ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Θαμμένος στα εντός μου σκοτάδια σε ψάχνω στους γκρεμούς και στους αμμόλοφους της τρέλας ακολουθώντας τα σημάδια απ΄ το γυμνό σου σώμα  που χάραξε ο άνεμος  όταν σε λάβωνε  με το διαμπερές φιλί του.
Ρακένδυτος ιχνηλατώ τουλίπες  και χαμένα όνειρα  κρυμμένα μες στα χείλη σου  και στους μικρούς σπασμούς
που διαπράττονται στο μυστικό προσήλιο θανάτου. Ζω μέσα σε ύπνο μαύρο.  Ανασαίνω σε τόπο επίπεδο.
Είμαι η απόλυτη αρμονία του Τίποτα,  το καρδιογράφημα μιας ευθείας γραμμής.  Μερικές φορές γίνομαι σφουγγάρι.
Με διατάζω «Σβήσε Με».  Μα φοβάμαι!  Μην τυχόν σταματήσω να ειμαι Κενό.  Αν όμως πιάσεις το χέρι μου,
αυτό που εχει πάνω του χρώμα κιμωλίας ,  ίσως τότε ζωής σπασμοί γεννηθούν  κι ο θάνατος μέσα μου πεθάνει!
Ω καρδιά μου,  πως θα θελα για μια φορά  ο κουρελιάρης Έρωτας  να σκορπίσει της Τρέλλας τα σκοτάδια…Αν αφήσεις την ματιά σου να πετάξει, μακριά από ότι σε κρατάει  καρφωμένο στη γη.. Ίσως τότε δεις τον δρόμο που σου κρύβουν τα σύννεφα.. Μέχρι τότε εγώ θα συνεχίσω να βλέπω..το χαμόγελο σου… μα θα χαρώ πραγματικά όταν θα δω πως χαμογελά η ψυχή σου….

εγραψε το πιτσιρικι