Τη μορφή ενός μανιφέστου κατά της ακολουθούμενης μέχρι σήμερα οικονομικής πολιτικής, στην περίοδο της κρίσης, η οποία έχει σοβαρές και εμφανέστατες επιπτώσεις σε βάρος των πολιτών, παίρνει η φετινή εγκύκλιος του μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαου, με αφορμή τις γιορτές των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους.


     style="display:inline-block;width:250px;height:250px"
     data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
     data-ad-slot="5336220628">

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το εκκλησιαστικό μανιφέστο εκπλήσσει ευχάριστα όταν το διαβάζει κανείς και μάλιστα σε μια περίοδο που κυριαρχούν οι φανατικές και υστερικές φωνές από την πλευρά ορισμένων της Ιεραρχίας, με απίστευτους χαρακτηρισμούς και προτροπές που εμπίπτουν στον ποινικό νόμο.

Οι διαπιστώσεις του για τις ευθύνες και της πολιτείας – και κατ’επέκταση όλων των κυβερνήσεων που είχαν στα χέρια τους το τιμόνι της χώρας – και της Εκκλησίας, η κριτική του για την ταύτισή της με το κράτος, οι αναφορές του στις ευθύνες των Ευρωπαίων εταίρων, αλλά και η κριτική του προς τον ίδιο τον λαό για την παθητική στάση του, όπως επίσης οι προτροπές του για αντίσταση και κινητοποίηση κατά της εξοντωτικής λιτότητας δείχνουν τον χαρακτήρα που έχει αυτή η εγκύκλιος, στην οποία και δηλώνει με έμφαση τη στήριξη της Εκκλησίας.

Ο εμπνευσμένος ιεράρχης αφήνει να εννοηθεί ότι αυτή η εγκύκλιος είναι επηρεασμένη από μηνύματα πολιτών που ζητούν παρέμβαση της Εκκλησίας και συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και το δράμα τους. Πρόκειται, δηλαδή, για απελπισμένα μηνύματα πολιτών που διατυπώνονται – όπως αναφέρει στην εγκύκλιό του – «μέσα σε μια κατάσταση γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, τις σπασμωδικές αποφάσεις των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπειά μας»

Οι δύο φοβερές λέξεις Περιγράφοντας μάλιστα την οικονομική κατάσταση, σημειώνει ότι «οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους φτωχούς. Φτάσαμε, αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό, το σπίτι και τις ανάγκες μας, ό,τι ξοδεύουμε να πηγαίνει σε δύο φοβερές λέξεις: σε φόρους και σε χρέη».

Αναφερόμενος μάλιστα στην αντίδραση που πρέπει να έχουν οι πολίτες, σημειώνει με έμφαση ότι πρέπει «να το φωνάξουμε στα αυτιά των αρμοδίων: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρείτε άλλες λύσεις. Ίσως πιο δύσκολες, αλλά πιο αποδοτικές, πιο έξυπνες και σίγουρα πιο ανθρώπινες». Να αλλάξουμε το μέλλον «Ήλθε η ώρα για τον ξεσηκωμό» γράφει ο μητροπολίτης «η ώρα που πρέπει ο λαός να δείξει τη δύναμή του και να κάνει γνωστά τα όριά του. Ήλθε η ώρα όλοι μαζί να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας. Όσο παραμένουμε αδρανείς, όσο μένουμε υποτελείς σε εσφαλμένες ή αβάσταχτες επιλογές, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας. Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε.

Δεν θα υπάρχει συνέχεια! Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Και επειδή δεν θα τα αλλάξουν κάποιοι άλλοι, πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι όλοι. Κανείς δεν περισσεύει. Όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς ανθρώπους, κυρίως νέους. Όχι από συμβιβασμένους ούτε από αγανακτισμένους, αλλά από υγιώς επαναστατημένους. Όλοι μαζί και πρέπει και μπορούμε και επιβάλλεται να αλλάξουμε με δική μας πρωτοβουλία το μέλλον μας. Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα. Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα».

Αυτοκριτική

Στη συνέχεια αναφέρεται στις ευθύνες της Εκκλησίας και στον εναγκαλισμό της με το κράτος, σημειώνοντας μάλιστα ότι «μας κάνανε κομμάτι του καταρρέοντος κρατικού συστήματος» και γι’ αυτό «τραυματίσθηκε η βαθειά σχέση μας με τον λαό». Όμως τώρα επειγόμαστε για λύσεις, γράφει. «Λύσεις όμως που δεν πατάνε τον λαό, αλλά ανασταίνουν την τιμή του. Ήρθε η ώρα που θα πρέπει όσοι παίρνουν αποφάσεις να καταλάβουν τι συμβαίνει στα σπίτια, στους δρόμους, στα μαγαζιά και στην καθημερινότητα. Τι συμβαίνει στις ψυχές μας. Αυτό δεν θα το μάθουν από την τρόικα ούτε από τις μεταξύ τους διαβουλεύσεις.

Θα το μάθουν από τον λαό. Πρέπει τη φωνή μας να την ακούσουν. Δεν γίνεται αλλιώς». Τέλος, αναφερόμενος στα Μεσόγεια και τη Λαυρεωτική, τονίζει ότι «τον τελευταίο όμως καιρό όλο και πληθαίνουν αυτοί που με απόγνωση στρέφονται στην Εκκλησία ή όπου βρουν και εκλιπαρούν για συμπαράσταση και βοήθεια. Πολλοί έχουν λυγίσει, έχουν οικονομικά γονατίσει. Δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Έχασαν τον ύπνο τους. Έχουν ιδιοκτησίες, αλλά δεν έχουν χρήματα. Αυτοί πώς θα πληρώσουν; Πού να τα βρουν; Θα τους πάρουν το σπίτι; Θα τους κόψουν το ρεύμα;

(…) Ό,τι και να συμβεί, η τοπική Εκκλησία μας θα δώσει τα πάντα για να σταθεί στο πλευρό σας. Αν σε έναν κόψουν το ρεύμα, εμείς θα το κόψουμε σε όλους τους ναούς. Θα κάνουμε γάμους με κεριά στα χέρια και λειτουργίες με δάκρυα στα μάτια. Με κανέναν τρόπο δεν θα δ ε χ θ ο ύ μ ε , τη στιγμή που νοικοκυριά είναι βυθισμένα στο σκοτάδι, οι ναοί να λειτουργούν με αναμμένους τους πολυελαίους».

http://www.topontiki.gr/article/153952/manifesto-enos-ierarhi-o-mitropolitis-mesogaias-kalei-se-xesikomo