ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αγαπημένε πιτσιρίκο, διάβασα το κείμενο «Οι πλατείες είναι εδώ» του φίλου Σταύρου (όλοι μια παρέα είμαστε εξάλλου) και μου βγήκε να σου γράψω.

Αφενός, γιατί σκέφτηκα ότι όντως οι Πλατείες είναι εδώ, κυριολεκτικά, σε ένα forum σαν το δικό σου, άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους σε διαβάζουν, προβληματίζονται, καταθέτουν την άποψή τους, τους απασχολεί η πολιτική, η δημοκρατία.

Αφετέρου, γιατί εκείνη την περίοδο που έγραφες για τη γενιά του Συντάγματος, ήμουν εξωτερικό, σε μια πολύ ωραία πόλη και δε μπορούσα με τίποτα να τη χαρώ. Θυμάμαι ξημεροβραδιαζόμουνα στο live streaming να δω τις συνελεύσεις…

Προσπαθούσαμε τότε να κινητοποιήσουμε Έλληνες που ζούσαν εκεί, αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Ελάχιστοι Έλληνες και Ισπανοί συμμετείχαν άπαξ συμβολικά σε μια συνέλευση πλατείας.

Μια περαστική τότε Ισπανίδα, σταμάτησε, μας άκουσε λίγο, και μας μίλησε. Ακόμη θυμάμαι τη συγκίνηση στη φωνή της, τα περισσότερα από τα λόγια της τα έχω ξεχάσει.

Το γενικότερο νόημα ότι οι Έλληνες και οι Ισπανοί μοιάζουν στο θυμικό τους, σε αντίθεση με τους βόρειους λαούς κι ότι η ίδια, παρόλο που έμενε κοντά δέκα χρόνια εκεί, εξακολουθούσε να νιώθει ξένη.

Πάντα πίστευα ότι είναι καλύτερο να είσαι εξωτερικό και να νιώθεις ξένος παρά να νιώθεις ξένος στη χώρα σου.

Όταν γύρισα εκείνο το καλοκαίρι, με μεγάλη λαχτάρα για το «Σύνταγμα», κατάλαβα ότι είχα πλέον αργήσει. Δεν υπήρχαν σκηνές, δεν υπήρχαν αγανακτισμένοι. Η τάση της άμεσης δημοκρατίας είχε κοπάσει.

Από τότε, περάσαμε στο απογοητευτικό αποτέλεσμα του 2012, συνομήλικοι φίλοι συνωστίζονται σε αεροδρόμια ακόμα και σήμερα. Όλοι κουβαλάμε την ταυτότητα του ξένου. Άλλοι έξω, άλλοι μέσα.

Τώρα όμως για πρώτη φορά νιώθω μια αλλαγή, όχι μόνο στο κλίμα, τη νιώθω από μένα.

Κάθομαι και παρακολουθώ στα πουλημένα κανάλια ειδήσεις, να ακούσω δηλώσεις της κυβέρνησης· και νέο επεισόδιο game of thrones να είχε, ειδήσεις θα έβλεπα.

Μετά τις ξαναβλέπω στο ίντερνετ, ακούω ραδιόφωνο, τι γράφει ο ξένος τύπος, έχω πάθει υπερενημέρωση.

Δε χορταίνω να ακούω… Και περιμένω πράγματα… όχι αυξήσεις και προσλήψεις… ( παρότι σε ανεργία ή/και ημιαπασχόληση)

Περιμένω να αλλάξει ο τρόπος που ο πολίτης βλέπει το πολιτικό σύστημα.

Όταν ο Πάγκαλος μίλησε για αυτοκτονία, μεταφορικά το εννοούσε. Το πελατειακό κράτος αυτοκτόνησε. Ας εκλείψει πια αυτός ο μπάρμπας από την Κορώνη και για μας τους πολίτες.

Αξιοπρέπεια και αξιοκρατία.

Πολλά φιλιά από Χανιά!

Venceremos

(Αγαπητέ φίλε, οι πλατείες μάλλον έρχονται ξανά. Και αυτή την φορά, για να στηρίξουμε την κυβέρνηση. Ή μάλλον, για να στηρίξουμε τους εαυτούς μας και την χώρα μας. Ελπίζω πως αυτή τη φορά δεν θα καταφέρουν να μας χωρίσουν σε πάνω, κάτω, αριστερούς, δεξιούς, Έλληνες και μετανάστες. Στο χέρι μας είναι. Μαθαίνουμε από τις εμπειρίες μας και τα λάθη μας. Τα λέμε στους δρόμους. Να είστε καλά.)     Αξιοπρέπεια και αξιοκρατία