Daily Archives: Μαρτίου 12, 2015

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ με τον Ζουράρι που ξεμπρόστιασε τον Αδώνι! «Τα ραγιάδικα θα τα κρατήσεις για’σενα» (βίντεο)

Sam Provata Psifizoyn kai meta sfaksimo

Ζουράρις στον Αδωνι: «Τα ραγιάδικα θα τα κρατήσεις για ΄σενα»

Δειτε και στο τέλος που ο Ζουράρις αναφέρει την φράση του Κολοκοτρώνη «Οταν αποφασίσαμε να λυτρωθούμε μας λέγανε τρελούς»

για να απαντήσει ειρωνικά ο Αδωνις οτι «ο Κολοκοτρώνης πήγε με το Ρωσικό Κόμμα !»

Ο καθηγητής Κώστας Ζουράρις και βουλευτής την ΑΝΕΛ είπε «Η Ελλας είναι σε πόλεμο, θέλουν να σκοτώσουν, υπάρχει νομολογία Rogue State πρεπει να φτάσουμε μέχρι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να κηρυχθεί η Γερμανία État voyou. Δεν είναι δυνατόν ευρωπαικη χώρα να αρνείται το αναγκαστικό δάνειο.»

Ο Αδωνις απάντησε ότι οι δήλωση του κ. Ζουράρι είναι προκλητική προς την Γερμανία και επειδή ως βουλευτής εκπροσωπεί την Ελλάδα, κι αναρωτήθηκε «τι θα λένε τα Γερμανικά ΜΜΕ για αυτή την δήλωση»

Εισπράττοντας την απάντηση από τον Ζουράρι «Ευχομαι να ασχοληθούν τα Γερμανικά ΜΜΕ με αυτό. Σε παραπέμπω στο δείκτη νοημοσύνης σου να κάνεις αυτοκριτική, Τα ραγιάδικα θα τα κρατήσεις για ΄σενα»

Ο δήθεν έμπειρος Σόϊμπλε..έπεσε στην παγίδα του δήθεν άπειρου Βαρουφάκη..

Sam Provata Psifizoyn kai meta sfaksimo

Το ιδιαίτερα ψυχρό κλίμα στις ελληνογερμανικές σχέσεις αποτυπώθηκε και σε ένα έντονο διάβημα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών προς το αντίστοιχο γερμανικό, με το οποίο η Αθήνα εξέφρασε την αποδοκιμασία της για τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατά του Ελληνα ομολόγου του Γιάνη Βαρουφάκη.

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, το διάβημα θεωρήθηκε επιβεβλημένο, καθώς εκτιμήθηκε ότι οι χαρακτηρισμοί του κ. Σόιμπλε για τον κ. Βαρουφάκη ότι είναι «ανόητα αφελής» συνιστούν αντιδεοντολογική συμπεριφορά και η Αθήνα όφειλε να αντιδράσει. Τόσο το διάβημα όσο και η ομοβροντία επικριτικών δηλώσεων κατά του Γερμανού υπουργού Οικονομικών από μέλη της κυβέρνησης εντάχθηκαν, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, σε ένα ενιαίο σχέδιο αντίδρασης, το οποίο θα συνεχίσει να εφαρμόζεται σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο και, όπως τονίζουν κυβερνητικές πηγές, στο εξής «καμία πρόκληση δεν θα μένει αναπάντητη».
Εντονη όμως ήταν η ενόχληση του υπουργείου Εξωτερικών και στις δηλώσεις εκπροσώπων της γερμανικής κυβέρνησης, της Καγκελαρίας, του υπουργείου Εξωτερικών και του υπουργείου Οικονομικών ότι για το Βερολίνο δεν υπάρχει θέμα πολεμικών επανορθώσεων. Ιδιαίτερη ενόχληση προκάλεσε η δήλωση της εκπροσώπου του γερμανικού ΥΠΕΞ Σούζαν Σέμπλι ότι «εξ όσων γνωρίζει» κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών στο Βερολίνο, ο κ. Κοτζιάς δεν έθεσε θέμα πολεμικών επανορθώσεων. Η δήλωση αυτή θεωρήθηκε επίσης αντιδεοντολογική και σε απάντησή του ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Κωνσταντίνος Κούτρας τόνισε: «Εξ όσων εγώ γνωρίζω, το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων ετέθη κατά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, στο Βερολίνο, στις 10 Φεβρουαρίου 2015, τόσο στην κοινή συνέντευξη Τύπου όσο και στην κατ’ ιδίαν συνάντηση των δύο υπουργών, κατά τη διάρκεια της οποίας, μάλιστα, ο κ. Κοτζιάς πρότεινε στον κ. Σταϊνμάγερ τη σύσταση κοινής ελληνογερμανικής επιτροπής σοφών που θα εξετάσει όλες τις πλευρές του ζητήματος».
Το βαρύ κλίμα στις ελληνογερμανικές σχέσεις απασχολεί έντονα κυβερνητικούς και διπλωματικούς παράγοντες. Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς θεωρεί απολύτως επιβεβλημένη την απόφασή του να ορίσει συντονιστή για τις ελληνογερμανικές σχέσεις τον πρώην πρέσβη της Ελλάδας στο Βερολίνο Δημήτρη Ράλλη. Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Εξωτερικών δεν πρόκειται να ανανεώσει το συμβόλαιο του κ. Γιώργου Χατζημαρκάκη, πρώην ευρωβουλευτή της Γερμανίας, τον οποίο όρισε πρέσβη εκ προσωπικοτήτων ο πρώην ΥΠΕΞ Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο κ. Χατζημαρκάκης έχει υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας στις 5 Νοεμβρίου 2014, εξάμηνης διάρκειας με έμφαση στις ελληνογερμανικές σχέσεις, αντικείμενο που πλέον θα έχει ο κ. Ράλλης από τις 5 Απριλίου.

exomatiakaivlepo

Η εκπληκτική ομιλία Αλέξη για τις γερμανικές αποζημιώσεις, εξηγεί γιατί ο Προκόπης Παυλόπουλος ειναι ο πρόεδρος της δημοκρατίας.

Sam Provata Psifizoyn kai meta sfaksimo

Μετά την συγκλονιστική, μεστή και πατριωτική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα πριν από λίγο στην βουλή αλλά και την υποκριτική στάση Βενιζέλου, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε την παρέμβαση – κόλαφο του Προκόπη Παυλόπουλου, τον Ιανουάριο, όταν ο κύριος Σόιμπλε μίλησε για «παραγραφή».
Την ώρα λοιπόν που η σιωπή του υπουργείου Εξωτερικών ηταν εκκωφαντική και τα πάντα λειτουργούσαν από τον κ. Βενιζέλο στον αυτόματο πιλότο, ένας άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, έστελνε ηχηρό μήνυμα στους προκλητικούς Γερμανούς.
Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, σε μια περίοδο που δεν μιλούσε κανείς, κατέθεσε ευθαρσώς την άποψή του, δίνοντας ξεκάθαρη απάντηση στον κ. Σόιμπλε. Δεν χρειάζεται άλλη εξήγηση γιατί ο καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος κλήθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα αυτή την κρίσιμη συγκυρία να μπει στην πρώτη γραμμή.
Διαβάστε το άρθρο του κ. Παυλόπουλου:
Οι σημερινοί ισχυρισμοί του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναφορικά με τις απαιτήσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις, είναι προδήλως –αλλά και προκλητικώς- εσφαλμένοι. Όχι μόνον δεν υφίσταται ζήτημα παραγραφής ή προηγούμενης ρύθμισης, όπως ισχυρίζεται ο κ. Σόιμπλε, αλλά όλως αντιθέτως οι ως άνω ελληνικές απαιτήσεις είναι πλήρως ενεργές από νομική άποψη, όπως άλλωστε είχα επισημάνει ήδη από το 2013 (π.χ. συνέντευξη στη ΝΕΤ και στην εκπομπή «Συμβαίνει τώρα», στις 15.4.2013). Τότε είχα τονίσει:
«Διευκρινίζω ότι έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς διαφορετικά, από νομική άποψη, θέματα. Ήτοι:
Ι. Πρώτον, με το κατοχικό δάνειο προς τη Γερμανία, το οποίο συνήφθη υποχρεωτικώς –ορθότερα με καταναγκαστικό και εκβιαστικό τρόπο- μεταξύ της κατοχικής Ελληνικής Κυβέρνησης και της Γερμανίας, προς συντήρηση των στρατευμάτων κατοχής. Εδώ πρόκειται, λοιπόν, από νομική σκοπιά για ενοχή εκ συμβάσεως. Άρα η αντίστοιχη εκ της συμβάσεως απαίτηση της Ελλάδας είναι ενδοσυμβατικής και όχι αδικοπρακτικής προέλευσης.
Α. Σ’ αυτήν την απαίτηση προστίθενται ποσά τα οποία προκύπτουν από συναφείς προς τη δανειακή σύμβαση αιτίες, όπως είναι ιδίως οι τόκοι υπερημερίας λόγω μη έγκαιρης εξόφλησης.
Β. Για την απαίτηση αυτή δεν τίθεται ούτε θέμα παραγραφής ούτε θέμα παραίτησης. Τίθεται μόνο ζήτημα συνολικού υπολογισμού της ως σήμερα. Ας σημειωθεί ότι η ελληνική θέση γίνεται νομικώς τόσο περισσότερο ισχυρότερη, όσο ήδη από την κατοχική περίοδο είχε αρχίσει η αποπληρωμή του δανείου, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά κατά καιρούς.
ΙΙ. Και, δεύτερον, με τις αποζημιώσεις λόγω ανθρώπινων θυμάτων και υλικών καταστροφών στην Ελλάδα από τις δυνάμεις κατοχής.
Α. Επισημαίνω πριν απ’ όλα ότι το 1946, στη Διάσκεψη των Παρισίων, είχε προσδιορισθεί ένα –κατά προσέγγιση- ποσό τέτοιων αποζημιώσεων προς την Ελλάδα ύψους 7,5 δισ. δολαρίων.
Β. Κυρίως δε τονίζω με έμφαση ότι το 1953, με τη Συμφωνία του Λονδίνου, δεν «χαρίσθηκαν» στη Γερμανία οι οφειλές της λόγω πολεμικών αποζημιώσεων, όπως η γερμανική πλευρά «τεχνηέντως» φαίνεται να διατείνεται. Η Συμφωνία αυτή απλώς έθεσε «σε αδράνεια» τις οφειλές της Γερμανίας ως την υπογραφή, κατά το Διεθνές Δίκαιο (Δίκαιο του Πολέμου) «Συμφώνου Ειρήνης» μεταξύ της τελευταίας και των Δυνάμεων που νίκησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται νομικώς για ένα είδος «αναβλητικής αίρεσης» (lato sensu) σχετικά με την εξόφληση των υποχρεώσεων της Γερμανίας, επειδή τότε θεωρήθηκε ότι αυτή δεν διέθετε –πρωτίστως λόγω της διαίρεσής της σε Δυτική και Ανατολική- την κατά το διεθνές δίκαιο απαιτούμενη πολιτειακή υπόσταση για ανάληψη και εκπλήρωση συναφών υποχρεώσεων.
1. Τούτο –ήτοι η ικανότητα σύναψης «Συμφώνου Ειρήνης»- επήλθε το 1990. Όταν μετά την επανένωση της Γερμανίας η τελευταία απέκτησε ενιαία νομικώς πολιτειακή υπόσταση και κυριαρχία. Ειδικότερα το 1990 υπογράφηκε το λεγόμενο «Σύμφωνο 2 + 4» μεταξύ της ενωμένης πλέον Γερμανίας και ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γαλλίας και Αγγλίας.
2. Γίνεται δε σήμερα γενικώς και επισήμως δεκτό –και de facto το έχει αποδεχθεί και η Γερμανία, αφού στη βάση αυτή στηρίζει την εν γένει κυριαρχία της- ότι το ως άνω Σύμφωνο επέχει τη θέση του «Συμφώνου Ειρήνης» που περιγράφει, κατά το Διεθνές Δίκαιο, η προαναφερόμενη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953. Και τούτο διότι μόνον έκτοτε η Γερμανία μπορούσε να υπογράψει ένα τέτοιο «Σύμφωνο», δεδομένου ότι μόνο τότε, όπως ήδη τόνισα, απέκτησε την ενότητά της και την ενιαία κυριαρχία της μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Γ. Το «Σύμφωνο 2 + 4» καλύπτει, λόγω της νομικής φύσης του αλλά και γενικότητάς του, και τα μη συμβαλλόμενα πλην όμως παθόντα από την γερμανική κατοχή κράτη, όπως η Ελλάδα. Είναι δηλαδή νομικό κείμενο γενικής εφαρμογής.
Δ. Η από ελληνικής πλευράς νομική βάση των αποζημιωτικών απαιτήσεων κατά της Γερμανίας βρίσκει σταθερό έρεισμα κυρίως στις διατάξεις του άρθρου 3 της Δ΄ Σύμβασης της Χάγης του 1907, οι οποίες κωδικοποίησαν και τις ως τότε διατάξεις του Δικαίου του Πολέμου. Κατά τις διατάξεις αυτές «ο εμπόλεμος όστις ήθελε παραβιάσει τας διατάξεις του Κανονισμού θα υποχρεούται, αν συντρέχει λόγος, εις αποζημίωσιν, θα είναι δε υπεύθυνος δια πάσας τα πράξεις τας διαπραχθείσας υπό των προσώπων των μετεχόντων της στρατιωτικής του δυνάμεως». Επέκεινα οι διατάξεις των άρθρων 46 και 47 του «Κανονισμού Νόμων και Εθίμων του Πολέμου στην ξηρά», ο οποίος είναι προσαρτημένος στη Δ΄ Σύμβαση της Χάγης του 1907, καθιερώνουν και τις δύο θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου του Πολέμου, ήτοι τις αρχές της προστασίας του σεβασμού του Ανθρώπου και της ατομικής ιδιοκτησίας. Όλες αυτές τις αρχές επικαιροποίησε η απόφαση του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης του 1946.
1. Αυτό είχε αποδεχθεί, έναντι της ελληνικής Κυβέρνησης, επισήμως το 1965 ο τότε Καγκελάριος Λούτβιχ Έρχαρτ.
2. Ο ίδιος δε είχε τότε μιλήσει για επανορθώσεις ύψους 500 εκ. γερμανικών μάρκων.
ΙΙΙ. Η σχετικώς πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, με την οποία απορρίφθηκε ιταλικό αίτημα –υπήρχε και παρέμβαση Ελλήνων διαδίκων- για πολεμικές αποζημιώσεις έναντι της Γερμανίας, ουδόλως αλλάζει τα προαναφερόμενα νομικά δεδομένα και επιχειρήματα υπέρ της Ελλάδας. Και τούτο διότι η ως άνω απόφαση εκδόθηκε ύστερα από προσφυγή ιδιωτών. Τώρα γίνεται λόγος για απαιτήσεις του Ελληνικού Κράτους, κατά το Διεθνές Δίκαιο, τόσο για εξόφληση του κατοχικού δανείου όσο και για την καταβολή αποζημιώσεων λόγω των «πεπραγμένων» των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.
Α. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, το ελάχιστο των κατά τα προαμνημονευόμενα ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας είναι σήμερα, περίπου, 60 δισ. ευρώ από το κατοχικό δάνειο και 110 δισ. ευρώ λόγω αποζημιώσεων. Ήτοι σύνολο, περίπου, 170 δισ. ευρώ. Αλλ’ αυτό είναι θέμα ειδικότερου υπολογισμού, ο οποίος θα γίνει με την επιμέλεια των αρμόδιων ελληνικών κρατικών αρχών.
Β. Και κάτι τελευταίο: Η σημερινή ευρωπαϊκή συγκυρία, η οποία χαρακτηρίζεται και από την ανάγκη οριοθέτησης των υποχρεώσεων των χωρών της ευρωζώνης ως προς την επίτευξη βασικών δημοσιονομικών στόχων –μεταξύ των οποίων προέχουσα θέση κατέχει το δημόσιο χρέος κάθε χώρας-μέλους- επιβάλλει και την επίλυση των μεταξύ των χωρών αυτών κάθε είδους συναφών διαφορών, με βάση το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο.»