Στρατιωτικό πραξικόπημα το 2016;! Γιατί; Η Γαλλία δεν είναι υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης όλο το 2016; Το ελληνικό Σύνταγμα δεν βρίσκεται υπό καθεστώς κατοχής από το 2010; Στην Ουκρανία η «πορτοκαλί επανάσταση» (ένα, δύο και τρία) δεν ήταν πραξικόπημα; Δεν ακρωτηριάσθηκε η χώρα; τι ήταν τότε; 2014 ή 1884; Που βρίσκεται η διαφορά; στις στολές ή στους τόκους; Στην Ατζέντα Σρέντερ ή στον εργατικό νόμο του Ολάντ;

Η απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα του εκφυλισμού των αστικών δημοκρατιών σε τυραννίες, που επιφυλάσσουν για τους λαούς τη ζωή του σκλάβου των 400 ευρώ (στην καλή), τη ζωή του παρία των 100 ευρώ και τη ζωή του ζόμπι ή του καμικάζι.
Τι ήταν οι βομβαρδισμοί και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας; η θεσμική…..
αναθεώρηση της μνήμης στις Βαλτικές δημοκρατίες, τι ήταν; Η εξίσωση του φασισμού με τον κουμμουνισμό τι είναι; εμβάθυνση της δημοκρατίας;
Στην Τουρκία εκδηλώθηκε ένα πραξικόπημα από τον στρατό (που πρόσκειται στο κοσμικό -τρομάρα του- κράτος, δηλαδή το αντιδημοκρατικό εθνικιστικό μόρφωμα του Κεμάλ) και αντιμετωπίσθηκε κυρίως από την ισλαμική πολιτοφυλακή του Ερντογάν! Τι προάγει περισσότερο τη δημοκρατία; Ο εθνικιστικός μιλιταρισμός ή ο ισλαμιστικός φασισμός;
Το πρόβλημα βρίσκεται πλέον στον τρόπο που «διαβάζουμε» τον κόσμο. Και σε αυτόν τον στρατηγικής αξίας τομέα το διεθνές σύστημα των Δυνατών ουτιδανών έχει πετύχει συντριπτική νίκη. Έχει «κάψει» εγκεφάλους. Έχει εγκαθιδρύσει τη δικτατορία της ενιαίας σκέψης, της ομογενοποιημένης κατανάλωσης των στερεοτύπων, της κατασκευής «λείων εγκεφάλων» χωρίς μνήμη, χωρίς αναλυτική ικανότητα. Το μαλάκιο που στον αυτοπροσδιορισμό των Σκοπιανών για παράδειγμα, δεν βλέπει την αναβίωση του εθνικισμού και τη χειραγώγηση του απ’ τον ιμπεριαλισμό του συστήματος Μπαρόζο και Σόρος.
Το πραξικόπημα στην Τουρκία προοιωνίζεται το εγγύς μέλλον ενός κόσμου που αναθεώρησε τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και βαδίζει με αύξουσα ταχύτητα προς τον επόμενο. Με τους πολιτικούς εκπροσώπους των κυρίαρχων τάξεων, απλούς ντίλερ οικονομικών συμφωνιών, σχεδόν ηλίθιους (διότι η ηθική ηλιθιότης είναι προϋπόθεση αυτού του επιτηδεύματος), πού αλλού μπορούν να οδηγηθούν οι λαοί, παρά σε ένα νέο σφαγείο; Τι ήταν δηλαδή οι κατ’ εξακολούθησιν εμφανίσεις των «αραβικών ανοίξεων», η «εξαγωγή της δημοκρατίας» και η αφόρητη ρητορική για «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» (με βόμβες με ανθρώπινο πρόσωπο), για παράπλευρες απώλειες και τα συναφή κυνικά; Όταν ο Μπλέρ «παραπλανημένος» έχωνε την Αγγλία στον πόλεμο, γιατί
η αίσθηση πολλών από μας για την ανωτερότητα των συστημάτων στην Ευρώπη έμεινε αλώβητη; Οι Ουτσεκάδες στα χέρια αυτής της τόσο προοδευμένης Δύσης τι ήταν; τουλίπες; Το άρπαγμα των σπιτιών στην Ισπανία είναι άσχετο με την εξέλιξη της δημοκρατίας;
Γιατί είναι νέο, αναγκαστικό και σύγχρονο αυτό που οδηγεί την ανθρωπότητα στο καθεστώς της «Σιδερένιας Φτέρνας» και είναι μπανάλ, κολλημένο και γραφικό ότι θα την οδηγούσε στο 1848, στο 1789 ή στο 1917; Η καλή διαπλοκή που φτιάχνει τώρα ο Τσίπρας θα είναι καλύτερη από την κακή διαπλοκή που τώρα ο ίδιος επίσης απορροφά; Η κυρία Χίλαρυ Κλίντον, αν εκλεγεί πρόεδρος στις ΗΠΑ, θα πάψει να είναι η «Ψεύτρα από γεννησιμιού της»; (όπως την χαρακτήριζαν οι New York Times από το 1996 και μας υπενθύμισε ο κ. Ευσταθιάδης από το Βήμα της Κυριακής). Θα είναι λιγότερο επικίνδυνη από τον Τράμπ; Κι αν πιστεύετε κάτι τέτοιο, βάζετε το χέρι σας στο τραίνο (που πούλησε άκλαυτο, άδακρυς ο κ. Σπίρτζης);
Βγήκε ο στρατός στους δρόμους στην Τουρκία. Αυτός ο στρατός δεν σφάζει τους Κούρδους εδώ και δεκάδες χρόνια; – τώρα κινδύνευσε η δημοκρατία; Η οποία ακμάζει στη Ρωσία και κινδυνεύει ελαφρώς στη Θάλασσα της Κίνας. Όπου θαλεροί κομμουνιστές βαράνε δημοσίως εργάτες, διότι αυτά τα κοπρόσκυλα δεν δουλεύουν καλά. Στην τραγουδισμένη Σαγκάη. Όμως στην COSCOτρούμπα οι εν λόγω Κινέζοι κομμουνιστές θα είναι πιο δημοκρατικοί και πιο ευρωπαίοι, όπως είναι η Siemens, τα γερμανογαλλικά βλήματα που σκοτώνουν κόσμο και κοσμάκη στον μουσουλμανικό κόσμο και όπως οι Γερμανοί στρατιώτες που έχουν ακροβολισθεί από τον Καύκασο ως το Αφγανιστάν -ούτε ο Χίτλερ δεν έφθασε ως εκεί.
Μας μάθανε να διαβάζουμε τον κόσμο με τα δικά τους μάτια και με τα χέρια μας να βγάζουμε τα δικά μας. Γιατί θέλει ο κ. Φίλης να ξεριζώσει τα αρχαία ελληνικά μέσα από τα σπλάχνα των νέων ελληνικών; Οι ξενιτεμένοι Ελληνες που διαπρέπουν στο εξωτερικό (διότι εκεί κυρίως διαπρέπουν οι Ελληνες) ποια γλώσσα έμαθαν να μιλάνε; τα άχαρα ελληνικά της Ρεπούση ή τη χυμώδη δημοτική που περιέχει χιλιάδες χρόνια μνήμης; Τι δεν νογάει αυτός ο
καλός άνθρωπος από Ελ Γκρέκο κι Ερωτόκριτο και θέλει να τα στερήσει απ’ τη σύνθετη ομορφιά της λέξης «θάλασσα»; Βγήκε ο στρατός στους δρόμους στην Τουρκία. Και η πλειοψηφία των ανθρώπων της τέχνης έχει αφήσει χρόνια τώρα ορφανό τον λαό στους δρόμους της Ελλάδας. Λίγοι κρατάνε το νήμα και δεν είναι αρκετοί (όμως διψασμένοι για ψυχή οι Ελληνες, με σθένος τους τιμούν), οι άλλοι εκ των καλλιτεχνών και των ακαδημαϊκών δασκάλων, οι περισσότεροι, βρίσκονται συναθροισμένοι γύρω απ’ τα φράγκα της εξουσίας και γράφουν τον λαό εκεί που πιάνει το μελάνι της πολιτικής ορθότητας και του μεταμοντερνισμού. Τους γαμάνε οι Δυνατοί τη ζωή των ανθρώπων, και ο καλλιτέχνης σκίζει γάτες στην Επίδαυρο. Χαρίζει
το «φαντασιακό» του κ. Μπαλτά και το «αφήγημα» της κυρίας Σίας Αναγνωστοπούλου την πατρίδα στους φασίστες και νομίζει το μαλάκιο που τους ακολουθεί ότι το ΕΑΜ ήταν ΜΚΟ και ο Κολοκοτρώνης ένας τύπος που το παράκανε (αν και «ευρωπαίος επαναστάτης» κατά την κυρία Αναγνωστοπούλου κι όχι Ελληνας βρωμοπόδαρος). Ελεγε ο Γκαίμπελς «ακούω τη λέξη κουλτούρα και τραβάω πιστόλι», στο πόδι του αυτοί οι τύποι ακούνε «λαϊκή παράδοση» και την πυροβολούν ανάμεσα στα μάτια. Για αυτούς τους τύπους, ο στίχος «Σάββατο βράδυ μ’ έμορφο, ίδιο Χριστοσανέστη» είναι ένας θρησκόληπτος στίχος.
Η Ελλάδα έχει φύγει. Εχει φύγει για τις παροικίες. Αυτή που μένει εδώ είναι μια αποικία, ένα προτεκτοράτο. Στους δρόμους δεν έχουν βγει τα τανκς, έχει μπει στα σπίτια ο Κόφτης. Τρία εκατομμύρια Ελληνες ζουν με αντικαταθλιπτικά – όσοι έχουν ακόμα λίγα λεφτά. (Αν και ο Τσίπρας έχει αναστήσει την Οικονομία απ’ το Πάσχα). Και οι μισθοί που ολοένα κόβονται, κόβονται για να ορθοποδήσουν αυτοί που θα τους κόψουν κι άλλο. Αυτή είναι η πρόοδος της εποχής μας, αυτό είναι το «νέο» που νίκησε το «παλιό». Κι αύριο το ακόμα πιο «νέο», ο κ. Μητσοτάκης ή ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης θα στήνουν τον λαϊκιστή λαό στα έξι βήματα από μια μπουκιά φαί την ημέρα.
Κι αν σ’ αυτό το κείμενο ψάξατε μια νότα αισιοδοξίας, αν δεν την οργανώσουμε, δεν θα τη βρούμε…

Του Στάθη (από enikos)