Πόσες φορές δέν ἔχουμε ἀνατριχιάσει στό ἄκουσμα τῆς τρομερῆς συνήθειας τῶν Ἀρχαίων Σπαρτιατῶν νά «ξεφορτώνονται» τά ἀσθενῆ καί προβληματικά παιδιά ρίχνοντάς τα στόν φοβερό Καιάδα;

Πόσες φορές, ὅμως, ἔχουμε σκεφθεῖ ὅτι ὁ Καιάδας ἀναβιώνει καί μάλιστα ντυμένος ἀπ’ τό νόμο καί τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου; Βέβαια, δέ λέγεται πλέον Καιάδας μά… ἄμβλωση!

Ἄμβλωση! Ἕνας φόνος πού ὄχι μόνο δέν καταδιώκεται, ἀλλά πολλές φορές προωθεῖται!
Προωθεῖται ἀπό μερικούς γυναικολόγους καί θεωρεῖται προσωπική ὑπόθεση τῆς μητέρας καί μέρος τῶν δικαιωμάτων της! Μά,ἄν ἐπανεξετάσουμε τό ζήτημα μέ τή βοήθεια τῆς θρησκείας μας καί τῆς ἐπιστήμης, θά διαπιστώσουμε πώς στήν πραγματικότητα δέν εἶναι ἔτσι.

Δυστυχῶς, λίγοι γνωρίζουν πώς τό γεγονός ὅτι ἀπό τή στιγμή τῆς σύλληψης τό ἔμβρυο εἶναι ψυχοσωματική ὀντότητα ἀποδεικνύεταιβάσει θρησκείας καί ἐπιστήμης.

Πρόκειται γιά ἕναν διαφορετικό ἄνθρωπο, στή ζωή τοῦ ὁποίου ἡ μέλλουσα μητέρα ἤ κάποιος ἄλλος ἄνθρωπος δέν ἔχει κανένα ἀπολύτως δικαίωμα. Ἄς δοῦμε κάποιες περιπτώσεις ἀπό τήν Ἁγία Γραφή.

Ἀκλόνητα παραδείγματα εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί ὁ Ἰωάννης Πρόδρομος. Ἀπό τίς Συνόδους τῆς Ἐκκλησίας μας καί τούς λόγους τῶν μεγάλων Πατέρων προκύπτει ὅτι ὁ Κύριος μας ἦταν τέλειος στήν ψυχή καί στό σῶμα «ἐξ αὐτῆς τῆς συλλήψεως» ἤ «ἐξ ἄκρας συλλήψεως».

Ἐπίσης,διαβάζουμε στήν Καινή Διαθήκη ὅτι ὅταν ἡ Παναγία μας ἐπισκέφθηκε τήν Ἐλισάβετ, τό κυοφορούμενο αὐτῆς βρέφος, δηλαδή ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, «ἐσκίρτησε» στήν κοιλιά τῆς μητέρας του.

Ἀκόμη, στούς Ψαλμούς τοῦ Δαβίδ διαβάζουμε:«Ἐπί σέ ἐπερρίφην ἐκ μήτρας, ἀπόγαστρός μητρός μου Θεός μου εἶ σύ»(Ψαλμ.κα΄11) καί«Ἐπί σέ ἐπεστηρίχθην ἀπό γαστρός,ἐκ κοιλίας μητρός μου σύ μου εἶ σκεπαστής»(Ψαλμ. ο΄ 6). Ἑπομένως, βάσει θρησκείας τό ἔμβρυο ἐμψυχώνεται τή στιγμή τῆς σύλληψης.

Ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐπιστήμη, πολλοί ἰατροί ἔχουν ἀποδείξει ὅτι τό ἔμβρυο εἶναι ἕνας ξεχωριστός ἄνθρωπος ἀπό τήν ἀρχή.«Πραγματική γέννηση εἶναι ἡ σύλληψη».Αὐτή εἶναι ἡ διακήρυξη 2.000 γυναικολόγων καί εἰδικῶν μαιευτήρων στό Β΄ Ἰατρικό Συνέδριο τοῦ Μονακό.

Ὁ Γάλλος ἰατρός Rene Biot (Ρενέ Μπιό) –χωρίς νά ἔχει σπουδάσει Ὀρθόδοξη θεολογία– λέει:
«Δέν ὑπάρχει μέσον διά νά σημειωθῆ ἡ ὥρα, κατά τήν ὁποίαν ἡ ψυχή θά διήρχετο ἀπό τῆς φυτικῆς ζωῆς μόνης εἰς τήν ζωϊκήν ζωήν εἴτε εἰς τήν διανοητικήν ζωήν. Ἀλλ’ αὐτό ἀκριβῶς γίνεται, διότι ἀπό τοῦ πρώτου λεπτοῦ τῆς ζωῆς εἶναι ἡ ψυχή, ἡ ὁποία δρᾶ μόνη»!

Ἐπιπλέον, ἄς μή ξεχνᾶμε τήν ταινία μέ τίτλο «The Silent Scream» (= Ἡ σιωπηλή κραυγή), ἡ ὁποία ἀποτελεῖ κινηματογράφηση ἀμβλώσεως ἐμβρύου 12 ἑβδομάδων. Τήν ταινία ἐπιμελεῖται ὁ Dr. Bernand Nathanson (Δρ.Μπέρναντ Νάθανσον) καί δείχνει πώς τό ἔμβρυοἀντιδρᾶ ὅπως κάθε φυσιολογικός ἄνθρωπος πού ἀπειλεῖται.
Ὅμως, μετά ἀπό αὐτά, πολλά ἐρωτήματα δημιουργοῦνται. Πρῶτα ἀπό ὅλα σκεφτόμαστε τήν ὑγεία. Τί γίνεται ὅταν ἡ κύηση δημιουργεῖπροβλήματα στήν ὑγεία τῆς μητέρας;

Ἤ τί μποροῦμε νά κάνουμε ὅταν τό ἔμβρυο πάσχει ἀπό μιά σοβαρή ἀσθένεια ἤ ἕνα σύνδρομο πού θά προκαλέσει μιά βασανιστική ζωή γιά τό ἴδιο καί τούς γύρω του;

Ἡ ἀπάντηση στό πρῶτο ἐρώτημα εἶναι ὅλα αὐτά τά παραδείγματα γυναικῶν πού βρέθηκαν σέ τέτοια κατάσταση καί ὅμως δέν ἔγιναν δολοφόνοι, παρά τίς συστάσεις τῶν περισσοτέρων.

Ἀντίθετα, ἔζησαν καί χάρηκαν τά παιδιά τους. Ἀκόμα καί στήν περίπτωση πού δέν κατάφεραν νά ζήσουν, χαρακτηρίστηκαν ὡς ΗΡΩΙΔΕΣ καί κέρδισαν μιά θέση στόν Παράδεισο καί στίς καρδιές ὅλων μας.

Στήν περίπτωση πού κάποιο σύνδρομο ἤ ἄλλη ἀσθένεια δέν ὑπόσχεται μιά φυσιολογική ζωή στόν κυοφορούμενο ἄνθρωπο, ποιός μᾶς δίνει τό δικαίωμα νά ἀποφασίσουμε γι’ αὐτόν;

Εὔκολα σκέφτεται κάποιος: «Μά σίγουρα δέ θά θέλει νά ζήσει ἔτσι». Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἐπίσης εὔκολη. Γιά νά ἐπιτρέψει ὁ Θεός κάτι τέτοιο, ἔχει τό σχέδιό Του, τό ὁποῖο μόνο καλά ἀποτελέσματα ἔχει γιά τόν καθένα ἀφοῦ «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν»(Α΄ Ἰωάν.δ, 8).

Τά σύνδρομα καί οἱ ἀσθένειες δέν καθιστοῦν κάποιον λιγότερο ἄνθρωπο. Ἄλλωστε, ὅπως ἔχει εἰπωθεῖ ἀπό τόν γέροντα Παΐσιο, τάπαιδιά πού γεννιοῦνται ἀσθενῆ εἶναι ἐπίγειοι ἄγγελοι καί εἶναι ἀπό τώρα πολίτες τοῦ οὐρανοῦ.

Οἱ γονεῖς τους, σηκώνοντας αὐτό τό βαρύ Σταυρό καί ἀντιμετωπίζοντας τό θέμα μέ ὑπομονή, ἀποκτοῦν πνευματικό μισθό. Χαρακτηριστικό εἶναι καί τό πρόβλημα πού ἔθεσε ἕνας καθηγητής τοῦ τμήματος τῆς ἱστορίας τῆς ἰατρικῆς στό πανεπιστήμιο τῆς Καλιφόρνια στίς ΗΠΑ, στούς μελλοντικούς ἰατρούς.

Τούς ρώτησε ἐάν ἕνα ζεῦγος, στό ὁποῖο ὁ πατέρας εἶναι συφιλιδικός, ἡ μητέρα φυματική, τό πρῶτο παιδί νεκρό, τό δεύτερο τυφλό, τό τρίτοκωφάλαλο καί τό τέταρτο φυματικό, ἔπρεπε νά προχωρήσει σέ ἔκτρωση τοῦ πέμπτου κυοφορούμενου παιδιοῦ.

Ἡ πλειοψηφία τῶν φοιτητῶν ἀπάντησε θετικά καί ὁ καθηγητής ἀποκρίθηκε:

«Συγχαρητήρια! Μόλις δολοφονήσατε τόν Μπετόβεν!».

Ἐπίσης, δέν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις στίς ὁποῖες τό ἔμβρυο, παρά τίς διαγνώσεις τῶν ἰατρῶν, γεννήθηκε ὑγιές μέ τήν παρέμβαση τοῦ Θεοῦ.

Ἕνα ἄλλο ἐρώτημα εἶναι τί γίνεται ὅταν ἡ γυναίκα ἀδυνατεῖ νά μεγαλώσει τό παιδί εἴτε γιά οἰκονομικούς λόγους, εἴτε λόγω τοῦ νεαροῦ τῆς ἡλικίας της, εἴτε λόγω μιᾶς κακοποίησης μέ ἀποτέλεσμα τήν κύηση.

Τό ἔμβρυο δέν εὐθύνεται γιά τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά. Ἐάν δέν ὑπάρχει ἡ κατάλληλη ὑποστήριξη ἀπό τό περιβάλλον τῆς μητέρας, τότε τό παιδί μπορεῖ νά μεγαλώσει στούς κόλπους κάποιου ἀπό τούς ὀργανισμούς πού ἀγκαλιάζουν τά παιδιά αὐτά.

Ἐν κατακλείδι, ἡ ἄμβλωση εἶναι φόνος μέ θρησκευτική καί ἐπιστημονική ἀπόδειξη. Ὁ Θεός γνωρίζει γιατί ἐπιτρέπει τή σύλληψηἑνός ἐμβρύου καί οἱ ἄνθρωποι καλύτερα νά μήν ἀντιτασσόμαστε στόθέλημά Του.

Τό ἔμβρυο ἀποτελεῖ ξεχωριστή ψυχοσωματική ὀντότητα ἐξ ἀρχῆς.

Ἄς θυμηθοῦμε τά λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ: «Ἅμα δέ τό σῶμα καί ἡ ψυχή πέπλασται· οὐ τό μέν πρότερον, τό δέ ὕστερον».Δηλαδή, ἡ ψυχή καί τό σῶμα δημιουργοῦνται συγχρόνως. Ὁ Θεός τιμᾶ τόν ἄνθρωπο κάνοντάς τον συνδημιουργό.

Ὁ ἄνθρωπος γιατί πετᾶ τό δῶρο αὐτό τοῦ Θεοῦ;

Α.Α., μαθήτρια Λυκείου

http://feedproxy.google.com/~r/blogspot/oxafies/~3/TvY8Y0M16MY/blog-post_825.html