ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Φυσικό επόμενο ήταν, στο άκουσμα της λέξης «δημοψήφισμα», κάποιοι πολίτες να καταφύγουν στα ΑΤΜ. Όταν έχει 41 χρόνια να γίνει δημοψήφισμα στη χώρα, όταν δηλαδή η ουσία της δημοκρατίας που είναι η συμμετοχικότητα έχει πάει περίπατο και ο λόγος δεν δίνεται στο λαό, τότε ο αποξενωμένος πολίτης προσπαθεί να οχυρωθεί πίσω από την ιδιωτικότητα. Και το ΑΤΜ του φαντάζει ως προστάτης της ιδιωτικότητας.

Ευτυχώς, η άθλια εκπροσώπηση που αποξένωσε –στοχευμένα– τον κόσμο από τη συμμετοχικότητα δεν πέτυχε να εφαρμόσει το σχέδιό της μέχρι το τέλος. Δεν έφτασε ν’ αντικαταστήσει τις κάλπες με τα ΑΤΜ.

Το δημοψήφισμα, κ ά θ ε δ η μ ο ψ ή φ ι σ μ α , σταματάει αυτήν την κατηφόρα. Συνιστά μάλιστα την πιο καλή εκκίνηση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στις πραγματικές της διαστάσεις. Οι αντιδράσεις στο δημοψήφισμα είναι αγκύλωση μετά το γύψο.

Στο συγκεκριμένο δημοψήφισμα που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός η απάντηση είναι προφανής: Ό Χ Ι με κεφαλαία.

Υποκρισίες εδώ δεν χωρούν. Όποιος θέλει να κοπεί η σύνταξη της μάνας μου ψηφίζει «ναι». Με ή χωρίς εξηγήσεις από την πλευρά του, ψηφίζοντας «ναι», συμφωνεί να κοπεί η σύνταξη της μάνας μου.

Ψηφίζοντας «όχι», δεν ψηφίζει μόνο να μην κοπεί η σύνταξη της μάνας μου. Ψηφίζει «ναι» στη Δημοκρατία και «ναι» στα δημοψηφίσματα.

sotosblog