Μαγεμένες βασιλοπούλες, γενναίοι πρίγκιπες, μάγισσες και σκουπόξυλα, σκοτεινά κάστρα, γαλάζιες νεράιδες, παιχνιδιάρικα ξωτικά και ξόρκια «στοιχειώνουν» τις μνήμες των παιδικών μας χρόνων. Ήταν τότε που ακούγαμε διηγήσεις για κόσμους πέρα από εμάς, φτιαγμένους για όλους εμάς και αρκούσε ένα απλό κλείσιμο των ματιών για να γίνουμε κομμάτι τους. Και αν μεγαλώνοντας η μαγεία τους χάθηκε γιατί άθελα μας διαπιστώσαμε πως οι πρίγκιπες, οι νεράιδες και οι δράκοι δεν βρίσκονται στον κόσμο των θνητών, κανείς δεν μπορεί να μας αρνηθεί ότι συνεχίζουν να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ψυχής μας.  Ίσως γιατί το μερίδιο σε ένα αληθινό παραμύθι, κόντρα στην καθημερινότητα, διεκδικώντας το δικαίωμα στην φαντασία, είναι παντοτινό. Πως αλλιώς εξηγείται η πρόσφατη επίσκεψη του μικρού πρίγκιπα στην γη …; Ο καθένας κρατά απ” το παραμύθι που ακούει αυτό που ο ίδιος έχει ανάγκη ανάγοντάς τη σχέση του σε μια «προσωπική συνομιλία» με το περιεχόμενο της ιστορίας. Το παραμύθι έχει σκοπό την ψυχαγωγία, δεν επιβάλλει κάποιο ιδεώδες ή κάποια μορφή δράσης, δεν έχει δεσμεύσεις τοπικές ή χρονικές και βασίζεται στη σύμβαση του ψέματος. Το παραμύθι έχει θεραπευτική αξία γιατί αναφέρεται στον εσωτερικό μας κόσμο.
Είναι ένα αποκαλυπτικό ψυχογράφημα στη γλώσσα των συμβόλων που έχει σκοπό να καθησυχάσει, να δώσει ελπίδα για το μέλλον και να προσφέρει την υπόσχεση ενός ευτυχισμένου τέλους. Τα παραμύθια υποδηλώνουν ότι μια ευτυχισμένη ζωή είναι στις δυνατότητές μας και δεν εξαρτάται από τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε. Αν προσπαθήσουμε να μάθουμε από τις εμπειρίες μας και δεν δειλιάσουμε να γνωρίσουμε μέσα από αυτές τον αληθινό μας εαυτό, τότε καλοπροαίρετες δυνάμεις θα βρίσκονται δίπλα μας και θα πετύχουμε.
Προειδοποιούν επίσης ότι όσοι είναι δειλοί και στενόμυαλοι δεν θα μάθουν ποτέ ποιοι πραγματικά είναι και θα αρκεστούν σε μια ανούσια ζωή, αν η μοίρα δεν τους επιφυλάσσει ακόμα χειρότερα χτυπήματα …;..
….άρα η ζωή μας, ένα παραμύθι που το φτιάχνουμε μόνοι μας!

εγραψε το πιτσιρικι