Daily Archives: Απριλίου 27, 2015

Σε κάνουν να νιώθεις ένοχος.

Απριλίου 27, 2015   pitsiriki1
wpid-20150417085416

Το γυαλί που καλύπτει την τηλεοπτική δημοκρατία δεν είναι αλεξίσφαιρο αντιθέτως όσο περνάει ο καιρός και όλοι αυτοί, που  κρυβόταν σε τρύπες φοβούμενοι την καθαρή οργή του λαού και τώρα αφήνουν την γλώσσα τους να γίνεται πιο αναιδής από πριν, αυτό το γυαλί γίνεται όλο και πιο εύθραυστο. Όσο κάθονται μπροστά σε κάμερες και εκτοξεύουν δημοκρατικές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον ενός ανθρώπου που ζει σε ένα σπίτι ψυγείο, που το ψυγείο του είναι άδειο, που το άδειο έχει πάρει την όψη του μέλλοντός του, αυτό το γυαλί που χρόνια τώρα είναι η ασπίδα του κάθε πολιτικού θρασύδειλου θα θρυμματιστεί.  Και εκεί, που ο θεωρών την ζωή του παιχνιδάκι στα χέρια όλων των αριστεροδεξιοκεντρώων πολιτικάντηδων θα νομίζει ότι όλα τελείωσαν για αυτόν, θα διαπεράσει το αόρατο σύνορο μεταξύ αυτού και του πρωταγωνιστή της τηλεοπτικής δημοκρατίας. Θα τον λιώσει ακριβώς όπως ο πρόγονός του έλιωνε την πέτρα με το χέρι και έχτισε τούτο το σπίτι που τώρα καλείται να παραδώσει αμαχητί τα κλειδιά γιατί έτσι γουστάρει ο τηλεοπτικός δημοκράτης. Τα υλικά ανοικοδόμησης αυτής της χώρας δεν είναι κοινοτικά κονδύλια, δεν είναι Κυριακές εκλογικής αναμέτρησης, δεν είναι ιδεολογίες, δεν είναι ο αιματοβαμμένος ευρωπαϊκός πολιτισμός που προσκυνάς μπροστά του ξεχνώντας τι σού στέρησε. Τα υλικά ανοικοδόμησης που θα συλλέξεις ένα βράδυ – όπως τα άλλα τα παγερά που ζεις- είναι οι μαριονέτες που κουνάνε τα χεράκια τους μέσα στο τηλεοπτικό κουτί και φέρουν το όνομα «δημοκρατικά εκλεγμένος». Αυτές είναι η λάσπη που θα φτιάξεις και πάλι το σπιτικό που λέγεται Ελευθερία. Είναι σίγουρο ότι οι εξουσιαστές σου εκεί που την έφθασαν την κατάσταση δεν μπορούν να την γυρίσουν πίσω. Θεωρούν ότι πέρασαν όλα τα τεστ  αντοχής με εσένα ως όχημα να χτυπάς από τοίχο σε τοίχο χωρίς έλεος και σιγούρεψαν ότι μέχρι εκεί μπορεί να φθάσει ένας οργισμένος, απογοητευμένος, νικημένος πολίτης αυτής της χώρας. Κάθε φορά που εσύ έχανες έδαφος στις μάχες για τα καταπατημένα σου δικαιώματα, άλλοτε με την στρατηγική του συστήματος των πολιτικών αναχωμάτων με την ταμπέλα «Αριστερός» και άλλοτε με την ιδέα ότι είσαι μόνος απέναντι σε μυριάδες, αυτά τα ανθρωπάρια δυνάμωναν, ενώ την ώρα που εσύ σκεφτόσουν να βάλεις τέλος στην ζωή σου, έτριβαν τα χέρια τους όλα μαζί. Όλα μαζί, ανεξαρτήτου πολιτικού χώρου. Κάθε απόγνωση και ένα ποσοστό παραπάνω στις πληρωμένες τους δημοσκοπήσεις. Δεν κονταροχτυπιούνται για σένα αλλά με προστασία εσένα.
Σε πέρασαν από πολλά κρας τεστ και για αυτό με την σιγουριά πλέον ότι μέχρι εδώ ήσουν, παίρνουν πόζα πίσω από την οθόνη και σε δουλεύουν ψιλό γαζί. Σε κάνουν να νιώθεις ένοχος. Ένοχος για την ζωή που έζησες, για τα όνειρα που έκανες, για το σπίτι που έφτιαξες, για τα ταξίδια που έλεγες ότι θα πας, για τις αγωνίες που πέρασες, για τις δημιουργίες σου, για τα ιδρωμένα μεροκάματά σου, ακόμα και για τα παιδιά που γέννησες. Σε βάζουν με τους απάνθρωπους νόμους να απολογείσαι μπροστά στον κάθε γκρίζο δημοσιοϋπαλληλίσκο επειδή ακόμα ζεις και δεν έχεις περάσει θηλιά στο λαιμό σου. Ένοχος που αναπνέεις, ένοχος που αυτοκτόνησες. Ένοχος που ουρλιάζεις, ένοχος που μένεις σιωπηλός. Όλα όμως θα φθάσουν στο τέλος ακριβώς την στιγμή που αυτοί θα ολοκληρώσουν το σχέδιο που δουλεύουν δεκαετίες και που ο κάθε μη συμβιβασμένος πολίτης θα τα έχει χάσει όλα. Θα είναι η στιγμή που θα κατανοήσουμε όλοι μας ότι οι απειλές τις οποίες δεχόμασταν από ανθρώπους που για μεροκάματο είχαν το ξέσκισμα της δικής μας ζωής με την κομματική δημοκρατία τους για αντιπερισπασμό, ήταν μόνο μία σαπουνόφουσκα. Άγνωστο γιατί θα πρέπει να φθάσεις στο Ναδίρ των αντοχών σου για να κατανοήσεις ότι τζάμπα τα έχασες όλα, και όσα δημιούργησες αλλά περισσότερο τα πολύτιμά σου χρόνια που πέρασαν σαν ζάρια όχι στα δικά σου χέρια μα στα αδούλευτα χέρια καταστροφέων ζωών. Δεν υπήρχε ποτέ κάτι ανίκητο απέναντι, υπήρχε μόνο ένα τηλεοπτικό είδωλο που νόμιζες ότι είναι άθραυστο και αδιαπέραστο από την οργή σου. Ένα πραγματικό Τίποτα ντυμένο με κουστουμάκι, πληρωμένο με πακέτα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα, ένας άδειος τενεκές που για να υπάρχει θα έπρεπε εσύ να πιστέψεις ότι ήταν τα Πάντα.
Όταν θα διαπεράσει, λοιπόν, το χέρι σου την οθόνη και θα πιάσεις τον λαιμό αυτού που νομίζει ότι νίκησε, όταν θα συνθλίψεις μέσα στην χούφτα σου αυτή την ξύλινη προγραμματισμένη μαριονέτα θα καταλάβεις ότι τα Πάντα σε αυτό το παιχνίδι, ακόμα και τη ζωή αυτής της ξύλινης, άψυχης πολιτικής κούκλας, δεν τα κινούσε κανείς άλλος παρά μόνο Εσύ.

Read More

Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής.

Απριλίου 27, 2015   pitsiriki1
wpid-20150417085416

Με την υπερψήφιση από την Βουλή της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) για τα ταμειακά διαθέσιμα των Δήμων, συμπληρώθηκε τρίμηνο για την πρώτη αντιμνημονιακή κυβέρνηση της χώρας.

Ένα τρίμηνο που, πιστεύω, ότι δεν έκανε κανέναν από εμάς πιο σοφούς.

Είναι τόσα τα αντιφατικά μηνύματα που στέλνει η κυβέρνηση, στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, που ακόμα και αν κάποιος έχει ως μόνη πηγή ενημέρωσης την ΑΥΓΗ ή το site των ΑΝΕΛ θα νοιώσει μπερδεμένος.

Είναι πραγματικά δύσκολος ο γρίφος που πρέπει να λύσει το δίδυμο Τσίπρα- Καμμένος και γίνεται ακόμα πιο δύσκολος αν κάποιος προσπαθήσει να μετρήσει σε αυτόν και τον παράγοντα της «Δημιουργικής Ασάφειας».

Τελικά μας χρειάζονται τα χρήματα της ΕΕ και του ΔΝΤ;

Χρεωκοπία εντός ή εκτός του euro;

Θα συρθούμε σε άτακτη χρεωκοπία, σε συντεταγμένη ή θα ακολουθήσουμε την συνταγή Σαμαρά, χωρίς τον Σαμαρά αλλά με αριστερά αναλγητικά;

Η χώρα έχει Νέα Κυβέρνηση.

Τρείς μήνες δεν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά δεν είναι και μικρό.

Τρείς μήνες προσπαθώντας για την εκταμίευση μιας Δόσης που δεν θέλουμε.

Και σε αυτό το τρίμηνο, αν κάποιος αφαιρέσει την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε.

Απολύτως τίποτε ιδιαίτερα για τον ιδιωτικό τομέα της Οικονομίας, που σηκώνει και θα σηκώσει το 90% του βάρους από την όποια κυβερνητική απόφαση.

Και ίσως να έχει δίκιο η κυβέρνηση.

Η Ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη για οτιδήποτε.

«Ψωμί και ελιά και Κώτσο Βασιλιά» ήταν το σύνθημα που συσπείρωνε τις μάζες μόλις λίγες δεκαετίες πριν.

Στην θέση του Κώτσου ας βάλει κάποιος το euro.

Και όμως η χώρα αιμορραγεί, ψυχορραγεί για κάποιους άλλους.

Κουβαλάει φορτίο δυσανάλογο των αμαρτημάτων της.

Δημόσιο χρέος, ιδιωτικό χρέος, ανεργία, απορρύθμιση επιχειρηματικότητας, υπογεννητικότητα, φυγή κεφαλαίων, εξοστρακισμός εγκεφάλων και μια κοινωνία βαθιά διχασμένη και ηττημένη.

Με ή χωρίς την Δόση, με ή χωρίς το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (καλά που το θυμήθηκα; ) η χώρα έχει ήδη υποθηκεύσει στον βωμό του euro, όχι μόνο τα ασημικά της αλλά και τις ζωές των επομένων γενεών.

Γιατί ακόμα και αν σκίσουμε, με έναν νόμο, το μνημόνιο, οι υποχρεώσεις της χώρας που απορρέουν από την δανειακή σύμβαση αλλά και η κηδεμονία των εταίρων δεν αφήνουν περιθώρια, ακόμα και για τους πιο αισιόδοξους.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σιγά αλλά σταθερά φαίνεται να διολισθαίνει στον τρόπο σκέψης των δανειστών και εταίρων.

Ελπίζω, εύχομαι, ευελπιστώ να υπάρχουν και «δεύτερες σκέψεις».

Γιατί είναι ντροπή για την κοινωνία μας να θυσιάσει τις επόμενες γενιές μόνο και μόνο για να καταστήσει διαχειρίσημο τον εξανδραποδισμό της.

 http://wp.me/p1h3Tw-HW

© HeadWaiter.

Posted by

Read More

Στρατιώτης ζωής

Απριλίου 27, 2015   pitsiriki1
wpid-20150417085416
Το μεγαλύτερο παράσημο του κόσμου  θα πάρει ο 34χρονος λοχίας ΕΠΟΠ, Αντώνης Ντεληγιώργης. Δεν είναι το «Εξόχου Πράξεως» που του κάρφωσε στο πέτο σήμερα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, αλλά αυτό που του κάρφωσε η Ντεμπιγιάτ στην καρδιά.  Το αγόρι που έφερε στον κόσμο η πρόσφυγας Νεμπιγιάτ από την Ερυθραία λίγο μετά την σωτηρία της από τον Έλληνα λοχία, θα πάρει το όνομα Αντώνης. Την ανακοίνωση έκανε η ίδια η μητέρα στον κ. Ντεληγιώργη όταν πήγε στην κλινική να την επισκεφτεί μετά τον τοκετό της στον Ερυθρό Σταυρό Ρόδου.
Η Ντεμπιγιάτ μόλις είδε τον σωτήρα της να μπαίνει στο δωμάτιο έβαλε τα κλάματα και του κάρφωσε το παράσημο ευγνωμοσύνης και αθανασίας κατάσαρκα.
H εφημερίδα Guardian έκανε αφιέρωμα στον λοχία που έσωσε 20 από τους 93 πρόσφυγες που έπεσαν στην θάλασσα από το σαπιοκάραβο  ανοιχτά της Ρόδου. Ο κ. Ντεληγιώργης μίλησε στην εφημερίδα για εκείνες τις τραγικές ώρες. Έπινε καφέ σε καφετέρια όταν εξελίχθηκε η τραγωδία. Όπως δήλωσε ο ίδιος δεν κατάλαβε για το πότε καθόταν στην καρέκλα και για το πότε βούτηξε στα νερά.
«Το πλοίο διαλύθηκε σε λίγα λεπτά. “Εμοιαζε σα να ήταν φτιαγμένο από χαρτί. Τη στιγμή που άφησα την καφετέρια για να πάω κοντά, αρκετοί ήταν οι άνθρωποι που βρίσκονταν ήδη εκεί. Είχε φτάσει η ακτοφυλακή, ένα Super Puma πετούσε από πάνω, ασθενοφόρα είχαν ήδη φτάσει, ενώ και ψαράδες είχαν συγκεντρωθεί με τα καΐκια τους. Χωρίς να το σκεφτώ δευτερόλεπτο, έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνω. Έβγαλα τα ρούχα μου και έπεσα στο νερό«.
Παρά τους όσους απίστευτους χαρακτηρισμούς που ακούμε συνήθως για τον «ρατσισμό» των Ελλήνων ο κ. Ντεληγιώργης είναι ο κανόνας του Έλληνα και όχι η εξαίρεσή του.
«Στην αρχή φορούσα τα παπούτσια μου, όμως σύντομα έπρεπε να τα βγάλω. Το νερό ήταν γεμάτο πετρέλαιο από τη βάρκα και τα βράχια ήταν ολισθηρά και κοφτερά. Κόπηκα άσχημα στα χέρια και στα πόδια μου, αλλά το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη την ώρα ήταν να σώσω τους δύστυχους αυτούς ανθρώπους». 
Ο μικρός Αντώνης από την Ερυθραία είναι για τον κ. Ντεληγιώργη εκτός από απόδειξη του ανθρωπισμού του και μια παρηγοριά και για όσους δεν κατάφερε να σώσει. Το ήθος του στην συνέντευξη που έδωσε στην βρετανική εφημερίδα αποδεικνύεται, όχι από την αναφορά του σε αυτούς που κατάφερε να τραβήξει έξω από το νερό, αλλά σε αυτόν που δεν κατάφερε να σώσει.
«Αυτό που θυμάμαι ήταν να κοιτάζω έναν άντρα γύρω στα 40 να πεθαίνει. Παρασυρόταν και χτυπιόταν, δεν μπορούσε να αναπνεύσει, πνιγόταν, αλλά ήταν αδύνατο να τον φτάσω…»
Read More
« Older posts
  • iSquare iPad Like

  • Το blog μου

  • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

  • ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

  • Αρχείο

  • Κατηγορίες

  • ΡΕΠΟΡΤΑΖ

  • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

  • ΚΟΣΜΟΣ

  • πολιτικη

  • ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

  • ΒΙΝΤΕΟ

  • ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ

  • Δημοφιλή