ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Παράδοξο

Ιανουαρίου 18, 2015 pitsiriki1

Πιτσιρίκο ας κάνουμε μία στάση για μια στιγμή. Ας απεκδυθούμε την προσωπική μας ταυτότητα ας βγούμε από τον μικρόκοσμό μας, από την καθημερινότητά μας, ας ξεχάσουμε για λίγο ότι γνωρίζουμε για τον κόσμο μας, και ας δούμε τα πράγματα από ψηλά, από την άποψη της αιωνιότητας, όπως θα έλεγε και ο καλός μας φιλόσοφος.

Πάνω σε ένα πλανήτη που ονομάζεται γη, ζει ένα ξεχωριστό είδος, ο άνθρωπος, ο οποίος ξεχωρίζει από τα άλλα είδη διότι διαθέτει δύο κύρια χαρακτηριστικά: αυξημένη νοημοσύνη και φαντασία.

Έστω λοιπόν ότι ερχόμαστε για πρώτη φορά στον πλανήτη αυτό, χωρίς οποιαδήποτε πληροφόρηση -και παρ” όλη τη νοημοσύνη που διαθέτει αυτό το είδος- παρατηρούμε:

-Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν μπορεί να διασφαλίσει τα ελάχιστα για να ζει αξιοπρεπώς, υποσιτίζεται, μαστίζεται από πολέμους, δεν διαθέτει τη στοιχειώδη πρόσβαση σε υγεία, εκπαίδευση, ελευθερία. Από την άλλη μεριά, ένα ελάχιστο ποσοστό ζει πραγματικά την ουτοπία του, έχοντας τεράστια δύναμη πάνω στους άλλους και υπερβολική συσσώρευση αγαθών, απαραίτητα στο μεγάλο μέρος του πληθυσμού για να ζήσει.

Ως εξωτερικοί παρατηρητές, παραξενευόμαστε αρχικά αλλά δεν απογοητευόμαστε, διότι γνωρίζουμε ότι αυτό το είδος έχει νοημοσύνη, φαντασία και διαθέτει επαρκή επιστημονική γνώση για να αλλάξει τα πράγματα.
Παρατηρούμε:

– Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του είδους ασχολείται στην καθημερινότητά του, όχι με το πώς θα ανατρέψει αυτήν την κατάσταση, θα βελτιώσει τη ζωή τη δικιά του και του υπόλοιπου πληθυσμού, πώς θα γίνει πιο ελεύθερο και ευτυχισμένο, αλλά με την συσσώρευση ενός «πράγματος» το οποίο ονομάζεται χρήμα, το οποίο δεν έχει πραγματική υπόσταση, και κατά βάση αποτελεί ένα μέσο με το οποίο πραγματοποιούνται οι συναλλαγές. Κυρίαρχες αξίες δεν είναι η ανθρώπινη ευτυχία, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η δικαιοσύνη, αλλά η συσσώρευση αυτού του «πράγματος» και η «ελεύθερη» διακίνησή του.

Παράλογο; Δεν μπορεί, κάτι δεν έχουμε καταλάβει σωστά. Κοιτάζουμε πιο προσεκτικά.
Παρατηρούμε:

-Αυτό το ξεχωριστό είδος, με λογική και φαντασία, δεν καθορίζει το ίδιο τη ζωή του..! Εναποθέτει τις αποφάσεις που το αφορούν άμεσα και την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης, σε μια συγκεκριμένη μειοψηφία ανθρώπων οι οποίοι δεν είναι ούτε διάνοιες, ούτε προικισμένοι, ούτε «αγαθοί», το αντίθετο μάλιστα. Αποτελούν κατά κύριο λόγο κομμάτι της μικρής μειοψηφίας που ευημερεί, έχουν σαν κυρίαρχη αξία τους την «ελευθερία» του χρήματος και προωθούν τα συμφέροντα αυτής της ίδιας της μειοψηφίας. Και όλα αυτά σε πλήρη γνώση του πληθυσμού που υποφέρει!

Απελπιζόμαστε… Σταματάμε να είμαστε ο εξωτερικός παρατηρητής και αποφασίζουμε να παρέμβουμε, να επικοινωνήσουμε με το ξεχωριστό αυτό είδος, να το πείσουμε και προσπαθούμε να καταλάβουμε πως μπορούν με την ζωή τους και την καθημερινότητά τους να παραβιάζουν κάθε έννοια λογικής που διαθέτουν. Παρατηρούμε:

-Αδιαφορία στην καλύτερη περίπτωση, ειρωνεία, χλευασμό και βία στη χειρότερη. Το ξεχωριστό αυτό είδος όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένο να αλλάξει αυτόν τον τρόπο ζωής και τις κυρίαρχες αξίες της, αλλά τις υπερασπίζεται σθεναρά και με φανατισμό, χαρακτηρίζοντας ως ουτοπική, οποιαδήποτε επίκληση για αλλαγή βασιζόμενη στα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του, τη λογική και φαντασία.

Απογοητευμένοι αποχωρούμε…

Όσο οι άνθρωποι θα αρνούνται να αναλάβουν οι ίδιοι τη ζωή τους και θα αναζητούν σωτήρες στην ελίτ που ευημερεί και λύτρωση μέσα από την οικονομία της αγοράς, τόσο θα βιάζεται το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του: Η ανθρώπινη λογική.

Α.Ν

(Αγαπητέ φίλε, προσπαθούμε να εξηγήσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά, ξεχνώντας πως ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό της ανθρώπινης συμπεριφοράς δεν εξηγείται με τη λογική. Θέλει και μεταφυσική ερμηνεία. Σε γενικές γραμμές -γιατί είναι αδύνατο να το ρίξω στην ανάλυση κυριακάτικα και με την παρέα μου να με περιμένει-, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι και έχουν πάντα ανάγκη κάποιον να τους λέει τι να κάνουν. Αυτό το έχω γράψει άπειρες φορές. Ναι, «εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικά» αλλά υπάρχουν κι αυτοί που σε κοιτούν στα μάτια και σου λένε «εγώ θέλω αφεντικό». Τι να κάνουμε, να τους καθαρίσουμε; Αντί άλλης απαντήσεως, σας παραθέτω το μέιλ ενός φίλου αναγνώστη που έχει κοινές ανησυχίες με εσάς: «Πιτσιρίκο, διάβασα το «Ρε συμπατριώτες» και μου ήρθε στο μυαλό, το Ελληνικό παράδοξο -εγώ το λέω έτσι, εσύ πες το αλλιώς-, που πάει κάπως έτσι: Βρες όόόόλους τους Χριστιανούς ορθόδοξους και καθολικούς της Ελλάδας. Βάλε μικρόφωνα, να σε ακούνε όλοι και πες τους το εξής : “Χθες ήρθε ο Χριστός και έκανε θαύμα μπροστά μου’· το τι θαύμα δεν έχει σημασία, βρες κάτι να πεις εσύ. Στην καλύτερη περίπτωση, θα σε κλείσουν σε τρελάδικο. Στην χειρότερη, φυλακή για «βλασφημία». Όπως και στην περίπτωση της Ραχήλ Μακρή, έτσι και στο παράδειγμα, ενώ όλοι πιστεύουν σε κάτι ή θέλουν να συμβεί κάτι καλό, μόλις τους πεις ότι συνέβη ή ότι μπορεί να συμβεί, σε γιουχάρουν, σε λοιδορούν κτλ κτλ. ΟΚ, ο Χριστός να έρθει και να κάνει θαύμα, είναι λίγο χλωμό.». Να είστε καλά.) Παράδοξο http://pitsirikos.net/