Εδιωχνεs Τον έρωτα με τυχαίες συνευρέσεις, αμαρτωλές παρέες και μαύρους
κύκλους.. Λησμονησες τα όνειρα και τις γραμμένες ιστορίες σε εκείνο το μεγάλο κύκλο με τα μελανά χρώματα.. την αγάπη με τσιτάτα φιλοσοφικά, την οικειότητα με απωθήσεις φοβικές τις ανάγκες μας με μάσκες καθωσπρεπισμού κι ύστερα μας φταίξαν οι μάγισσες.. Διάλεγες θαρρούσες το καλύτερο κρασί , έτσι νόμιζες, κέρναγες μ΄αυτό τον επίτιμο καλεσμένο σου, έψαχνες μ άγωνία περισσή στα μάτια του ν αντικρύσεις την τέρψη.. μα εκείνος το γευόταν σαν κώνειο. Έπινε το δηλητήριο και συ νομιζες ότι τον ξεγελουσες.. Ανόητη και ασπλαχνη μικρή .. Το ίδιο λαχταρούσες και για κείνες τις ανομολόγητες ανάγκες τις μύχιες. Το ήξερες.. Ναι το ήξερες.. ελλείψεις.χρόνιες, αποσυρμένες, ακόρεστες, κακοποιημένες απο την συρρίκνωση νόμιζες πάλι πως μπορούσες να τις φέρεις μόνη σου στο φώς, να τις χορτάσεις. Την πείνα και του άλλου να κορέσεις, συνδαιτήμόνες στο ίδιο τραπέζι.. Τι ανόητη παντοδυναμία ,μπορεί και έπαρση μικρή μου.. πως μπορούσες να γεμίσεις με θαλπωρή και το κενό της απουσίας του άλλου. Σα να ήταν ποτέ εφικτό να παίζεις και απο τις δυο πλευρές του τερεν ταυτόχρονα..Ήταν τότε που σου χαρισα ένα ζευγάρι παπούτσια με χρώματα. Μόνο χρώματα… Ηταν τοτε που μου ελεγεs οτι η καρδια μου εχει γωνιεs..Τις νύχτες αστράφτουν στα στενά του παλιού κέντρου. Σκαρφαλώνουν σε πεζούλια, κλωτσάνε λερωμένα μπουκάλια μπύρας. Μόλις την τελευταία στιγμή κοκκαλώνουν στις άσπρες τους σόλες εν όψει κόκκινων φαναριών. Μόνο μόλις παραβιαστεί η ατομικότητα θολώνουν. Θα ΄ναι τότε που σκοντάφτουν στα όνειρα… θα ΄ναι τότε που μπερδεύονται στο μπλε χρώμα που έχει το παλιό κέντρο της πόλης την νύχτα , θα ΄ναι τότε που οι φωνές δυναμώνουν στον αριστερό λοβό “κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ για να με κοιτάζεις”, θα ΄ναι τότε που το βρίσκουν ακατόρθωτο να σηκώσουν τα πέλματα από τις λακκούβες της ανθρώπινης συμπάθειας. Δίχτυ οι γλυκές κουβέντες. Ξαφνικά σε πιάνω να χαμογελάς στο διάβασμα ενός φιλιού. Και στην αίσθησή του τι θα έκανες; Μάλλον, θα ξανάβαζες τα πολύχρωμα παπούτσια σου και θα ξεκινούσες ξανά για τη μήτρα του μπλε κέντρου. Να φωτογραφίζεις και για να αφήνεις πίσω….
κύκλους.. Λησμονησες τα όνειρα και τις γραμμένες ιστορίες σε εκείνο το μεγάλο κύκλο με τα μελανά χρώματα.. την αγάπη με τσιτάτα φιλοσοφικά, την οικειότητα με απωθήσεις φοβικές τις ανάγκες μας με μάσκες καθωσπρεπισμού κι ύστερα μας φταίξαν οι μάγισσες.. Διάλεγες θαρρούσες το καλύτερο κρασί , έτσι νόμιζες, κέρναγες μ΄αυτό τον επίτιμο καλεσμένο σου, έψαχνες μ άγωνία περισσή στα μάτια του ν αντικρύσεις την τέρψη.. μα εκείνος το γευόταν σαν κώνειο. Έπινε το δηλητήριο και συ νομιζες ότι τον ξεγελουσες.. Ανόητη και ασπλαχνη μικρή .. Το ίδιο λαχταρούσες και για κείνες τις ανομολόγητες ανάγκες τις μύχιες. Το ήξερες.. Ναι το ήξερες.. ελλείψεις.χρόνιες, αποσυρμένες, ακόρεστες, κακοποιημένες απο την συρρίκνωση νόμιζες πάλι πως μπορούσες να τις φέρεις μόνη σου στο φώς, να τις χορτάσεις. Την πείνα και του άλλου να κορέσεις, συνδαιτήμόνες στο ίδιο τραπέζι.. Τι ανόητη παντοδυναμία ,μπορεί και έπαρση μικρή μου.. πως μπορούσες να γεμίσεις με θαλπωρή και το κενό της απουσίας του άλλου. Σα να ήταν ποτέ εφικτό να παίζεις και απο τις δυο πλευρές του τερεν ταυτόχρονα..Ήταν τότε που σου χαρισα ένα ζευγάρι παπούτσια με χρώματα. Μόνο χρώματα… Ηταν τοτε που μου ελεγεs οτι η καρδια μου εχει γωνιεs..Τις νύχτες αστράφτουν στα στενά του παλιού κέντρου. Σκαρφαλώνουν σε πεζούλια, κλωτσάνε λερωμένα μπουκάλια μπύρας. Μόλις την τελευταία στιγμή κοκκαλώνουν στις άσπρες τους σόλες εν όψει κόκκινων φαναριών. Μόνο μόλις παραβιαστεί η ατομικότητα θολώνουν. Θα ΄ναι τότε που σκοντάφτουν στα όνειρα… θα ΄ναι τότε που μπερδεύονται στο μπλε χρώμα που έχει το παλιό κέντρο της πόλης την νύχτα , θα ΄ναι τότε που οι φωνές δυναμώνουν στον αριστερό λοβό “κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ για να με κοιτάζεις”, θα ΄ναι τότε που το βρίσκουν ακατόρθωτο να σηκώσουν τα πέλματα από τις λακκούβες της ανθρώπινης συμπάθειας. Δίχτυ οι γλυκές κουβέντες. Ξαφνικά σε πιάνω να χαμογελάς στο διάβασμα ενός φιλιού. Και στην αίσθησή του τι θα έκανες; Μάλλον, θα ξανάβαζες τα πολύχρωμα παπούτσια σου και θα ξεκινούσες ξανά για τη μήτρα του μπλε κέντρου. Να φωτογραφίζεις και για να αφήνεις πίσω….
εγραψε το πιτσιρικι
