ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Λοιπόν, πάμε με τη σειρά. Η Ελλάδα χρεοκόπησε τον Απρίλιο του 2010, προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης, και έκτοτε είναι εκτός αγορών.

Πέντε χρόνια μετά, έχουν ψηφιστεί δυο Μνημόνια και πάμε για το τρίτο Μνημόνιο.

Στο μεταξύ, το ΑΕΠ καταποντίστηκε, η ανεργία πλησιάζει το 30%, το δημόσιο χρέος ξεπέρασε τα 300 δισ. -ακόμα και το ΔΝΤ το χαρακτηρίζει πια «εξαιρετικά μη βιώσιμο»-, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού φτωχοποιήθηκαν, εκατοντάδες άνθρωποι αυτοκτόνησαν, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες μετανάστευσαν στο εξωτερικό, η Υγεία και η Παιδεία καταρρέουν, και όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.

Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου κι αν είχαν συμβεί όλα αυτά, το πολιτικό προσωπικό της χώρας θα αναζητούσε μια λύση.

Θα αναζητούσε ένα άλλο σχέδιο, για να ξεφύγει από αυτό τον όλεθρο.

Όχι, όμως, στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα, η λύση για όλα αυτά είναι ένα ακόμα Μνημόνιο, αν και οι πάντες -στο εσωτερικό και στο εξωτερικό- παραδέχονται πια πως τα Μνημόνια απέτυχαν και έκαναν την κατάσταση στην Ελλάδα ακόμα χειρότερη.

Κι όμως, στην Ελλάδα θεωρείται προδοσία να αναζητείς μια άλλη λύση.

Στην Ελλάδα θεωρείται προδοσία να κάνεις ένα άλλο σχέδιο.

Όποιος τολμάει να αρθρώσει μια άλλη πρόταση, χαρακτηρίζεται «συνωμότης», «σταλινικός» και «προδότης».

Κι αυτό συμβαίνει γιατί η χώρα «πρέπει να παραμείνει στο ευρώ».

Αν και είναι βέβαιο πως η έξοδος από το ευρώ πλησιάζει γιατί το ευρώ είναι ένα πολύ σκληρό νόμισμα για την χρεοκοπημένη Ελλάδα.

Αν και όλοι πια παραδέχονται πως η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει μπει ποτέ στο ευρώ.

Η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει μπει στο ευρώ αλλά δεν πρέπει ποτέ να βγει από το ευρώ.

Αυτό είναι το τέλος της λογικής.

Η προδοσία είναι πως πάνω από πέντε χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας -και με την χώρα και τους πολίτες να έχουν διαλυθεί- καμία κυβέρνηση δεν αναζήτησε πραγματικά ένα άλλο σχέδιο, για να βγει η Ελλάδα από την κρίση.

Αυτή είναι η προδοσία.

Ζήστε τώρα την απόλυτη κατάρρευση.

Αλλά μην έρθει κανείς να κλάψει στον ώμο μου.

(Κι όπως αναρωτιέται ένας αναγνώστης: Cui bono? Ποιος επωφελείται από όλα αυτά; Θα το απαντούσα αλλά, τώρα που και η Πρώτη Φορά Αριστερά προσκύνησε, δεν αξίζει τον κόπο. Η ζωή είναι ωραία.)

Εγραψε:
Pitsirikos