ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ήταν 24 Οκτωβρίου του 2009 όταν ο νεοεκλεγέντας, τότε, πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παναδρέου, παρουσιάζοντας στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ το πρόγραμμα των 100 ημερών του για τη χώρα, έκανε λόγο για μια «επανάσταση του αυτονόητου» , της οποίας θα ηγείτο ο ίδιος, απέναντι «σε ένα διεθνές οικονομικό κατεστημένο που …  αρέσκεται να φορτώνει την κρίση στα μεσαία και φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας» (βλέπε σχετικό σύνδεσμο  ).

Περίπου έξι μήνες αργότερα ο ίδιος πρωθυπουργός ανακοίνωνε την αίτηση της χώρας για οικονομική βοήθεια από τον μηχανισμό στήριξης της Τρόικας, υιοθετώντας ένα πρόγραμμα που στους πρώτους δεκαέξι μήνες εφαρμογής έσπασε κάθε αρνητικό οικονομικό ρεκόρ διεθνώς οδηγώντας στην κατακρήμνιση της μεσαίας τάξης και στην μεγαλύτερης αύξηση των επιπέδων φτώχειας μεταξύ όλων των αναπτυγμένων κρατών του κόσμου, αναγκάζοντας τον Γ. Παπανδρέου να παραιτηθεί.

Μετά την προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Γ. Παπανδρέου συνέδεσε το Μνημόνιο με την «επανάσταση του αυτονόητου» ,  λέγοντας  χαρακτηριστικά ότι «ήρθε η ώρα κάτι να αλλάξει, να κάνουμε μία επανάσταση, την επανάσταση του αυτονόητου» και επεξηγώντας πως το αυτονόητο ήταν «οι αλλαγές σε όλους τους τομείς, η πάταξη της διαφθοράς σε όλους τους τομείς και η λειτουργία του κράτους και των υπηρεσιών να είναι προς όφελος των πολιτών, η καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία, ένα σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα και το τέλος των πελατειακών σχέσεων» (βλέπε σχετικό σύνδεσμο).

Αυτό που ακολούθησε ήταν η πτώχευση της χώρας και η αναδιάρθρωση με δάνεια που τη χρέωσαν μέχρι το 2060, με πιθανότητα οριστικής εξόφλησης τους ακόμη και ως το 2100 και μαζί με αυτά η κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και η απαξίωση της δημόσιας υγείας και της παιδείας.

Η επιστροφή Παπανδρέου, κάποια στιγμή, ωστόσο, στο ρόλο του προέδρου ενός κόμματος  ήταν αναμενόμενη. Μία πολιτική δυναστεία όπως των Παπανδρέου δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέχεια, τουλάχιστον όχι αμαχητί.

Αυτό, παρόλο που ο τελευταίος εκ των εκπροσώπων της, ο Γιώργος, συνέδεσε το όνομα του με τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική τραγωδία της Ελλάδας στις τελευταίες δεκαετίες και παρά το ότι ο δεύτερος εξ αυτών, ο Ανδρέας, προκάλεσε μία από τις μεγαλύτερες αυξήσεις στο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ που καταγράφηκε ποτέ σε αναπτυγμένη ή αναδυόμενη χώρα μέσα σε οκτώ χρόνια, εκτοξεύοντας το από το 20% στο 100% του ΑΕΠ περίπου, από το 1981 μέχρι το 1989.

Θα περίμενε, όμως, κανείς ο Γ. Παπανδρέου να κάνει τη μεγάλη επιστροφή του βασισμένος σε μία διαφορετική ρητορική από αυτήν με την οποία συνέδεσε την ανάληψη της εξουσίας το 2009, την πορεία προς το Μνημόνιο, την αιτιολόγηση του Μνημονίου και την πορεία προς την πτώχευση της χώρας.

Εντούτοις, επέλεξε ως σύνθημα για το «come back» του την «επανάσταση του αυτονόητου», το ίδιο που χρησιμοποίησε το 2009, το 2010 και το 2011, πριν αναγκαστεί να παραιτηθεί επειδή η «επανάσταση» του σκλάβωνε τη χώρα για δεκαετίες αντί να τη  λυτρώνει.

Αν, τουλάχιστον, το είχε εμπνευστεί ο ίδιος ο συστημικός «επαναστάτης» Παπανδρέου θα μπορούσε κανείς, καλόπιστα,  να κατανοήσει, την εμμονή του σε αυτό. Αλλά το σύνθημα το εμπνεύστηκε  το 2002, ο τότε υφυπουργός Παιδείας κ. Ν. Γκεσούλης.

Σε άρθρο από το Βήμα με ημερομηνία 09.06.2002 διαβάζουμε σχετικά: «Πρόκειται για μια ολόκληρη επιχείρηση – μια επανάσταση – που εφαρμόζει αυτή την περίοδο το υπουργείο Παιδείας (με στόχο τη συνεργασία καθηγητών – μαθητών) και στην οποία μάλιστα ο κ. Γκεσούλης έχει δώσει κωδική ονομασία. Την αποκαλεί «η επανάσταση του αυτονόητου»!» (βλέπε σχετικό σύνδεσμο).

Ένα σύνθημα το οποίο έγινε σημαία της ΟΛΜΕ το 2003 (σχετικός σύνδεσμος), για να χρησιμοποιηθεί με μία ευρύτερη έννοια σε άρθρο της Καθημερινής, ήδη από το 2005 (σχετικός σύνδεσμος) πολύ πριν το οικειοποιηθεί ο κ. Παπανδρέου ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009 υποσχόμενος την προστασία των αδύναμων, για  να το επαναφέρει στη συνέχεια αιτιολογώντας το Μνημόνιο που συνέτριψε τους αδύναμους και να το ανασύρει  σήμερα από το χρονοντούλαπο της ιστορίας ως πρόεδρος στο «νέο» κόμμα του, με την υπόσχεση, για άλλη μια φορά, να τα «αλλάξει όλα».

* Ο Πάνος Παναγιώτου είναι τεχνικός αναλυτής χρηματιστηριακών αγορών, εκδότης του www.analitis.gr , διευθυντής της Ελληνικής Κοινότητας Τεχνικών Αναλυτών στην Αγγλία (www.ekta.gr)  και διευθυντής εκπαίδευσης και έρευνας της Enalos LTD στο Λονδίνο. Είναι δημιουργός λογισμικών αυτοματοποίησης της τεχνικής ανάλυσης (3F, ModiStock) και συγγραφέας χρηματιστηριακών και οικονομικών βιβλίων. Άρθρα και συνεντεύξεις του δημοσιεύονται για μιάμιση δεκαετία σε πληθώρα ΜΜΕ ενώ είναι συχνός καλεσμένος σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/tragikoi-epanastates-me-daneika-synthimata