο διεφθαρμένο πελατειακό ακροατήριο που ζει σε βάρος του ιδιωτικού τομέα.
Ισως το μόνο που θα μπορούσε να του προσάψει κανείς ήταν η φτήνια, ο λαικισμός και η αισθητική καφενείου και κατινιάς που ανέδυαν οι διαφημίσεις του. Μπορεί να έφερναν εκατομμύρια στα ταμεία του και τα ταμεία των διαφημιστών του, έζεχναν όμως λαικισμό, ξιπασιά και φτήνια. Σχεδόν ασέβεια στο ίδιο το επιχειρείν που ο ίδιος με το επιτυχία λειτουργούσε.
Ο ίδιος θα απαντούσε με μια επιστολή που δείχνει την φιλοσοφία του για τις επενδύσεις στην κριτική της Οργάνωσης “Θυρσός” για τις απόψεις του σχετικά με το επιχειρείν και τις επενδύσεις:

Η τοποθέτηση του κ. Βακάκη:

Επιγραμματικά όμως θα ήθελα επί μορφή επικεφαλίδων να εντοπίσω μερικές μόνο από τις βασικές κατευθύνσεις για ένα επιτυχές αποτέλεσμα που θα βοηθούσε τον απλό- φτωχό Έλληνα να δει μία καλύτερη μέρα αυτή την ζωή και όχι στην επόμενη που του υπόσχονται οι διάφοροι «ευχάριστοι» που ασχολούνται με τα κοινά.

Όπως μπολιάζουμε τα δέντρα που ήδη έχουμε με στόχο να απολαύσουμε ένα πιο εύγευστο και αποδοτικό καρπό έτσι και στην επιχειρηματική καθημερινότητα πρέπει να ενθαρρύνουμε ξένους επαγγελματίες να έλθουν και να μας κάνουν και εμάς επαγγελματίες. Κατόπιν όταν αυτό συμβεί, δηλαδή μας μάθουν την δουλειά, φυσικά οι Έλληνες θα τους υποκαταστήσουμε σταδιακά μια και η εντοπιότητα είναι ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι οποιοδήποτε Ξένου. Εάν με μία λέξη θα θέλαμε να δώσουμε έννοια στον εκσυγχρονισμό η λέξη αυτή θα ήταν επαγγελματισμός. Επαγγελματισμός παντού. Πρέπει να ξεκόψουμε από το παρελθόν ότι δηλαδή μπορούμε να συνεχίσουμε την ασαφή πορεία μας προς την εκπλήρωση των πεπρωμένων του Ελληνισμού, με υπερτροφικό και εντελώς αναποτελεσματικό Δημόσιο, με πανάκριβο κοινωνικό κράτος και φυσικά πάντα με τα λεφτά των άλλων… Τα κάθε μορφής λαμόγια, Ελληνάρες καταφερτζήδες, οι οποίοι με απύθμενη εφευρετικότητα επέτυχαν έμμεσα την αποστροφή προς κάθε μορφή επιχειρηματικότητας αλλά παράλληλα και την εξιδανίκευση του κράτους- πατερούλη που παραμένει πάντα έτοιμο για «δουλειές» σε βάρος τελικά της πλειοψηφίας των νοικοκυραίων Ελλήνων πολιτών, πρέπει να τα απομονώσουμε και να τα απονευρώσουμε
Η απρόσκοπτη ανάπτυξη κατ’ αρχάς ιδιωτικών βραχονησίδων πρέπει να προβαδίσει των κρατικών βραχονησίδων και εκτάσεων γενικότερα. Μέσω αυτής της πολιτικής το κράτος αλλά και οι καλόπιστοι κρατικοί λειτουργοί θα αποκτήσουν εμπειρίες και τεχνογνωσία απαραίτητη για την ορθολογική αξιοποίηση και του δημόσιου πλούτου της χώρας μας. Το ευεργέτημα μίας τέτοιας προσέγγισης είναι ότι θα ξεκινήσουμε από τοποθεσίες που σήμερα είναι συνήθως στη μέση του πουθενά, εντελώς παρατημένα, και με πολύ μικρό ρίσκο να γίνει ανεπανόρθωτη ζημία. Το παράδειγμα του Σκορπιού ή της Σπετσοπούλας, έστω και εάν έγιναν πριν από 50 χρόνια, συνηγορούν στο ασφαλές του εγχειρήματος μιας και οι ιδιώτες δεν θα επιτρέψουν τις συνήθεις «λεηλασίες» στις έννοιες που προανέφερα και που πάντα όλοι οι Έλληνες πρέπει να υπηρετούμε.
Άνθρωποι σαν και εμένα φυσικά θέλουν την Ελλάδα στο Ευρώ αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι πλήρως θα εξευρωπαϊσθεί και δεν θα παραμείνει σε αυτό που είναι δυστυχώς σήμερα δηλαδή ένα νεόπλουτο Βαλκανικό κακέκτυπο, σε πλήρη αποσύνθεση. Μία Ελλάδα των ολιγαρχών που εξελίσσεται με αστρονομική ταχύτητα σε κλειστή, φτωχή οικονομία με συμμορίες οι οποίες μοιράζονται διάφορους τομείς, κρατικοδίαιτη νομεκλατούρα επιχειρηματιών και τράπεζες που χρηματοδοτούν κατά προτεραιότητα ημετέρους και πάντα με το «αζημίωτο».
Από φύσεως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Πιστεύω ότι εάν προσφερθεί σαν εναλλακτική το σωστό, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων νοικοκυραίων θα το αγκαλιάσει. Το σωστό όμως έχει να κάνει με τους πολλούς και αδυνάτους και όχι τους λίγους και ισχυρούς. Επίσης, το σωστό δεν μπορεί να επικρατήσει εάν οι άνθρωποι είναι διπρόσωποι και λειτουργούν με δεύτερες σκέψεις.
Mιλώντας στο Πρώτο Θέμα και στο «Οικονομικό Ενθετο Business Stories» θα έλεγε ανάμεσα στ΄άλλα:
«Για να μπορέσει η ανάπτυξη να ξεκινήσει πρέπει να θεσπιστεί και να ενεργοποιηθεί ένα εξειδικευμένο τμήμα στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στελεχωμένο με ικανούς, ταχύτατους και “ιδεολογικά προσκείμενους” στην ανάπτυξη δικαστές, το οποίο θα εκδικάζει εντός εβδομάδων τις προσφυγές».

«Αν σήμερα μιλάνε κάποιοι για ανεμογεννήτριες, δεν καταλαβαίνω γιατί να μη γίνει όλη η Μακρόνησος ένα πάρκο ανεμογεννητριών, αντί να αποτελεί το νησί των εγκαταλελειμμένων χαλασμάτων (…). Να δοθούν, λοιπόν, απεριόριστες χρήσεις γης χωρίς δυνατότητα του συστήματος να εκβιάσει και να πουληθούν άμεσα στους ξένους, να έρθουν να επενδύσουν (…) γιατί να μη νοικιαστούν – ή και να πουληθούν ακόμη – η Μακρόνησος και η Γυάρος;».

«Εχει καμία σημασία το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της Μακρονήσου; Σημασία έχει η Μακρόνησος να δίνει πλούτο στον ελληνικό λαό […] Αλλάζει η ζωή του ανθρώπου αν ο Ολυμπος ήταν στην ιδιοκτησία των Γερμανών (…);».

«(…) αν δίναμε την Ακρόπολη στη διαχείριση των Ιαπώνων, να είστε σίγουρη ότι θα λειτουργούσε 24 ώρες το 24ωρο, επτά μέρες τη βδομάδα (…). Η Ακρόπολη είναι ένα προϊόν που θα έπρεπε να δουλεύει ακόμα και την Πρωτοχρονιά».
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°