Ένα ακόμη έντλαμα σύλληψης για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, παράνομη οπλοφορία και άλλα αδικήματα, εκδόθηκε εις βάρος του καταζητούμενου Βασίλη Παλαιοκώστα.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. το νέο ένταλμα σύλληψης αφορά τα αδικήματα που διεπράχθησαν στις 6 Φεβρουαρίου του 2012 στον οδικό άξονα Λιβαδειάς – Αράχοβας, κατά τη διάρκεια καταδίωξης αυτοκινήτου Audi A 4 από τις αστυνομικές δυνάμεις. Τότε οι αστυνομικοί ακινητοποίησαν τους δύο επιβαίνοντες του αυτοκινήτου και ο ένας από αυτούς πυροβόλησε επανειλημμένα με «ανθρωποκτόνο πρόθεση» κατά των αστυνομικών, με πολεμικό τυφέκιο τύπου Καλάσνικοφ. Μάλιστα στο σημείο βρέθηκαν συνολικά 23 κάλυκες, ενώ από την ανταλλαγή των πυροβολισμών τραυματίστηκε ένας αστυνομικός.
Με αφορμή το ένταλμα ας θυμηθούμε τι έγραφε ο Βασίλης Παλαιοκώσταςστην επιστολή που είχε στείλει προς τηνΕλευθεροτυπία στις 31 Μαίου του 2010.
«Με αφορμή την επικείμενη δίκη για την απαγωγή του βιομήχανου Γ. Μυλωνά, που ξεκινά την Τρίτη 2 Φεβρουαρίου, θα “θελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Σε διάφορες φάσεις της ζωής μου υπήρξα καταζητούμενος πρώτης γραμμής, κοντά στα 12 χρόνια συνολικά δραπέτης (ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια) και 8 χρόνια έγκλειστος. Ολα τούτα τα χρόνια που έζησα και ζω κυνηγημένος από την επίσημη πολιτεία δεν βρέθηκε ένας καταδότης να με παραδώσει στα χέρια των διωκτών μου. Παρ” όλο που στην πρώτη απόδρασή μου, τον Αύγουστο του 1991, υπήρξα και επικηρυγμένος από το γενναιόδωρο προς τους καταδότες ελληνικό κράτος. Αντίθετα, συνάντησα ανθρώπους με μπέσα, λεβεντιά και αξιοπρέπεια.
Ανθρώπους που μου άνοιξαν την πόρτα τους, μου παρείχαν κάλυψη και βοήθεια, χωρίς συχνά να λογαριάζουν το ρίσκο που και οι ίδιοι έπαιρναν. Ανθρώπους που με βοήθησαν σε δύσκολες στιγμές για μένα (όπως είναι οι αποδράσεις) με κίνδυνο τη ζωή τους, που απέδειξαν ότι σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν μονο υποταγμένοι, προσκυνημένοι αλλά και πολλοί (τόσο πολλοί που έχω εκπλαγεί) που σέβονται τις παραδόσεις της τιμής και της αλληλεγγύης για τον κυνηγημένο. Ανθρώπους περήφανους που απεχθάνονται τον καταδοτισμό, τη δουλοπρέπεια και το χωροφύλακα.
Ολους λοιπόν αυτούς τους αξιόλογους ανθρώπους τους ευχαριστώ και δημόσια για την πολύτιμη βοήθειά τους και γιατί μου δώσαν την ευκαιρία να τους γνωρίσω. Δύο από αυτούς είναι ο Βαγγέλης Χρυσοχοΐδης και ο Πόλις Γεωργιάδης που ο καθένας μου στάθηκε με το δικό του τρόπο και τη στιγμή που τον χρειάστηκα, δίχως να προσδοκούν προσωπικά οφέλη παρά μόνο ενήργησαν έτσι όπως τους καλούσε η συνείδησή τους. Δηλώνοντας τη συμπαράστασή μου στα δύο νέα αυτά παιδιά που η πολιτεία στραγγαλίζει καθημερινά γνωρίζοντας πως το μόνο «έγκλημά» τους είναι η αλληλεγγύη προς τον κυνηγημένο, θα ήθελα να δω έστω και για μια φορά το ύψος για το οποίο περηφανεύεται η ελληνική δικαιοσύνη.
Γιατί για το βάθος της είμαι ο πλέον αρμόδιος να μιλήσω: Αβυσσος. Δεν θα πω περισσότερα. Απευθύνομαι μόνο σε όσους θέλουν να κρατήσουν προσχήματα δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Και ο καθένας θα πράξει ό,τι του υπαγορεύει η τιμή και η συνείδησή του.
Στις 14-4-09, απόγευμα γύρω στις 8 η ώρα στην είσοδο και εντός του οικισμού του Αλεποχωρίου, ενώ οδηγούσα το αυτοκίνητο πάνω στον κεντρικό παραλιακό δρόμο με κατεύθυνση το κέντρο του χωριού, μου έκλεισαν αιφνιδίως το δρόμο τρία αυτοκίνητα και ταυτόχρονα άλλα δύο κόλλησαν στο πίσω μέρος του δικού μου αυτοκινήτου. Μεταξύ των πέντε συνολικά αυτοκινήτων υπήρχε ένα μαύρο AUDI Α4, ένα λευκό PEUGEOT RALLY και ένα ταξί του νομού Αττικής μάρκας OPEL. Στο καθένα από τα αυτοκίνητα επέβαιναν τρία άτομα (σύνολο 15), όλοι με πολιτικά.
Αστραπιαία και ταυτόχρονα πετάχτηκαν όλοι οι επιβαίνοντες έξω κρατώντας οι μεν οδηγοί των αυτοκινήτων υποπολυβόλα Η&Κ ΜΡ5 με διπλό γεμιστήρα και οι υπόλοιποι ημιαυτόματα πιστόλια τύπου GLOCK και Η&Κ U.S.Ρ. Αμέσως αντιλήφθηκα πως έχω να κάνω με ένοπλους μισθοφόρους του ελληνικού κράτους που βγήκαν παγανιά διψασμένοι για αίμα.
Την ίδια στιγμή απ” τα δεξιά μου και μέσα από ένα αόρατο από τον κεντρικό δρόμο, στενό δρομάκι εμφανίσθηκε ένα άλλο αυτοκίνητο (με τον οδηγό να μένει εμβρόντητος από το σκηνικό που αντίκριζε) και σταμάτησε αναγκαστικά στην έξοδο του μικρού στενού. Χωρίς δεύτερη σκέψη έστριψα τέρμα δεξιά το τιμόνι και σανίδωσα το γκάζι. Εμβολίζοντας από τα πλάγια το εν λόγω αυτοκίνητο (δεδομένου ότι το στενάκι μετά βίας χωρούσε το δικό μου τζιπ), χώθηκα στο στενό χωρίς να γνωρίζω πού οδηγεί. Από το ξεκίνημα των όσων περιγράφω μέχρι να διανύσω με το τζιπ 20-30 μέτρα μέσα στο στενό, σφαίρες χόρευαν στην καμπίνα του αυτοκινήτου.
Οι τύποι άνοιξαν ομαδόν πυρ κατά ριπάς με τα υποπολυβόλα και τα πιστόλια, σημαδεύοντας στο ψαχνό (τα μόνα που έμειναν άθικτα ήταν τα λάστιχα του αυτοκινήτου μου). Από τη μεγάλη εμπειρία που διαθέτω σε καταστάσεις έντονης πίεσης, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος πως ρίχτηκαν τουλάχιστον 150 σφαίρες σε 15 δεύτερα (όσο και κράτησε το όλο σκηνικό). Και κάποιες από αυτές πιθανότατα έπληξαν και το αυτοκίνητο του ανυποψίαστου πολίτη ο οποίος βρισκόταν μέσα σε αυτό. Αυτοί οι αδίστακτοι, οι τυφλοί δολοφόνοι της ΕΛ.ΑΣ ήταν αποφασισμένοι να υλοποιήσουν στο ακέραιο την εντολή που είχαν λάβει από τη φυσική και πολιτική τους ηγεσία. Εντοπίστε τον και σκοτώστε τον.
Σε αυτή την περίπτωση δεν στάθηκαν τυχεροί, γιατί η τύχη είναι γένους θηλυκού και γουστάρει τους τολμηρούς. Ο λόγος για τον οποίον αναφέρομαι στο περιστατικό είναι για να αναδείξω τον άθλιο τρόπο με τον οποίο μεταδίδονται από τα ΜΜΕ τέτοια γεγονότα. Το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινα και εγκατέλειψα στα εκατό μέτρα από το συμβάν, γιατί το στενό ήταν αδιέξοδο, ήταν διάτρητο από σφαίρες.
Αυτό το γεγονός δεν αναφέρθηκε και το αυτοκίνητο δεν εμφανίσθηκε πουθενά. Εξαφανίσθηκε ως διά μαγείας. Οπως ως διά μαγείας εξαφανίσθηκε το άλλο αυτοκίνητο (τρακαρισμένο και πιθανόν χτυπημένο από σφαίρες), μαζί με τον ατυχή ιδιοκτήτη του, τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα που ουσιαστικά συμμετείχε άθελά του στο περιστατικό, παρακολουθώντας καρέ καρέ όλη τη σκηνή από την αρχή ώς το τέλος.
Αντί λοιπόν να ερευνήσουν όλα αυτά τα τόσο σημαντικά πράγματα για να φανεί το τι ακριβώς έγινε σε εκείνο το συμβάν, οι τολμηροί και δαιμόνιοι ρεπόρτερ των ελληνικών ΜΜΕ εμφανίσθηκαν μέσα από το δωμάτιο του σπιτιού όπου διέμενα, με αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, να κραδαίνουν τα άπλυτα σώβρακά μου, ενημερώνοντας αλαλάζοντες, γεμάτοι έξαψη τον άβολο, αδαή, αποσβολωμένο τηλεθεατή.
Αυτό το περιστατικό αποκαλύπτει ξεκάθαρα την προθυμία για σιωπή και συγκάλυψη εκ μέρους της δημοσιογραφικής κοινότητας, ουσιαστικά συναινώντας στην εγκληματική αυθαίρετη δράση των πιστολάδων της ΕΛ.ΑΣ και των εντολέων τους, συνδιαλεγόμενοι μαζί τους. «Θα σας επιτρέψουμε να μπείτε στο σπίτι για αποκλειστικό ρεπορτάζ, αλλά για όλα τα υπόλοιπα τσιμουδιά. Μην ψάξετε παραπέρα».
Αυτή ήταν η πρόταση και τελικά η αισχρή συμφωνία των δύο πλευρών. Τα λεφτά εμείς θα τα βγάλουμε. Τα σώβρακα αξίζουν περισσότερο στο χρηματιστήριο των MEDIA από τη ζωή του ιδιοκτήτη τους. Φτάνει αυτός να είναι «διαβόητος». Και ποιος νοιάζεται για τον τρόπο που δρα η αστυνομία; Αν η αστυνομία και η ηγεσία της πιστεύουν πως ένας άνθρωπος επειδή μόνο και μόνο είναι καταζητούμενος είναι αυτόματα και για σκότωμα, γιατί να διαφωνήσουμε;
Οποτε χρειαστήκαμε κάποια πληροφορία, το ανώτατο στέλεχος της αστυνομίας (έτσι κομπάζουν) απαντά αμέσως στο κινητό και πρόθυμα μας δίνει τις έγκυρες πληροφορίες. Ενώ ο καταζητούμενος δεν έχει τηλέφωνο. Και αν έχει ή κλειστό θα είναι ή δεν θα έχει σήμα. Ετσι σκέφτονται οι ατρόμητοι και ανεξάρτητοι σύγχρονοι μαντατοφόροι. Από εμένα μπράβο και εις ανώτερα, το μέλλον σάς ανήκει. Μάλιστα θα πρότεινα οι δύο κοινότητες της αστυνομίας και της δημοσιογραφίας να συγχωνευθούν για λόγους λειτουργικούς. Και πρωτότυπο είναι και πλεονεκτήματα παρέχει.
Τζάμπα εκλέξετε πρόεδρο αστυνομικό συντάκτη της ΕΣΗΕΑ; Αν οι δαιμόνιοι αυτοί ρεπόρτερ με τον ίδιο ζήλο που δείχνουν στα δικά μου και όχι μόνο σώβρακα, ασκούσαν καθημερινό έλεγχο, καταγγέλλοντας στον έλληνα πολίτη ότι: * 13.000 άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς αιχμαλωσίας (με το πρόσχημα της παραβατικότητας), βιώνοντας την απόλυτη εκμετάλλευση, τη δική τους και των οικογενειών τους, από την επίσημη πολιτεία. Που αφού περάσαν τις συμπληγάδες μιας διεφθαρμένης αστυνομίας και μιας τρισχειρότερης δικαιοσύνης καταλήγουν καταδικασμένοι με βαρύτατες ποινές σε μεσαιωνικές συνθήκες διαβίωσης και ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του ομαδικού και διαρκούς βασανισμού. Που νιώθουν στο πετσί τους τη βαρβαρότητα με την οποία αυτό το σαθρό σύστημα πασχίζει να ελέγξει και εν τέλει να αφανίσει ό,τι τολμά να του βγάλει τη γλώσσα. * Αν καταγγέλλανε τους ένοπλους φρουρούς του ελληνικού κράτους που εκτελούν εν ψυχρώ πολίτες (νέους κατά προτίμηση) στη μέση του δρόμου, μπροστά στα μάτια όλων των πολιτών. Που εξευτελίζουν και βασανίζουν μέχρι θανάτου ανθρώπους στα κρατητήρια. Που στήνουν με το έτσι θέλω κατηγορητήρια κατασκευάζοντας ενόχους και στέλνοντάς τους για χρόνια φυλακή. Και τόσες άλλες εγκληματικές πράξεις χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν. *Αν ασκούσαν πραγματικό έλεγχο στους σύγχρονους πειρατές του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι με βοηθό το τέχνασμα της ψήφου του έλληνα πολίτη και τις ευλογίες των ΜΜΕ καταλαμβάνουν το Κοινοβούλιο μετατρέποντάς το σε στρατηγείο καταδυνάστευσης του ψηφοφόρου. Σε άνδρο διαπλοκής, συναλλαγής, αρπαχτής. Σε γιάφκα όπου μοιράζονται τα λάφυρα που αποκομίζουν από επιδρομές και πλιάτσικο. Που όποιος πολίτης τολμήσει να αμφισβητήσει μπαίνοντας εμπόδιο στα σχέδια τους θα νιώσει να ξεσπά με σφοδρότητα επάνω του η ωμή δημοκρατική βία ενός αιμοβόρου κατασταλτικού μηχανισμού. Θα βιώσει τη μνησικακία, τον ρεβανσισμό, την εκδικητικότητα και το βαθύ μισος που τρέφει το ελληνικό κράτος για όλους εκείνους που συνειδητά αποποιήθηκαν την ιδιότητα του υποταγμένου πιστού πολίτη ο οποίος αντιλαμβάνεται την ατομική ελευθερία ως χρέος να πράττει ό,τι του υπαγορεύουν, αλλά απαραμένουν άνθρωποι με ελεύθερη βούληση και άποψη γι” αυτό που συμβαίνει γύρω τους, εκφράζοντάς το με πράξεις. * Αν αποκάλυπταν την τεράτια ευθύνη που έχει αυτή η ομάδα εγκληματιών για την εγκαθίδρυση αστυνομικού κράτους στην Ελλάδα με το οποίο ασκούν αφόρητη ψυχολογική βία στον πολίτη με εκατοντάδες μπλόκα από αρματωμένους ώς τα δόντια μπάτσους και με εξοπλισμό τύπου survivor, και εκείνο το απειλητικό, απολιθωμένο ύφος, κατάλοιπο της χούντας. Τους χιλιάδες χωροφύλακες που βλέπει κανείς όπου και να κοιτάξει (χωρίς τους κρυφούς). Τα δεκάδες αποσπάσματα κεφαλοκυνηγών που περνούν τα βουνά και τα λαγκάδια δρώντας κατά το δοκούν, αναβιώνοντας εποχές αρχών του 20ού αιώνα (κλιμάκια λέγονται τώρα -εκλεπτυσμένα πράγματα).
* Αν καταγγέλλουν αυτά και αναρίθμητα άλλα που ακυρώνουν στην πράξη το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου όπως οφείλουν και απαιτεί ο ρόλος τους, τότε το σημερινό πολίτευμα που με ζήλο περιφρουρούν και το ονομάζουν δημοκρατία θα ήταν ασύγκριτα πιο ανθρώπινο, ποιοτικότερο και σίγουρα πιο δίκαιο. Θα μου πείτε δεν είμαι και ο πλέον κατάλληλος να κάνω υποδείξεις και μάλιστα για θέματα δημοκρατίας. Σωστά. Στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία μπορούν να της κάνουν ό,τι θέλουν, ακόμη και να τη θάψουν αν το επιθυμούν. Είναι καλό ό,τι γεννιέται σ” έναν τόπο, σε αυτόν και να πεθαίνει. Να μην τους κακοφαίνεται, όμως, που οι πιτσιρικάδες της πετάνε πέτρες. Γριά και ρακένδυτη τη βλέπουν, πέτρες της πετούν. Αρχέγονα μα αλάνθαστα ένστικτα είναι αυτά. Γιατί οι πιτσιρικάδες είναι πιο έντιμοι και περήφανοι από τους μεγάλους. Δεν θα ήθελαν όταν μεγαλώσουν να βρουν μια νεκρή στην ντουλάπα και να μάθουν ότι οι πατεράδες τους την κρατούσαν εκεί για να συντηρούνται από τη σύνταξή της. Επιθυμούν κάτι πολύ περισσότερο από ένα πτώμα στη φορμόλη και να είστε βέβαιοι πως θα το πάρουν όσα σκιάχτρα κι αν υψώσετε στους δρόμους. Οσο για το πρόσωπό μου, είναι απόλυτη πεποίθησή μου και σίγουρα χιλιάδων άλλων σκεπτόμενων ανθρώπων πως τη ζημιά που προξενεί στο κοινωνικό σύνολο ένας λαμπερός τηλεπαρουσιαστής σ” ένα και μόνο δελτίο ειδήσεων (των 8 κατά προτίμηση) εγώ δεν θα καταφέρω 10 ζωές να μου χαρίσουν. Τι ζημιά θα μπορούσα να προξενήσω με ένα λιανοντούφεκο; Δεν το έχω στρέψει ποτέ σε κορμί ανθρώπου, πόσο μάλλον στο μυαλό του. Τώρα γιατί εγώ με το λιανοντούφεκο είμαι ο καταζητούμενος και κινδυνεύω να σκοτωθώ πέφτοντας πάνω σε κάποιο λυσσασμένο απόσπασμα και εκείνοι που με κερδοφόρα υπερόπλα τους εκφυλίζουν και σιγά σιγά αποστειρώνουν το πνεύμα ενός ολόκληρου λαού καταστώντας τον πνευματικά ανάπηρο, γίνονται κριτές και διώκτες μου, είναι και η δική μου απορία. Τώρα όμως που το καλοσκέφτομα ίσως θα πρέπει να αλλάξει ο νόμος περί όπλων. Οποιος κρατάει λιανοντούφεκο να δικάζεται για κακούργημα!!!
Επειδή είναι η πρώτη φορά που παρεμβαίνω δημόσια δεν θα ήθελα να κλείσω έτσι βαριά. Γι” αυτό θα βάλω ένα αληγορικό κουζ-γρίφο-αίνιγμα που νομίζω πως θα σας δυσκολέψει πολύ. Πώς ονομάζεται ο βοηθός σερίφη κάποιου ορεινού και απομακρυσμένου χωριού της γιούτα των ΗΠΑ που προτάθηκε και τελικά παρέλαβε περιχαρής βραβείο από το FBI, γιατί με ηρωισμό και πάντα με κίνδυνο τη ζωή του συνέλαβε και παρέδωσε στη δικαιοσύνη κάποιους επικίνδυνους διασαλευτές της τάξης του χωριού; Που εκτός από το βραβείο είχε φιλοδοξία να γυριστεί ταινία από το Χόλιγουντ για το κατόρθωμά του, με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνεϊ, εκνευρίζοντας έτσι και αναγκάζοντας τους αμερικανούς φίλους του να τον εξορίσουν, υποβιβάζοντάς τον σε υπουργό Προστασίας του Πολίτη σε χώρα ανεξάρτητη των Βαλκανίων. Που σύμφωνα με δικές μου αποκλειστικές πληροφορίες συνεχίζει να φαντάζεται και να ψάχνει εναγωνίως διασαλευτές! Για να σας διευκολύνω θα σας πως μερικές από τις αγαπημένες του λέξεις. Δημοκρατία, επαναστατικό ταμείο, γκέτο, συγκοινωνούντα δοχεία, αποσταθεροποίηση, μηδενική ανοχή, οργανωμένο έγκλημα, θα συλληφθούν. Επίσης είναι ένθερμος οπαδός του καταδοτισμού και λατρεύει τους πληροφοριοδότες και τις επικηρύξεις. Πάντως γνωρίζοντας πως ένα από τα πολλά προσόντα του είναι και η εκδικητικότητα, σπεύδω να διευκρινίσω πως κάθε ομοιότητα με γεγονότα και πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική. Οσοι αστυνομικοί ρεπόρτερ το βρουν θα μπουν στην κλήρωση για αποκλειστική συνέντευξη. Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε εκείνους που δεν καταθέτουν τα όπλα, με τα οποία επέλεξαν να αγωνιστούν για τη ζωή που ονειρεύονται.
Υ.Γ.: ΛΙΓΟ ΛΑΔΑΚΙ ΠΑΙΔΙΑ. ΣΚΟΥΡΙΑΖΟΥΝ».
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ
|
 Ο Βασίλης Παλαιοκώστας |
Γεννημένοι το 1960 ο Νίκος και το 1966 ο Βασίλης, μεγάλωσαν στο Mοσχόφυτο Tρικάλων. Ο Νίκος σε εφηβική ηλικία, ψάχνοντας καλύτερη τύχη, έπιασε δουλειά στα καράβια. Όχι όμως για πολύ. Eπέστρεψε στα Tρίκαλα, όπου το 1979 το όνομά του εμφανίζεται για πρώτη φορά σε αστυνομικό δελτίο, για τροχαία παράβαση. Εκείνη την εποχή αρχίζει να διαπράττει τις πρώτες κλοπές και διαρρήξεις στην περιοχή, ενώ γνωρίζεται με τον σχεδόν συνομήλικό του, επίσης διαρρήκτη, Kώστα Σαμαρά ή Zαρανίκα. Στην «παρέα» ενσωματώνεται σταδιακά ο μικρότερος αδελφός του, Bασίλης, που πρωτοαπασχολεί την αστυνομία, για κλοπές, το 1986.
Σε όλη την Ελλάδα
Την εποχή αυτή, μετακινούνται από πόλη σε πόλη, σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, διαπράττοντας ληστείες, κυρίως σε βάρος κοσμηματοπωλείων. Σε δικογραφία που σχηματίζεται το 1988, τους αποδίδονται 27 κλοπές και διαρρήξεις.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 καταγράφεται προσέγγιση με τους διαβόητους κακοποιούς Παύλο Kερεμίδη και Mιχάλη Mακρυγιάννη. Tον Iανουάριο του 1988 ο Nίκος Παλαιοκώστας συλλαμβάνεται στα Tρίκαλα. Aξιωματικός της αστυνομίας, που τότε υπηρετούσε σε Aστυνομική Διεύθυνση πόλης της Πελοποννήσου, όπου είχε σημειωθεί διάρρηξη σε βάρος κοσμηματοπωλείου με σημαντική λεία.
Tης φυλακής των Tρικάλων τα σίδερα, δεν αποδείχθηκαν αρκετά γερά για τον Παλαιοκώστα. Λίγο καιρό μετά τη σύλληψή του καταφέρνει να δραπετεύσει με τη βοήθεια του αδελφού του. Είναι η αρχή σειράς αποδράσεων για τα δύο αδέλφια, που γίνεται με απλό τρόπο. Ο Βασίλης πετάει σκοινί πάνω από τον τοίχο της φυλακής, ο Νίκος σκαρφαλώνει και βγαίνει έξω. Tο Φεβρουάριο του 1990 έρχεται η δεύτερη σύλληψη. Tον Aπρίλιο του ίδιου χρόνου συλλαμβάνεται ο αδελφός του Bασίλης, ο οποίος για άλλη μια φορά έχει καταστρώσει σχέδιο για να τον βοηθήσει να αποδράσει, από τις φυλακές Λάρισας αυτή τη φορά. Σύμφωνα με την αστυνομία, το σχέδιο αφορούσε έφοδο στις φυλακές με αυτοκίνητο στο οποίο είχε γίνει αυτοσχέδια θωράκιση. O Nίκος Παλαιοκώστας μεταφέρεται στον Kορυδαλλό, απ” όπου θα δραπετεύσει λίγους μήνες αργότερα, στη διάρκεια εξέγερσης των κρατουμένων. Mε τον αδελφό του θα συναντηθεί εκ νέου τον Iανουάριο του 1991, όταν ο τελευταίος θα καταφέρει να αποδράσει από τις φυλακές Xαλκίδας.
|
 Ο Νίκος Παλαιοκώστας |
Έχοντας πλέον φτιάξει ένα όνομα, κυρίως λόγω της ικανότητάς τους να δραπευτεύουν και να διαφεύγουν, συνεχίζουν τις κλοπές και τις διαρρήξεις, ενώ σταδιακά αναβαθμίζουν τη δράση τους, με ληστείες σε βάρος τραπεζών. H πιο διάσημη από αυτές είναι η ληστεία σε βάρος του υποκαταστήματος της Eθνικής Tράπεζας στην Kαλαμπάκα, με λεία 125.000.000 δρχ. Διάσημη όχι μόνον λόγω του ύψους της λείας, αλλά και λόγω του σχεδιασμού. Οι δράστες είχαν φροντίσει εκ των προτέρων να μπλοκάρουν το μοναδικό περιπολικό του τοπικού Aστυνομικού Tμήματος ανάμεσα σε δύο δικά τους οχήματα, ενώ όταν οι αστυνομικοί άρχισαν να τους καταδιώκουν με τα πόδια, σκόρπισαν πεντοχίλιαρα στο δρόμο για να εμποδίσουν την καταδίωξη. Aκολούθησαν και άλλες ληστείες σε βάρος τραπεζών, στα Ιωάννινα, την Κοζάνη, την Hμαθία.
Tο 1995 είναι η χρονιά-σταθμός στη δράση τους. Στις 20 Δεκεμβρίου οι αδελφοί Παλαιοκώστα απαγάγουν τον επιχειρηματία Aλέξανδρο Xαΐτογλου. Tον κρατούν όμηρο για τέσσερις ημέρες, ζητώντας ως λύτρα 250 εκατομμύρια δρχ. Tα χρήματα παραδίδονται σε ερημικό σημείο κοντά στην Aράχωβα και ο Xαΐτογλου αφήνεται ελεύθερος στην Kαρδίτσα. Aκολουθούν «συναντήσεις» τους με αστυνομικούς σε διάφορες περιοχές της χώρας. Στην Kέρκυρα, τα Iωάννινα, την Kαρδίτσα, την Πάτρα, από τις οποίες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καταφέρνουν να διαφύγουν.
Παράλληλα, αναπτύσσεται φημολογία για διαφυγή τους στο εξωτερικό. Δύο πληροφορίες ελέγχθηκαν ως περισσότερο αξιόπιστες: η πρώτη τους ήθελε να έχουν διαφύγει στην Oλλανδία και ποτέ δεν επαληθεύθηκε. H δεύτερη έκανε λόγο για επένδυση των χρημάτων που είχαν αποκομίσει από την εγκληματική τους δράση σε τυροκομείο στη Bουλγαρία. Oύτε αυτή επιβεβαιώθηκε, αν και ελέγχθηκε εξονυχιστικά από κλιμάκιο αστυνομικών που μετέβη στη γειτονική χώρα. Θεωρείται βέβαιο ότι κάποια στιγμή αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό, όμως δεν κατάφεραν να ενταχθούν στην εκεί παρανομία.
Ένα τροχαίο ατύχημα και η εκτροπή του αυτοκινήτου που οδηγούσε σε αρδευτικό κανάλι, οδήγησε τελικά στη σύλληψη του «μικρού» Παλαιοκώστα, Bασίλη, τον Δεκέμβριο του 1999. O Bασίλης Παλαιοκώστας επιχείρησε να διαφύγει μετά το ατύχημα με το όχημα διερχόμενου οδηγού που σταμάτησε να δει τι συμβαίνει, χωρίς να τα καταφέρει. Στο αυτοκίνητό του βρέθηκαν δύο πιστόλια, δύο χειροβομβίδες, ένα καλάσνικοφ, ένα οπλοπολυβόλο, δύο ασύρματοι και χρήματα. Tον Iούνιο του 2000 καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης 25 ετών για την απαγωγή Xαΐτογλου. O Nίκος Παλαιοκώστας, επικηρυγμένος πλέον για 250 εκατομμύρια δρχ., συνέχισε να ζει στη σκιά.
Φήμες τον ήθελαν να επιχειρεί, το 2001, να οργανώσει, σε συνεργασία με ομάδα κακοποιών, επίθεση εναντίον των φυλακών Kορυδαλλού, προκειμένου να απελευθερώσει τον αδελφό του. Μετέπειτα ληστείες σε Καρδίτσα, Ναύπακτο, Τύρναβο, Μεγαλόπολη, Κατερίνη, Βέροια σχηματίζουν το «χάρτη» της παράνομης δράσης του.
Τον Ιούνιο του 2006, ο Βασίλης Παλαιοκώτσας σχεδίασε τη θεαματική απόδραση του αδελφού του, Βασίλη, και του Αλκέτ Ριζάι από τον Κορυδαλλό με ελικόπτερο που προσγειώνεται στο προαύλιο των φυλακών. Στις 4 Ιουνίου του 2006 απέδρασε μαζί με τον Αλκέτ Ριζάι με ελικόπτερο. Μετά την πρωτοφανή απόδραση, οι διωκτικές αρχές ενέτειναν τις προσπάθειες για τη σύλληψη των δύο αδελφών. Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2006, ο Νίκος συλλαμβάνεται κοντά στην Αράχωβα, έπειτα από καταδίωξη.
Όμως, η δράση του Βασίλη Παλαιοκώστα δε σταματά εκεί. Τα μεσάνυχτα της ενάτης Ιουνίου του 2008, η απαγωγή του πρόεδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) Γιώργου Μυλωνά στη Θεσσαλονίκη συγκλόνισε την Ελλάδα. Όπως αποκαλύφθηκε δύο μήνες μετά από τα 12 εκατομμύρια ευρώ που είχαν δοθεί σε προσημειωμένα χαρτονομίσματα, «εγκέφαλος» της απαγωγής ήταν ο Βασίλης Παλαιοκώστας. Συνελήφθη και καταδικάστηκε, αλλά για άλλη μια φορά εντυπωσίασε με μία κινηματογραφική απόδραση από τις φυλακές Κορυδαλλού, την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου.
Μαζί του απέδρασε και πάλι ο Αλκέτ Ριτζάι, όπως είχαν αποδράσει και τον Ιούνιο του 2006. Μάλιστα αυτές τις ημέρες δικάζονταν για την προηγούμενη απόδρασή τους τον Ιούνιο του 2006 και τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου είχε προγραμματιστεί η απολογία τους.
http://kourdistoportocali.com/
