ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

ΑΚΥΡΗ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΕΚΒΙΑΣΜΩΝ
Στις 5 Ιούλη, ο λαός, με ένα συντριπτικό αποτέλεσμα πάνω από 62%, απέρριψε το μνημόνιο Γιούνκερ, απέρριψε τη συνταγή λιτότητας που μας έχει επιβάλει πάνω από 5 χρόνια η Τρόϊκα

Αυτή είναι η μοναδική έγκυρη επιλογή, αυτή που ισχύει γιατί αυτήν έχει εγκρίνει ο λαός.

Στις 13/7, μετά από διαπραγματεύσεις και τη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης που ακολούθησε, υπογράφηκε ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα, που βρίσκεται σε αντίθεση με την απόφαση του δημοψηφίσματος, με την εντολή του λαού.

Το πρόγραμμα που αποδέχτηκε ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες, στην σύνοδο της Ευρωζώνης, δεν αντιστοιχεί στη θέληση του ελληνικού λαού. Δεν ισχύει λοιπόν, ακόμη και αν αυτό περάσει στη Βουλή, δεν μπορεί να ανατρέψει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος. Αυτό, γιατί η υπογραφή στις Βρυξέλλες, όπως και η ψηφοφορία στη Βουλή τις μέρες που ακολουθούν δεν θα είναι συνέπεια ελεύθερης βούλησης, αλλά λόγω εκβιασμού και τρομοκράτησης προς την κυβέρνησή μας, με απειλή πως η μη ψήφιση της συμφωνίας θα σημάνει τιμωρία του ελληνικού λαού και καταστροφή. Καταστροφή από ποιους; Θα μας τιμωρήσουν οι φίλοι και σύμμαχοί μας;

Να εξηγηθούμε. Όταν υπογράφει κάποιος κάτω από εκβιασμό η υπογραφή αυτή δεν έχει ισχύ. Αυτό αναφέρει η νομική επιστήμη.

Η Ευρωπαϊκή ελίτ, επέβαλε το πρόγραμμα της, ταπεινώνοντας την σημερινή ελληνική κυβέρνηση, βάζοντας της ασφυκτική θηλιά και απειλώντας πως ο φτωχός εργαζόμενος και συνταξιούχος θα είναι ξεκρέμαστοι και δεν θα μπορούν να επιβιώσουν αν δεν γινόταν αποδεχτό το πρόγραμμα τους.

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έκριναν πως δεν μπορούσαν να αμυνθούν. Αυτό δεν είναι αποδεκτό από όλους. Όμως κανείς δεν αμφιβάλλει για το που έχει καταντήσει η Ευρωζώνη . Όπως αναφέρεται στην ΑΥΓΗ 14/7. «Αξιωματούχος που ήταν παρών στη σύνοδο δήλωσε ότι Σταύρωσαν τον Τσίπρα εκεί μέσα»

Το κείμενο λοιπόν που υπέγραψε ο Τσίπρας είναι άκυρο γιατί είναι συνέπεια απαράδεκτων και χωρίς όρια εκβιασμών. Μας ταπείνωσαν γιατί είναι πανίσχυροι, γιατί δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό, μας ταπείνωσαν και ήρθε η συμφωνία.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε πως υπέγραψε κείμενο που δεν πιστεύει. Είναι κείμενο που υπογράφτηκε με το μαχαίρι στο λαιμό.

Η 5η Ιούλη, όμως, η ημέρα της μεγάλης νίκης του λαού μας δεν μπορεί να ακυρωθεί επειδή το θέλει ο Σόιμπλε.
Είναι γνωστό το εχθρικό περιβάλλον στην Ευρωζώνη. Ό λαός το έχει συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό. Το ήξερε. Το ήξερε και παρά τους εκβιασμούς είπε το περήφανο του ΟΧΙ.

Άρα το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι έχουμε μια συμφωνία απαράδεκτη, που κυρίως δεν είναι έγκυρη.

Το δεύτερο θέμα είναι πως φτάσαμε ως εδώ.

Ασφαλώς, με βάση το παραπάνω, είναι κατανοητό πως οι κύριοι υπεύθυνοι είναι οι ευρωπαίοι «φίλοι» μας, Σόιμπλε κλπ.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΣΙΠΡΑ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Κάποιοι έχουν ευθύνη και ασχέτως αν τυπικά την πρώτη ευθύνη έχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός βαρύτατη ευθύνη έχει το στενό επιτελείο του. Αν υπήρχαν αυταπάτες στην ηγετική ομάδα ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν προσέγγιση μόνο του κ.Τσίπρα, αλλά κυρίως του επιτελείου του.
Όσον αφορά την διαπραγμάτευση, η όποια συμφωνία δεν έχει ένα παίκτη.
Και στην περίπτωσή μας, παρά τις διεργασίες που πραγματοποιήθηκαν και τους τελικούς συσχετισμούς, πρέπει να πουμε πως οι βασικοί παίκτες ήταν τρεις. Πρώτος η Γερμανία του Σόιμπλες, δεύτερος η κυβέρνησή μας και τρίτος όπως φάνηκε οι ΗΠΑ.
Η μεγάλη επιρροή του Σόιμπλε ευνοούσε ένα εχθρικό περιβάλλον που περιορίστηκε με την επιρροή των ΗΠΑ σε Γαλλία και την Ιταλία που ακολούθησε.

Ιδιαίτερα η αλλαγή στάση της Γαλλίας που φαίνεται να μας βοήθησε, πέρα από τους όποιους δικούς της λόγους, φαίνεται να έχει τη σφραγίδα ΗΠΑ.
Αυτά όσον αφορά τον εξωτερικό παράγοντα, όμως εδώ θα εστιάσουμε κυρίως στον εσωτερικό παράγοντα.

ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ.

Στις διαπραγματεύσεις δεν πρέπει να υπερτονίζουμε τον υποκειμενικό παράγοντα, το ρόλο των διαπραγματευτών γιατί τον βασικό πάντα ρόλο παίζει ο συσχετισμός δυνάμεων. Όμως από την άλλη δεν πρέπει να τον υποβαθμίζουμε. Με άλλη διαπραγματευτική ομάδα και άλλες κατευθύνσεις μπορούσε να ήταν καλύτερο το αποτέλεσμα. Αν, όπως γνωρίζω, από την εμπειρία μου στον ενεργειακό τομέα, στους συνομιλητές με τα τεχνικά κλιμάκια δινόταν η κατεύθυνση υποχωρητικότητας δεν μπορούσαν τα αποτελέσματα να ήταν καλύτερα
Η δική μου άποψη είναι πως υπάρχει τεράστια ευθύνη στην διαπραγματευτική μας ομάδα.
Μέγιστη ευθύνη έχει η ηγετική ομάδα του οικονομικού κύκλου και οι βασικοί σύμβουλοι του πρωθυπουργού.
-Εκτιμώ ότι η προετοιμασία ήταν ελάχιστη όχι τόσο για το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων. Κυρίως ήταν καθοριστική η μη προετοιμασία το εξάμηνο που προηγήθηκε για σχέδιο αντιμετώπισης μεγάλων δυσκολιών, για plan B, για στοιχειώδη μέτρα άμυνας απέναντι στους αντίπαλους (στους αποκαλούμενους φίλους, εταίρους, συμμάχους μας). Αν κάποιος τολμούσε καν να μιλήσει για εναλλακτικό σχέδιο, για plan b, τον έπιαναν και τον κατατρόπωναν. Αυτό που έκαναν όλες οι χώρες, δηλαδή να προετοιμάζονται σε περίπτωση που οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη δεν ήταν οι επιθυμητές, εμείς το θεωρούσαμε απαγορευμένο πεδίο προβληματισμού

Η ευθύνη του κύκλου συμβούλων, του επιτελείου γενικότερα του πρωθυπουργού είναι σε 2 επίπεδα. Πρώτον, η μη προετοιμασία για τα όποια τυχόν δύσκολα θα συναντούσε η κυβέρνηση πχ στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική υπήρξε η ατολμία που δεν ξέρουμε αν ήταν μόνο ατολμία ή και επιλογή, η μη προώθηση ουσιαστικού δημόσιου ελέγχου του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος.
Διάβαζα, τελευταία την τοποθέτηση, ενός σεμνού γενικά πολιτικού, ενός ψύχραιμου σοσιαλδημοκράτη όπως ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Κρεμαστινός που , μιλώντας στο «Κόκκινο» ανέφερε πως «Θα έπρεπε να έχουμε επεξεργαστεί ένα Plan B»,
Όμως, όπως είναι γνωστό υπήρχε σημαντικό αριθμός στελεχών που είχαν αυταπάτες για το ποιος είναι ο χαρακτήρας της ελίτ που εξουσιάζει την Ευρωζώνη .
Σημαντικός αριθμός της ηγεσίας μας είχε αλλεργία και έβγαζε θυμό αν κάποιος τολμούσε καν να αναφέρει την ανάγκη για κάποιο εναλλακτικό σχέδιο για κάποιο Plan B και κυρίως για τη φύση της. Και είναι απορίας άξιο να ακούει κάποιος ότι τώρα ανακαλύψαμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι θεσμοποιημένος στην ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή ένωση.
Αν είμασταν συνεπείς στις αναλύσεις μας, ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν μονόδρομοι, τότε η λογική συνέχεια είναι η διαμόρφωση ενός «Plan B» για την περίπτωση κάποιας δύσκολης, κάποιας απρόσμενης κατάστασης.

Η ηγεσία μας λοιπόν ήταν κάτω των περιπτώσεων. Ορισμένα κορυφαία στελέχη μας και από τα πιο έμπειρα και στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, το λιγότερο σαν συντηρητικά πολιτικά όντα μπορούν να χαρακτηριστούν.
Είναι χαρακτηριστική παλιότερη δήλωση βασικού στελέχους μας όπως ο Παπαδημούλης

«Εμείς δεν εξετάζουμε plan b γιατί έχουμε plan a. Το ζητούμενο είναι η ομαλά συμφωνημένη μετάβαση από το πρόγραμμα που απέτυχε, στο πρόγραμμα που θα το αντικαταστήσει φτιαγμένο στην Ελλάδα αλλά συμφωνημένο με τους εταίρους μας»!!!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Θεωρούμε πως κάποια στιγμή, όμως άμεσα, είναι αναγκαία η εγκατάλειψη των αυταπατών και η μέγιστη δυνατή προετοιμασία για κάθε δυσκολία. Προετοιμασία ώστε να μην ξαναπέσει η χώρα σε τέτοιες ασφυκτικές καταστάσεις όπως τελευταία. Αυτό προϋποθέτει και την ανάδειξη του πιο ικανού επιτελείου πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος στη θέση όσων έδειξαν ανεπάρκεια

Στα πρώτα βήματα ο δημόσιος έλεγχος των τραπεζών και της ΤτΕ και το χτύπημα της διαπλοκής.
Αν γίνεται λόγος για μια σημαντική ταπείνωση που υποστήκαμε, να γίνει το παν ώστε η ταπείνωση αυτή να είναι η τελευταία,
Τέλος, επειδή γίνεται λόγος για ανασχηματισμούς, δεν θα πρέπει να είναι κάποιος αντίθετος. Αρκεί να είναι ορθή η κατεύθυνση, που ήδη υπονοείται στα όσα προανέφερα. Δηλαδή, θα έπρεπε να ανασυγκροτηθεί το πρωθυπουργικό επιτελείο, και αν γίνει κυβερνητικός ανασχηματισμός, να μην προσανατολιστεί στα στελέχη εκείνα και τους υπουργούς που υποστηρίζουν τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και τη θέληση που εξέφρασε ο ελληνικός λαός στο δημοψήφισμα.

Βρισκόμαστε σε ιστορικές στιγμές .Αν μπορούσε να συμπυκνώσει κάποιος τα δεδομένα από τις εξελίξεις, το συμπέρασμα είναι ότι μια ακόμη νίκη πέτυχαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου, ξένου(πχ Γερμανοί βιομήχανοι) και εγχώριου, μέσω των πολιτικών δυνάμεων (πχ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) που το έχει υπηρετήσει.

Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη, είναι αναγκαία η ταξική και λαϊκή αντεπίθεση τόσο στη χώρα μας όσο και ευρύτερα στην Ευρώπη. Στη χώρα μας είναι η ώρα για ένα ευρύτατο λαϊκό μέτωπο που θα αποκρούει τα σχέδια αυτά και θα ανοίγει το δρόμο για την πραγματική λαϊκή εξουσία.

ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ!

Έγινε γνωστός, ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο, ο ρόλος, υπόγειος και φανερός του Σόιμπλε που προωθούσε και επέβαλε αβάσταχτες συνταγές για τη χώρα μας.
Μας κυβερνά από μακριά. Όμως αυτό είναι παράδοξο. Αν αποδεχόμαστε να κυβερνιόμαστε από μακριά τότε ας αποδεχτούμε να έρθει και στο μέγαρο Μαξίμου.