Διάβασα για έναν συριζαίο Δήμαρχο που παραιτήθηκε από μέλος του κόμματος. Με ανακοίνωση που εξέδωσε, κατανοεί απόλυτα, λέει, τις απειλές και τους εκβιασμούς που ασκήθηκαν από συντριπτικά ισχυρότερες δυνάμεις κατά τη διαπραγμάτευση, αναγνωρίζει τις προσπάθειες που εκπροσωπεί ο Σύριζα για άμβλυνση των συνεπειών στης συμφωνίας, αλλά η συνείδησή του δεν του επιτρέπει κ.τ.λ. κ.τ.λ…

Δεν παραιτείται όμως από Δήμαρχος. Και να μην ανησυχούμε, διότι «θα αγωνισθεί», λέει, από το «μετερίζι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».

Γιατί δεν παραιτείται από Δήμαρχος; Τι περιθώρια θεωρεί πως έχει μέσα στο Μνημόνιο για να κάνει καλά πράγματα ως Δήμαρχος και παραμένει;

Δικαιούμαι να υποθέσω πως, όσα και όποια περιθώρια και αν θεωρεί ότι έχει ο σύντροφος Δήμαρχος, τουλάχιστον τα ίδια, αν όχι περισσότερα, δικαιούται να θεωρεί ότι έχει και ο Αλέξης Τσίπρας. Έτσι δεν είναι; Ή μήπως παραμένει στη θέση του ο σύντροφος Δήμαρχος, μην τυχόν περάσει ο Δήμος σε αντίπαλα χέρια; Άλλο τόσο δεν δικαιούται το ίδιο και ο Αλέξης Τσίπρας. Όχι; Με μεγάλο ενδιαφέρον θα περιμένω την απάντηση του Δημάρχου, μην τυχόν και χωλαίνει κάπου ο συλλογισμός μου.

Αν όμως ο συλλογισμός μου δεν χωλαίνει, ε, όσο να πεις, μια υποχρέωση για απάντηση στα ίδια ερωτήματα βαραίνει κι άλλους κυρίους συντρόφους –όχι μόνο τον σύντροφο Δήμαρχο! Ειδικά εκείνους που, σε αντίθεση με τον σύντροφο Δήμαρχο, ούτε… κατανοούν ούτε… αναγνωρίζουν, αλλά κρατάνε ελόγου τους και αυτοί στο μεταξύ την καρεκλίτσα.

Παιδιά, ωραίος ο φραξιονισμός, ωραίος και ο Αριστερισμός, ωραίες και οι φιλοδοξίες με το αντίστοιχο μεροκάματο, αλλά μήπως να πάψουμε κάποια στιγμή να δουλευόμαστε με όχημα τις συνειδήσεις μας;

http://sotosblog.com/2015/09/14/