Ζωγράφισε με κιμωλία

Ιουνίου 25, 2016   pitsiriki1
image

Είναι που μου λείπεις, που σε ψάχνω σε κάτι άυλες σταγόνες μιας χλωμής βροχής, στα θολά τζάμια μιας κλινικής, είναι που οι στίχοι μιλούν για εσένα, για εμένα και για εμάς, είναι που πονώ και φοβάμαι …φοβάμαι στα σκοτάδια… είναι που ένας ήχος κυριεύει κάθε μέρα την ψυχή μου, κάθε βράδυ… κάθε βράδυ… κάθε βράδυ.. Σαν ήμουνα παιδί κρυβόμουν στη ντουλάπα του παλιού μας σπιτιού.. φοβόμουν το δράκο των παλιών παραμυθιών.. φανερώθηκε κάποτε στο παράθυρο μου..Αλλάξαμε σπίτι κάποτε, χάθηκαν οι παλιές κρυψώνες τα παιδικά μυστικά. Μονάχα η ανάγκη απέμεινε..μη ρωτήσεις πια. Από τότε, ξυπνώ πάντοτε ενδιάμεσα
κάθε που κοιμάμαι…

εγραψε το πιτσιρικι

wpid-wp-1466869381452.jpeg

Posted in: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΡΧΙΚΗ, Το blog μου
  • ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..

  • ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

  • Αρχείο

  • Κατηγορίες

  • ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ