Daily Archives: Νοεμβρίου 7, 2014

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΓΡΑΦΕΙ … στα κουτούκια της σπηλιάς ..

XREOS5_457_355

Μία αρχέγονη συναίσθηση σε πάει μακριά όταν μπορείς να αφήσεις το βλέμμα σου να πλανηθεί στο δειλινό … εκεί που ο ήλιος αφήνει την φευγαλέα του πνοή εγκαταλείπει το τοπίο .. Ο αμέθυστος τείνει να σε παρασύρει, σε απέραντες σπηλιές με σταλακτίτες και σταλαγμίτες να υψώνονται και να βγαίνουν σαν σπαθιά .. Σπαθιά έτοιμα να σε σκίσουν στα δύο …όντως έτσι είναι .. Πέρασες το κατώφλι τους και έγινες αθάνατος, σαν εκστασιασμένος αντίκρισες το σμαραγδένιο νερό του σιντριβανιού ατάραχα να κυλάει μπροστά στα ποδιά σου .. Η πηγή της ζωής σε καλούσε να κολυμπήσεις στα νερά της να της δοθείς ολοκληρωτικά , να καταστρέψεις κάθε σκέψη, συναίσθημα και να αφεθείς να σε παρασύρει η πνοή του ανέμου .. Η καθάρια πνοή του ανέμου που παίζει στα κουτούκια της σπηλιάς .. Ψάξε σ’; αυτά , ψάξε στην σπηλιά … εκεί θα βρεις το μυστικό εκεί στις ρίζες του κυκλάμινου που ακούγεται να καρδιοχτυπά για σένα … σκυμμένο πάνω στο χώμα αφήνει την τελευταία δροσοσταλίδα να ακουμπήσει τόσο χαμηλά και να φιλήσεις τον δημιουργό σου …Εκεί που έσπειρες την καρδιά σου κομματιασμένη και την πήρες ατόφιο χρυσάφι στο βλέμμα του νερού, στην ανάσα του ουρανού , στο δάκρυ της βροχής που σου χάιδεψε μια φθινοπωρινή μέρα .. Πάρε την σταγόνα του νερού ….αυτού που τώρα σε καλεί για να σε καθαγιάσει .. Το νερό της ζωής γεμίζει με το αίμα της ψυχής και σε κάνει αθάνατο … μπλέκει το κόκκινο με το γαλάζιο και σου δίνει το μοβ, ανακάτεψε το με τα σύννεφα άνοιξε την απόχρωση δώσε το χρόνο στην ζωή, στην στιγμή .. Κλείσε τα μάτια σου άνοιξε το μυαλό …. οι σπηλιές σου είναι εκεί να τις διαβείς μα σαν το δειλινό κοιμήθηκε και συ μπορείς να ξαποστάσεις δίπλα στις ασημένιες κλωστές του φεγγαριού, τότε ακολούθησε το αποτύπωμα της μέρας … Αύριο δεν θα είσαι εκεί …. θα είσαι παντού …

εγραψε το πιτσιρικι

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΓΡΑΦΕΙ … “ΕΛΛΑΣ”!

XREOS5_457_355

“Κι ήθελα τόσα να σου πω πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω αχ να μπορούσα μια ζωή σε μια στιγμή να την αλλάξω κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι…Κάτω από τα μουσκεμένα βλέφαρα οι θύμησες γυρνάνε αφόρητα. Στα είκοσι οκτώ μου αγανάκτησα, επαναστάτησα, βρέθηκα σε απόγνωση. Κομμένα μου τα όνειρα, σβησμένες οι ελπίδες. Που να βρω δουλειά και πώς να ζήσω. Πως με πέντε κατοστάρικα να χτίσω την φωλιά ,να ζέψω τις ελπίδες μου με της Ιολης τα όνειρα με τόσα λίγα στάχυα… Το ξέρω, δε λέω, με βάφτισαν μικρό και με το στανιό. Σάμπως ήξερα στον ένα χρόνο της ζωής μου τίποτε; Τώρα όμως τόδα, τώρα οίδα! Θέλω την εκκλησία μου, θέλω τα ήθη μου. Θέλω τα έθιμά μου. Θέλω την πατρίδα μου. Πως μπορώ να τα έχω αυτά όταν η ίδια με διώχνει. Πως μπορώ να ανθίσω όταν η ίδια με πνίγει. Πως μπορώ να της προσφέρω χωρίς πρόσφορα. Θέλω την πατρίδα μου. Θέλω την Ελληνικότητά μου.. Θέλω η πατρίδα μου να μοιράζεται τον πλούτο της, όσος φτωχός κι αν είναι, με μένα όσο και με τους άλλους. Πνίγομαι, καίγομαι, ζητώ αέρα. Μπροστά μου τρέχει ασταμάτητα αφρισμένος ο των δασών ποταμός, ο Αξιός. Απέναντι αν θα φωνάξεις θα σ’ ακούσει ο τσολιάς, θεματοφύλακας πάνω από το φυλάκιο των Ευζώνων εκεί πάνω στην κόψη των συνόρων. Έμεινα να κουνώ το χέρι πάνω στην αποβάθρα της Ειδομένης. Γέμισα χαρά και αναγέννηση. Μπροστά η αγαπημένη μου και πίσω η καταχνιά. Εδώ είναι τα χώματά μου, η ιστορία μου, η ζωή μου. Χρόνια και χρόνια σαν καμηλιέρηδες που διασχίζουν αμετανόητοι την έρημο θα βάλουμε υνί στα χέρσα, θ’ απλώσουμε πανιά στα πέλαγα.. Νιώθω το απαλό ξεκίνημα προς τα μπρος. Σε λίγο δεν τους βλέπω, δεν βλέπω τίποτε. Τα δάκρυα μου κρύβουν κάθε εικόνα που τρέχει με ταχύτητα όπως αναπτύσσεται από την αμαξοστοιχία Νο 1004. Μια σιγή με σαν κάτι από αλγόριθμο χτύπημα πάνω στα κενά επιμήκυνσης των γραμμών να σπάνε εκκωφαντικά από την τσιριχτή φωνή της αμαξοστοιχίας…Το τρένο φεύγει, μπαίνει στο ξένο χώμα κι εγώ νιώθω ανάλαφρος που περπατώ. Μια πινακίδα μπροστά από το ανοιξιάτικο φόντο γράφει “ΕΛΛΑΣ”!

εγραψε το πιτσιρικι

Θρασίμια

XREOS5_457_355
Μια συγκλονιστική ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά έστειλε μια Χανιώτισσα η οποία έχει αναγκαστεί να μεταναστεύσει στο εξωτερικό λόγω κρίσης.
Διαβάστε την επιστολή:

Είμαι μητέρα και εσείς αποκαλέσατε τα παιδιά μου ‘θρασίμια’ και εμένα ανάξια μητέρα”

“Στην εκδήλωση της Ο.Ν.Ε.Δ αποκαλέσατε τα παιδιά μας: «Θρασίμια που δεν έχουν αγωγή από την οικογένειά τους».

Θεωρώ απαράδεκτο από ένα πρωθυπουργό μιας χώρας να εκφράζετε με χυδαίες εκφράσεις για τους πολίτες της χώρας όπου κυβερνάει.Η ύβρις προσβάλει αυτόν που την λέει και όχι τον αποδέκτη. Αυτό, δεν σας το δίδαξαν στα πανάκριβα κολέγια που σπουδάσατε;

‘κύριε’ Σαμαρά,

Ονομάζομαι Νίκη Λατινάκη.

Δυστυχώς στο πολύ παρελθόν, ήμουν μέλος της Παράταξη σας. (Ποσό ντρέπομαι για αυτήν μου την άγνοια)

Τώρα βρίσκομαι χιλιάδες μιλιά μακριά από την χώρα μου, όχι διότι το επέλεξα, αλλά γιατί τα θρασίμια που την κυβερνούν με έδιωξαν.

Αναγκάστηκα, όπως χιλιάδες Έλληνες, χιλιάδες ’θρασίμια’ τα τελευταία τρία χρόνια.

Διότι το βιοτικό μου επίπεδο κατέρρευσε, το δικαίωμά μου για δουλειά εξανεμίστηκε.

Η Παιδεία, η Υγεία εξοντώθηκε!

Εργασιακά δικαιώματα ενός αιώνα που κερδήθηκαν με αγώνα κι αίμα από τις παλαιότερες γενιές συνθλίφτηκαν.

Το σύνταγμα, οι νόμοι, κουρελόχαρτα στα χέρια σας.

Μας πήρατε ακόμη και την ανάσα μας. Γιατί;

Για να εξοφλήσουμε ένα χρέος που δεν είναι δικό μας, ένα χρέος που εσείς, τα θρασίμια, με τα τσιράκια σας το δημιουργήσατε.

Τώρα έχετε το θράσος να μας εξοντώνετε και να ζητάτε από ένα λαό ολόκληρο, να το πληρώσει.

Εσείς κυβερνούσατε αυτήν την χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Εσείς έχετε καταθέσεις εκατομμυρίων στις Ελβετικές τράπεζες.

Εσεις εισαστε στις λίστες ΛΑΓΚΑΡΝΤ και τόσες άλλες…

ΕΣΕΙΣ και οχι τα ‘θρασίμια’.

Πουθενά δικαιοσύνη.

Αυτό που με εξοργίζει περισσότερο από όλα είναι ότι τα θρασίμια που κατάντησαν έτσι την χώρα μου, είναι οι δήθεν επαναστάτες της γενιάς του πολυτεχνείου το 1974.

Εσείς με τα ζιβάγκα, τα ξεθωριασμένα τζιν, την ‘άδεια τσέπη’ …που υποτίθετε είχατε όραμα για την Ελλάδα, τη Δημοκρατία, τις αξίες, τον λαό.

Μόλις τα ζιβάγκα γίνανε κουστούμια και γεμίσατε οι τσέπες με κλεμμένα φράγκα, οι δήθεν ονειροπόλοι επαναστάτες εξαφανίστηκαν.

Φάγατε, φάγατε. Ακόμη δεν χορτάσατε;

Άραγε έπεσε η χούντα το 1974;

Ποσό ένοχη νοιώθω απέναντι σε αυτά τα ‘θρασίμια’ που εσείς αποκαλείτε, διότι με την αγνοία μου, την μη συμμετοχή μου, την πολιτική μου αμάθεια, την ψήφο μου συνέβαλα ώστε σήμερα τα θρασίμια να μας κυβερνούν.

Δεν μπορώ να ξεχάσω ποσό μας φανατίζατε για τα τότε θρασίμια, τους σημερινούς συνεργάτες σας, τους Πασοκτζήδες. Θυμάσαι;

Ήταν τότε οι μεγαλύτεροι (εχθροί μας). Μας κλείνανε και τότε το μάτι να μην διστάσουμε να τους χτυπήσουμε, να τους εξοντώσουμε …..

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΑΙΔΙΑ.

Το ίδιο έγκλημα διαπράττεται και τώρα .

Σπέρνετε διχόνοια, μίσος.

«Διαίρει και βασίλευε».

Όλοι ξέρουμε τα αγαθά της ομόνοιας και τα ολέθρια της διχόνοιας. Αλλά και όλοι ξέρουμε τις ακατονόμαστες χάρες της διχοστασίας, και ουκ ολίγοι την χαίρονται. Προπάντων, εκείνοι που λογικά, θα είχαν λιγότερες ελπίδες να επικρατήσουν.

Όπως εσείς που έχετε θρονιαστεί εδώ και τριάντα χρόνια στις πολυθρόνες σας και δεν λέτε να ξεκολλήσετε.

Σας βολεύει η διχόνοια μεταξύ μας και αυτήν επιδιώκετε .

Όχι μόνο μας διαιρείτε, μας εμπαίζετε, μας βρίζετε, υποτιμάτε την νοημοσύνη μας.

Αλλά είμαι σίγουρη πως δεν θα διστάσετε να μας βάλετε να αλληλοσπαραχτούμε προκειμένου να μην χάσετε τις χρυσές σας καρέκλες.

Δε λέω… Ναι κάποιοι βολευτήκαμε, κάποιοι συναλλαχτήκαμε, κάποιοι αδιαφορήσαμε. Ξεχαστήκαμε

Κάποιοι συνεχίζουμε να μην ξέρουμε.Έτσι έχουμε αφήσει το θεριό,να μας πνίγει κάθε μέρα .

Ο αγώνας της ζωής και του δικαίου μας θέλει συνέχεια στις επάλξεις.

Πόσοι από εμάς τους πολίτες, ή τα νέα παιδιά που εσείς φανατίζετε, παρασύρεται, έχουν διαβάσει τα μνημόνια;

Πόσοι από αυτούς που κοροϊδεύετε καθημερινά από τα Μ.Μ.Ε. ξέρουν τι υπογράφετε κάθε μέρα;

Ελπίζω. Εύχομαι. Πιστεύω ότι κάποια μέρα θα λογοδοτήσετε για αυτά τα εγκλήματα που διαπράττετε.

‘κύριε’ Σαμαρά,

Είμαι μητέρα και εσείς αποκαλέσατε τα παιδιά μου ‘θρασίμια’ και εμένα ανάξια μητέρα.

Ποσό λυπάμαι. Πόσο νοιώθω ένοχη, απέναντι σε αυτά τα παιδιά, που με την πολιτική μου αγνοία κάποτε σας είχα ακολουθήσει.

Εγώ είμαι υπερήφανη για αυτά που εσείς μορφωμένος και σπουδαγμένος σε πανάκριβα κολέγια αποκαλείτε ‘θρασίμια. ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.

Είμαι υπερήφανη για τα ‘θρασίμια’ του Συντάγματος που πρότασσαν τα γυμνά τους στήθια μπροστά στα Εγκληματικά Μ.Α.Τ.

Είμαι υπερήφανη για τα ‘θρασίμια’ που με κόπο και ιδρώτα σπουδάζουν, παλεύουν για τα όνειρα τους και την ζωή τους μπροστά στον κάθε ‘κύριο’ Φορτσάκη.

Είμαι υπερήφανη για τα χιλιάδες ‘θρασίμια’ που διώξατε από την χώρα μας. Που προσπαθούν με ήθος και αξιοπρέπεια να σταθούν επάξια σε μια άλλη χώρα.

Εύχομαι. Πιστεύω ότι όλα αυτά τα «θρασίμια» θα γίνουν ένα!

Όλα μαζί, μια γροθιά. Μαζί με μας θα γίνουμε ορμητικό ποτάμι και θα ξεπλύνουμε την χώρα μας από τα πραγματικά ΘΡΑΣΙΜΙΑ.

Καλή Λευτεριά Ελλάδα

Νίκη Λατινάκη”