Daily Archives: Απριλίου 13, 2015

Καληνύχτα και καλή τύχη

7651043648_b7c9741c92_b
Η πολύπλοκη δομή των καναλιών των διαφημιστικών εταιριών και των χορηγών δεν θα κλονιστεί, ούτε θα αλλάξει. Η ιστορία που θα αφήσουμε, είναι αυτή που μας αξίζει. Και αν υπάρχουν ιστορικοί σε 50 ή 100 εκατό χρόνια από τώρα και έχουν διατηρηθεί οι ταινίες μιας εβδομάδας από τα κανάλια θα βρουν καταγεγραμμένες ασπρόμαυρες και έγχρωμες αποδείξεις της παρακμής, των τάσεων φυγής και της απομόνωσης από την πραγματικότητα του κόσμου όπου ζούμε.
Σήμερα είμαστε πλούσιοι, χοντροί, άνετοι και αδιάφοροι. Έχουμε αναπτύξει αλλεργία στις δυσάρεστες και ενοχλητικές πληροφορίες. Τα μέσα ενημέρωσης αντικατοπτρίζουν αυτή την κατάσταση.

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά είμαστε σε πολύ άσχημη θέση. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που δεν ξέρει τίποτε άλλο εκτός από όσα βγαίνουν απ’ αυτό το κουτί! Αυτό το κουτί κάποιοι το έχουν Ευαγγέλιο, είναι η μοναδική συντροφιά τους. Όμως αυτό το κουτί είναι η πιο απίστευτη, διαολεμένη δύναμη αυτού του κόσμου και αλίμονό μας αν 2-3 οικογένειες ελέγχουν τα κανάλια, γιατί ποιος ξέρει τι περιττώματα θα πλασάρουν ως αλήθεια!

Η τηλεόραση δεν είναι η αλήθεια!

Η τηλεόραση, έτσι όπως την έχουν τα συμφέροντα και οι χορηγοί τους είναι ένα καταραμένο λούνα παρκ! Είναι ένα τσίρκο, ένα καρναβάλι, ένας περιοδεύων θίασος ακροβατών παραμυθάδων, χορευτών, τραγουδιστών, ζογκλέρ, φρικιών θηριοδαμαστών και ποδοσφαιριστών. Οπότε αν θέλετε την αλήθεια, πάτε στο Θεό. Πάτε στους γκουρού σας. Πάτε στους εαυτούς σας. Η TV θα σας πει αυτό που θέλετε να ακούσετε, συνέχεια ψέματα, σας λέει ό,τι σκατά θέλετε να ακούσετε, όλα αυταπάτες. Τίποτα από αυτά δεν είναι αληθινά!
Όμως εμείς καθόμαστε εκεί, μέρα με τη μέρα, νύχτα με τη νύχτα. Όλων των ηλικιών, των φυλών, της καταγωγής. Κάνουμε ό,τι μας πει το κουτί! Ντυνόμαστε όπως το κουτί, τρώμε όπως το κουτί μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και σκεφτόμαστε ακόμα όπως το κουτί.
Μόνο αν αποτινάξουμε το πλεόνασμα λίπους και αναγνωρίσουμε ότι η τηλεόραση χρησιμοποιείται κυρίως για να μας αποσπάσει, να μας αποπλανήσει, να μας διασκεδάσει και να μας απομονώσει τότε η τηλεόραση και αυτοί που την χρηματοδοτούν αυτοί που την παρακολουθούν και αυτοί που εργάζονται σε αυτήν ίσως δουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα, πριν είναι πολύ αργά.
Μερικές φορές πρέπει να εξυψώνουμε την αξία των ιδεών και της πληροφόρησης. Ας ονειρευτούμε ότι κάθε Κυριακή βράδυ ο χρόνος που κανονικά καταλαμβάνει το Χ τηλεοπτικό σόου θα δίνεται στην έρευνα της εκπαίδευσης. Και μία ή δύο εβδομάδες αργότερα, ο χρόνος που κανονικά καταλαμβάνει το Υ τηλεοπτικό σόου θα αφιερώνεται στην εις βάθος μελέτη της Σύγχρονης Ιστορίας. Θα ζημιωνόταν η εταιρική εικόνα των χορηγών των εκπομπών; Θα ξεσηκωνόταν οι μέτοχοι με οργή και διαμαρτυρίες; Θα συνέβαινε τίποτα εκτός από το ότι μερικά εκατομμύρια ανθρώπων θα δεχόταν λίγη φώτιση για θέματα που μπορούν κάλλιστα να διαμορφώσουν το μέλλον της χώρας και επομένως το μέλλον των εταιρειών;
Σε αυτούς που λένε, “Οι άνθρωποι δεν θα το έβλεπαν, δεν θα ενδιαφερόταν είναι πολύ αδιάφοροι, δεν ασχολούνται και είναι απομονωμένοι“ μπορώ να πω μόνο αυτό:
Υπάρχουν, σύμφωνα με τη γνώμη ενός δημοσιογράφου, σημαντικές ενδείξεις εναντίον αυτής της άποψης. Αλλά ακόμα κι αν έχουν δίκιο, τι έχουν να χάσουν; Γιατί, αν έχουν δίκιο και αυτό το εργαλείο δεν κάνει για τίποτα παρά μόνο για να διασκεδάζει, να ψυχαγωγεί και να απομονώνει τότε η οθόνη αναβοσβήνει τώρα και σύντομα θα δούμε ότι χάθηκε όλος ο αγώνας.
Και όμως αυτό το εργαλείο μπορεί να διδάξει. Μπορεί να φωτίσει και μπορεί ακόμα και να εμπνεύσει. Αλλά μπορεί να τα κάνει μόνο όσο οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να το χρησιμοποιήσουν γι’ αυτούς τους σκοπούς. Διαφορετικά, είναι απλά και μόνο καλώδια και λαμπάκια μέσα σε ένα κουτί και αν συνεχίσουμε όπως είμαστε τότε η ιστορία θα πάρει την εκδίκησή της, και η ανταπόδοση δεν θα είναι αργή και θα μας προφτάσει.
Απόσπασμα του προφητικού λόγου του δημοσιογράφου Έντουαρντ Μάροου την ημέρα της ίδρυσης της Ένωσης Ηλεκτρονικού Ραδιοτηλεοπτικού Τύπου της Αμερικής, στις 15 Οκτωβρίου του 1958.

Αληθώς μάς τα πρήξατε

7651043648_b7c9741c92_b
Το γλεντήσατε και φέτος. Μια περιήγηση 5 λεπτών στις ηλεκτρονικές σελίδες έφτανε να καταλάβει και ο πιο Γερμανός ότι εδώ στο Νότο έχουμε σοβαρό θέμα. Πολύ σοβαρό θέμα που δεν λύνεται ούτε με 500 Μνημόνια αλλά ούτε με διαπραγματεύσεις περηφάνιας. Πασαρέλα σφαγείων σε σούβλες με χορούς και γλέντια και με λεζάντες του είδους «Δεν μάς πτοεί η κρίση και η φτώχεια». Πτοεί όμως το ηθικό όσων δεν μπορούν να κατεβάσουν την πραγματικότητα με τόνους τζατζίκι και λίτρα φτηνού κρασιού και μπύρας από τα Lidl. 
Οι άντρακλες πήραν τα όπλα να δείξουν ότι εδώ είναι Ελλάδα ρε, δε μασάμε! Πόλεμος και μαγκιές για πολλά Βαρουφαϊκά ουάου. Βάραγαν δυναμίτες και επαναληπτικές καραμπίνες σε σημείο που νόμιζες ότι μπήκε ο ISIS στην χώρα και βγήκαν τα παλικάρια μας να υπερασπιστούν γυναίκες και τέκνα. Τίγκα ο αέρας από τσίκνα, μπαρούτι και σκυλοδημοτικά άσματα. Τίγκα ο αέρας από γραψι@ρχιδι@. 
Κάτι πάει στραβά με τούτο τον όχλο που όλο λέει ότι δεν αντέχει και όλο χορεύει τσάμικα με τρία αρνιά στην σούβλα και πέντε κοκορέτσια για να φάει μια 4μελής οικογένεια. Και το ερώτημα είναι τι βρίσκουν και γλεντάν. Το κακό τους το χάλι; Τα δάνεια στην τράπεζα; Τα χρέη στο δημόσιο; Το δίχως αύριο της χώρας; Πάντως σίγουρο δεν χαίρονται για την Ανάσταση κανενός. 
5 λεπτά περιήγησης έφθασαν να χορτάσει το μάτι από το τι σημαίνει να είσαι υπό ευρωπαϊκή επιτήρηση Έλληνας. Το παράδειγμα το δίνει πάντα το κεφάλι και ο συγκυβερνήτης Καμένος έβαλε 200 αρνιά στο Γουδί να δείξει πόσο Χριστιανός είναι! Ένα κοπάδι αθώα ζώα να φέρνουν γύρω στην σούβλα για την χριστιανοσύνη του κυβερνήτη που καλούσε σαν Φρειδερίκη τον λαό να πάει να γλύψει κανένα κοκκαλάκι, να γλύψει την εξουσία και να πάρει πακέτο στο σπίτι κοκορέτσι στην λαδόκολλα. Ένας λαός που θέλει αξιοπρέπεια δεν γλύφει την λαδόκολλα. Τρώει την λαδόκολλα σκέτη μέχρι να σκάσει αξιοπρεπώς. 
Δύο πράγματα δεν σηκώνει ένας αξιοπρεπής άνθρωπος. Την απάντηση του δημοσίου υπαλλήλου «αυτό λέει ο νόμος» και την απάντηση του ελληνοφερόμενου «και τι έγινε;». Έγινε ρε! Έγιναν πολλά και γίνονται περισσότερα την ώρα που θεωρείς ότι με το να γλεντάς και να βγάζεις selfie με την παρεούλα σου μέσα σε χάχανα και δήθεν παραδοσιακό έθιμο ξορκίζεις το κακό. Κάνεις περισσότερο κακό κι από τον φυλετικό εχθρό των Ελλήνων. Δικαιώνεις την κάθε εξουσία που σε χαρακτηρίζει «λαμόγιο» και τον κάθε ξένο που σε χαρακτηρίζει «ζώον». Για να μην σου πω ότι σε χαρακτηρίζουν «Γύφτο» και αυτό θα σε στεναχωρήσει τόσο που θα φας ακόμα και τις ψησταριές από την στενοχώρια σου.
Έλειψαν τα γλέντια των Ελλήνων και οι φωταψίες; Έλειψε τόσο πολύ το κομμωτήριο και το πρώτο τραπέζι σε σκυλάδικο; Δεν μπορείς να κάνεις ό,τι σου γουστάρει από την στιγμή που η δική σου πράξη χαρακτηρίζει και τον διπλανό που κρατάει τουλάχιστον τα προσχήματα. Που σκέφτεται ότι με 100 ευρώ που εσύ αγόρασες το αρνί για να κάνεις φιγούρα βγάζει δύο μήνες για φαγητό μία 4μελης οικογένεια.Ναι, ρε μάγκα σε αυτή την χώρα υπάρχουν Έλληνες που την βγάζουν με μακαρόνι και ρύζι για να έχεις εσύ την αυταρέσκεια να λέγεσαι ευρωπαίος πολίτης. Την ώρα που ανοίγει η κλήρωση για το φθηνό ρεύμα και το επίδομα σίτισσης εσύ που κλαίγεσαι καθημερινώς βρήκες αφορμή το Πάσχα για να δείξεις ποιος είσαι. Τέτοιος είσαι, μην κομπάζεις ότι είσαι κάτι παραπάνω από το αρνί που του πέρασες με πάθος την σούβλα στο κρανίο και το έραψες με χοντρό σπάγκο για να μη σου «στεγνώσει». Αν και το αρνί αποδεδειγμένα κατά το σπάσιμο του κρανίου του βλέπουμε ότι έχει εγκέφαλο. 
Οι Έλληνες έπρεπε να έχουν ως επίσημη εορτή τη Μεγάλη Παρασκευή και όχι την Ανάσταση. Σε μάρανε η Ανάσταση την ώρα που έξω στον δρόμο πέφτουν άστεγοι από ασιτία και εξάντληση. Σε μάραναν οι εκκλησιαστικές δοξασίες μία ολόκληρη εβδομάδα να κρέμεσαι στα στασίδια σαν τον κακομοίρη όταν η μόνη προσευχή σου κατέληγε αυθόρμητα από μέσα σου «Και σώσον, Κύριε, τον μισθό  μου». Στα τέσσερα να προσεύχεσαι μη και η Λαγκάρντ σου κόψει την σύνταξη και τότε πώς θα αγοράσεις ολόκληρο αρνί, τρεις κούτες φυσίγγια και πέντε κιλά δυναμιτάκια για το τέκνο σου;
Εκεί που λες ότι υπάρχει λαός και θέλεις να γίνεις ένα μαζί του έρχεται ο ίδιος ο λαός και αποδεικνύει ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας όχλος που κάνει φασαρία μόνο για να κλαφτεί και όταν θέλει να κάνει ντόρο ότι δήθεν γλεντάει. Ακόμα όμως και για να γλεντήσει δεν έχει ως αφορμή το δικό του επικείμενο φινάλε αλλά τον θάνατο του Θεού του, διότι ο νεοέλλληνας είναι αθάνατος! Αθάνατος, εφόσον μπορεί να φάει ένα 12κιλο αρνί, 50 αυγά κόκκινα, τρία κιλά κοκορέτσι, να πιει 1 κιλό τσίπουρο. Όλα αυτά μετά από 3 πιάτα μαγειρίτσας μεταμεσονυχτίως. 
Όσο για εκείνους που έχουν βάλει μπροστά τα κινήματα αλληλεγγύης, τα κοινωνικά μπακάλικα και την ανθρωπιστική τους «ευαισθησία» σε καθημερινή βάση (ούτε μεροκάματο να έβγαζαν) όταν αυτοθαυμάζονται μέσω κοινωνικών δικτύων για το πόσα κοκορέτσια έψησαν και το πόσο έφαγαν μέχρι σκασμού ένα «Άει στο διάολο» είναι επιεικές. 
Καμία συνοχή σε αυτό που υποστηρίζει ο όχλος ότι περνά κάθε ημέρα τα τελευταία χρόνια με αυτό που πράττει κατά τις ημέρες των εορτασμών των εθίμων του. Τα έθιμα είναι ανάλογα των κοινωνικών καταστάσεων που περνά κατά την καθημερινότητά του. Προσαρμόζονται πάντα με το τι είσαι κάθε ημέρα. Έτσι είναι η παράδοση που ο όχλος λέει ότι τιμά. Κλάψα καθημερινώς και υπερκαταναλωτισμός με φανφάρες, δυναμίτες, κομμωτήρια, λούσα, σφαγή χιλιάδων αμνοεριφίων (που πάνε στο τέλος στα σκουπίδια), βουτιές σε πισίνες και SUV να αλωνίζουν τις εθνικές οδούς είναι η απόδειξη ότι μάς κοροϊδεύετε. Όχι τους Εταίρους, όχι τους εχθρούς σας, όχι τους Αποικιοκράτες σας, αλλά εμάς τους απέναντι, της διπλανής πόρτας. 
Έτσι αναρωτιέσαι όταν τα αναστάσιμα βεγγαλικά παίρνουν φωτιά αν και τούτη η χώρα έσκασε σαν βεγγαλικό στα χέρια ενός δήθεν γλεντοπαθιασμένου όχλου που δυστυχώς όμως δεν τον ακρωτηρίασε. 

Το δικαίωμα της σιωπής…

7651043648_b7c9741c92_b

Γεννημένος κατά την ταυτότητα το 1920, ίσως όμως στα αλήθεια το 1918, πατημένα 95 ή πατημένα 97, αλουμινάς και μάστορας παντός είδους, γύρισε την Ελλάδα και βοήθησε να χτιστεί, ανήκε σε μια εποχή που όλα χτίζονταν, δεξιός, δεξιότατος, τόσο στις πολιτικές αντιλήψεις όσο και στον τρόπο που διοικούσε τα του οίκου του, δυο παιδιά, πέντε εγγόνια, πέντε δισέγγονα, ένα από κάθε εγγόνι, όταν πέθανε η γιαγιά μου είπα ότι θα αντέξει έξι μήνες, άντεξε κοντά δέκα τέσσερα χρόνια, αν ήταν στο δικό του χέρι και μόνο θα άντεχε σαράντα τέσσερα κι ας παραπονιόταν για μοναξιά, αλλά τίποτα δεν είναι στο δικό μας χέρι και μόνο.

Το στόμα των ανθρώπων που είναι στα τελευταία τους ανοίγει με έναν τρόπο αλλιώτικο: δεν ανοίγει πια επειδή έχουν κάτι να πουν, ό,τι είχαν να πουν το είπαν, ανοίγει για να φανεί από μέσα η μαύρη τρύπα της θνητότητας, ανοίγει σαν πόρτα με θέα προς την άβυσσο της ανθρώπινης μοίρας, ανοίγει προς ένα σκοτάδι το οποίο αν το κοιτάξεις για μια στιγμή παραπάνω είναι έτοιμο να σε καταπιεί. Γι΄αυτό στρέφεις το βλέμμα σου αλλού.
Όταν προς το τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας έρχονται με τα κουστούμια τους οι άντρες από το γραφείο κηδειών, σου θυμίζουν ντετέκτιβς της αμερικάνικης αστυνομίας: έρχονται να τον συλλάβουν, έρχονται να τον πάρουν από το σπίτι του και να τον φυλακίσουν κάπου αλλού, έρχονται να του διαβάσουν τα δικαιώματά του: you have the right to remain silent. Άπαξ και έρθουν να μας πάρουν, η σιωπή δεν είναι πια δικαίωμά μας, είναι η μόνη μας κατάσταση. Το στόμα άλλωστε δεν θα ανοίξει ξανά. Η πόρτα έκλεισε. Πρώτα φεύγουν τα λόγια, μετά από κάποιο καιρό θα φύγει και το ίδιο το στόμα. Πρώτα θα εξαφανιστούμε από προσώπου γης και μετά υπόγεια θα εξαφανιστεί και το ίδιο το ωραίο πρόσωπό μας, που παραμένει πεισματικά ωραίο όσο είμαστε εδώ, ό,τι άλλο κι αν μας συμβεί στο μεταξύ. Θα εξαφανιστούμε. Θα μείνουν για κάποιο καιρό αυτά που χτίσαμε. Θα μείνει για κάποιο καιρό αυτό που αφήσαμε πίσω, το καλό και το κακό μαζί. Ο άνθρωπος μόνο και τα δύο μπορεί να αφήσει πίσω, πότε σκέτο το ένα.
Μετά πηγαίνουμε βόλτα προς την παραλία. Στον Φλοίσβο κάποιοι παίζουν ρακέτες. Είναι σαν διακοπές. Όταν η μέρα είναι τόσο φωτεινή, δεν είναι η ζωή το διάλειμμα, αλλά ο θάνατος η παραίσθηση. Ύστερα γυρνάμε πίσω με αυτήν την περίεργη μηχανή. Οδηγεί ο παππούς.

http://old-boy.blogspot.gr/     Mαν.Αρκάς