ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΕΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Σκηνικό Νοεμβρίου 2011 προδιαγράφεται στην χώρα με τις ευλογίες των δανειστών: Δηλαδή πίεση για παραίτηση του πρωθυπουργού Α.Τσίπρα και του διορισμού νέου τεχνοκράτη πρωθυπουργού τύπου Λουκά Παπαδήμου και τον σχηματισμό μιας οικουμενικής κυβέρνησης πλην του Λαϊκού Συνδέσμου, του ΚΚΕ και της Ένωσης Κεντρώων τους οποίους η ΝΔ δεν θέλει να συμμετάσχουν σε ένα κυβερνητικό σχήμα.
Αυτό είναι κάτι το οποίο προσπαθεί να αποφύγει με κάθε τρόπο η κυβέρνηση αφού ξέρει ότι μπορεί αν της συμβεί ότι έγινε και στο ΠΑΣΟΚ το 2012.

Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος για τον οποίο «απειλεί» με εκλογές παρά τις υποτιθέμενες διαψεύσεις.

Σημειώνεται βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ακόμα εθισμένος με την εξουσία σε μεγάλο βαθμό οπότε εάν διακριβωθεί ότι έχει μετατραπεί σε «ταχυδρόμο» των αντιλαϊκών μέτρων και σνεχίζεται η πίεση από τους δανειστές να προχωρήσει σε παραίτηση κυβέρνησης.

Μια κίνηση μέσα σε ένα ευρύτερο πολιτικό σχεδιασμό που θα περιλαμβάνει και το «κάψιμο» του νέου προέδρου της ΝΔ ο οποίος φυσικά ούτε αυτός θα είναι έτοιμος να αναλάβει τα μνημονιακά «βάρη».

Παρά την εκλογολογία και την εκλογική ετοιμότητα στην οποία έχουν ήδη τεθεί όλες οι πολιτικές παρατάξει κανείς δεν θέλει εκλογές στην χώρα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις θέλει γιατί πιθανότατα θα τις χάσει πριν προλάβει να δρέψει τους όποιους «καρπούς» από την βλετίωση των οικονομικών δεικτών στο τέλος του έτους αντίθετα στην συνείδηση των ψηφοφόρων θα έχει μείνει μόνο η πικρία ότι πέρασε τα χειρότερα και πιο αιματηρά μέτρα που κατάφερε να νομοθετήσει ποτέ, μια κυβέρνηση.

Αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ δεν το θέλουν διότι θα «τελειώσει» και το πολιτικό τους μέλλον ως παράταξη. Συνεπώς οι εκλογές, εάν συνεχιστούν οι πιέσεις για πάραδοση της εξουσίας σε ένα οικουμενικό σχήμα, είναι μια εναλλακτική, όχι μεν ευχάριστη για την κυβέρνηση, αλλά όμως και καθόλου ευχάριστη και για τους πολιτικούς αντιπάλους.

Εάν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέξει τις εκλογές θα το κάνει πριν περάσει όλα τα «αιματηρά» ν/σ του ασφαλιστικού,του φορολογικού και του εργασιακού, ώστε μετά βεβαιότητος να αφήσουν όλες τις «καυτές πατάτες» στον Κ.Μητσοτάκη.

Η ΝΔ δεν θέλει με τίποτα τώρα εκλογές αν και πιθανότατα θα τις κέρδιζε διότι αυτή την στιγμή η νίκη θα ήταν μια «κατάρα», καθώς όλα τα δύσκολα μέτρα θα έπρεπε να τα περάσει ο Κ.Μητσοτάκης, και θα «καίγονταν» στην συνείδηση των πολιτών για τον ίδιο λόγο που «κάηκε» και ο Α.Τσίπρας.

Οι ίδιοι άνθρωποι που διαδηλώνουν τώρα και ακόμα περσσότεροι θα διαδηλώσουν εκ νέου κατά του Κ.Μητσοτάκη εάν πέσει σε αυτόν το «βάρος» να περάσει τα επίμαχα ν/σ.

Συν τοις άλλοις σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση όλα δείχνουν ότι ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι θα «εξαερώνονταν» ενώ δεν είναι και σίγουρο ότι η Ένωση Κεντρώων θα έμπαινε και πάλι στην Βουλή καθώς ο Κ.Μητσοτάκης «τραβάει» ψηφοφόρους από το Κέντρο.

ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι δεν θέλουν εκλογές για λόγους επιβίωσης, ενώ η ΕΚ θα προτιμούσε και αυτή να μην γίνουν όχι τουλάχιστον πριν «σφραγίσει» την δεξαμενή της από την «κεντρώα» εισβολή στο χώρο της του Κ.Μητσοτάκη.

ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι φοβούνται ότι τα ποσοστά τους θα «στραγγίξουν» προς όφελος της ΝΔ του Κ.Μητσοτάκη, ο οποίος, όπως προείπαμε, «ξορκίζει» το ενδεχόμενο των εκλογών.

Άρα λοιπόν οι πιθανοί «εταίροι» σε ένα κυβερνητικό σχήμα λιγοστεύουν επικίνδυνα.

Αυτό που επιζητούν (συνολικά η αντιπολίτευση, πλην Λαϊκού Συνδέσμου και ΚΚΕ που δεν τους αφορά γενικά το ενδεχόμενο συμμεχοχής) είναι μια «οικουμενική» κυβέρνηση με πρωθυπουργό έναν «ουδέτερο».

«Ουδέτερο» που να μην τον ενδιαφέρει η πολιτική καριέρα και η υστεροφημία του, απλά θα εκτελέσει την αποστολή του και θα μπει στο πολιτικό «χρονοντουλαπο».

Η ΝΔ θεωρεί ότι έτσι θα πετύχει αυτό που συνέβη το 2011-2012: «Βελούδινη» ανατροπή της κυβέρνησης, οικουμενική και εν τέλει εκλογές που θα την αναδείξουν ως νικήτρια, αφού το κόμμα έχει προλάβει να ανασυνταχθεί.

Για την ακρίβεια προσδοκά σε μια οικουμενική κυβέρνηση διάρκειας 18 μηνών η οποια όχι μόνο θα νομοθετήσει τα σκληρά μέτρα αλλά κυρίως θα τα εφαρμόσει, και έτσι θα παραδώσει την εξουσία σε μια μελλοντική κυβέρνηση Κ.Μητσοτάκη χωρίς «εκκρεμότητες».

Δηλαδή αναζητούνται αυτοί που θα «καθαρίσουν» την «μπουγάδα» και θα την «απλώσουν».

Η κυβέρνηση το γνωρίζει αυτό και γι’αυτό τους «παίζει» με το φόβητρο των εκλογών επιχειρώντας να τους αναγκάσει να της δώσουν τις απαραίτητες «ανάσες» ώστε μετά τα σκληρά μέτρα και το κλείσιμο της αξιολόγησης να πετύχει την περιβόητη ελάφρυνση χρέους με βάση την οποία θα επιδιωχθεί η αναθέρμανση της οικονομίας.

Την οικουμενική κυβέρνηση την θέλουν και οι δανειστές οι οποίοι σκοίμως γι’αυτό τον λόγο δεν κλείνουν την αξιολόγηση, καθώς αμέσως μετά ακολουθεί η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους.

Δεν θέλουν αυτές τις σημαντικές για την ελληνική οικονομία εξελίξεις να τις «γευτεί» ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι απαράιτητο για αυτούς να βρίσκεται στην εξουσία ένα άλλο κυβερνητικό σχήμα. Δεν θέλουν όμως να είναι ο Κ.Μητσοτάκης στην πρωθυπουργία για να μην τον «κάψουν» καθώς σε αυτόν προσδοκούν να βρουν τον ιδανικό συνομιλητή στα επόμενα χρόνια.

Εν ολίγοις, αντιπολίτευση και δανειστές θέλουν: Ο ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλλει τα σκληρότερα μέτρα που εφαρμόστηκαν ποτέ στην χώρα, να γευτεί μέχρι τέλους τις αρνητικές συνέπειές τους και προπάντων να μην προλάβει να πιστωθεί την μετέπειτα ανάπτυξη που νομοτελειακά θα έρθει, λόγω της μείωσης των εξόδων για τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας και των νοικοκυριών και της αύξησης των εσόδων από τον τουρισμό.

Θέλουν επομένως άμεση πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αφού κάνει την «βρώμικη» δουλειά και την δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης που θα εφαρμόσει τα νέα μέτρα.   Στην συνέχεια ο δρόμος θα είναι ανοιχτός για τον Κ.Μητοτάκη για να δρέψει αυτός την βελτίωση των οικονομικών δεικτών ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει απαξιωθεί πλήρως στην συνείδηση των πολιτών.

Η κυβέρνηση πάλι θέλει να περάσει τα σκληρά ν/σ του ασφαλιστικού, του φορολογικού και του εργασιακού για να μπορέσει να κλείσει την πολυπόθητη αξιολόγηση και αφού καταφέρει να πετύχει την ελάφρυνση του χρέους τότε να «γευτεί» αυτός την βελτίωση της οικονομικής ατάστασης που στη συνείδηση των πολιτών την πιστώνεται πάντοτε η κυβερνώσα παράταξη.

Θέλει να παραμείνει στην εξουσία αρκετά ώστε να προλάβει να δει το «φως» στην άκρη του «τούνελ» μαζί με τους Έλληνες πολίτες

Δεν είναι όμως στην φύση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του πρωθυπουργού να κάνουν το «χατήρι» των δανειστών και να συναινέσουν στην δημιουργία μιας οικουμενικής κυβέρνησης και είναι αποφασισμένοι να τα «τινάξουν» όλα στον αέρα με εκλογές. Έχει δημιουργηθεί μια πολύ δύσκολη πολιτική εξίσωση η οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα λυθεί τις επόμενες ημέρες.

Το Μνημόνιο δεν τελειώνει σε τρία χρόνια αλλά μετά την παρέλευση πολλών… δεκαετιών και όποιος και αν είναι στην εξουσία θα το πληρώσει εξ’ολοκλήρου ο ελληνικός λαός.

pronews.gr