ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Σημείωση του Κλεισθένη; Αν υπάρχει νόμπελ αγάπης τότε το δικαιούται. Αυτό δείχνει πως αγαπάνε οι φτωχοί που δεν παίρνουν μαζί τους κάμερες για να τους δείξει η TV.
——————————————————————————–
Στην Κίνα  εξαιτίας της φτώχειας  και του μέτρου  που επιτρέπει μόνο ένα παιδί, πολλοί άνθρωποι  αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα δεύτερα παιδιά τους  ή ακόμα και να τα σκοτώσουν εάν το πρώτο τους παιδί είναι κορίτσι.

Μια γυναίκα, κατάφερε στη χώρα αυτή να σώσει, να κρύψει και να μεγαλώσει 30 μωρά που τα μάζεψε από τα σκουπίδια.
Η ιστορία της 88χρονης ρακοσυλλέκτριας  Lou Xiaoying ξεκίνησε  το 1972 στους δρόμους της πόλης Jinhua όπου είχε βγει, κατά την καθημερινή συνήθειά της, να ψάξει για χρήσιμα αντικείμενα από κάδους σκουπιδιών.
Εκεί μέσα, βρήκε πεταμένο ένα μικρό κοριτσάκι. Ο κίνδυνος αν την ανακάλυπταν θα ήταν μεγάλος, λέει η ίδια σε συνέντευξή της, στην κινέζικη εφημερίδα Yanzhao Metro Daily:
«Δεν το σκέφθηκα ούτε στιγμή. Θα είχε πεθάνει αν δεν την είχαμε πάρει να τη φροντίσω. Τότε ακριβώς κατάλαβα ότι αγαπάω τα παιδιά και θα ήθελα να τους προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορούσα! Το να τη βλέπουμε με τον άντρα μου να μεγαλώνει ήταν για μας μοναδικό. Όλα αυτά τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και φροντίδα. Είναι μοναδικά κι αξιαγάπητα ανθρώπινα όντα. Δεν το χωράει ο νους μου πως είναι δυνατόν κάποιοι να τα παρατάνε στα σκουπίδια. Η «κόρη» μου αυτή, είναι σήμερα 40 χρόνων κι έχει δικό της παιδί πια!»
Η Λου, έχει αποκτήσει με τον ίδιο τρόπο κι έναν γιο, το μικρότερο της παιδί. Τον  Ζανγκ Γκιλιν που είναι 7 ετών. Τον βρήκε πεταμένο σε έναν κάδο σκουπιδιών.
«Ήμουν τότε 82 χρονών, λέει. Πάρα πολύ μεγάλη για να αναθρέψω ένα ακόμη παιδί. Όμως δεν μπορούσα με τίποτε να τον αφήσω στο έλεος του Θεού. Τον κοίταζα και μου χαμογελούσε. Ήταν τόσο γλυκός! Ηταν αδύνατο να μην τον φροντίσω! Τον πήρα λοιπόν στο σπίτι μας στην εξοχή (μια παράγκα που μπάζει από παντού, μέσα σε ένα δάσος) και τον φρόντισα. Του έδωσα το όνομα Ζανγκ Γκιλιν που σημαίνει Σπάνιος και Πολύτιμος. Με βοήθησαν και τα μεγαλύτερα παιδιά μου στην ανατροφή του. Σήμερα,  είναι πια απόλυτα υγιής και χαρούμενος.
Ξέρω πως οι μέρες μου ίσως δεν είναι πολλές. Θα ήθελα όμως πριν φύγω να τον δω κι αυτόν να πηγαίνει στο σχολείο.»
Η Λου έχει και μια βιολογική κόρη η οποία βαδίζει στα βήματα της μητέρας της κι έχει  αφιερώσει τη ζωή της στην αναζήτηση και την υποστήριξη εγκαταλελειμμένων παιδιών.

http://ideopigi.blogspot.gr

enallaktikos