Λέσβος! Ένα μικρό διαμάντι σμιλεμένο με φως και ομορφιά καταμεσής στο πέλαγος.
Ο σπόρος των περισσότερων κατοίκων του νησιού είναι προσφυγικός. Οι ρίζες μας τρυπάνε βαθιά τη θάλασσα για να φτάσουν μέχρι την αντίπερα όχθη. Τον τόπο που χρόνια πριν στρίμωξε μέσα σε κάποιες άλλες βάρκες τις ζωές των παππούδων μας και τις απέθεσε μέσα από τη βιαιότητα ενός άλλου πολέμου στις ακτές αυτού του ευλογημένου νησιού.

Οι άνθρωποι της Λέσβου μονοπώλησαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον, όταν η ανθρωπιά τους κουβαλούσε ζωντανές ψυχές και άψυχα κορμιά μέσα από τα παγωμένα νερά του Αιγαίου.
Έγιναν πρωτοσέλιδα, καθώς σήκωσαν στους ώμους τους την απόγνωση και την ελπίδα χιλιάδων ανθρώπων.
Ταυτίστηκαν με την εικόνα του θανάτου στη μάχη του ενάντια στο πείσμα της ζωής, όταν προσπαθούσαν να περισώσουν μέσα από τα νερά ό,τι απέμεινε από τις ερειπωμένες ζωές των προσφύγων.

Και στον αντίποδα αυτής της ανθρωπιάς, μια άλλη εικόνα που σοκάρει… Αυτή των εξαγριωμένων γονιών να κλείνουν με λουκέτο ένα σχολειό για να αφήσουν έξω από την πόρτα του την ελπίδα λίγων παιδιών, την ελπίδα που κάποιοι άλλοι συμπατριώτες τους είχαν περιμαζέψει από τις ακτές. Στον αντίποδα της ανθρωπιάς, ο ρατσισμός και η σκληράδα χτύπησαν αλύπητα πάνω στο παιδί.

Οι άνθρωποι της Λέσβου, όμως, δεν είναι ρατσιστές. Ταλαιπωρημένοι είναι. Έχουν σηκώσει πάνω τους βαρύ τον σταυρό του προσφυγικού ζητήματος. Μόνοι τους. Γιατί η έλλειψη υποδομών για να αντέξει το βάρος μιας τέτοιας ανθρωπο-θάλασσας αγνοήθηκε από την πολιτεία και τους υπεύθυνους φορείς. Γιατί πάνω στις δικές τους πλάτες στήθηκε ένα πανηγύρι κέρδους από ιδιώτες, αλλά και από κάποιες αμφισβητήσιμες σε προέλευση και κίνητρα ΜΚΟ.

Το τίμημα που πλήρωσαν και που ακόμα πληρώνουν είναι ακριβό. Και δεν το χρεώθηκαν με τη συνείδησή τους, αλλά με την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους. Η Λέσβος της ανθρωπιάς χαρακτηρίστηκε ως «μη ασφαλής προορισμός», μπαίνοντας στο στόχαστρο μιας απίστευτης προπαγάνδας από ευρωπαϊκά ΜΜΕ και ταξιδιωτικούς πράκτορες. Ένα νησί, που κατά κύριο λόγο στηρίζεται οικονομικά από τον τουρισμό, έχασε την «αξιοπιστία» του, γιατί απλά σήκωσε στους ώμους του τον Άνθρωπο.

Οι άνθρωποι της Λέσβου δεν είναι ρατσιστές, όχι. Διχασμένοι είναι. Μέσα τους.
Ένα κομμάτι τους αντιστέκεται ενάντια σ’ αυτήν την πολυδιαφημισμένη «ισλαμιστική εισβολή» που έχει εγκλωβιστεί στον τόπο τους, αλλά και υπερασπίζεται το δικαίωμά του στα όνειρα των δικών τους παιδιών, καθώς η μείωση του τουρισμού έχει αυξήσει την ανεργία και έχει κλείσει τις επιχειρήσεις τους.

Και ένα άλλο κομμάτι τους κλείνει μέσα του τρυφερά τις φωνές των γιαγιάδων, των μανάδων και των δασκάλων, που πάντα θα κρατάνε ανοιχτή την καρδιά τους, την αγκαλιά τους και τα σχολειά τους για να κουρνιάσει μέσα τους το κλάμα του παιδιού. Γιατί ξέρουν πως «αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».

Και μέχρι να καταλαγιάσει στο μυαλό και στην ψυχή τους αυτή η σύγκρουση ανάμεσα στην ανθρωπιά και στον φόβο, ανάμεσα στην ανθρωπιά και στην απογοήτευση, πάντα θα αντιδρούν και πάντα θα αμύνονται για να περισώσουν την αξιοπρέπεια της δικής τους ζωής.
Και δεν μπορεί κανείς, εκ του ασφαλούς, να τους κατηγορήσει γι’ αυτό.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
< < ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη