ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αυτό είναι η Αριστερά, πατέρα;
«Δυστυχώς η ελληνική Αριστερά συνετρίβη». Κεν Λόουτς, Βρετανός σκηνοθέτης, παλαίμαχος τροτσκιστής. Δεν συνετρίβη η ελληνική Αριστερά, προδόθηκε. Και μαζί με την Αριστερά προδόθηκε και η Ελλάδα. Καθώς και οι Ελληνες, που για τη σωτηρία της πατρίδας εμπιστεύθηκαν την Αριστερά.

Η Αριστερά που προδόθηκε, προδόθηκε απ’ την Αριστερά που γονάτισε. Και η μόνη σχέση που έχουν πλέον με την Αριστερά αυτοί που γονάτισαν είναι να τη διασύρουν.

Αυτός ο διασυρμός της Αριστεράς σήμερα είναι θανάσιμος για την Ελλάδα (και ωφέλιμος για την ευρωπαϊκή αντίδραση στο σύνολό της). Διότι εξομοιώνει την Αριστερά με όλες εκείνες τις δυνάμεις που ασκούν νεοφιλελεύθερη πολιτική και ταυτοχρόνως αποστερεί απ’ τους πολίτες τις ελπίδες τους. Απορφανίζει

όλους εκείνους που ως τώρα (ακόμα και τους δεξιούς) αισθάνονταν την Αριστερά ως υπερασπιστή και πρόμαχο. Αν η Αριστερά δεν μπορεί, τότε ποιος μπορεί; Και κυρίως ποιος θα μπορέσει; Διότι οι άνθρωποι δεν αισθάνονται απογοητευμένοι από την Αριστερά για τρέχοντα, αλλά και απελπισμένοι για τα μέλλοντα. Η έκφραση «η Αριστερά θα κάνει να σηκώσει κεφάλι 50 χρόνια» (πιθανώς και η πατρίδα) είναι πλέον ευρέως διαδεδομένη.

Βεβαίως, το ερώτημα αν αυτή η πολιτική που ασκείται είναι αριστερή, ελάχιστα απασχολεί τους καταστρεφόμενους Ελληνες κι ακόμα λιγότερο τους απασχολεί η επίγνωση ότι η πολιτική που ασκεί αυτή η Αριστερά είναι μια δεξιά πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Και το αποτέλεσμα είναι οι περικοπές, η υπερφορολόγηση, η αθέτηση των υποσχέσεων, το δούλεμα, οι κόφτες, η υποτέλεια, ο εξευτελισμός της πατρίδας κι όλες οι υπόλοιπες Δέκα Πληγές του Φαραώ που για μας αποτελούν τις Δέκα Εντολές της Τρόικας.

Ο κ. Τσίπρας διασύρει σήμερα την Αριστερά συστηματικώς. Εν πρώτοις δήλωσε ότι είναι ανίκανη, «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς». Στη συνέχεια απεκδύθηκε κάθε αριστερή πολιτική, ενώ ταυτοχρόνως συνέχισε να δουλεύει τον κοσμάκη με την προοπτική των ισοδύναμων και των παράλληλων μέτρων-γεμιστών με τη ρίγανη. Τώρα ο

κ. Τσίπρας απεκδύεται τις αυταπάτες του, στην πραγματικότητα ενοχοποιώντας όσους τον πίστεψαν. Τους οποίους κατηγορεί κι από πάνω ως συνενόχους (όταν λέει ότι δεν μας… έκρυψε… τίποτα), για να προχωρήσει ένα ακόμα βήμα στην ηθική εξαχρείωση: τη διακήρυξη του τέλους των δεινών. Χωρίς να αλλάξει τίποτα, ο κ. Τσίπρας τα άλλαξε όλα. Στην πραγματικότητα ο κ. Τσίπρας ενσωμάτωσε στο σύστημα την Αριστερά που τον ακολουθεί. Την άγει στην προοπτική και στον δρόμο που χάραξαν ο κ. Χριστοδουλάκης, ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο κ. Χαρδούβελης, ο κ. Κουβέλης κι άλλοι, μερικών εκ των οποίων η άφιξη στην επόμενη κυβέρνηση Τσίπρα είναι αναμενόμενη. Διότι, καθώς όλοι ξέρουμε, στις προηγούμενες εκλογές το νέο συνέτριψε το παλιό.

Το ενδιαφέρον είναι ότι όσον ο κ. Τσίπρας δεν μιλάει πλέον για Αριστερά, τόσον αριστερολογούν στα πάνελ οι Συριζαίοι που τη διασύρουν. Πλην εξαιρέσεων, που είναι το ίδιο κυνικοί και πονηροί όσο η ηγετική τους ομάδα, οι υπόλοιποι επιμένουν να αοριστολογούν και να αριστερολογούν σαν φτωχοδιάβολοι του έσχατου πτωχοπροδρομισμού.

Ο κ. Τσίπρας είναι πλέον το χαϊδεμένο παιδί των «θεσμών» και τα λεφτά που πρόκειται να ρίξουν στο Προτεκτοράτο οι Επικυρίαρχοι, έρχονται για να τα φάνε εκείνοι που συνήθως τα έτρωγαν (πλην ενός, άντε δύο) συν κάτι καινούργιοι και νεόκοποι, που θα υποστηρίζουν τη νέα εξουσία. Ο κ. Τσίπρας χρησιμοποίησε την Αριστερά ως όχημα ανακατανομής της πολιτικής ισχύος και σχετικής αναδιανομής του πλούτου. Πλην ενός, όλοι οι εχθροί του κ. Τσίπρα, τώρα τον υποστηρίζουν. Προφανώς έγιναν κι αυτοί αριστεροί. Οι παλιοί αριστεροί που ακόμα χρησιμοποιεί η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι στυμμένες λεμονόκουπες. Ενδιαφέροντες, τέλος, είναι οι νέοι συνοδοιπόροι του αρχηγού, προερχόμενοι όλοι από την ανακύκλωση του δικομματικού μονοκομματισμού και της διαπλοκής. Συν οι «τριανταπεντάρηδες» του κόμματος, παιδιά οι περισσότεροι του αποδομητικού σωλήνα, μια

μικροστρατιά χίπστερ, εθνομηδενιστών, της ελαφροαριστεράς μουσικής και των νόμων της Αγοράς – την οποίαν σπεύδουν να υπηρετήσουν με ζήλο τελώνη και γιάπη.

Δεν συνετρίβη η Αριστερά στην Ελλάδα, προδόθηκε. Κι έτσι σήμερα έχουμε το σώμα της κομμένο στα δύο. Στο ένα ανήκουν εκείνοι που γονάτισαν, ενέδωσαν, ενσωματώθηκαν και τώρα πορεύονται με ψέματα κι εκβιασμούς απ’ το κακό στο χειρότερο, ώσπου κάποια μέρα να μην μπορούν να βρουν τον δρόμο για το σπίτι τους. Εχουν πλέον πολλές περικοπές στα χέρια τους, όλες αιμάσσουσες, επέβαλαν πολλούς φόρους, όλους βλακώδεις, δεν άλλαξαν τίποτα και απλώς διαχειρίζονται το μεγάλο φαγοπότι που κατατρώει αυτή τη χώρα.

Στην απέναντι πλευρά επιμένουν οι αριστεροί που λένε όσα έλεγε η Αριστερά, αποδυναμωμένοι, τραυματισμένοι, με τους πολίτες να τους κοιτούν κι αυτούς με δύσπιστο μάτι. Μπροστά τους ανοίγεται ένας δύσκολος δρόμος αναστοχασμού, ανασυγκρότησης, επανασύνδεσης με τον λαό. Θα τα καταφέρουν; θα προλάβουν; άγνωστον. Αν ο λαός κινηθεί ενάντια σε αυτό που του συμβαίνει, πιθανόν να προσπεράσει την παθολογία όλων εκείνων που ως τώρα δεν κατάφεραν να τον εκφράσουν, ούτε να προσπαθήσουν μαζί του έτσι ώστε οι προσδοκίες του να ευοδοθούν…

http://www.enikos.gr