Δάκρυα που κυλήσανε για σένα γίνανε ποιηματα..γίνανε καημοι..Παραπονεμενα λόγια που είχα ακούσει απο σενα γίνανε ψαλμοι.. Τοτε που στήναμε χορό με τα αγγελούδια, έψαχνα στον ουρανο τα χειλη σου να βρω. Εγώ θυμάμαι απο μικρος πολυ μικρος παντού και παντα να σε ψάχνω κορη του καιρου.. Για σενα εγω μέσα μου απο καιρο κρατούσα ένα καλα θαμμένο χρόνια πονεμενο μυστικό. Τώρα θελω να σου πω όταν δεν μπορω να σε δω, πως θα εισαι για μενα ενα λαβωμένο ξωτικό..Και οταν θα ερθει η ωρα, η ωρα του χαμου, βάλε για μενα αγαπη μου όλα τα άστρα και τους γαλαξιες του ουρανού για νυφικό.. θελω να σου τραγουδισω όταν θα σε δω, πως τα μάτια σου εγώ ψάχνω να τα βρω απο καιρό..Η αγάπη μου για σενα είναι επιλογή. Είναι η αρχή της ύπαρξης μου και το μόνο τέλος της.. Εισαι για μενα η μοναξιά μου, η αγαπη μου, ο φόβος μου, και η απογοήτευση.. H ζωή στο όνειρο…ειναι μαζι σου…Απλά κλείνω τα μάτια και ταξιδέυω χωρίς αποσκευές…Σύννεφο θαρρώ πως είσαι στην ανατολή που ώρες ώρες ψιχαλίζει, γινεται πληγή που κάθε βράδυ με πονεί, ερχεται και σφαζει την δικη μου αναπνοη.. Εψαξα να σε βρω κατω απο εναν μικρο θαμνο, διπλα στο γαλαζιο της λιμνης, στην αγαπημενη σου κρυψωνα..Δεν σε βρηκα πουθενα.. Τωρα προσπαθώ τόσες μέρες να αποτυπώσω στο χαρτί κάτι για σενα. Το χέρι ξυλινο και κουρασμένο δεν αντέχει ούτε το βάρος από το μολύβι να σηκώσει.. Είναι πολλές οι θάλασσες και τα βουνά που ανυψώνονται εγκλωβισμένα μέσα μου..τα μάτια μου εχουν γινει κόκκινες χαρακιές για σενα..Το δακρυ μου καίγεται στο φως και τρέμει στο σκοτάδι.. Ζω αφέγγαρα και μοναχικά όνειρα, που περιμενουν εσενα να τα αγκαλιάσεις και να πετάξουν σε ενα ονειρο προς άγνωστα νεφελώματα..
Δεν βάζω στόχο εβδομάδες, αυτή τη Δευτέρα περιμενω να ονειρευτω το όνειρο..Είμαι εδώ για σενα για όσα καταλαβαίνω, για όσα δεν καταλαβαίνω
και για όσα δεν θέλω να καταλάβω….
εγραψε το πιτσιρικι
