Daily Archives: Ιανουαρίου 21, 2015

Η Ευρώπη των παρακρατικών

cebbceb5cf86cf84ceb1
Μπερδευτήκαμε με τις προεκλογικές δηλώσεις των υποψηφίων. Δεν ξέρουμε πια αν Ενωμένη Ευρώπη είναι η νίκη των κουμπουροφόρων της παρακρατικής Ελλάδας σύμφωνα με τον ευρωπαϊστή «εθνικιστή» βουλευτή Βορίδη για να τον ψηφίσουμε ή είναι βασισμένη στην συνθήκη διακήρυξής της που διαλαλεί ο ευρωπαϊστής Τσίπρας για να ψηφίσουμε αυτόν. Τι είναι λοιπόν, η «πατρίδα» μας Ευρώπη; Είναι η ερωμένη των παρακρατικών της Δεξιάς ή είναι η ερωμένη των κωλοτουμπιστών της Αριστεράς;
Όμως η Ε.Ε είναι και τα δύο. Είναι μία Ένωση φτιαγμένη από τους νικητές συμμάχους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που πρώτο μέλημα τους ήταν να ξαναδημιουργήσουν ισχυρό τον εχθρό τους, την Γερμανία με απώτερο σκοπό το κοινό ταμείο βάζοντας χέρι στα εθνικά ταμεία των ευρωπαϊκών χωρών.
Έτσι λοιπόν, έρχεται η «νικημένη» Αριστερά της Ελλάδας μέσω Τσίπρα να προσκυνήσει την συνθήκη ίδρυσης της Ε.Ε. «Η λιτότητα δεν αποτελεί ιδρυτική συνθήκη της Ε.Ε.», είπε ο Αλέξης. Αυτός που του γράφει αυτές τις εξυπνάδες δεν μπαίνει καν στον κόπο να διαβάσει την ιδρυτική διακήρυξη της Ε.Ε. Στον ίδιο κόπο δεν μπαίνει και το φασιστοειδές Βορίδης ο οποίος από την μία υποστηρίζει το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» αλλά από την άλλη είναι υποστηρικτής της Ε.Ε.
Εφόσον ο «εθνικιστής» Βορίδης είναι με την Ελλάδα πώς μπορεί να είναι με την Ε.Ε που ο αρχιτέκτονας της Ένωσης , Ζαν Μονέ, το 1947 (όταν οι πρόγονοι του Βορίδη ελευθέρωναν την Ελλάδα από τους προδότες Κομουνιστές) διακήρυττε «Δεν θα υπάρξει ειρήνη για την Ευρώπη αν τα κράτη συνεχίζουν να έχουν την εθνική τους κυριαρχία». Γιατί δεν παίρνει τα κουμπούρια ο απόγονος των «ελευθερωτών» της Ελλάδας να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον αυτών που του παίρνουν την «Πατρίδα, την Θρησκεία και την Οικογένεια»;
Τι έγινε, ρε Βορίδη; Έφτασες εσύ να είσαι «πολίτης του κόσμου» όπως ο αντίπαλός σου πρώην Συνασπιστής και νυν Συριζαίος; Το πιο πιθανόν είναι ότι όπως χρηματιζόταν με μία Αγγλική συμμαχική λίρα ο πρόγονός σου για να πατάξει τον κομουνισμόν έτσι και εσύ παίρνεις βαγόνια λίρες με τους νοικοκυραίους Νδκράτες οπαδούς σου να παραδώσεις την πατρίδα εφόσον το είδωλό σου ο ευρωπαϊστής Μονέ τόνιζε: «Τα κράτη της Ευρώπης θα πρέπει να επιλέξουν την συνεργασία και ομοσπονδιακή μορφή». Πάει το Πατρίς, έγινε Ομοσπονδία. Πόσες λίρες, ρε Βορίδη, κόστισε η υπογραφούλα παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας; Τα πήρατε σε λίρες ή σε χαρτονομίσματα του Ευρώ;
Αφού δεν μπορούμε να ψηφίσουμε Βοριδικούς εφόσον αποδεδειγμένα μέχρι σήμερα μόνο όταν πληρώνονται πολεμούν για την «Πατρίδα», ας πάμε στο άλλο άκρο. Στην Αριστερά του Σύριζα. Ο κειμενογράφος του Τσίπρα δεν είχε χρόνο να ψάξει τι έγινε το 1947 όταν στηνόταν η Ενωμένη Ευρώπη. Δεν μπορούσε όμως να κοιτάξει τις δηλώσεις του μαοϊστή, ευρωπαϊστή ομοϊδεάτη του προέδρου της Κομισιόν, Χοσέ Μπαρόζο το 2012; Πάνω στην ιδρυτική διακήρυξη μίλησε τότε ο Χοσέ «οι χώρες πρέπει να παραδώσουν μέρος της εθνικής κυριαρχίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο αν θέλουν να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία της Ευρωζώνης». Το ποθείς τόσο το Ευρώ, Αριστερέ Τσίπρα ώστε να είσαι έτοιμος να παραδώσεις κι εσύ εθνική κυριαρχία; Όχι, για λιτότητα δεν λέει η ιδρυτική διακήρυξη αλλά λέει κάτι χειρότερο που το κρύβετε με την αγράμματη αριστεροσύνη σας τεχνηέντως. Από το 1947 μέχρι και σήμερα όλοι οι ευρωπαϊστές που κινούνε τα νήματα της ΕΕ υπερασπίζονται την παράδοση εθνικής κυριαρχίας των κρατών-μελών.
Μπορεί για τους ανίδεους και επικίνδυνους ψηφοφόρους σας ο όρος «εθνική κυριαρχία» να είναι ένα τίποτε μπροστά στον όρο «λιτότητα». Αλλά πώς μπορείς να έχεις ισχυρά ανεξάρτητους οικονομικά πολίτες σε μια χώρα όταν αυτοί οι πολίτες δεν θα κυριαρχούν οικονομικά στον ίδιο τους τον τόπο; Πώς μπορεί ο νεοκολίγος ευρωπαίος πολίτης να μην πεινάσει όταν το χωράφι δεν είναι δικό του αλλά ανήκει στον νεοκοτζαμπάση Ευρωπαίο ισχυρό εταίρο;
Είναι περιττό να βάλουμε για ανάλυση τα πιστεύω των ενδιάμεσων φιλοευρωπαϊκών κόμματων της Δεξιάς και της Αριστεράς που θα σώσουν την Ελλάδα στις επικείμενες εκλογές. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι με την λογική των προγόνων του Βορίδη ανεμίζουν παντιέρες για την «πατρίδα» των νεοελλήνων, Ευρώπη, όλοι τους. Με μία λίρα τον μήνα απλώνετε κεφάλια Ελλήνων στο πεζοδρόμιο και στέλνετε τις αναμνηστικές φωτογραφίες στο αφεντικό ότι ο όρκος για την διαφύλαξη της ιδρυτικής συνθήκης της Ε.Ε στηρίχθηκε και στο δικό σας λεπίδι.-      http://lazarouyiannis.blogspot.gr

Τι έχασα, τι έχω, τι μου πρέπει.

cebbceb5cf86cf84ceb1

Λίγες μόνο μέρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και όλη η Ελλάδα αναστενάζει στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Οι «σωτήρες» της χώρας ξανά σε πρώτο πλάνο.

Αριστεροί, ακροαριστεροί, δεξιοί, ακροδεξιοί, κεντρώοι, δυνάμεις της σταθερότητας όλοι υπόσχονται, όλοι τάζουν, όλοι αγωνίζονται για την πολυπόθητη καρέκλα και όσα έρχονται μαζί με αυτήν.

Πολιτικό κόμμα που στις εθνικές εκλογές ξεπεράσει το 1,5%, αν δεν κάνω λάθος, επιδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό με ένα ποσόν της τάξεως των 5.000.000€.

Έχετε δίκιο, έπρεπε να μειωθεί η αγροτική σύνταξη γιατί το κράτος δεν «έβγαινε».

Αλλά πριν πάμε να ψηφίσουμε ας δούμε τι πέτυχαν όλοι αυτοί οι καλά αμειβόμενοι εκπρόσωποι του Λαού τα τελευταία πέντε χρόνια.

Δεν τους εκλέγω μόνο σαν πολίτης αλλά επίσης και τους πληρώνω.

Και σαν «εργοδότης» καλό θα είναι να βλέπω αποτελέσματα, να δω αν τα εκατομμύρια που δίνω για να λειτουργεί η Βουλή, τα κόμματα, το πρωθυπουργικό γραφείο, και τόσοι άλλοι, έπιασαν τόπο.

Καταλαβαίνω και δεν μπορώ να αρνηθώ ότι υπάρχουν «ιδεολογικές» διαφορές ανάμεσα στους κομματικούς μηχανισμούς, αλλά την ίδια στιγμή κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί και την γενναιοδωρία του κρατικού μηχανισμού, είτε μιλάμε για την «αριστερά» είτε για την «δεξιά».

Κανείς από εμάς τους μη έχοντες σχέση με το κράτος άλλη εκτός του έφορου και του τροχονόμου, θα θέλαμε να ρωτήσουμε τι έγινε ο πακτωλός χρημάτων που μπήκε στην χώρα (ΜΟΠ, πακέτο Ντελόρ, πλαίσια στήριξης, ΕΣΠΑ) τα τελευταία 30 χρόνια.

Και θα είμασταν γραφικοί αν ζητούσαμε από κάποιον από τους τόσο καλά αμειβόμενους, να μας εξηγήσει πως και με ποιόν τρόπο διαχειρίστηκε την ροή όλων αυτών των χρημάτων.

Εμείς οι γραφικοί ας σταματήσουμε στην τελευταία 5ετία.

Οι τόσο ακριβά αμειβόμενοι εκπρόσωποί μας πέτυχαν:

Το 2009 το χρέος της χώρας ως ποσοστό του ΑΕΠ (επικροτώντας και την δουλειά του κ. Παπακωνσταντίνου) ήταν 113,8%.

Μέσα σε μια πενταετία:

Απέλυσαν 1.000.000 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Κάποιες δεκάδες χιλιάδες στον δημόσιο.

Εξαΰλωσαν τα αποθεματικά όλων των ασφαλιστικών ταμείων.

Διέλυσαν την ελληνική τραπεζική αγορά δημιουργώντας ένα μονοπώλιο 4 γιγάντων με πήλινα πόδια.

Και όσο για το δημόσιο χρέος;

Αυτό έφτασε κάπου στο 215%, σε σχέση με το ΑΕΠ.

Σε αυτές τις εκλογές ας πάψουμε να βλέπουμε μέσα από τα χρωματιστά γυαλιά που μας έχουν φορέσει.

Ας δούμε μόνο αριθμούς, μόνο νούμερα.

Ο κάθε υποψήφιος που μας πλησιάζει ψάχνει για δουλειά.

Ας τον κρίνουμε ΜΟΝΟ από την αποτελεσματικότητά του.

© HeadWaiter.

Posted by

Αν έρθει ο Σύριζα θα σφάζει με τενεκεδάκια από energy drink

images
Yπάρχουν δύο τρόποι να χειρίζεσαι το παράδειγμα στον πολιτικό λόγο. Ο πρώτος είναι να έχεις πολιτική θέση ή να αντιμετωπίζεις μια πολιτική θέση και να χρησιμοποιείς τη δύναμη του παραδείγματος. Ο άλλος είναι να θες να δημιουργήσεις εντυπώσεις και να σύρεις την κοινή γνώμη σε ένα σχήμα φόβου και να βρεις ένα παράδειγμα που σε βολεύει, έναν δράκο ή στην περίπτωση του κυρίου Σαμαρά ένα σοβιετικό κίνδυνο, και στη συνέχεια να κολλήσεις δίπλα στο παράδειγμα πολιτικές θέσεις που θεωρητικά…
τον δικαιολογούν. Με τον τρόπο αυτό ακόμη και αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τις πολιτικές θέσεις μπορούν ωστόσο να φοβηθούν από το παράδειγμα.

Αφού η Ελλάδα δεινοπάθησε “για να μην γίνει Αργεντινή”, αφού έχασε ό,τι πολύτιμο έχει “για να μη γίνει Βενεζουέλα”, τώρα πρέπει να κάνει κάποιες ακόμη θυσίες για να “μην γίνει Σοβιετία”. Δηλαδή να ψηφίσει Σαμαρά, ούτε καν Βενιζέλο.

Ο, για λίγες μέρες ακόμη πολυχρονεμένος μας πρωθυπουργός, ήταν σαφής: “δεν θα γίνει εδώ Σοβιέτ, δεν θα γίνει κομμουνισμός”.

Ο Σαμαράς ανασύρει από τη φαρέτρα του Ψυχρού Πολέμου και του Εμφυλίου, το φόβο των κακών κομμουνιστών. Πρώτα βέβαια το έκανε πριν από ένα μήνα η εφημερίδα “τα Νέα” με πρωτοσέλιδο την αρκούδα που υποσχόταν πολικό χειμώνα αν έρθει ο Σύριζα, αλλά τελικώς αποδεικνύεται πως ο Σαμαράς είναι σε πολύ δύσκολη θέση, αφού επιμένει σε επιχειρηματολογία που δεν πιάνει και απευθύνεται σε υπέργηρους τηλεθεατές του Mega, άντε και του ΑΝΤΕΝΝΑ.

Ο πρωθυπουργός ήθελε να βάλει στο τραπέζι το φόβο των κομμουνιστών που θα σφάζουν με κονσερβοκούτι, ίσως και με τενεκεδάκια από energy drink, και αναζήτησε το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο θα κόλλαγε ένας τέτοιος φόβος. Έτσι βρήκε την πρόθεση του Τσίπρα , όταν γίνει πρωθυπουργός, να συγκεντρώσει στο πρωθυπουργικό γραφείο την ευθύνη για την ΕΥΠ, το ΑΣΕΠ και άλλους οργανισμούς. Αυτή η κρατική συγκέντρωση λειτουργιών, είναι ο κατά Σαμαρά κομμουνιστικός κίνδυνος. Και αν πιστέψεις πως αυτό είναι κομμουνισμός, στη συνέχεια μπορείς να κολλήσεις όλο το απαρχαιωμένο φοβικό επιχειρηματολόγιο που θα ζήλευε ο Μακάρθυ. Πως ο κομμουνισμός (ο οποίος είπαμε ταυτίζεται με το Σύριζα) θα μας πάρει τα σπίτια, τις γυναίκες και θα μας κακοποιήσει με τενεκεδάκια από coca cola light.

Είναι όμως ο Σαμαράς στ’ αλήθεια εχθρός του κρατισμού και της σοβιετικής αντίληψης; Κάθε άλλο. Ο Σαμαράς διέσωσε τις ιδιωτικές τράπεζες, αυτή την κορωνίδα του καπιταλισμού, με κρατικό χρήμα. Κάλυψε όλα τα σκάνδαλα των τραπεζιτών βάζοντας το κράτος και την κοινωνία να πληρώσει και μετέτρεψε έτσι το ιδιωτικό τραπεζικό χρέος σε δημόσιο.

Ο Σαμαράς, όπως και οι προκάτοχοί του, είναι αυτός ο οποίος συντηρεί την κρατικοδίαιτη ολιγαρχία η οποία σε καιρούς κρίσης, όταν δεν υπάρχει κανένα αναπτυξιακό έργο, συνεχίζει να κατασκευάζει δρόμους και αεροδρόμια, προσφέροντας ως αντάλλαγμα την προβολή Σαμαρά ως σωτήρα από τα κανάλια της διαπλοκής.

Ο Σαμαράς είναι αυτός ο οποίος έχει δημιουργήσει ένα πλέγμα κρατικής προστασίας υπέρ των κατά Καραμανλή νταβατζήδων. Δεν τους δίνει μόνο δουλειές, αλλά τους παρέχει και ένα νομικό, κρατικό πλαίσιο προστασίας ώστε να μην κινδυνεύουν να τιμωρηθούν.

Ο Σαμαράς είναι αυτός ο οποίος χρησιμοποιεί την κρατική περιουσία ως ιδιοκτήτης της και την ξεπουλά σε «επενδυτές» οι οποίοι την αγοράζουν κοψοχρονιάς χωρίς να βάλουν ένα σεντς, αφού παίρνουν δάνεια με την εγγύηση του κράτους και πάλι.

Ο Σαμαράς χρησιμοποιεί τη ΝΕΡΙΤ ως πολιτικός επίτροπος μονοκομματικού κράτους και αφαιρεί τη δυνατότητα πολιτικού διαλόγου ακόμη και πριν τις εκλογές, αποφεύγοντας να πάει έστω σε debate.

O Σαμαράς είναι αυτός ο οποίος έχει την αντίληψη σοβιετικού κομισάριου και αντιλαμβάνεται τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία ως ενιαία σύνθεση που του ανήκει σε τέτοιο βαθμό ώστε να δίνει εντολές σε δικαστές και παναθηναϊκάκηδες.

Ο Σαμαράς είναι αυτός που καθημερινά αντιλαμβάνεται την αντίθετη πολιτική άποψη ως εσωτερικό εχθρό που αντιπαλεύει το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» το οποίο βεβαίως άξια κατ’ αυτόν εκπροσωπούν πρώην κομματάρχες του Παπαδόπουλου όπως ο Βορίδης και πολιτικά όντα όπως ο Άδωνις.

Είναι προφανές πως και ο Σαμαράς και η παρέα του είναι κρατιστές, αφού όλη τους η πολιτική λειτουργία σχετίζεται με τη χρήση του κράτους και των εσόδων του. Απλώς θέλουν αυτή η χρήση του κράτους να ικανοποιεί συγκεκριμένες απαιτήσεις συγκεκριμένων ανθρώπων.

Των 500 ατόμων δηλαδή που το 2013 είχαν εισοδήματα 50 δις, και μετά από ένα χρόνο βαθιάς kρίσης έχουν 70 δις. Είναι ένας εραστής του κράτους. Μόνο που το θέλει για τον εαυτό του και τους φίλους του ολιγάρχες. Τόσο απλά.

koutipandoras