ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Είμαι στο γραφείο και σκέφτομαι μήπως να πάω το βράδυ στο θερινό. Μπαίνω στην ιστοσελίδα του αθηνοράματος για να δω τι ταινίες παίζονται και στέλνω κατευθείαν στο ομαδικό chat που έχω με τις φίλες μου στο κινητό για να δω ποια μπορεί να έρθει το βράδυ. Μέσα σε λίγα λεπτά, έχουν όλες λάβει το μήνυμα και κανονίζουμε ποια ώρα και σε ποιο σινεμά βολεύει να πάμε. Μα τι ωραίο πράγμα που είναι η τεχνολογία σκέφτομαι!

Λίγες μέρες αργότερα είμαι στο σπίτι και έχω τόσο κακή διάθεση που το μόνο που θέλω είναι να κοιτάω το ταβάνι, να μην μιλήσω σε κανέναν και να μη δω κανέναν. Το ίδιο chat- ναι αυτό που ευγνωμονούσα τις προάλλες- αρχίζει να χτυπάει και να χτυπάει, χωρίς σταματημό. Οι αγαπημένες μου φίλες, έχουν πιάσει ψιλή κουβεντούλα (και πολύ καλά κάνουν) και μιλούν περί ανέμων και υδάτων. Αρχικά το κοιτάζω για να δω αν συμβαίνει κάτι επείγον και όταν διαπιστώνω ότι είναι μία απλή συζήτηση, το αφήνω στην άκρη και συνεχίζω να κοιτάω το ταβάνι. Η δόνηση από τα μηνύματα συνεχίζει, οπότε το βάζω στο αθόρυβο, αλλά το φως που αναβοσβήνει μου αποσπά την προσοχή από τις ρωγμές στο ταβάνι στις οποίες είχα επικεντρωθεί. Παίρνω το κινητό στα χέρια μου και πιάνω κουβέντα. Αντίο ταβάνι!

Αυτό που φοβάται περισσότερο ο άνθρωπος, κοινωνικό ον γαρ, είναι να μην μείνει μόνος του. Μαθαίνουμε μεγαλώνοντας ότι οι άνθρωποι πάνε πάντα σε δυάδες (σαν τους Χιώτες ένα πράγμα) ή κινούνται σε ομάδες. Αυτό είναι απόλυτα λογικό και υγιές, αφού είναι προσωπική ανάγκη των ανθρώπων να συναναστρέφονται με άλλους, να συζητούν, να μαθαίνουν, να γνωρίζονται και δημιουργούν σχέσεις και δεσμούς. Από την άλλη, το να μην μπορείς να έχεις ούτε μία στιγμή μόνος σου, δεν είναι λίγο περίεργο; Ή μήπως νομίζετε ότι όταν βρίσκεστε στο σπίτι σας χωρίς κάποια άλλη φυσική παρουσία, ότι είστε πραγματικά μόνοι σας; Γιατί αν το πιστεύετε, πλανάστε πλάνην οικτρά.

Το να μένει κανείς μόνος του, σημαίνει να μην γνωρίζει κάνει η Μαρία, που πίνει αυτή τη στιγμή ποτό ο Νίκος ή που έχει πάει διακοπές ο Μπάμπης. Κάθε φορά που ανοίγετε το κινητό σας, που μπαίνετε στο Facebook ή στο Instagram είναι σαν να προσκαλείτε όλους τους διαδικτυακούς σας φίλους μέσα. Σαν να τους ανοίγετε την πόρτα και να τους λέτε «παρακαλώ περάστε». Φυσικά αυτό δεν είναι πάντα κακό. Η μοναξιά είναι γενικά κακό πράγμα και μπορεί να δημιουργήσει αρνητικά συναισθήματα στο άτομα, αλλά το να μπορεί κάποιος να έχει λίγες στιγμές με τον εαυτό του όχι μόνο είναι απαραίτητο, αλλά του κάνει και καλό.

Είναι εκείνες οι στιγμές που μπορείς να σκεφτείς, να αναπολήσεις το παρελθόν, να ηρεμήσεις, να μην ανησυχείς για την δουλειά, να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να κάνεις μία μικρή ενδοσκόπηση και «αφουγκραστείς» τον εαυτό σου. Οι πιο δημιουργικές στιγμές συμβαίνουν όταν είναι κανείς εντελώς μόνος του. Ο πατέρας μου, με συμβούλευε πάντοτε πως όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πας δυο βήματα πίσω, να κάτσεις λίγο μόνος σου και να σκεφτείς ήρεμα και ψύχραιμα ποιο είναι το επόμενο βήμα σου. Πώς θα μπορούσες να το κάνεις αυτό με το laptop ανοιχτό ή με την οθόνη του κινητού κολλημένη στο πρόσωπό σου; Είναι μερικές στιγμές που έχει την απόλυτη ανάγκη να νιώσεις το κεφάλι σου να αδειάζει εντελώς. Εκείνες τις στιγμές το ίντερνετ το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να σε γεμίσει με άχρηστες εικόνες και πληροφορίες. Ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή.

Πιστεύετε ότι ο Νεύτωνας θα είχε εμπνευστεί το νόμο της Βαρύτητας όταν του έπεσε το μήλο στο κεφάλι κάτω από το δέντρο, αν ήταν με το κινητό στο χέρι; Μάλλον θα το είχε γράψει στο twitter, μαζί με κάποιο πνευματώδες αστείο και #atyxia, στο τέλος. Αντίστοιχα ο Αρχιμήδης θα είχε βγάλει selfie μέσα στην μπανιέρα και δεν θα είχε δώσει καθόλου σημασία στο γεγονός ότι η στάθμη του νερού ανέβηκε.

Αυτό που πάντοτε προσπαθούσαμε να αποφύγουμε, αυτό που όλοι οι άνθρωποι τρέμουν έχει γίνει το πιο πολύτιμο αγαθό. Αυτές οι στιγμές που περνά κανείς με τον εαυτό του είναι σημαντικές και δεν πρέπει να τις σπαταλά γιατί είναι ελάχιστες. Δεν χρωστάτε σε κανέναν την προσοχή σας 24 ώρες το 24ωρο, ούτε οφείλετε να είστε πάντα «συνδεδεμένοι» ώστε να σας βρίσκουν όλοι. Κι εσείς από την πλευρά σας κάντε το δώρο στον εαυτό σας, να κλείσετε για λίγο όλες τις ηλεκτρονικές σας συσκευές και να περάσετε λίγο χρόνο, απλά κοιτώντας το απέραντο και το υπέροχο κενό που απλώνεται μπροστά σας.

Γιατί αν δεν μπορείτε να μείνετε έστω και λίγο μόνοι με τον εαυτό σας, αν δεν μπορείτε να σταθείτε για λίγο ακίνητοι μόνο με τις σκέψεις σας, τότε πώς μπορείτε να περιμένετε από κάποιον άλλον να το κάνει;

   Κατερίνα Νανοπούλου

    Πηγή: huffpost.com

http://antikleidi.com/2015/08/25/monaxia-polutimi/