ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αφιέρωμα του διαδικτυακού ρ/σ στην Κατερίνα Γώγου που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940 (Ηχητικό)

«Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε. Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε».

Κατερίνα Γώγου
Σαν σήμερα το 1940 γεννήθηκε η ηθοποιός, στιχουργός και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου.
Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιούνη του 1940 και έδωσε τέλος στην ζωή της σαν σήμερα το 1993.
Στο σύντομο διάστημα της ζωής της εκδίδει τις ποιητικές συλλογές «Tρία κλίκ αριστερά «1978, «Ιδιώνυμο»1980, «Το Ξύλινο Πάλτο»1982, «Απόντες» 1986, «Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών» 1988, «Νόστος»1990.
Η οργή, το πάθος και παράλληλα η απέραντη ευαισθησία που εκπέμπει η φωνή της τα λένε όλα για την προσωπικότητα της.
Έζησε τα τελευταία χρόνια της μέσα στην απομόνωση και στα ναρκωτικά. Γιατί κάποια ανοιχτά μυαλά δε βολεύονται με τις πλάνες των απλών ανθρώπων, χρειάζονται πιο δραστικές ουσίες για να νανουριστούν. Η Κατερίνα βάδισε στα χνάρια του Άσιμου, ακολούθησε κι ο Παυλάκης.
Στις 3 Οκτώβρη του 1991 έδωσε τέλος στην ζωή της με χάπια και αλκοόλ. Η Γώγου όπως κι ο Σιδηρόπουλος δεν ήταν «μπροστά» από την εποχή τους όπως λέγεται πολλές φορές για να τους ξορκίσουν… Ήταν η συνείδηση της εποχής τους στην πιο καθαρή κι ανθρώπινη μορφή της ίσως.Λιγότερο πολιτικοποιημένοι από τον Άσιμο αλλά και πιο «μοντέρνοι» από τους άλλους ιδανικούς αυτόχειρες ποιητές όπως ο Λαπαθιώτης, ο Καρυωτάκης, η Πολυδούρη επέλεξαν μια αργή αυτοκτονία παιδί της εποχής τους, μιας εποχής που οι κρατούντες ακόμα και στην αυτοκτονία έχουν πετύχει έναν καταναλωτικό δημοκρατικό πλουραλισμό. Όχι θηλιές που κρέμονται από τα ταβάνια, πτώματα που τα ξερνάει η θάλασσα… Μια αυτοκτονία, σήμερα, μπορεί να μοιάζει με ένα βεγγαλικό που σκάει μέσα στο σκοτάδι ή με ένα άστρο που σβήνει σιγά σιγά», …

Αννα
Στο ηχητικό που παραθέτουμε είναι το αφιέρωμα που παρουσιάστηκε στον διαδικτυακό μας σταθμό αφιερωμένο στην προσωπική διαδρομή και το καλλιτεχνικό έργο της Κατερίνας Γώγου. Το επιμελήθηκε και το παρουσιάζει ο σύντροφος Φώτης Γ.

«Οι αστυνόμοι παγιδευμένοι απ” το περίστροφο

οι γυναίκες απ” το φύλο τους

η δικαιοσύνη απ” τούς νόμους

οι οργανώσεις απ” τις φράξιες

οι γιατροί απ» τα ηλεκτροσόκ.

Ναι. Να πάμε στο   «Ίλιον» το βράδυ.

Οι ήρωες εκεί έχουνε κόκκινα μάγουλα

και πάντα νικάνε στο τέλος».

http://tsak-giorgis.blogspot.com