ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

οι περισσότεροι γύρω μου θέλουν να κονομήσουν με κάθε τρόπο.
Κι ενώ τη μια στιγμή δεν σου αφήνουν αμφιβολία πως είναι διατεθειμένοι να κάνουν σχεδόν τα πάντα για μια χούφτα ευρώ, την επόμενη είναι έτοιμοι να σου πουν πως «όλοι είναι λαμόγια που έχουν προσκυνήσει το χρήμα».

Θα έχεις ακούσει φαντάζομαι το «όλες είναι πουτάνες, εκτός από τη μάνα και την αδερφή μου».

Μια κοινωνία που έχει σαν πρώτη αξία το χρήμα, αλλά έχει και την απαίτηση ο δικαστής, ο βουλευτής και ο υπουργός της να μη μοιράζονται τις ίδιες αξίες.

Λες και αυτοί δεν είναι μέλη της ίδιας κοινωνίας, αλλά εξωγήινοι.

Αν μάλιστα κάποιος τολμήσει να διαφοροποιηθεί είτε με το λόγο του, είτε με τη στάση ζωής του, είναι στην καλύτερη τεμπέλης, και στη χειρότερη ζηλόφθονος.

Δεν είναι τυχαίο που, στη δεξιά ρητορική, ο αριστερός είναι κατά βάση κάποιος αποτυχημένος που φθονεί τον άξιο που κατάφερε ότι εκείνος δε μπορεί να καταφέρει.

Είναι δε τόσο μικρόνοες που μας υβρίζουν, αντί να μας ευχαριστούν που δεν κατεβαίνουμε ποτέ στο στίβο του δαρβινικού τους αγώνα των επιτυχημένων, και έτσι έχουν λιγότερο ανταγωνισμό, άρα και περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.

Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις πως αν εγώ δεν θεωρούσα παράλογη και γελοία την έννοια της ιδιοκτησίας, το δικό σου χωράφι θα ήταν μικρότερο;

Πως αν εγώ δεν θεωρούσα ηθικά κατάπτυστη την επιδίωξη του κέρδους και διαστροφική και μάταιη την προσπάθεια πλουτισμού, το δικό σου κέρδος και ο πλουτισμός θα ήταν μικρότερα;

Μάλλον θέλει, πιτσιρίκο.

Μόνο που εγώ, ως περαστικός από αυτόν τον πλανήτη, θέλω να αφιερώσω όλη μου την ενέργεια σε πράγματα άκρως αντιπαραγωγικά όπως έρωτας, ποίηση, ταξίδια, λογοτεχνία, μουσική, φιλοσοφία, φύση.

Και ακριβώς επειδή είμαι περαστικός από αυτόν τον πλανήτη, δεν περιμένω καμία μεταθανάτια ζωή, αλλά προσπαθώ εδώ και τώρα να καλυτερεύσω ό,τι και όπως μπορώ.

Και μέρος αυτής μου της προσπάθειας είναι και το να καταδείξω πως αυτή η διαστροφή με τη σώρευση χρήματος, ιδιοκτησίας και υλικών αγαθών δεν είναι μια κανονικότητα αλλά μια παρεκκλίνουσα και επικίνδυνη για τον άνθρωπο και το οικοσύστημα του συμπεριφορά.

Παρότι μάλιστα πιστεύω πως οι ενεργειακές πηγές, σε συνδυασμό με την πρόοδο της τεχνολογίας, υπερεπαρκούν για να προσφέρουν μια αλματώδη αύξηση του βιοτικού επιπέδου για δισεκατομμύρια συνανθρώπους μας, και πως σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινούνται οι συλλογικές μας διεκδικήσεις, θεωρώ πως σε ατομικό και καθημερινό επίπεδο η πλέον επαναστατική πράξη είναι ο αντικομφορμισμός.

Η άρνηση δηλαδή όσων ο καπιταλισμός υποτίθεται πως μας προσφέρει, ακριβώς γιατί αυτή καθιστά και αχρείαστες τις θυσίες (sic) που αυτός μας ζητά προκειμένου να τα έχουμε.

Αντιλαμβάνομαι τέλος τη γελοιότητα του να μιλάς για αντικομφορμισμό σε μια κοινωνία που φοβάται να δυσαρεστήσει τις αγορές και να ξεβολευτεί, μην τυχόν και το αόρατο χέρι τους έρθει και της αρπάξει τις μπριζόλες απ’ το ψυγείο, ωστόσο διατηρώ το δικαίωμα μου στο γέλιο σε πείσμα των σοβαροφανών που πασχίζουν να με τρομάξουν.

Και το δικαίωμα να περιπλανιέμαι στις αλάνες της ζωής προσπαθώντας να έχω πάντα στο μυαλό μου, αυτό που έχουν κάποια ξυπόλητα χαμίνια όταν κλωτσούν το τόπι στις αλάνες του Μπουένος Άιρες:

«Χάσουμε, κερδίσουμε, εμείς θα το γλεντήσουμε»

Ολιγαρκής

Υ.Γ. Φεύγω για τσάμπα -έτσι για να σκάσει κι ο πετυχημένος που δίνει 150άρια τη βραδιά- διακοπές πιτσιρίκο, και θα διακόψω την ανάγνωση του blog σου για λίγες ημέρες. Τι διακοπές θα ήταν αν δεν διέκοπτα τις συνήθειες μου άλλωστε ; Εντάξει θα μου λείψεις λίγο, αλλά δε νομίζω να φαντάζεσαι ότι θα έχω κάποια ιδιαίτερη ανησυχία. Το μόνο που με ανησυχεί, είναι πως θα χάσω τις πραγματικά κρίσιμες εξελίξεις. Και όσο να είναι, θα έχω και ένα συνειδησιακό βάρος που τη στιγμή που οι «εταίροι» θα μας παίρνουνε παρτούζα σε κλιματιζόμενες αίθουσες, εγώ θα πίνω ούζα σε ανεμοδαρμένες παραλίες. Και που την ώρα που η χώρα θα ετοιμάζεται να πέσει «στα βράχια», εγώ θα λιάζομαι μακάριος στα βράχια. Πως την ίδια στιγμή που οι συμπολίτες μου θα κρατάνε την ανάσα τους από την αγωνία, εγώ θα κρατώ τη δική μου για να κάνω μακροβούτια. Ωρέ κάτι αγχωμένα μακροβούτια που έχω να ρίξω! Τουλάχιστον με παρηγορεί πως θα έχουν μείνει πίσω κάποιοι δεξιοί υπεύθυνοι πατριώτες που θα διαδηλώνουν στο Σύνταγμα, φυλώντας Θερμοπύλες. Να είσαι καλά.

(Αγαπητέ φίλε, η χαρά του παιχνιδιού είναι όλη η ζωή. Όταν σταματάς να παίζεις, σταματάς να ζεις. Επίσης, καλό να είναι να χορεύουμε και να μεθάμε. Παιχνίδι, χορός και μεθύσι. Μεθύσι όχι απαραίτητα με ποτό. Όπως λέει ο Μποντλέρ. Είστε λίγο άδικος με τους ανθρώπους. Σήμερα, πολλοί δεν έχουν μία. Οπότε, δεν είναι πως τα κάνουν όλα για τα χρήματα. Καλές διακοπές. Και να μου γράψετε και από τις διακοπές. Εγώ από πού νομίζετε πως γράφω όλο τον χρόνο; Να είστε καλά.)

Χάσουμε, κερδίσουμε, εμείς θα το γλεντήσουμε