Σήμερα είχα σκοπό να γράψω λίγα πράγματα για την περίφημη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας σχετικά με την αντιμετώπιση του προσφυγικού, δηλαδή την ανακοπή των προσφυγικών ροών.

Τελικά, ήρθαν οι επιθέσεις στις Βρυξέλλες που δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να βάλουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στην εν λόγω συμφωνία.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες κοιμούνται και το ISIS δουλεύει για λογαριασμό τους. Τους δικαιώνει.

Τι πιο ταιριαστό από δεκάδες νεκρούς και τραυματίες στην καρδιά της Ευρώπης – και μάλιστα στο ασφαλέστερο όλων των αεροδρομίων – λίγες μέρες μετά την απόφαση να κλείσει κι επισήμως ο βαλκανικός δρόμος.

Οι σημερινές επιθέσεις ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Βέβαια, από μια άλλη ανάγνωση, οι σημερινές επιθέσεις έρχονται να καταρρίψουν κάθε πρακτική απομόνωσης των κρατών. Σύνορα έκλεισαν, φράχτες υψώθηκαν, στρατοί βγήκαν στους δρόμους αλλά αυτά σε τίποτα δεν εμπόδισαν τους τρομοκράτες.

Οι μόνοι που εμποδίζονται είναι οι πρόσφυγες. Tα μοναδικά δικαιώματα που καταπατώνται είναι τα δικά τους.

Και τα μοναδικά θύματα του πολέμου είναι αθώοι, είτε αυτοί είναι Βέλγοι, είτε Γάλλοι, είτε Σύριοι, είτε Αφγανοί.

To κακό με τον πόλεμο είναι ότι δεν γνωρίζει από ρατσισμό. Θα σε βρει όποιος κι αν είσαι. Και θα σε λιανίσει.

Από το πρωί παίζουν βίντεο με Βρυξελλιώτες να τρέχουν πανικόβλητοι. Γιατί τρέχουν; Γιατί δεν κάθονται στα μετρό και τα αεροδρόμια να πολεμήσουν;

Μήπως είναι κι αυτοί ριψασπίδες σαν εκείνους που κλείνουν έξω από τα σύνορά τους;

Ή μήπως είμαστε όλοι άνθρωποι, είμαστε όλοι μαζί, ένα και το αυτό, Ευρωπαίοι και πρόσφυγες, μικρά πιόνια στη σκακιέρα των «μεγάλων»;

Παρακαλουθώ με θλίψη σοβαρούς κατά τα άλλα ανθρώπους να μιλάνε για την τελική επικράτηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας και των ευρωπαϊκών αξιών. Έναντι τίνος; Ούτε οι ίδιοι πια δεν ξέρουν.

Θέλουν οπωσδήποτε να δημιουργήσουν έναν εχθρό για να τον νικήσουν. Μόνο που η νίκη τους δεν θα φέρει κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Γιατί ο εχθρός είναι παντού πια.

Και δεν θα φτιάξουν ποτέ όλα. Γιατί ποτέ δεν έφτιαξαν. Γιατί ποτέ το σκοτάδι δεν έφυγε με σκοτάδι κι έτσι η ιστορία της ανθρωπότητας γράφεται με αίμα. Αθώων.

Η μεγαλύτερη κατάκτηση της Ευρώπης, η διατήρηση της επίπλαστης αυτής ειρήνης επί 70 συναπτά έτη – εις βάρος άλλων φυσικά – καταρρέει σαν τραπουλόχαρτο. Τα θεμέλιά της αποδείχτηκαν σάπια.

Έχουμε την ατυχία – ή την τύχη – να ζούμε μια μεγάλη αλλαγή, από τις σπάνιες. Είμαστε ακόμα στην αρχή της και ίσως δεν προλάβουμε να δούμε το τέλος της.

Είναι όμως πολύ πιθανό να ζήσουμε το τέλος της Ευρώπης, σαν Ένωση. Το ζούμε ήδη.

Πώς θα σταματήσουμε την τρομοκρατία;

Ο Noam Chomsky το έχει θέσει πολύ απλά: Να σταματήσουμε να είμαστε μέρος της.

(Ανήθικο δίδαγμα: Συλλυπητήρια στους συγγενείς των θυμάτων κάθε πολέμου. Συλλυπητήρια σε όλους μας.)

(Ανήθικο δίδαγμα no.2: Η συγκλονιστική, κατά τη γνώμη μου, φωτογραφία είναι από την Ειδομένη. Κι επειδή έχω διαβάσει άπειρες μαλακίες: Δεν απολογείται το παιδί. Λύπη και συμπαράσταση εκφράζει. Τι στο διάολο; Στο ίδιο φροντιστήριο με τον Τσίπρα πήγαν όλοι οι Έλληνες αγγλικά;)

http://thethreemooges.blogspot.com/2016/03/to-kerasaki-stin-tourta.html