ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Η Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων του Αμερικανικού Πενταγώνου (DARPA) προκήρυξε διαγωνισμό για την παροχή νέας τεχνολογίας που θα επιτρέπει στο Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ την πρόβλεψη μελλοντικών «κοινωνικών αναταραχών», μέσω της παρακολούθησης «οποιασδήποτε καταγράψιμης ανθρώπινης δραστηριότητας».

Η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, η οποία δημοσιεύτηκε στο FedBizOpps, αναφέρεται στην πρόθεση της DARPA να χρηματοδοτήσει την έρευνα και την ανάπτυξη «νέων τεχνολογιών που θα παράσχουν αποφασιστικής σημασίας πληροφορίες στις ΗΠΑ και τους συμμάχους της», καθώς θα ανοίξουν την πόρτα για «μια πιο πλήρη και εμπεριστατωμένη εικόνα του κόσμου».

«Ουσιαστικά όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες που μπορούν να καταγραφούν, από εμπορικές μέχρι στρατιωτικές,  θα πρέπει να παρακολουθούνται και να επανεξετάζονται σε ένα νέο πλαίσιο. Πρώιμες διαδηλώσεις έχουν δώσει πολύ χρήσιμα στοιχεία για τις ανθρώπινες δραστηριότητες», αναφέρεται στην πρόσκληση, ενώ προστίθεται ότι η υπηρεσία ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη αλγόριθμων, οι οποίοι θα προβλέπουν άμεσα ενδεχόμενες κοινωνικές αναταραχές.

Η DARPA έχει ήδη ασχοληθεί εκτεταμένα με την έρευνα που έχει στόχο την πρόβλεψη κοινωνικών αναταραχών. Στο παρελθόν είχε αναπτύξει το «Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης για Κρίσεις» (ICEWS), αλλά τα αποτελέσματά του ήταν απογοητευτικά, καθώς κατά τη διάρκεια της περιόδου που εφαρμόστηκε προέβλεψε μόνο τέσσερις από τις συνολικά δεκαέξι εξεγέρσεις και πολιτικές αναταραχές που σημειώθηκαν.

Τα τελευταία έξι χρόνια το Πεντάγωνο έχει δείξει αυξημένο ενδιαφέρον για τη δημιουργία μοντέλων που μπορούν να προβλέψουν τις εγχώριες και διεθνείς διαταραχές.

Μια έκθεση που καταρτίστηκε το 2008 από το Ινστιτούτο Στρατηγικής της Αμερικανικής Σχολής Πολέμου προειδοποιούσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να αντιμετωπίσουν τεράστιες κοινωνικές αναταραχές στον απόηχο μιας σειράς κρίσεων, ένα αποκαλούμενο «στρατηγικό σοκ».

«Οι βίαιες κοινωνικές αναταραχές στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών θα αναγκάσουν το αμυντικό σύστημα της χώρας να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του,  προτάσσοντας την υπεράσπιση της εγχώριας τάξης και ασφάλειας», ανέφερε η έκθεση, την οποία υπέγραφε ο απόστρατος Αντισυνταγματάρχης Nathan Freir.

Ο ίδιος πρόσθετε ότι ο στρατός ενδέχεται να χρειαστεί να καταστείλει «την εσωτερική αντίσταση».

Το 2011, το DHS (Department of Homeland Security) ανακοίνωσε ότι θα εντείνει την παρακολούθηση των social media, ώστε να προκαταλάβει την κοινωνική ανωμαλία εντός των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το 2012, ο αμερικανικός στρατός εξέδωσε ένα εγχειρίδιο για το πώς πρέπει να ανακρίνονται οι πολιτικοί ακτιβιστές.

Ένα δεύτερο εγχειρίδιο της Στρατιωτικής Αστυνομίας, το οποίο διέρρευσε μήνες αργότερα, περιέγραφε επίσης το πώς οι στρατιωτικές δυνάμεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο εσωτερικό της χώρας για να καταστείλουν κοινωνικές ταραχές, να κατασχέσουν όπλα, ακόμα και για να σκοτώσουν Αμερικανούς σε αμερικανικό έδαφος, κατά τη διάρκεια μαζικών κοινωνικών αναταραχών…

Μετάφραση-Απόδοση: Hellasforce   hellasforce

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου. Σ” αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σ” αυτόν του ρόκερ και του σκεπτικιστή.

Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι το 7ινστο «Ο Ντάμης ο σκληρός».

Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος επιλέγει να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».

Το 1976 δημιουργεί, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφορούν ίσως τον κορυφαίο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Και αυτό το σχήμα διαλύεται, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.

Το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, χωρίς όμως καμία δισκογραφική δουλειά. Την ίδια περίοδο κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ ο ίδιος ερμηνεύει και το soundtrack της ταινίας, τραγούδια του οποίου αποτελούν κάποια από τα πλέον γνωστά του, όπως το «Να μ” αγαπάς». Επίσης, συμμετέχει στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.

Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σ” ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί τους μέχρι το τέλος. Το 1982 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», ο οποίος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για 3 κομμάτια, για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το 1985 κυκλοφορεί σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» που είναι ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».

Το 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος αντιμετωπίζει προβλήματα με το δεξί του χέρι που προφανώς από κάποιο πρόβλημα στα αγγεία παραλύει. Στις 6 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου, ευρισκόμενος στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο, πέφτει σε κώμα από υπερβολική χρήση ηρωίνης και αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Κηδεύτηκε στις 10 Δεκεμβρίου, στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Δισκογραφία

1. Το ξέσπασμα / O κόσμος τους (Zodiac, 1971)
2. Ο Γερο-Μαθιός (Zodiac, 1971)
3. Ο Ντάμης ο σκληρός/ Απογοήτευση (Zodiac, 1972)
4. Φλου (ΕΜΙ, 1978)
5. Εν λευκώ (ΕΜΙ, 1982)
6. Zorba the freak (ΕΜΙ,1985)
7. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1987)
8. Χωρίς μακιγιάζ – Ζωντανή ηχογράφηση (MBI, 1989)
9. Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ, 1991)
10. Τα μπλουζ του πρίγκηπα (MBI, 1992)
11. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1993)
12. Εν αρχή ην ο λόγος (7η Διάσταση, 1994)
13. O Ασυμβίβαστος και Πέντε Σπάνια τραγούδια (Lyra, 1994)
14. Ταξιδεύοντας (7η Διάσταση,1996)
15. Επιτυχίες (ΜΒΙ,1997)
16. Στιγμές (Δίφωνο, 1997)
17. Day after Day (ΕΜΙ, EP με δύο ανέκδοτα τραγούδια, 2001)
18. Τα τραγούδια του Παύλου (EMI, 2002)

Επιλεγμένες Συμμετοχές

1. Ζωντανοί στο Κύτταρο (Zodiac, 1971)
2. Θεσσαλικός κύκλος, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI – COLUMBIA, 1975)
3. Ανεξάρτητα, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1975)
4. Οροπέδιο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1976)
5. Crazy love στου Ζωγράφου (ΜΙΝΟS, 1979)
6. Σε άλλη γη, του Σταύρου Λογαρίδη (1980)
7. Νοκ άουτ, του Γιώργου Χατζηνάσιου (Minos,1986)
8. H Συναυλία στο Ηρώδειο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (PHILIPS, 1990)

Η αγαπημένη ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου Τζένη Καρέζη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου 1934. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Καρπούζη. Έζησε τα παιδικά της χρόνια σε διάφορες πόλεις, ακολουθώντας στις μεταθέσεις τους γονείς της που ήταν εκπαιδευτικοί. Στη Θεσσαλονίκη μπήκε εσωτερική στο Γαλλικό Σχολείο Καλογριών και αργότερα συνέχισε στο αντίστοιχο Saint Joseph στην Αθήνα.

H αγάπη της για το θέατρο άρχισε να εκδηλώνεται από τα μαθητικά της, ακόμη, χρόνια και εκφράστηκε με τη συμμετοχή της στις σχολικές παραστάσεις. Το 1951 –χρονιά αποφοίτησής της από την Ελληνογαλλική Σχολή– πήρε μέρος στην παράσταση της Aντιγόνης του Σοφοκλή που ανέβηκε στο REX από τους τελειόφοιτους, ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο.

Την ίδια χρονιά έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου μαθήτευσε δίπλα στον Δημήτρη Pοντήρη, τον Άγγελο Tερζάκη, την Kατερίνα και τον Γιώργο Παππά, που υπήρξε και ο πρώτος μεγάλος της έρωτας. Αποφοίτησε το 1954 κα αμέσως χρίστηκε πρωταγωνίστρια. Ο πρώτος της ρόλος στο θεατρικό σανίδι ήταν δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, στο έργο Ωραία Ελένη που ανέβηκε τον Οκτώβριο του 1954 στο Θέατρο Κοτοπούλη. Ακολούθησαν σπουδαίοι ρόλοι, δίπλα στον Αλέξη Μινωτή και την Κατίνα Παξινού (Οφηλία στον Άμλετ, Κορντέλια στον Βασιλιά Ληρ, Αντέλα στο Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα κ.ά.)

Παράλληλα, το 1955 έκανε και το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, με τη Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο του Αλέκου Σακελάριου, για να ακολουθήσουν περισσότερες από 30 ταινίες, όπως Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960), Η νύφη το ’σκασε (1962), Τα κόκκινα φανάρια (1963), Δεσποινίς διευθυντίς (1964), Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965), Τζένη – Τζένη (1966), Ένας ιππότης για τη Βασούλα (1968), Μια γυναίκα στην αντίσταση (1970).

Στο Εθνικό Θέατρο έμεινε ως το 1959, παίζοντας σε έργα του Τολστόι, του Αντρέγεφ, του Ούγκο Μπετ και του Αριστοφάνη, δίπλα στη Μαίρη Αρώνη. Μετά το 1960, δημιούργησε δικούς της προσωπικούς θιάσους και συνεργάστηκε με έξοχους κωμικούς, όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.

Από το 1968 μέχρι το θάνατό της έπαιξε μαζί με τον Κώστα Καζάκο, Καμπανέλλη, Άλμπυ, Ίψεν, Τσέχωφ, Αναγνωστάκη, ενώ το 1985 ερμήνευσε για πρώτη φορά αρχαίο δράμα, με τη Μήδεια, σε σκηνοθεσία Bολανάκη, παράσταση που και στο Ηρώδειο και στην Επίδαυρο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Τελευταία της θεατρική παράσταση ήταν τα Διαμάντια και μπλουζ της Λούλας Αναγνωστάκης.

Στην προσωπική της ζωή έκανε δύο γάμους. Ο πρώτος με τον δημοσιογράφο Ζάχο Χατζηφωτίου το 1962 και ο δεύτερος με τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο το 1967, με τον οποίο και έμεινε παντρεμένη έως το τέλος της ζωής της. Με τον Καζάκο απέκτησαν έναν γιο, τον Κωνσταντίνο, ο οποίος ακολουθεί με επιτυχία τα βήματα των γονιών του, όντας και ο ίδιος ηθοποιός.

Η Τζένη Καρέζη πέθανε στις 27 Ιουλίου του 1992, νικημένη από την επάρατο νόσο. Στη μνήμη της ιδρύθηκε, την ίδια χρονιά, το ίδρυμα Τζένη Καρέζη, με σκοπό την παρηγορητική αγωγή των ασθενών που πάσχουν από καρκίνο και χρόνιες καταληκτικές νόσους και τη με κάθε μέσο ανακούφισή τους από τον πόνο.