ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων αυτής της χώρας η πορεία προς την εξουσία και η ανάληψη της διακυβέρνησης από ανθρώπους που δεν ανταποκρίνονται στα στερεότυπα και δεν υποτάσσονται στην κυρίαρχη ιδεολογία ήταν κάτι που έμοιαζε με ανέκδοτο. Ακόμη και μετά την κρίση, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε και άρχισε να διεκδικεί την εξουσία, όλα αυτά έμοιαζαν με «γραφικές αριστερές ουτοπίες» προκαλώντας βεβιασμένες αντιδράσεις και πανικό στις «κυρίαρχες» ελίτ.

Πέρασαν λίγα χρόνια και φαίνεται ότι οι κάποτε «γραφικές αριστερές ουτοπίες» που διατυπώνονταν από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν πραγματικότητα στην Ελλάδα, γιατί μια κυβέρνηση συσπείρωσε ευρύτερες δυνάμεις, στη βάση μιας αξιοπρεπούς διαπραγμάτευσης στο εξωτερικό και μιας μετριοπαθούς και τίμιας διαχείρισης στο εσωτερικό, μακριά από τη διαπλοκή. Όσα κάποτε ήταν «γραφικά» για κάποιους, είναι σήμερα πια κυβερνητικό πρόγραμμα γιατί δεν έπαψαν να είναι συνεπείς αποτυπώσεις όσων σταθερά αυτός ο χώρος υποστηρίζει από την αρχή της κρίσης: για τις αιτίες, για την κατάσταση και για την αναγκαία πολιτική λύση.
Όρος πολιτικής επιβίωσης η επιμονή μιας «αριστερής» διακυβέρνησης, η υλοποίηση των δεσμεύσεων.

Αρκεί η κυβέρνηση να συνεχίσει να είναι συνεπής στην «ατζέντα» που την έφερε στην εξουσία, όπως ακριβώς ξεκίνησε. Είναι ξεκάθαρα όρος πολιτικής επιβίωσης ! Χωρίς να προεξοφλείται ότι η στρατηγική για το χειρισμό των ζητημάτων έχει δικαιωθεί ή όχι, αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι υλοποιείται απόλυτα η λαϊκή εντολή, με αποτέλεσμα να σημειώνεται μεγάλη αλλαγή νοοτροπίας και ψυχολογίας για τους πολίτες. Έχει συντελεστεί μια ασυνήθιστη συσπείρωση για τη νέα κυβέρνηση, η οποία κάνει ακριβώς αυτό για το οποίο την κατηγορούσαν και τη χλεύαζαν ως αντιπολίτευση. Είναι ξεκάθαρα Αριστερή….

Η Αριστερά λοιπόν είναι αυτή που κατηγορείται από το παλιό πολιτικό σύστημα ότι τολμά να εφαρμόσει ακριβώς όσα υποσχέθηκε στις εκλογές ! Είναι μάλλον αντανακλαστική αντίδραση αλλά είναι σπαρταριστό να παρακολουθεί κανείς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να ομολογούν ότι η εξαπάτηση της λαϊκής ετημυγορίας είναι συνυφασμένη με την «υπεύθυνη» πολιτική.
Με το πουκάμισο απ΄έξω, χωρίς γραβάτες;

Για ένα μέρος των πολιτών που αξιολογεί την πραγματικότητα μέσα από τις στερεοτυπικές εικόνες, η εικόνα του Πρωθυπουργού και των υπολοίπων μελών της Κυβέρνησης χωρίς γραβάτες και με πολύ απλή εμφάνιση, ήταν δύσκολα αποδεκτή. «Είναι δυνατόν να διαχειριστούν τη χώρα αυτοί, να μας σώσει αυτός με το πουκάμισο απ’ έξω;» ήταν η φράση που ακούστηκε τις τελευταίες μέρες για τον Υπουργό Οικονομικών από ακροατήρια που δεν μπορούν να αποδεχτούν αυτό τον αντικομφορμισμό. Είναι όμως «αυτοί» που για πρώτη φορά περνάνε στο κοινό μια διαφορετική εκτίμηση για την έννοια της εθνικής αξιοπρέπειας, ανεξάρτητα από την έκβαση αυτής της μάχης, πετυχαίνοντας να συσπειρώνουν δυνάμεις της κοινωνίας που δεν είχαν και δεν θα έχουν ποτέ σχέση με τις ιδέες της Αριστεράς. Επιβραβεύουν όμως το ήθος της, φαίνεται, χωρίς να τη βαθμολογούν με βάση το συντηρητικό dress code αλλά με βάση το αξιακό της περιεχόμενο.

Χωρίς γραβάτες λοιπόν, αλλά όπως ακριβώς υποσχέθηκαν, ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του, αυτοί οι «ατημέλητοι» 40άρηδες , κατάφεραν μέσα σε 5 εργάσιμες μέρες να αλλάξουν την ψυχολογία της χώρας και να θορυβήσουν τον πλανήτη, έτοιμοι από καιρό, υλοποιώντας το ξεκάθαρο πλάνο τους με αποφασιστικότητα ! Οι υποστηρικτές τους είναι πολύ περισσότεροι πια από όσους τους ψήφισαν , στέλντοντας μήνυμα για την αλλαγή της διάθεσης του Έλληνα. Γιατί η Αριστερά έμοιαζε να έχει «χαρίσει» τον «πατριωτισμό» σε όσους έκρυβαν πίσω από γραβάτες και καθωσπρεπισμούς, πίσω από υποκριτικούς όρκους και ψευδεπίγραφα κυρήγματα, την έλλειψη πραγματικής ευθύνης για να προασπίσουν την πρόοδο και την κοινωνική ειρήνη. Οι «γραβάτες» αυτές συγκάλυψαν για μισό αιώνα όλους τους υπεύθυνους της πολιτικής, οικονομικής και ηθικής μας χρεωκοπίας. Aλλά και για τους λαούς της Ευρώπης, αυτό το στοίχημα έχει αντίστοιχη σημασία εξαιτίας του τρόπου που πολιτεύτηκαν οι ηγεσίες τους.

Ποιοι φοράνε γραβάτες και ποιοι φοράνε παντελόνια.

Με τον ίδιο τρόπο, τα μνημόνια που επιβλήθηκαν ως μονόδρομος, ανέλαβαν να συγκαλύψουν οικονομικές απάτες και πολιτικά εγκλήματα που έγιναν σε βάρος του ελληνικού λαού τα τελευταία χρόνια, φορτώνοντας στις πλάτες του και με βάναυσο κοινωνικό κόστος, την ηθική και αντικειμενική ευθύνη για το χρέος. Αυτή την ευθύνη της αποκατάστασης της αδικίας είναι η Αριστερά που κλήθηκε να την αναλάβει με την δέσμευση, να το κάνει στο πλαίσιο των αρχών και της κουλτούρας της, χωρίς ποτέ να ξεχάσει ποιο είναι το δίκιο και ποιο είναι το σωστό. Γι’αυτό ακριβώς κατηγορείται αφού κάποιοι θεωρούσαν νομοτελειακή τη μεταμόρφωσή της σε κάτι αστικό και συνηθισμένο την επομένη των εκλογών ενώ ξεκινά δείχνοντας να έχει επιλέξει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της στο ακέραιο.

Ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει στρατηγικά να κρατά ως ισχυρότερο χαρτί του μέσα και έξω από τη χώρα, το ηθικό πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων, τα «καθαρά χέρια» ! Αυτή η αντισυμβατική επιλογή, είτε θεωρείται ριψοκίνδυνη είτε η πλέον συνετή, είναι η πιο αξιοπρεπής που θα μπορούσε να υπάρξει και άλλαξε το κλίμα μέσα και έξω από τη χώρα αφού κανείς πια δεν τολμά να υποστηρίξει ότι το μέλλον της Ευρώπης περνά από τις πολιτικές της λιτότητας. Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι έλληνες πολίτες φρόντισαν να το καταστήσουν σαφές πια.

Φαίνεται πως δεν έχει σημασία αν φοράς γραβάτα, αλλά αν φοράς παντελόνια…