Όπως είχε πει κάποτε ο αγαπημένος μου Λιαντίνης, «αν ο Χριστός κατέβαινε σήμερα στην γη, δε θα ήταν Χριστιανός». Πόσο εύστοχα απέδωσε μέσα σε μία φράση την υποκρισία της σημερινής κοινωνίας.
Δε ξέρω αν ο Χριστός ήταν θεάνθρωπος. Δε νομίζω πως θα μπορέσει να το αποδείξει ποτέ κανείς. Αυτό που ξέρω είναι πως υπήρξε κάποιος, που μίλησε για τα θεμέλια μιας υγιούς κοινωνίας.

Μας μίλησε για σεβασμό, για αγάπη, για αλληλεγγύη. Για αξίες, που αν μπορέσεις για λίγο να σηκώσεις τα μάτια σου από τη μίζερη ζωή σου -την οποία σ” έχουν προγραμματίσει να ζεις- θα δεις πως είναι ο μόνος δρόμος πάνω στον οποίο μπορείς να στηρίξεις το σύντομο πέρασμα σου από αυτήν εδώ τη ζωή. Αν θες αυτή να έχει κάποιο νόημα.

Όμως εσύ κατάντησες εγκλωβισμένος, μέσα σε πλασματικές ανάγκες, να χάνεις την ουσία, να ψάχνεις κάποιο νόημα, χωρίς ωστόσο να κάνεις ούτε ένα μικρό βήμα για να ξεφύγεις από το βόλεμα σου.
Όχι, δε σε δικαιολογώ, δεν αξίζεις ελαφρυντικά. Δε δικαιολογείσαι γιατί ξέρεις. Γνωρίζεις την αδικία, γνωρίζεις τα συμφέροντα που κρύβει ο πόλεμος. Γνωρίζεις τη χρησιμότητα των συνόρων.

Δε σε δικαιολογώ, γιατί είναι επιλογή σου να κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες. Δε σε δικαιολογώ, γιατί γίνεσαι υποκριτής κάνοντας μετάνοιες μέσα σε ναούς επιμελώς κατασκευασμένους, έτσι ώστε να σου δημιουργήσουν φόβο. Ένα πολύ δυνατό εργαλείο, που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες ώστε οι μάζες να γίνονται διαχειρίσιμες. Όμως τώρα πια το ξέρεις, δε μπορείς να κρύβεσαι άλλο πίσω από το δάχτυλό σου. Ο φόβος δεν έχει καμία δύναμη πάνω σου, παρά μόνο αυτή που του δίνεις εσύ.

Είσαι δειλός όταν συνεχίζεις να υποστηρίζεις πολιτικά συστήματα, τα οποία είναι προγραμματισμένα να σου στερήσουν το πνεύμα, κάνοντας σε να υμνείς και να επικεντρώνεσαι μόνο στην ύλη και τα κατώτερα σου ένστικτα, χάνοντας την πραγματική σου υπόσταση.
Δε σε δικαιολογώ όταν «ξαφνιασμένος» και «αγανακτισμένος» κλαίγεσαι για το άγχος και την κατάθλιψη που νιώθεις, ενώ ουσιαστικά εσύ τα προκαλείς στον εαυτό σου με τις επιλογές σου.

Παραπονιέσαι για όλα, μα πες μου τι έχεις κάνεις για να αλλάξεις το οτιδήποτε; Μπορείς να κοιμάσαι το βράδυ μέσα στα ζεστά σου παπλώματα, ενώ υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που κοιμάται στο κρύο. Μπορείς να πετάς το φαγητό που περίσσεψε στα σκουπίδια, ενώ υπάρχει έστω κι ένα παιδί εκεί έξω που πεινάει.
Δε μπήκες στο κόπο να κάνεις έστω κάτι ελάχιστο μέσα στη μέρα σου, που δεν αφορά μόνο το μικρόκοσμό σου, όπως, ας πούμε, να δώσεις λίγο νερό σε ένα αδέσποτο σκυλί.

Γι” αυτό δεν αξίζεις καμία δικαιολογία. Τραβολογάς τον όρο «άνθρωπος» από εδώ και από κει, όπως σου γουστάρει, νιώθοντας υπερήφανος για την υποτιθέμενη ανωτερότητα σου σε σχέση με υπόλοιπα πλάσματα. Θεωρείς ότι ο τίτλος αυτός σου ανήκει δικαιωματικά.
Όχι λοιπόν, δε σου ανήκει και δε σου αξίζει, γιατί αν μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος και βολεμένος στο κρεβατάκι σου τα βράδια, δε διαφέρεις από τα άλογα όντα.

Για την ακρίβεια είσαι χειρότερος από αυτά, διότι εκείνα δεν έχουν την επιλογή για κάτι καλύτερο. Εσύ όμως την έχεις και την πετάς. Μπορείς να κάνεις καλό και επιλέγεις να μην το κάνεις. Μπορείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο, μα επιλέγεις να μη ξεβολευτείς. Μπορείς να διαμαρτυρηθείς για την αδικία, μα επιλέγεις να εθελοτυφλείς.
Επιλέγεις, γι” αυτό δεν έχεις δικαιολογία.

Όμως κάθε δράση έχει και την αντίδραση της, τώρα θα πληρώσεις το τίμημα. Δε θα νιώσεις ποτέ πληρότητα.
Επέλεξες να πετάξεις το μισό σου εαυτό, το πνεύμα σου και να κρατήσεις μόνο την ύλη. Ποτέ δε θα βρεις την ισορροπία μέσα σου κι αυτό θα είναι η τιμωρία σου για τις επιλογές σου.

Δε σου είπανε ποτέ πως ο άνθρωπος είναι δισυπόστατος; Φυσικά και σου το είπανε κι αν όχι, σου το λέω τώρα εγώ. Μα εσένα σε κουράζει να τα σκέφτεσαι όλα αυτά, επιλέγεις τον εύκολο δρόμο, αυτόν που σε σπρώχνει το σύστημα να πάρεις. Αυτόν που θα σου στερήσει τις μεγάλες ιδέες, οι οποίες θα σου δείξουν το δρόμο για την αλλαγή της σαπισμένης μας κοινωνίας.

Έχεις καταντήσει ένα ον χωρίς λογική και χωρίς ψυχή. Να ονοματίζεις λογικό το παράλογο και να θεωρείς ηθικό το ανήθικο.
Έχεις γίνει κάτι ξένο από αυτό που πραγματικά είναι ο άνθρωπος. Έτσι έχεις φτιάξει και διατηρείς κοινωνίες απάνθρωπες, παράλογες και ανήθικες.

Κοινωνίες διαμετρικά αντίθετες από αυτές που θεωρητικά υμνούν οι θρησκείες οι οποίες έχεις επιλέξει να ασπαστείς, χωρίς ωστόσο να μπεις ποτέ στο κόπο να καταλάβεις τι πραγματικά πρεσβεύουν. Επιτρέποντας στους έχοντες να συνεχίζουν να τις παραποιούν, ανάλογα με τα συμφέροντα τους.
Βασίζεις εκεί το πλάνο της ζωής σου, παραδίδοντας τον έλεγχο στους υποκριτές και τους φαρισαίους του 21ου αιώνα. Σε βολεύει και σου είναι πιο εύκολος ο ρόλος του θύματος, λες κι έτσι απαλλάσσεσαι από οποιαδήποτε ευθύνη.

Αν καθόσουν μια στιγμή να αναλογιστείς καημένε άνθρωπε, τι πραγματικά έχει αξία στη ζωή και τι δύναμη κρύβεις μέσα σου για να το διεκδικήσεις. Τι δύναμη κρύβει το μυαλό σου και η ψυχή σου, θα τρόμαζες από την μικρότητα στην οποία έχεις επιλέξει να ζεις.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
< < ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη