Θυμάμαι, όταν παίζονταν το Ράμπο το 2 στους κινηματογράφους, κάποιοι σύντροφοι πήγαιναν και μοίραζαν φυλλάδια, που έλεγαν μια απλή αλήθεια: Ότι το έργο όχι μόνο δεν είχε σχέση με την ιστορική πραγματικότητα, αλλά αποτελούσε μια πρώτης τάξεως προπαγάνδα του Ρέιγκαν (τότε Προέδρου των ΗΠΑ). Εν τούτοις η ταινία «Ράμπο το πρώτο αίμα» ήταν ενδιαφέρουσα: Ένας παρασημοφορημένος ήρωας των Ειδικών Δυνάμεων και πρώην βετεράνος με ταραγμένο ψυχικό κόσμο, γυρίζοντας στην Αμερική κυριεύεται από απογοήτευση. Όταν λοιπόν ο μπάτσος μιας μικρής πόλης αρχίζει να του φέρεται άσχημα και να τον καταδιώκει, ξυπνάει μέσα του ο κομάντο με αποτέλεσμα να τα κάνει όλα λίμπα. Βεβαίως εκεί έχουμε happy end, αφού στο τέλος παραδίνεται. «Το σύστημα είναι ανίκητο και καλύτερα να δουλεύεις γι αυτό» μας λένε στις επόμενες συνέχειες.

Μέλος του συστήματος ο παρασημοφορημένος ήρωας, αφροαμερικανός, που σκότωσε τρεις μπάτσους και τραυμάτισε άλλους τρεις στην πόλη Μπατόν Ρουζ στο Αμέρικα, τη χώρα της ελευθερίας (των αγορών φυσικά). Εκεί που οι μπάτσοι ελεύθερα σκοτώνουν όποιον γουστάρουν, απλά και μόνο επειδή ξύπνησαν στραβά το πρωί, γιατί η γυναίκα δεν τους έκαστε το βράδυ, ή δεν βρήκαν φρέσκο ντόνατς. «Στις ΗΠΑ», μου είπε κάποιος φίλος, «όταν σου κάνει νόημα μπάτσος να σταματήσεις, να εύχεσαι να υπάρχει κόσμος τριγύρω, δηλαδή μάρτυρες, αλλιώς πες ότι προσευχή σου έρθει στο μυαλό. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να καταλήξεις πτώμα».
Ο Ράμπο λοιπόν τα είχε πει. Τα άκουσες Παΐσιε; Αυτό δεν το πρόβλεψες. Ίσως επειδή δε συνέφερε αυτούς που κατασκευάζουν τα θαύματα και τις προφητείες. Όταν κάποιος το μόνο που ξέρει είναι να σκοτώνει, έτσι αντιμετωπίζει κάθε κατάσταση. Αλήθεια, τον παρασημοφόρησαν, επειδή είχε φάει μπόλικους άραβες; Συνήθως τα παράσημα τα δίνουν σε κείνους που σκότωσαν τους περισσότερους. Με παράσημα λοιπόν, επαίνους, και άριστα εκπαιδευμένος, ο Γκάβιν Γιουτζίν Λονγκ 29 χρονών, υπηρέτησε ως πεζοναύτης στις αμερικανικές δυνάμεις από τον Αύγουστο του 2005 έως τον Αύγουστο του 2010, ενώ αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του λοχία με ειδίκευση στα δίκτυα πληροφοριών. Να μην τον έχουν στην Τουρκία οι πραξικοπηματίες;
Το ξαναλέμε πέρα από την πλάκα: Όταν υπάρχει ένα σύστημα που κατασκευάζει «Ράμπο» θα υπάρχουν τέτοια περιστατικά. Διαφωνώ και με την ηλίθια άποψη του κυβερνήτη της Λουιζιάνα ότι τάχα «πρόκειται για μια ανείπωτη και αδικαιολόγητη επίθεση σε μια εποχή που αυτό που χρειαζόμαστε είναι η ενότητα». Ποιά ενότητα; Αυτή που θέλει αστέγους κι ανθρώπους να τρέφονται από τα σκουπίδια; Κι όχι και τόσο αδικαιολόγητη, τουλάχιστο όχι τόσο όσο η δολοφονία εκατοντάδων αθώων από μπάτσους.
Αυτό που χρειάζεστε είναι να σταματήσει ο ρατσισμός, η αδικία. Να σταματήσετε να θεωρείτε την ανθρώπινη ζωή εμπόρευμα, να σταματήσετε τις επεμβάσεις στις άλλες χώρες. Αλλά αυτά δεν πρόκειται να τα κάνετε. Ο αφροαμερικανός διαμαρτυρήθηκε με λάθος τρόπο. Δεν σταματά έτσι η αδικία. Χρειάζεται άλλου είδους αγώνας. Λαϊκή κινητοποίηση, πάλη για ουσιαστική αλλαγή. Και οι στρατιωτικοί και οι μπάτσοι στηρίζουν το ίδιο καθεστώς, που εκμεταλλεύεται τους φτωχούς ανθρώπους.
Στο Ιράκ ο λοχίας πιθανόν διέταζε λευκούς στρατιώτες. Στις ΗΠΑ βλέπει ρατσισμό μόνο και μόνο επειδή έχει σκουρόχρωμη επιδερμίδα. Επιπλέον στο Ιράκ έγιναν πράγματα από τους Αμερικάνους, που κάνουν τον Ερτογάν να φαίνεται «αγγελούδι». Όλα αυτά επηρεάζουν. Όσο υπάρχουν οι εγκληματίες που σπέρνουν μίσος θα υπάρχει πόλεμος. Και στον πόλεμο πάντα υπάρχουν θύματα. .

http://tsak-giorgis.blogspot.com