ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ένα από τα μεγαλύτερα παραμύθια της μεταπολίτευσης ήταν η επιδίωξη της οικονομικής ανάπτυξης μέσω των περίφημων αναπτυξιακών νόμων.

Από τον 1262/82 μέχρι τον 3908/11 έχουν αθροιστεί πέντε αναπτυξιακοί νόμοι οι οποίοι εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, το μόνο που κατάφεραν να επιτύχουν ήταν η διάλυση του μεταπολεμικού παραγωγικού ιστού της χώρας.

Κατ’ αυτήν την έννοια έχουν και οι αναπτυξιακοί νόμοι τη συνεισφορά τους
στη χρεοκοπία της χώρας.
Οι  αναπτυξιακοί νόμοι δεν πέτυχαν να αποτρέψουν τα εκατοντάδες λουκέτα τη δεκαετία του ’80 στην κραταιά τότε ελληνική κλωστοϋφαντουργία, δεν απέτρεψαν τα επίσης εκατοντάδες λουκέτα τη δεκαετία του ΄90 σε εταιρείες όπως  η Pirelli, η Goodyear, η NAMKO κλπ. Δεν  απέτρεψαν τα τελευταία χρόνια  το κλείσιμο των χαλυβουργείων και φέτος εταιρειών όπως η ΙΜΑΣ, ή η Σόφτεξ, της τελευταίας χαρτοβιομηχανίας που είχε απομείνει στη χώρα.

Όλοι οι αναπτυξιακοί νόμοι  απέτυχαν να αποτρέψουν τη διάλυση του μεταπολεμικού παραγωγικού ιστού της χώρας, αλλά απέτυχαν επίσης και να αναπληρώσουν την εξαφάνιση των παραδοσιακών παραγωγικών μονάδων με σύγχρονες.

Υπάρχει κάποιος τομέας που πέτυχαν οι αναπτυξιακοί νόμοι;

Βεβαίως! Πέτυχαν να καταστήσουν μερικές εκατοντάδες δημόσιους λειτουργούς διαχειριστές των κονδυλίων πλουσιότερους όπως επίσης αντάμειψαν με το αζημίωτο και μερικές χιλιάδες επιχειρηματίες που είχαν την κατάλληλη πρόσβαση στην κρατική γραφειοκρατία.

Προσοχή! Δεν ήταν διεφθαρμένοι όλοι όσοι ενεπλάκησαν ένθεν κακείθεν με τη διανομή ενισχύσεων, αλλά όπου διαχειρίζονται χρήματα άλλων και ιδίως των φορολογουμένων η διαφθορά ενδημεί όπως τα κουνούπια στους βάλτους.

Αναφέραμε τη γενική εικόνα των αποτελεσμάτων των αναπτυξιακών νόμων από το 1982 μέχρι σήμερα που είναι η εικόνα διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας.

Οι δυο τελευταίοι αναπτυξιακοί νόμοι του 2011 και του 2004 συνέβαλαν, σύμφωνα με τα στοιχεία, στη δημιουργία 6.167 και 39.669 θέσεων εργασίας κάθε μια από τις οποίες οι φορολογούμενοι χρηματοδότησαν με 322  και 230 χιλ. ευρώ αντίστοιχα.

Σύμφωνα με μελέτες του καθηγητή Γ. Πετράκου και της Grand Thorton η μέση διάρκεια ζωής των νέων αυτών θέσεων εργασίας δεν ξεπέρασε τα τρία χρόνια.

Πρόκειται για ιδιαίτερα ακριβές θέσεις εργασίας ώστε να μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει την προσφορά των αναπτυξιακών νόμων έστω και κατ’ ελάχιστον θετική.

Η συνεισφορά των αναπτυξιακών νόμων λοιπόν στην ανάπτυξη είναι ένας μύθος. Οι αναπτυξιακοί νόμοι μέχρι σήμερα στο μόνο που έχουν συνεισφέρει είναι η αύξηση της διαφθοράς και η ενδυνάμωση των πελατειακών σχέσεων της εκάστοτε κυβέρνησης με τους ημέτερους της επιχειρηματικής κοινότητας.

Την ίδια συμβολή στην ανάπτυξη αναμένεται να έχει και ο αναπτυξιακός του κ. Σταθάκη, ο οποίος διαφοροποιείται σε κάποια σημεία γιατί δίνει έμφαση σε κάποιες άτολμες φοροαπαλλαγές και εξασφάλιση σταθερότητας του φορολογικού καθεστώτος για νέες επενδύσεις, αλλά επί της ουσίας παραμένει μια από τα ίδια.

Είναι αστείο όμως να περιμένουμε πως η εξασφάλιση σταθερής υψηλής φορολογίας όπως είναι το 29%, όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι περί το 20%, θα αποτελέσει κίνητρο για την προσέλκυση επενδύσεων.

Μεταξύ 2007 και 2015 ο μέσος όρος φορολόγησης των επιχειρήσεων στην Ευρώπη έχει πέσει από το 22,99% στο 20,24% ενώ στην Ελλάδα ανεβαίνει  από το 26% στο 29%.

Αναφέρουμε μόνο το φόρο επί των κερδών γιατί αν υπολογίσουμε και τις λοιπές φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, η Ελλάδα παραμένει μια χώρα για την οποία το ερώτημα είναι γιατί κάποιες ελάχιστες επιχειρήσεις συνεχίζουν να παραμένουν σ’ αυτήν.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια γεωγραφική ζώνη όπου υπάρχουν χώρες της ΕΕ όπως η  Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Κύπρος κλπ όπου η φορολογία των επιχειρήσεων είναι περί το 10-15%.

Και εκτός ΕΕ η ευρύτερη γειτονιά όμως δεν είναι ανταγωνίσιμη.

Σύμφωνα με τα στοιχεία μιας σχετικής έρευνας της Deloitte κίνητρα για νέες σημαντικές  επενδύσεις προσφέρει π.χ. το Ισραήλ που στις κατηγορίες των επενδύσεων που θέλει να προσελκύσει παρέχει μειωμένο φορολογικό συντελεστή 9% από 25%. Αν πρόκειται για μεγάλες επενδύσεις που θα απασχολήσουν πάνω από 250 εργαζόμενους ο συντελεστής μειώνεται στο 5%.

Στην Τουρκία τα κέρδη και τα μερίσματα  των εταιρειών λογισμικού και έρευνας απαλλάσσονται παντελώς από τη φορολογία μέχρι το 2023.

Στη Ρωσία οι εταιρείες τεχνολογίας και καινοτομίας απαλλάσσονται της φορολογίας έναντι 20% των υπολοίπων, έχουν εξαίρεση από ΦΠΑ και καταβάλουν μειωμένο συντελεστή εργοδοτικών εισφορών.

Κατ’ αυτήν την έννοια το μόνο σχόλιο που μπορεί να γίνει για τον νέο υπό διαβούλευση αναπτυξιακό του κ. Σταθάκη είναι το πού πας καημένε Καραμήτρο…