Μπορεί σήμερα οι «διαφορές» των πολιτικών, που ξεκινάνε από τη Βουλή, να μεταφέρονται προς… επίλυση στα τηλεοπτικά παράθυρα, υπήρχε, όμως, εποχή που τη λύση έδιναν τα όπλα, ακόμα και με απώλειες ζωών…

Ομως, πριν από 112 χρόνια, τον Ιούνιο του 1904, μετά τον σάλο που ξεσηκώθηκε από τον θάνατο ενός βουλευτή από σφαίρα του υπουργού Παιδείας, το αποτρόπαιο, ξενόφερτο «έθιμο» της μονομαχίας απαγορεύτηκε με νόμο.

Και μπορεί τον Μάρτιο του 1922, ο βουλευτής Αγαμέμνων Σλήμαν έπειτα από χαστούκια (!) που δέχτηκε μέσα στη Βουλή από τον συνάδελφό του Σ. Μερκούρη, να ζήτησε να επιτραπούν ξανά οι μονομαχίες, ωστόσο το… αίτημά του απορρίφθηκε.

Η ανόητη αντίληψη της αποκατάστασης της… τιμής με τις μονομαχίες είχε διαδοθεί κυρίως στα «σαλόνια» και μεταξύ των στρατιωτικών, στα τέλη του 19ου αιώνα.

Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να επιλύσουν τις πολιτικές διαφορές τους μονομαχώντας ένας πρώην πρωθυπουργός με τον επικεφαλής του τρίτου σε δύναμη κόμματος της Βουλής!

Αναίμακτη

Η εφημερίδα «Ακρόπολις» του Βλάση Γαβριηλίδη με πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στις 20 Νοεμβρίου 1893 για τη μονομαχία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Κωνσταντόπουλου με τον αρχηγό του τρίτου κόμματος Δ. Ράλλη |
Η μονομαχία του ολίγων ημερών δοτού πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου με τον Δ. Ράλλη έγινε στις 19 Νοεμβρίου 1893 και ευτυχώς ήταν αναίμακτη.

Οι δύο μονομάχοι συναντήθηκαν παρουσία των μαρτύρων τους στις 8.30 το πρωί στην περιοχή του Γουδή, πήραν θέση σε απόσταση 25 βημάτων και «δοθέντος του σημείου επυροβόλησαν αμφότεροι».

«Η βολή του κ. Κωνσταντόπουλου έλαθε του σκοπού, ο δε κ. Ράλλης, ως λέγεται, εκκένωσε το πιστόλιόν του εις τον αέρα. Η μονομαχία μετά τούτο εκηρύχθη περαιωμένη υπό των μαρτύρων (…) χωρίς να δώσωσι τας χείρας, ως είθισται εις τοιαύτας περιστάσεις», έγραφε την επόμενη μέρα σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ η εφημερίδα «Ακρόπολις» του Βλάση Γαβριηλίδη («Ακρόπολις» φ. 20 Νοεμβρίου 1893- Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων).

Η εφημερίδα εξήρε την εισαγγελική παρέμβαση που έγινε για να ασκηθεί δίωξη στους δύο μονομάχους, οι οποίοι λόγω της βουλευτικής ιδιότητας καλύπτονταν -από τότε- με ασυλία…

Ομως, φαίνεται ότι η βουλευτική ατιμωρησία ήταν αιτία πολλών επεισοδίων.

Στην ίδια εφημερίδα διαβάζουμε σε άλλες πρωτοσέλιδες ειδήσεις ότι ο Κ. Κωνσταντόπουλος ήθελε να μονομαχήσει και με έναν άλλο βουλευτή, τον Ευταξία, και πως ο βουλευτής Σύρου Α. Σούτσος, αφού εξύβρισε μέσα στον δρόμο, στην οδό Σταδίου, χτύπησε με τη μαγκούρα του τον διευθυντή του Σιδηροδρόμου Αθηνών- Πειραιώς, Παρασκευαΐδη.

Το θέμα έφτασε στον διευθυντή της Αστυνομίας, τον πρώτο αστυνομικό διευθυντή Αθηνών, Δημήτρη Μπαϊρακτάρη, που έμεινε γνωστός από πολλές ιστορίες σχετικές με τον διωγμό των τότε κουτσαβάκηδων στο κέντρο της Αθήνας.

Οταν, λοιπόν, έφτασαν οι Σούτσος και Παρασκευαΐδης στον Μπαϊρακτάρη «εγερθείς της θέσεώς του έκαμε σφοδράς παρατηρήσεις εις τον κ. Σούτσο και εξέφρασε την απορία του και την λύπην του ότι μεταξύ ανεπτυγμένων ανθρώπων, κατεχόντων επίσημον εν τη πολιτεία και τη κοινωνία θέσιν, συμβαίνουσι τοιαύται έκτροποι και ανοίκειοι πράξεις» (εφ. «Ακρόπολις» ό.π.).

Το «έθιμο» της μονομαχίας συνεχίστηκε αμείωτο και συχνά-πυκνά αποτελούσε θέμα των εφημερίδων της εποχής.

Ομως, το 1904 η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο.

Σχεδόν κάθε φορά που δημιουργούνταν ένταση στη Βουλή ετοιμάζονταν τα όπλα και στέλνονταν οι μάρτυρες…

Εκτός ορίων

Ετσι, στις 2 Φεβρουαρίου 1904 κατά τη συζήτηση ενός νομοσχεδίου για στρατιωτικά θέματα η φραστική… εκτροπή του βουλευτή Τυρνάβου και πρώην υπουργού Στρατιωτικών Θεοδόση Λυμπρίτη ότι «οι κυβερνώντες ανοήτως αποστέλλουσι τους κληρωτούς εις την Σχολήν χωρίς προηγουμένως να τους δοκιμάσωσι» προκαλεί την αντίδραση του υπουργού Στρατιωτικών Κωνσταντίνου Σμολένσκη.
Ο Σμολένσκης ζητά εξηγήσεις και ο Λυμπρίτης «δίδει εξηγήσεις ότι διά της φράσεως “κυβερνώντες ανοήτως” δεν εσκόπει να προσβάλη τον κ. Σμολένσκην».

Ομως, συνεχίζοντας σπεύδει να διευκρινίσει ότι «παρέσχε τας εξηγήσεις ουχί διότι επτοήθη» και πως είναι πρόθυμος «να αποδεχθή πάσαν πρόκλησιν».

«Το επεισόδιον ενταύθα θεωρείται λήξαν ότε αίφνης εγείρεται από της θέσεώς του ο κ. Σμολένσκης όστις λέγει τα εξής: Εγώ δεν προκαλώ αλλ” αμυνόμενος θα σου στείλω τους μάρτυράς μου.

Λυμπρίτης: Καλώς να έλθουν.

Η στιχομυθία αύτη διεξαχθείσα μετά ταχύτητος επέφερε κατάπληξιν εν τη Βουλή. Ο κ. Σμολένσκης αναζητεί διά των οφθαλμών του τους κ.κ. Τσαμαδόν και Γρίβαν, τους οποίους δεικνύει ως μάρτυρας…» (εφημερίδα «Ακρόπολις» 3 Φεβρουαρίου 1904).

Το θέμα παίρνει πολιτικές διαστάσεις με δηλώσεις του αρχηγού της αντιπολίτευσης Θ. Δηλιγιάννη αλλά όχι προς την κατεύθυνση της καταδίκης της πράξης.

Μάλιστα το πρωτόκολλο της μονομαχίας συντάσσεται στο ιδιαίτερο γραφείο του εφόρου της βιβλιοθήκης της Βουλής!

Η μονομαχία έγινε τελικά στις 8 το πρωί της 4ης Φεβρουαρίου στο Μπραχάμι χωρίς να υπάρξει τραυματισμός, καθώς οι δύο πρώην στρατιωτικοί αστόχησαν και έδωσαν τα χέρια λύνοντας τη διαφορά τους…

Δεν πέρασαν λίγοι μήνες και νέα ένταση προκαλείται στη Βουλή.

Πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στην εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ» της 10ης Ιουνίου 1904 για τη μονομαχία Στάικου – Φαρμακόπουλου, που έγινε παρουσία δημοσιογράφου |
Ηταν στις 8 Ιουνίου όταν με αφορμή τη συζήτηση ενός νομοσχεδίου για την Παιδεία «συγκρούονται» ο βουλευτής Ναυπλίου Νικόλαος Φαρμακόπουλος και ο βουλευτής Βάλτου Ιωάννης Στάικος.

Αφορμή ήταν μια αναφορά του γιατρού, βουλευτή Ναυπλίας Θεόδωρου Φαρμακόπουλου για την ίδρυση Δημοτικών Σχολείων, μεταξύ των οποίων και ένα στον Βάλτο.

«Ο κ. Στάικος: Οχι, εις τον Βάλτον δεν ιδρύθησαν. Κύριε Πρόεδρε, τον λόγον διά να αποδείξω ότι λέγει ψεύματα.

Ο κ. Ν. Φαρμακόπουλος (σ.σ. αδελφός του προηγούμενου): Σεις λέγετε ψεύματα.

Ο κ. Στάικος: Εγώ; Θα σας κάμω να σιωπήσετε.

Ο κ. Ν. Φαρμακόπουλος: Μην τα λέτε εις εμέ αυτά, διότι σας ξέρω και με ξέρετε. Ενθυμείσθε εις το Ναύπλιον που εκρύβητε από κάτω από το μπιλλιάρδο. (….)

Ο κ. Στάικος κατόπιν βεβαιοί ότι κανέν Δημοτικόν Σχολείον δεν ωκοδομήθη εις τον Βάλτον και διαμαρτύρεται, διά τούτο, ίνα αποδείξη, λέγει ψεύστην τον κ. Φαρμακόπουλον και ίνα προκαλέση τον αδελφόν του κ. Ν. Φαρμακόπουλον να επαναλάβη όσα είπε καθαρά, διότι άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει το θάρρος να το είπη, δεν είναι άνθρωπος, είναι μουλάρι.

Θόρυβος και διαμαρτυρίαι εκ μέρους της αντιπολιτεύσεως, γενική δε κατάπληξις» (εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ» 9 Ιουνίου 1904, Ψηφιακή Συλλογή της Εθνικής Βιβλιοθήκης).

Η μονομαχία με τα σημερινά δεδομένα έγινε σε «ζωντανή» σύνδεση καθώς την παρακολούθησε τουλάχιστον ένας δημοσιογράφος από την εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», που κυκλοφόρησε στις 10 Ιουνίου 1904 με αναλυτικό πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η μονομαχία έγινε απόγευμα στην περιοχή Γουδή, λίγο μετά το Νοσοκομείο Παίδων.

Κατά τη μονομαχία τραυματίστηκε στο πόδι ο Στάικος. Και όλοι ήταν ευχαριστημένοι!…

«Σας βεβαιώ, απήντησεν ο τραυματίας, κύριοι, ότι χαίρω υπερβολικά, διότι το αποτέλεσμα υπήρξεν αιματηρόν. Είχαμε πλέον καταντήσει μέσα εις την Βουλήν αηδία. Μπαμ, μπουμ εις τον αέρα και ετελείωνε», έγραφε χαρακτηριστικά το ρεπορτάζ της παραπάνω εφημερίδας.

Και λίγο παρακάτω αναφερόταν ακόμα:

«Δεν αμφέβαλλον είπεν (σ.σ. ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Θ. Δηλιγιάννης). Ο Νικόλαος Φαρμακόπουλος ήτο πάντοτε δεινός σκοπευτής».

Νεκρός ο βουλευτής

Εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ» 19 Ιουνίου 1904. Η τραγική μονομαχία Στάη – Χατζηπέτρου, που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και αποτέλεσε την αφορμή για να σταματήσει το αποτρόπαιο ξενόφερτο έθιμο. |
Ομως, σε λίγες μέρες, μια νέα μονομαχία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις καθώς στοίχισε τη ζωή σε έναν από τους δύο αντιπάλους, τον βουλευτή Τρικάλων Κωνσταντίνο (Κόκκο) Ευθ. Χατζηπέτρο.

Η φονική σφαίρα είχε φύγει από το όπλο του υπουργού Παιδείας Σπ. Στάη.

Αυτή τη φορά το επεισόδιο μεταξύ των δύο ανδρών είχε γίνει την Τετάρτη 16 Ιουνίου 1904, έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής και συγκεκριμένα μπροστά από το γραφείο των επίσημων πρακτικών, όπου βρισκόταν ο Χατζηπέτρος μιλώντας έντονα για κάποια υπόθεση.

«(…) ο Χατζηπέτρος ύβρισε βαρέως τον υπουργόν της Παιδείας, απευθυνόμενος προς άλλους βουλευτάς αλλά ακούοντος του υπουργού και ότι επίκειται μονομαχία» (εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ» 19 Ιουνίου 1904).

Κατά τον ίδιο τον Στάη, η οργή του βουλευτή είχε προκληθεί διότι δεν του είχε κάνει ένα ρουσφέτι.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα όσα είχε πει ο υπουργός στην ίδια εφημερίδα, ο Χατζηπέτρος τού είχε ζητήσει να διορίσει έναν συγγενή του αλλά το διάταγμα δεν το είχε υπογράψει ο βασιλιάς.

«Τη μη υπογραφήν του Διατάγματος ο Χατζηπέτρος απέδιδε εις εμέ».

Παρ” ότι ο Χατζηπέτρος διαβεβαίωνε ότι «ουδεμίαν ύβριν εξήνεγκε κατά του κ. Στάη», πράγμα για το οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός Θεοτόκης δήλωσε ότι αποτελούσε «πληρέστατη ανάκληση», η μονομαχία έγινε στις 5.30 τα ξημερώματα της 18ης Ιουνίου, στους Τράχωνες.

Ο θάνατος του Χατζηπέτρου ήταν ακαριαίος.

Τα πρακτικά της συνεδρίασης της Βουλής της 18ης Ιουνίου 1904, όπου ο τότε πρωθυπουργός Θεοτόκης ανήγγειλε το αποτέλεσμα της αιματηρής μονομαχίας του υπουργού Παιδείας με τον βουλευτή Χατζηπέτρο |
Το ίδιο βράδυ ο πρωθυπουργός ενημέρωσε τη Βουλή για τον θάνατο του βουλευτή σε μονομαχία, γνωστοποιώντας ότι ο υπουργός Παιδείας υπέβαλε την παραίτησή του.

Ομως, οι αντιδράσεις είναι έντονες.

Η εφημερίδα «Ακρόπολις» (φ. 20/6/1904) αφιερώνει όλα τα πρωτοσέλιδα άρθρα σε έναν καυστικό σχολιασμό για τις μονομαχίες.

Πραγματικά, η αντίδραση της κοινής γνώμης φέρνει αποτέλεσμα και θεσπίζεται νόμος που απαγορεύει τις μονομαχίες επιβάλλοντας ποινές όχι μόνο για τους μονομάχους αλλά και για τους μάρτυρες.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη