Daily Archives: Νοεμβρίου 5, 2014

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΓΡΑΦΕΙ … Σε μια ερωτική στρατιά την έχασα τη σκέψη ..

cebbceb5cf86cf84ceb1

Υπάρχει ένα όνειρο μέσα στο κεφάλι μου. Ένα συμπαγές πηχτο ονειρο απο το παρελθόν. Σήμερα θέλω να γράψω και να τραγουδησω το πιο βασανιστικό πονεμένο τραγούδι. Το πιο  λαχανιασμένο, βραχνό, απελπισμένο τραγούδι του κόσμου, και ας είναι φάλτσο.. Θέλω να γραψω στουs τοίχους και να ζωγραφίσω τον πιο κόκκινο πίνακα..Να ρουφηξω το πιο αστραφτερο και λαμπερο διαμάντι του κόσμου. Σήμερα θέλω να πέσω και να φιλησω τα πόδια εκείνης που αξίζει να ρίξω τροφή στα Λεονταρια  που ζουν μέσα μου. Να τα ταίσω φόβο, και ύστερα ας κρυφτώ στη σκοτεινή σπηλιά μου πενθώντας..Απτόητος.. Ένα όνειρο πλανάται και μεγαλώνει στο κεφάλι μου κι από σήμερα θέλω να γνέφω μόνο  λυσσασμένα όχι και ναι, μαστιγώνοντας με τα μαλλιά μου τον  κόσμο ολόκληρο. Σήμερα προτιμώ το φόνο απ’τον θάνατο. Ενα όνειρο έχει κυριεύσει το κεφάλι μου και έχω συνηθίσει τους πυροβολισμούς και τους κροτους των δεικτών του ρολογιού που  είναι απέναντι.. Σε λίγο ξημερώνει. Δεν ξέρω αν σήμερα είναι χθες ή αύριο. Δεν νιώθω τίποτα. Δεν εχω αίσθηση.. Είμαι πνιγμένος στο όνειρο μου..Έστω ότι καθόμαστε ανάμεσα σε δύο δρόμους πανομοιότυπους. Όσο φτάνει το μάτι μας, δεν βλέπουμε τέλος αλλά ξέρουμε – επειδή στεκόμαστε ανάμεσα – ότι οι δρόμοι είναι παράλληλοι. Το μάτι μας δίνει την πληροφορία ότι κάπου οι δύο δρόμοι τέμνονται αλλά ο εγκέφαλος, αυτός ο ακούραστος αναλυτής της οπτικής μας, λέει άλλα. Είναι οφθαλμαπάτη. Δυο ατέρμονες ευθείες μοιάζουν πάντα ότι τέμνονται σαν τις κοιτάς στο άπειρο. Το άπειρο τέμνεται; Όχι…Ε λοιπον αυτο θελω.. Δεν θελω να ειναι οφθαλμαπάτη. Θέλω να σου μάθω εκείνα που κανεναs δεν είχε την υπομονή να σου μάθει. Θέλω να γυρίσω μαζί σου τον κόσμο και να μάθεις τα λιμάνια της καρδιάς μου.. Σήμερα θέλω να σε δημιουργήσω και να σε πλασω απ’την αρχή. Χρειάζομαι τρεις μεγαλειώδεις κεραυνούς. Ενα τράνταγμα σεισμού, Μια μεγαλοπρεπή καταιγίδα που θα κάνει το μυαλό μου να χυθεί ορμητικά μέσα στο σώμα μου… Πρόλαβε πριν στερέψει το  όνειρο, πριν βυθισθει η σκέψη μου στο άπειρο …..

έγραψε το πιτσιρικι

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΓΡΑΦΕΙ … ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

cebbceb5cf86cf84ceb1

Στην αρχή ήρθε χαμογελαστό, μας πλησίασε γεμάτο σκέρτσο και κομπλιμέντα. Το αφήσαμε χαρούμενοι, θαμπωμένοι από την ομορφιά της υπόσχεσης του. Σε λίγο το συνηθίσαμε, το δεχτήκαμε και τέλος το ξεχάσαμε. Γίναμε κι εμείς εικόνα του, φορέσαμε πλουμιστές προβιές και μάθαμε υπερήφανα να βελάζουμε στις προσταγές του.
Όταν άρχισε σιγά σιγά να κρέμεται από πάνω μας σαν αλυσίδα, σαν κατάρα, καταλάβαμε. Δεν ήταν πλέον όμορφο, ούτε καλοσυνάτο. Φωνάξαμε τότε δυνατά, πίσω να τρέξουμε, να βρούμε λύση, ξανά το χτεσινό κουστούμι του να βάλει. Εκείνο που μας άρεσε, εκείνο που μας βόλεψε.
Μα ήταν αργά, με ψέμα και αγριάδα μας ανάγκασε έτσι να το δεχτούμε, γιατί ήταν λέει καλύτερα για μας, για το καλό μας. Και τότε μαζευτήκαμε πολλοί, και θάρρος πήραμε ο ένας απ’ τον άλλο, και πάλι βάλαμε φωνές, κατάρες ρίξαμε και αφορισμούς, και παρακάλια ενίοτε.
Και πάλι μας αγνόησε και ορθώνοντας την τρομερή του φύση, μας έριξε κατάχαμα βάζοντας όλο του το μένος, και καταπρόσωπο μας έγρουξε πως όλα τέλειωσαν πια, να το δεχτούμε. Αλλιώς θα μας αφάνιζε. Και το πιστέψαμε. Από φόβο, από ντροπή; Και τώρα;
Οι μάσκες έπεσαν, οι δικαιολογίες τέλος. Κάθε ενδοιασμός ξεπεράστηκε, κάθε αμφιβολία διαλύθηκε. Το ωμό πρόσωπο του Συστήματος έπαψε να μας γρυλίζει δείχνοντας μας τα αποτρόπαια κοφτερά του δόντια. Τώρα πια τα έχει μπήξει βαθιά μέσα στη σάρκα μας, διψώντας για το αίμα μας, για το μεδούλι της ραχοκοκαλιάς μας. Δεν παίρνει πια από παρακάλια, μήτε από φοβέρες και κατάρες. Τώρα ήρθε η ώρα να παλέψουμε το φόβο μας, τις ίδιες τις συνήθειες μας. Ώρα να ορθώσουμε το είναι μας στη πρόκληση, να πάρουμε στα χέρια σίδερο, φωτιά και να χιμήξουμε πάνω του με λύσσα και αυταπάρνηση, μέχρι να ξεψυχήσει. Ακόμα κι αν δεν βγούμε ζωντανοί, θα ζήσουν τα παιδιά μας. Αλλιώς… Η κουβέντα για την ειρηνική αντίσταση άρχισε να με κουράζει. Τα θρησκευτικά και αστικά παραμύθια για τον «έντιμο» και «σωστό» τρόπο διεκδίκησης των δικαιωμάτων μου, δεν πιάνουν τόπο. Έμαθα αργά ίσως και επίπονα, πως τον αντίπαλο τον πολεμάς με τα ίδια μέσα, με την ίδια λύσσα, με την ίδια πονηριά. Το παιχνίδι του είναι στημένο και ο μόνος τρόπος να τον κερδίσεις είναι να ανατρέψεις τους κανόνες του. Στον αντίπαλο δεν χαρίζεσαι, δεν τον λυπάσαι και πάνω απ’ όλα δεν τον εμπιστεύεσαι.. Κάθε έκφανση του Συστήματος πρέπει να τσακιστεί, να εξαφανιστεί, αν θέλουμε να επιβιώσουμε σε τούτον τον άνισο πόλεμο. Καμιά θυσία δεν υπερτερεί της επιβίωσης, κανένας φόβος μεγαλύτερος από εκείνον για τη ζωή μας. Και ναι, το Σύστημα βάλθηκε να μας εξοντώσει, ψυχολογικά και σωματικά. Απαιτεί την απόλυτη υποταγή μας στην ένδεια, στο πόνο και τη δυστυχία, χωρίς να του καίγεται καρφί αν πεινάμε, αρρωσταίνουμε ή αν πεθαίνουμε σαν τα κοτόπουλα στον καύσωνα.
Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παπάδες, τραπεζίτες, βιομήχανοι, δικαστικοί όλοι συνένοχοι στο πλάνο. Όλοι βαλμένοι να μας πιούν το αίμα, και το αίμα όλων των Λαών. Και μείς;. Πόσο θα πάρει να καταλάβουμε πως άρχισε πόλεμος αμείλικτος, ταξικός με μόνο στόχο τον πλουτισμό των λίγων στις πλάτες των πολλών; Δεν θέλουν τα νησιά μας, τα μνημεία μας, τον ορυκτό μας πλούτο. Τα θέλουν όλα. Όλα τα νησιά και τα μνημεία και τα ορυκτά και το πλούτο όλων των Λαών, όλου του Κόσμου. Το έχουν ξανακάνει, εκατοντάδες χρόνια τώρα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Μέχρι κι ανθρώπους εμπορεύονται. Μόνο που όσο το έκαναν αλλού δεν μας ένοιαζε, δεν θέλαμε να ξέρουμε, νομίζαμε πως δεν μας αφορούσε.. Τώρα είναι εδώ, και δίπλα μας, στους γείτονες, και λίγο παραπέρα, παντού. Τι θα κάνουμε; Θα προτιμήσουμε να γλύφουμε απ’ το πάτωμα τα ψίχουλα που ρίχνουν; Θα συνεχίσουμε να σκύβουμε το σβέρκο, τη ραχοκοκαλιά; Θα βλέπουμε καρτερικά το διπλανό μας ν’ αργοπεθαίνει; Πόσους άστεγους ακόμα θέλουμε να δούμε, πόσους συνανθρώπους μας να ψάχνουν στα σκουπίδια, πόσους νέους άνεργους με σμπαραλιασμένα όνειρα, πόσους να ξενιτεύονται; Πόσοι αθώοι «διαφορετικοί» από μας θα γίνουν εξιλαστήρια θύματα; Τι περιμένουμε λοιπόν; Να φτάσουμε κι εμείς στη θέση τους;

εγραψε το πιτσιρικι

Δεν «μυρίζει» εκλογές… «Βρωμάει» εκλογές!

cebbceb5cf86cf84ceb1

Ξαφνικά τα είδαμε όλα! Ακούσαμε για μηνύσεις, ακούσαμε επιτέλους και ονόματα έστω και εταιρειών… Ακούσαμε την κυβέρνηση να κάνει φιλολαϊκές εξαγγελίες που θυμίζουν κάτι από «σοβαρό» «Τσοβόλα δώστα όλα»… Συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλαγές στο όνομα για άλλη μία φορά του ΠΑΣΟΚ, προφανώς είτε για να ξεχάσει ο λαός το τι έχει «προσφέρει» το κόμμα αυτό τα τελευταία χρόνια είτε για να ξεχαστεί το ΑΦΜ του με τα τόσα που χρωστάει!  Τέτοια κινητικότητα στην πολιτική σκηνή της χώρας ούτε η Τουρκική κορβέτα… που κόβει βόλτες στην Αττική δεν έχει!

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πιάσει για τα καλά το τι θέλει ο λαός, αλλά και οι ξένοι επίσης. Θέλουν να τελειώνει η ολιγαρχία στην Ελλάδα.  Δεν μπορεί μια ζωή να ακούμε τα ίδια και τα ίδια ονόματα να ξεζουμίζουν τον δημόσιο πλούτο.  Και για το τι θα επακολουθήσει μας έδωσε μια γεύση ο βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Κουρουμπλής.   Προανήγγειλε την κατάθεσε μήνυσης εναντίον της κυβέρνησης γιατί με τροπολογία της στις 13 Μαρτίου χάρισε 1 δις ευρώ στην Motor Oil και στα ΕΛΠΕ. Ζήτησε επίσης και κάτι άλλο πολύ σωστό και σοβαρό.  Ζήτησε να ελεγχθεί το πόθεν έσχες εκείνων που ενέκριναν τα δάνεια αφήνοντας σαφείς αιχμές.
Δεν μπορεί να υπάρχει τόσος πλούτος στην Ελλάδα και παράλληλα και τόση φτώχεια η οποία συνεχώς αυξάνεται.  Προφανώς στην χώρα μας γίνεται ο «κλέψας του κλέψαντος» με την έννοια ότι δεν βάζουν το χέρι στο μέλι μόνον οι «μεγάλοι» αλλά και οι από κάτω…  Όποιος μπορεί… Μας έρχονται στο νου τα λόγια του γνωστού επιχειρηματία Μουζάκη που όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν κλέβει το δημόσιο έλεγε ότι αν κλέψει αυτός το δημόσιο μετά οι υπάλληλοι του θα κλέβουν και εκείνον ακολουθώντας το παράδειγμα του!
Τα περιθώρια για σκίσιμο των μνημονίων είναι απειροελάχιστα… Οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει να αλλάξει το κλίμα και να έλθει και η πολυπόθητη ανάπτυξη μόνον μέσω αυτού του τρόπου μπορεί να το επιτύχει.  Και τα κέρδη θα είναι πολλαπλά.  Γιατί οι ξένοι επενδυτές δεν θα θεωρούν πλέον ότι το παιχνίδι είναι «στημένο», και θα μπορούν να μετέχουν σε ένα γνήσιο και ελεύθερο ανταγωνισμό στην Ελλάδα.  Συν τοις άλλοις θα σταματήσουν και οι όποιοι «Ελληναράδες» επιχειρηματίες να περνούν μέσω τρόϊκας ότι είναι απλά καλό για τα συμφέροντα τους και που δεν έχει καμία σχέση με την πολυπόθητη και αναγκαία μεταρρύθμιση που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα.
Εκεί είναι που έχασε το παιχνίδι προσωπικά ο κ. Σαμαράς.  Γιατί αδιαφόρησε για τα καυτά θέματα όπως η διαφθορά, η μεγάλη και μικρή φοροδιαφυγή…  Έγινε ένας απλός διαχειριστής των εντολών της τρόϊκας και δεν ασχολήθηκε καθόλου με την ουσία των πραγμάτων. Έκοψε με μεγάλη επιτυχία, αυτό το παραδεχόμαστε, τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επικουρικά, την περίθαλψη, την κοινωνική πρόνοια, διέλυσε τον κοινωνικό ιστό, τον στυλοβάτη αυτής της χώρας, την μεσαία τάξη, και από εκεί και πέρα μηδέν…
Και τώρα τι προσπαθεί να κάνει;  Αφού διαμέλισε ανθρώπους τώρα έρχεται να τους βοηθήσει να αγοράσουν πρόσθετα μέλη!!! Γιατί αυτό κάνει στην πραγματικότητα.  Τώρα ΘΑ μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, τώρα ΘΑ καταργηθούν τα τεκμήρια, τώρα ΘΑ μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ, τώρα ΘΑ ρυθμιστούν τα κόκκινα δάνεια, τώρα ΘΑ και ΘΑ σπάσε βρε παραμυθά… Είδατε από τα πολλά ΘΑ που υπόσχονται οι άλλοι μπερδευτήκαμε και εμείς και το «γυρίσαμε» στο πασίγνωστο λαϊκό τραγούδι «ο παραμυθάς»…
Τα πολιτικάντικα παιχνίδια της κυβέρνησης είναι τόσο παλιά, και τόσο ξεπερασμένα όσο και οι ίδιοι οι πολιτικοί που μας κυβερνούν και που ανήκουν στο σάπιο πολιτικό κατεστημένο.  Προσπαθούν να μας πείσουν ότι κάτι κάνουν με τα σκάνδαλα που βγαίνουν στην φόρα κατά καιρούς. Μάθαμε τελευταία για τα εμβάσματα δημοσίων υπαλλήλων στο εξωτερικό, την περίπτωση με τα σκάνδαλα της ΠΑΣΕΓΕΣ, τους 40 «μεγάλους» της Λίστα Λαγκάρντ που θα εξετάσουν τώρα οι Οικονομικοί Εισαγγελείς και άλλα παρόμοια.
Από ουσία όμως;  Μηδέν… Θυμηθείτε ότι αυτοί οι κύριοι που κυβερνούν σήμερα την χώρα θα κάνουν ήρωα και θύμα πλεκτάνης και τον Άκη Τσοχατζόπουλο!!! Κανένας άλλος δεν τσέπωσε μαύρα και μίζες στην Ελλάδα; Κανένας άλλος δεν ξέπλυνε;  Πότε θα πάει μια υπόθεση στο δικαστήριο για να μάθουμε όλοι την αλήθεια; Θα επαναλάβουμε για πολλοστή φορά ότι οι υποθέσεις διαφθοράς νομοθετήθηκε να διεκπεραιώνονται και να δικάζονται κατά προτεραιότητα.  Είδε κανένας από εμάς να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Λέτε να φοβούνται ορισμένοι παράγοντες της δημόσια ζωής τίποτα;  Να φοβούνται τους ίδιους τους κατηγορούμενους; Γιατί άραγε;
«Παλιά» είχαμε θαυμάσει την Εισαγγελία Αθηνών για το έργο της υπό την διοίκηση της κυρίας Ε. Ράικου.  Έγινε η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς με την ίδια αφρόκρεμα των Εισαγγελέων και κοντεύουμε να ξεχάσουμε ότι υπάρχει!!!  Λέτε ξαφνικά να άλλαξαν χαρακτήρα οι Εισαγγελείς;  Λέτε να βαρέθηκαν το έργο τους; Λέτε να έγιναν μέρος του συστήματος; Φυσικά και όχι…  Κάτι άλλο έχει συμβεί…
Πώς να σας το εξηγήσουμε;  Να βρε παιδάκι, πως ο εκλεκτός της μεγάλης πλειοψηφίας των συναδέλφων του ο κύριος Παναγιώτης Καραγιάννης γίνεται προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών και σε ένα μήνα του δίδουν προαγωγή και τον αναγκάζουν να φύγει από την θέση που τον επέλεξαν αξιοκρατικά οι συνάδελφοι του; Όταν μάλιστα και στο παρελθόν και άλλος συνάδελφος του προήχθη και παράλληλα διατήρησε την θέση αυτή… Λέτε να μην ήταν αρεστός σε κάποιους ο κ. Καραγιάννης; Να μην μπορούσαν να τον «ελέγξουν»;  Μπααααα…..
Τον κόσμο όμως δεν τον ενδιαφέρουν πια όλα αυτά.  Ξέρετε τι τον ενδιαφέρει;  Ότι το 2013 τα ελληνικά νοικοκυριά έχασαν από το διαθέσιμο εισόδημά τους άλλα επιπλέον 14 δισ. Ευρώ!  Το ότι μέσα σε μια τετραετία έχασε από το εισόδημα ο λαός λόγω των Μνημονίων 48,4 δισ. ευρώ… Και τώρα η κυβέρνηση θέλει να γλυκάνει τον πόνο του λαού με «καραμελίτσες» εν όψει εκλογών!!!  Κλείνουμε με τους στίχους του προφητικού για την συγκυβέρνηση τραγουδιού, μια που ο λαός θα «βρει καινούργιο στέκι», από ότι δείχνουν τα πράγματα:
Μ’ έριξες στο παραμύθι, σαν να ήμουν κουτορνίθι, και τη μάσησα μαστίχα, κι έχασα ό,τι κι αν είχα.
Ως εδώ και μη παρέκει, πάω να βρω καινούργιο στέκι, δεν περνούν αυτά σ’ εμένα, κι ούτε που μετράς, κομμένα.
Σε βαρέθηκα και σπάσε, και τα μου `πες – σου `πα, άσε, όλο θα και θα και θα, σπάσε βρε παραμυθά….