Daily Archives: Μαρτίου 18, 2015

Αμερικανάκια!!!!!!

590_4657ac91f76a577b138780ef0973d139
Να το κάνουμε όπως Αμερική. Κανένα πρόβλημα κύριε Βαρουφάκη, αλλά πες μας ποιος θα κάνει τον Ινδιάνο να έχουν να σφάζουν οι στρατηγοί Κάστερ της νέας πατρίδας που μας στέλνεις. Της Ευρώπης. Διότι όλοι οι Ευρωπαίοι είχαν φοβερούς μακελάρηδες στην Ιστορία τους που μόνο με εισβολή σε γειτονικές ευρωπαϊκές χώρες μπορούσαν να έχουν κυριαρχία. Από τους Ρωμαίους και τους Βίκινγκς, από τον Φίλιππο τον Β” της Ισπανίας και τους Χιτλερομουσολίνηδες μέχρι και τελευταία τους Μπλερ και Χέλμουντ Κολ που εισέβαλαν στην ευρωπαϊκή χώρα Γιουγκοσλαβία. 
Λαοί που δεν έχουν κοινή εξωτερική πολιτική πώς θα μπορούν να έχουν κοινή πολιτική; Όταν ο ένας κάνει εισβολή με όλα τα μέσα καταστρέφοντας τον διπλανό, πώς μπορεί να έχουν θύτης και θύμα κοινή ηθική; Όταν ακόμα δεν έχει κλείσει το θέμα της δικαίωσης της Ελλάδας από την κατοχή των Γερμανών, ποιος θα βγει κερδισμένος από μία κοινή πορεία ως κοινός λαός; 

Δεν σου έδωσαν τα δίκαια σου όταν σε έσφαξαν, θα σου δώσουν τα δίκαια στο μοίρασμα όταν σε θεωρούν υπαίτιο μιας “οικονομικής κρίσης” που μπορεί να είναι η αρχή της αποσταθεροποίησης της παγκόσμιας οικονομίας, όπως είπε χθες στον κ. Δραγασάκη η γενική γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ; 
Τα παραμύθια της Χαλιμάς είναι πιο πιστευτά από όλα αυτά τα παραμύθια του ανθέλληνα φιλοευρωπαίου υπουργού Οικονομικών, Γιάνη. 
Το να σε θεωρεί μαλάκα ο Σόιμπλε είναι κάτι λογικό. Εχθρός σου είναι και εχθρός του είσαι. Να σε θεωρεί μαλάκα ο κομπλεξικός Γιάνη είναι κάτι που δεν καταπίνεται. Ο άνθρωπος που θέλει να κάνει εντύπωση γράφοντας με ένα ν το όνομά του να υποστηρίζει στο γερμανικό κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο “ήρθε ο καιρός να καταφέρουμε να μιλάμε ως ένας λαός, όπως οι Αμερικανοί. Πατρίδα μας είναι η Ευρώπη”. 

Πριν στεγνώσει η γλώσσα του από το γλύψιμο, έρχεται ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ντράγκι και δηλώνει: “Πρέπει να περάσουμε από ένα σύστημα κανόνων και κατευθυντήριων γραμμών προς την ΕΘΝΙΚΗ οικονομική πολιτική, σε ένα σύστημα ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ μοιράσματος της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ (της εθνικής) μέσα από ΚΟΙΝΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ”. Συνέχισε όμως ο φεντεραλιστής τραπεζίτης καταλήγοντας στο δια ταύτα “Το συμπέρασμα μου είναι ότι πρέπει να γίνει ένα κβαντικό άλμα στη ΘΕΣΜΙΚΗ ΣΥΓΚΛΙΣΗ”. 

Πολύπλοκα λογάκια αλλά ξεκάθαρες κουβέντες. Ο Ντράγκι είπε αυτό που προείπε ο Γιάνη: “Είναι καιρός να μιλάμε ως ένας λαός”. Όμως, ο μεγαλοτραπεζίτης χρησιμοποίησε όρους τους οποίους απαίτησε η ελληνική κυβέρνηση με το που πήρε την εξουσία. Ο κύριος Τσίπρας και ο κύριος Βαρουφάκης ήταν οι πρώτοι στην Ευρώπη που μετονόμασαν την Τρόικα (ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΕ) σε Θεσμούς. Ο Ντράγκι ήρθε μετά από δύο μήνες να μιλήσει ξεκάθαρα για τους Κοινούς Θεσμούς και την Θεσμική Σύγκλιση που η Ε.Ε θα πρέπει να έχει, καταργώντας καταρχάς κάθε εθνική οικονομική πολιτική. 
Να γίνουμε όπως Αμερική και να έχουμε την τύχη των Ινδιάνων και μετέπειτα την τύχη των βουβαλιών. Όλα αυτά για να αναπτυχθεί το όραμα των Ευρωπαίων που σφάζοντας τους πραγματικούς Αμερικανούς έφτιαξαν μια υπερδύναμη. Να αρπάξουν το χρυσό, να αρπάξουν τη γη, να καταστρέψουν ό,τι θύμιζε Δύση και να το μετατρέψουν σε Άγρια Δύση. 
Ο αμερικανοευρωθρεμμένος Γιάνη, που έχει στα χέρια του την Εθνική Οικονομία και την παίζει στο παζάρι για την Κοινή Θεσμική Οικονομία της Ε.Ε, είναι ο πρώτος πολιτικός στην Ελληνική Ιστορία που αυτορουφιανεύεται ως Ανθέλληνας. Είναι ο πρώτος πολιτικός στην μεταπολιτική Ελλάδα που χαρακτηρίζει τον γερμανικό λαό, ο οποίος μέσα σε 30 χρόνια έκανε δύο παγκόσμιους πολέμους ως “περήφανο λαό”. Ποια η περηφάνια του, Γιάνη; Τα περήφανα στρατεύματα του Κάιζερ που έκανε τον πιο αιματοβαμμένο πόλεμο της ανθρώπινης ιστορίας ή τα περήφανα στρατεύματα του Χίτλερ που την “έβρισκαν” ξεκοιλιάζοντας εγκύους; Μήπως η περηφάνια του γερμανικού λαού προέρχεται από το ότι κάνει τα στραβά μάτια επί 70 για αυτά που πρέπει να αποδώσει στον ελληνικό; 
Μην αρχίσουμε την άθλια λαϊκίστικη φράση: “άλλο οι λαοί και άλλο οι πολιτικοί τους”. Οι πολιτικοί είναι ο καθρέπτης των λαών. Επιλέγουν ακόμα και να υποτάσσονται από βασιλείες και δικτατορίες για να σώσουν τον κώλο τους ακόμα κι αν ο συμπατριώτης τους δίνει την ζωή του γι’ αυτόν. Δεν θα υπήρχαν επαναστάσεις εναντίον της καταπίεσης αν οι λαοί δεν γούσταραν αυτά που έκαναν οι πολιτικοί τους. Λαοί που δεν γουστάρουν αναξιοπρέπεια και καταπίεση δεν τα σηκώνουν αυτά. 
Επειδή όμως ο φόβος οποιασδήποτε τέτοιας εθνικής έκρηξης είναι πάντα υπαρκτός, οι πολιτικοί που οι λαοί στηρίζουν δια της ψήφου των, ετοιμάζουν το μεγαλύτερο πολιτικό και οικονομικό μαντρί για να κάνουν τις δουλειές τους. Θα απλώσουν ως κοτζαμπάσηδες την κυριαρχία τους επί των εθνικών εδαφών και όποιο κράτος είναι το πιο αδύναμο οικονομικά θα κομματιαστεί προσαρτώντας την κυριαρχία του στην διοίκηση των Κοινών Θεσμών. 
Πίσω από την Αμερικανική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση υπάρχει η Αμερικάνικη Ομοσπονδιακή Τράπεζα που ορίζει την ελευθερία και το δημοκρατικό πολίτευμα του Ομόσπονδου Αμερικανικού λαού. Αυτό θαυμάζει ο Γιάνη Βαρουφάκης. Τις σπονδές οι Έλληνες τις έκαναν μόνο σε Θεούς που ήταν στα μέτρα τους υπέρ Πατρίδος και Ελευθερίας. Σπονδές με ομοίους εχθρούς σαν τον Γιάνη, οι Έλληνες δεν έκαναν ούτε όταν τους έπαιρναν το κεφάλι. Όραμα των “αριστεροπατριωτών” που εκπροσωπούν τους Ελληνοψηφοφόρους είναι να δουν την Ευρωπαϊκή Αστερόεσσα να ανεμίζει μόνη της στην Ακρόπολη και οι ομόσπονδοι να θυσιάζουν την Ελλάδα στην Πνύκα υπέρ των ΚΟΙΝΩΝ ΘΕΣΜΩΝ.
Το μόνο Κοινό που έχει ένας Έλληνας με όλο αυτό το σκυλολόι των μακελάρηδων Ευρωπαίων είναι χρωστούμενα. Πολλά χρωστούμενα. Από την εποχή του Αλάριχου μέχρι την εποχή του Γιούνκερ.    

γιασεμί

Aristotelis_Onasis

Δεν νομίζω ότι αντέχεται πια τόση αβεβαιότητα. Έχω την αίσθηση, μια αίσθηση ριζωμένη βαθιά μέσα στα κόκαλα μου, πως είναι συγχυσμένες στο μυαλό μου οι έννοιες της ελευθερίας και της απλότητας, της ευτυχίας και της αέναης περιπέτειας. Ίσως έχω μπερδέψει και την ίδια την ζωή με το θέατρο, το ψέμα , το όνειρο. Υπάρχει μια πλευρά του εαυτού μου που αγαπά να περιφέρεται στους σταθμούς των τραίνων και να κοιτάζει έντονα τους περαστικούς επιθυμώντας διακαώς να συναντήσει σε ένα βλέμμα το επόμενο κεφάλαιο του βιβλίου της. Έτσι νιώθει ελεύθερη, μέσα στην αναζήτηση και σε μια πολυπόθητη τρέλα. Μια τρέλα συγκεκριμένη και αχανή ταυτόχρονα, αυτή των μαύρων σύννεφων, της αλαζονείας και του μυστηρίου.

 Υπάρχει όμως, μια άλλη πλευρά που χλευάζει την πρώτη λέγοντας της ειρωνικά ότι αναλώνεται, ξοδεύεται ολόκληρη σε ένα ρομαντικό πρότυπο που δεν μπορεί ούτε καν να οικειοποιηθεί. Η αληθινή ευτυχία, της λέει, είναι στα απλά καθημερινά πράγματα αρκεί να τους δώσεις τη σωστή σημασία, δεν χρειάζεται να έχεις τάσεις φυγής για να ξεφεύγεις, να ζεις καινούργια πράγματα, αρκεί να αγκαλιάσεις την ζωή μέσα στην απλότητα της, και εκεί βρίσκεται η ελευθερία.
 Το μόνο κοινό που έχουν οι δύο πλευρές, είναι ότι καμία δεν είμαι απολύτως εγώ. Βρίσκομαι σε ένα σταυροδρόμι και πρέπει επειγόντως να διαλέξω κατεύθυνση και αντ’ αυτού καταρρέω εκεί μπροστά και κοιτάω απελπισμένη τις πιθανές διαδρομές. Και η ζωή κυλάει και φέρνει πολλά αβάσταχτα εμπόδια και εγώ ακόμη δεν ξέρω πώς να την αντιμετωπίσω, δεν θέλω να είμαι έρμαιο της, όμως η στασιμότητα με αηδιάζει και η σκέψη για δράση με αποχαυνώνει. Αδιέξοδο. Είμαι μήπως υπερβολική; Υπεραναλύω και όταν φοβάμαι υπεραπλουστεύω; Αυτό που ξέρω είναι ότι αν πάω να κάτσω κάπου ψηλά, κάπου με θέα, χιλιάδες μικρά φωτάκια της πόλης θα μου φέρουν την ευτυχία που αναζητώ, έστω και για λίγο.

ΣΦΙΓΓΕΙ Ο ΚΛΟΙΟΣ Η Deutsche Bank περιγράφει βήμα-βήμα το σχέδιο ανατροπής της ελληνικής κυβέρνησης

Aristotelis_Onasis

Σφίγγουν τον κλοιό γύρω από την κυβέρνηση Τσίπρα. Ηδη η ανάλυση της Deutsche Bank βάζει στο τραπέζι το δημοψήφισμα ενώ ο Schaeuble σε συνέντευξη τύπου στο Βερολίνο δήλωσε ότι ο χρόνος για την Ελλάδα λιγοστεύει. Όπως είπε, η Ελλάδα επανειλημμένως έχει δηλώσει ότι δεν θέλει ένα τρίτο πρόγραμμα διάσωσης.

«Έχουμε την εντύπωση, και όποιος  ασχολείται με το ζήτημα συμμερίζεται την εντύπωση ότι ο χρόνος εξαντλείται για την Ελλάδα. Προφανώς έχουν ορισμένα προβλήματα» δήλωσε ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ.

Όπως υποστήριξε η συζήτηση για την Ελλάδα δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται στο χρέος της χώρας αλλά στο πώς η οικονομία της θα μπορούσε να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της.

Σύμφωνα με το Reuters ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, επισήμανε ότι «το ζήτημα δεν είναι μία αναδιάρθρωση χρέους αλλά το πώς η Ελλάδα μπορεί να μπει και πάλι στην πορεία για να γίνει ανταγωνιστική και ανακτήσει την πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές αγορές».

Την ανησυχία του εξέφρασε από τις Βρυξέλλες και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, κατά τη διάρκεια ομιλίας του μαζί με τον Γάλλο Πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς.

Συγκεκριμένα ο Λουξεμβούργιος Πρόεδρος δήλωσε πως, «παραμένω ανήσυχος και δεν είμαι ικανοποιημένος από την πρόοδο που έχει σημειωθεί τις τελευταίες ημέρες. Θα ήθελα όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές να ανασυνταχθούν».

Η έκκληση του Πρόεδρου Γιούνκερ για ανασύνταξη, έρχεται να προστεθεί μαζί με τις προειδοποιήσεις για «ναυάγιο» της αυριανής Συνόδου  και ενδεχόμενη επιβολή κεφαλαιακών περιορισμών, όπως δήλωσε ο Πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Γέρουν Ντάισελμπλουμ.
Η γερμανική τράπεζα αναμένει να δημιουργηθούν πολιτικές και οικονομικές πιέσεις στις επόμενες εβδομάδες, και υποστηρίζει ότι μπορεί να αποτελέσει πιθανή έκβαση ένα δημοψήφισμα για τις δεσμεύσεις της χώρας έναντι της ευρωζώνης, μεταξύ άλλων.

Το βασικό της σενάριο παραμένει ότι μπορεί να βρεθεί μια λύση τελικώς, αλλά τα ρίσκα για κατάρρευση των διαπραγματεύσεων παραμένουν πολύ υψηλά σημειώνει η ανάλυση της τράπεζας την οποία παρουσιάζει η Εφη Ευθυμίου στο Capital.gr.

Όπως επισημαίνει η Deutsche Bank, η συμφωνία του Eurogroup σηματοδότησε μόνο το πρώτο βήμα για την επίλυση της ελληνικής κρίσης. Και οι δύο πλευρές, συμφώνησαν να ξεκινήσουν τη διαπραγμάτευση με στόχο να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος, αλλά δεν εκταμιεύθηκε χρηματοδότηση και οι λεπτομέρειες της συμφωνίας αφέθηκαν για αργότερα. Λίγα έχουν επιτευχθεί έκτοτε. Οι λόγοι της έλλειψης προόδου είναι ασαφείς, αλλά ποικίλουν από τις διαφωνίες για την ακριβή μορφή και την τοποθεσία των διαπραγματεύσεων, την απουσία εμπειρίας της νέας διαπραγματευτικής ομάδας, και την ίδια την έκταση των θεμάτων που πρέπει να συζητηθούν.

Ωστόσο, επισημαίνει η Deutsche Bank, οι διαπραγματεύσεις επισήμως ξεκίνησαν την περασμένη Τετάρτη, και σύμφωνα με τον ελληνικό και διεθνή Τύπου, καταγράφεται μικρή πρόοδος μέχρι τώρα. Οι πιστωτές συγκεκριμένα, επικαλούνται την απουσία στοιχείων και την απουσία διαθεσιμότητας της κυβέρνησης, καθώς και μια ευρύτερη έλλειψη δέσμευσης από την ελληνική πλευρά να προχωρήσει στη βάση της συμφωνίας του Eurogroup.

Εκτός των διαπραγματεύσεων, η Deutsche Bank επισημαίνει την επιδείνωση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, με δημόσιες διαφωνίες σε θέματα από τις αποζημιώσεις μέχρι τη μετανάστευση. «Αυτές οι δημόσιες ανακοινώσεις, μπορεί να μην είχαν άμεσες επιδράσεις στις διαπραγματεύσεις, αλλά δεν βοήθησαν κιόλας στο να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα προς την οικοδόμηση συναίνεσης μεταξύ ελληνικής και γερμανικής κοινής γνώμης».

Η δεύτερη εξέλιξη στην Ελλάδα ήταν η ραγδαία επιδείνωση της ταμειακής θέσης της κυβέρνησης, που επιδεινώθηκε από την αποπληρωμή των χρεών προς το ΔΝΤ καθώς και από την εξωτερική απροθυμία για μετακύλιση των εντόκων. Η ταμειακή θέση της κυβέρνησης παραμένει ασαφής, αναφέρει η Deutsche Bank, η οποία τονίζει πως σύμφωνα με τις προσδοκίες της, τα διαθέσιμα της κυβέρνησης θα εξαντληθούν τον Απρίλιο αλλά υπάρχει μεγάλο περιθώριο αβεβαιότητας.

Η επίλυση της ελληνικής κρίσης απαιτεί δύο βήματα, αναφέρει η γερμανική τράπεζα. Το πρώτο είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης του τρέχοντος προγράμματος, που θα καθορίσει τις προϋποθέσεις που χρειάζεται να εκπληρωθούν προτού γίνουν οι εκταμιεύσεις. Το δεύτερο απαιτεί η συμφωνία να περάσει από την ελληνική Βουλή, επιτρέποντας την εκταμίευση της χρηματοδότησης.

Ένας τέτοιος συμβιβασμός, απαιτεί παραχωρήσεις και από τις δύο πλευρές, ωστόσο εγείρει σειρά εναλλακτικών εκβάσεων.  Οι κύριοι δρόμοι προς μια πιθανή λύση είναι (εναλλακτική πρώτη): καμία συμφωνία και αναστολή χρηματοδότησης από την ΕΚΤ, (εναλλακτική δεύτερη) πλήρη συμφωνία που ακολουθείται από επικύρωση στη Βουλή, και (εναλλακτική τρίτη) απρόθυμη συμφωνία που ακολουθείται από δημοψήφισμα.

Η πρώτη περίπτωση, η οποία θα είναι και η χειρότερη έκβαση και για τις δύο πλευρές, προκύπτει ύστερα από κατάρρευση των διαπραγματεύσεων ή ανικανότητα ολοκλήρωσης των συνομιλιών προτού τελειώσει η χρηματοδότηση. Αυτό που θα το πυροδοτούσε, θα ήταν μια αποτυχία της ελληνικής κυβέρνησης να εξυπηρετήσει το χρέος της, οδηγώντας με τη σειρά της την ΕΚΤ να αναστείλει την επιλεξιμότητα της ελληνικής κυβέρνησης και την de facto αναστολή του συστήματος πληρωμών Target 2.

Δεδομένων των πολύ αρνητικών επιπτώσεων ενός τέτοιου αποτελέσματος στην εγχώρια οικονομία καθώς και στην ελληνική κοινή γνώμη, η Deutsche Bank θεωρεί ότι αυτό το αποτέλεσμα είναι άκρως ανεπιθύμητο για την ελληνική κυβέρνηση. Ωστόσο, θα πρέπει να εξεταστεί σε σχέση με την εναλλακτική λύση της νέας δημοσιονομικής σύσφιξης και μιας σφιχτής χρηματοδοτικής κατάστασης που αφήνει πολύ λίγο χρόνο για παράταση των διαπραγματεύσεων.

Η δεύτερη εναλλακτική, πλήρης συμφωνία και επικύρωση από τη Βουλή, θα ήταν η λιγότερο διασπαστική έκβαση από οικονομική και χρηματοδοτική άποψη, ωστόσο εγείρει δύο ερωτήματα. Πρώτον, εάν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει άνευ όρων μια τέτοια συμφωνία μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Δεύτερον, εάν θα είναι αποδεκτή στους ΑΝΕΛ καθώς και στα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πιο ηχηρή ομάδα εντός του ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερή Πλατφόρμα με τον Π. Λαφαζάνη, έχει ήδη εκφράσει δημοσίως τις ανησυχίες της για τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Με βάση αυτή την εναλλακτική, θα ήταν πιθανή μια απώλεια βουλευτών από την κυβέρνηση. Καθώς η κυβέρνηση έχει πλειοψηφία μόλις 11 βουλευτών, θα βρισκόταν σε κίνδυνο, ωστόσο η συμφωνία είναι πιθανό ότι θα ψηφιστεί από την ελληνική βουλή, δεδομένου ότι οι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι έχουν δηλώσει ότι θα τη στηρίξουν.

Αλλά στην καλύτερη περίπτωση θα απαιτούσε το σχηματισμό νέας κυβέρνησης (με ή χωρίς τον τωρινό πρωθυπουργό) ή στην χειρότερη περίπτωση νέες εκλογές, με την αβεβαιότητα να είναι απίθανο να οδηγεί σε εκταμίευση κεφαλαίων από τους πιστωτές μέχρι να επιτευχθεί πολιτική σταθερότητα.

Στην τρίτη εναλλακτική, απρόθυμη συμφωνία και δημοψήφισμα, η απαίτηση για συμβιβασμό με την Ευρώπη σε συνδυασμό με την ανάγκη για απάντηση στην έντονη πολιτική πίεση, ίσως είναι ο δρόμος που οδηγεί σε ένα δημοψήφισμα. Η ανάγκη να αποφευχθούν capital controls θα οδηγούσε σε μια «απρόθυμη» συμφωνία με τους θεσμούς, με την ανοιχτή αναγνώριση ότι αυτό δεν πληροί τις εκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης, αλλά είναι μάλλον το δεύτερο καλύτερο αποτέλεσμα.

Η κυβέρνηση θα πρέπει τότε να υποβάλει μια τέτοια συμφωνία σε δημοψήφισμα, μια έκβαση η οποία οδηγεί σε σειρά ζητημάτων. Πρώτον, εάν είναι δυνατή η διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος, δεδομένου ότι το ελληνικό σύνταγμα απαγορεύει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για θέματα δημοσιονομικής πολιτικής. Δεύτερον, εάν η ελληνική κυβέρνηση θα υποστήριζε το δημοψήφισμα.

Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, ανέφερε την προοπτική ενός δημοψηφίσματος σε συνέντευξή του την προηγούμενη εβδομάδα, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να επιβεβαιώνει ότι θα αποτελούσε επιλογή εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία με τους θεσμούς. Ωστόσο, είναι δύσκολο να προβλεφθεί τόσο η πολιτική αφήγηση όσο και τα ερωτήματα που θέτει ένα δημοψήφισμα το οποίο η κυβέρνηση δεν υποστηρίζει. Η πιο πιθανή έκβαση είναι αυτή μιας «απρόθυμης» κυβερνητικής υποστήριξης, με ένα δημοψήφισμα για μια συμφωνία (και εμμέσως για την ιδιότητα μέλους του ευρώ) και στη συνέχεια την προσέλκυση ευρείας στήριξης από όλα τα άλλα μετριοπαθή κόμματα.

http://kourdistoportocali.com/post/42277/db