Ο Μηνάς Χατζησάββας υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός. Υπήρξε κύριος, τόσο στην δημόσια όσο και στην ιδιωτική του ζωή. Κύριος. Με «Κ» κεφαλαίο.

Στην τελετή αποχαιρετισμού από τους φίλους, τους συναδέλφους και τους συγγενείς του Μηνά Χατζησάββα, οι δικοί του άνθρωποι αναφέρθηκαν στην περιπέτεια ακόμα και να τους αποδοθεί η σορός του, αφού αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί όταν κάποιος «ξεφεύγει» και δεν υπάγεται στις «εγκεκριμένες» από την Πολιτεία σχέσεις και συμβάσεις που η ίδια αναγνωρίζει.

Τα λόγια του συντρόφου του Χατζησάββα περιέγραψαν, στην ουσία, την διαχρονική υποκρισία της Πολιτείας η οποία μετατρέπεται σε απανθρωπιά απέναντι σε όσους δεν εμπίπτουν στις «προδιαγραφές» της:

Ο αποχαιρετισμός αυτός έδωσε την αφορμή τόσο στους «Αρίους» της φυλής των χιτλεροειδών όσο και σε ορισμένους σεσημασμένους της κυριλέ μαυρίλας να προχωρήσουν και σε απροσχημάτιστη, πια, επίδειξη της παλιανθρωπιάς τους (σσ: το είδος της παλιανθρωπιάς στο οποίο αναφερόμαστε μπορεί ο καθένας να την εντοπίσει στο διαδίκτυο καθώς – το ξεκαθαρίζουμε – η στήλη δεν εννοεί να αναπαραγάγει την βρωμιά της).

Από την μια, λοιπόν, έχουμε την Πολιτεία, που αρνείται ουσιαστικά το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να έχει όποια σεξουαλική προτίμηση θέλει και αυτό να γίνεται σεβαστό.

Που θέτει προσκόμματα στους ανθρώπους να διαχειριστούν όπως εκείνοι επιθυμούν το ίδιο τους το σώμα μετά τον θάνατό τους αφού το δικαίωμα της αποτέφρωσης, αν και νομοθετημένο, έχει παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες από το Κράτος σε συνεργασία με την Εκκλησία).

Και από την άλλη, σε ρόλο αμύντορα αυτής της Πολιτείας, σε ρόλο σημαιοφόρων ενός κοινωνικού κατιμά που απαρτίζεται από κάθε λογής μυξοπαρθένες του ιησουιτισμού, είδαμε να πρωταγωνιστεί μια συνάθροιση των πρωτοκλασάτων της χυδαιότητας: Φασίστες, νεοναζί, ακροδεξιοί και λοιποί «άντρακλες».

Είναι οι ίδιοι που γρονθοκοπούν γυναίκες σε τηλεοπτικά πλατό, που μαχαιρώνουν τις νύχτες μετανάστες, που στήνουν «καρτέρι» σε κομμουνιστές, που δολοφονούν αντιφασίστες, που για όσους πρόσφυγες δεν πνίγονται στο Αιγαίο φιλοδοξούν να στηθούν «αποτεφρωτήρια» στη Μακρόνησο…

Αυτοί και όσοι σαλιαρίζουν μαζί τους, με αφορμή την απώλεια του Μηνά Χατζησάββα, έφεραν ξανά στην επιφάνεια τη διαρκή απειλή που κυκλοφορεί σαν δηλητηριώδες φίδι ανάμεσά μας, αλλά και την ευθύνη του καθενός απέναντι σε αυτή την απειλή.

  Την είχε διατυπώσει ένας γενναίος Γερμανός λουθηρανός πάστορας, ο Μάρτιν Νίμελερ.

  Τα λόγια του έχουν παραφρασθεί χιλιάδες φορές. Το πνεύμα τους, όμως, είναι αυτό:

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.

    Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.

    Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.

    Όταν φυλάκιζαν ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος.

    Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν καθολικός.

    Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2015/12/blog-post_65.html